Αν κάποια στιγμή σας έρθει η όρεξη να ψάξετε τις ρίζες του heavy metal σίγουρα θα δείτε αρκετές φορές να αναφέρονται αυτοί εδώ οι κύριοι.
Οι Blue Oyster Cult μεγαλούργησαν κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 70’ και του 80’ ,την ίδια εποχή με τους άλλους «μπαμπάδες» του heavy metal, τους Black Sabbath και, όπως και η παρέα του Ozzy, επηρέασαν τους πάντες στο πέρασμα τους. Η ιστορία τους λοιπόν ξεκινά λίγο πιο πριν…
Το 1967 δύο φοιτητές του πανεπιστημίου Stony Brook State University of New York αποφασίζουν να φτιάξουν μια ροκ μπάντα, τα ονόματα αυτών, Sandy Pearlman(manager και παραγωγός της μπάντας στην πορεία) και Richard Meltzer.
Αφού επιστρατεύσουν τους Allen Lanier(πλήκτρα/κιθάρα),Donald-“Buck Dharma”-Roeser(κιθάρα), και Albert Bouchard(τύμπανα), Andrew Winters (μπάσο) θα ονομάσουν το σχήμα Soft White Underbelly.
Ο Meltzer που είχε αναλάβει τα φωνητικά θα αντικατασταθεί τελικά από τον Les Braunstein, αργότερα το όνομά του θα γίνει ξανά γνωστό υπό την ιδιότητα του συγγραφέα-κριτικού μουσικής. Μ’ αυτό το line up θα ηχογραφήσουν υλικό για το πρώτο τους άλμπουμ με τη δισκογραφική Elektra Records όμως η αποχώρηση του Braunstein θα αναγκάσει την εταιρεία να αναβάλλει την κυκλοφορία του και τον Eric Bloom, ηχολήπτη ως τότε της μπάντας να γίνει ο frontman-τραγουδιστής της.
Μια κακή κριτική ενός live αναγκάζει τους Soft White Underbelly να αλλάξουν το όνομά τους σε Oaxaca ενώ παράλληλα ο αδερφός του Bouchard, Joe θα γίνει ο καινούργιος τους μπασίστας. Ο Pearlman δοκιμάζει κι άλλα ονόματα για τη μπάντα μέχρι που καταλήγει στο Stalk-forest Group και ύστερα από λίγο καιρό –επιτέλους!- σε Blue Oyster Cult. Το όνομα στην πραγματικότητα προέρχεται από την ποίηση του Pearlman ο οποίος χάρισε ουκ ολίγες φορές στίχους του για τα τραγούδια των BOC (συγκεκριμένα είναι από την συλλογή του με το όνομα Imaginos που αργότερα θα γίνει ολόκληρη δισκογραφική δουλειά από την μπάντα). Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο σημείο να παρουσιάσουμε την κλασσική σύνθεση των Blue Oyster Cult η οποία είναι η εξής:
Eric Bloom : lead φωνητικά, κιθάρα
Donald “Buck Dharma” Roeser : lead κιθάρα
Joe Bouchard: μπάσο
Allen Lanier: πλήκτρα, κιθάρα
Albert Bouchard: τύμπανα
*στην περίπτωση των Blue Oyster Cult θεωρώ πως είναι σημαντικό να θυμάστε και τον manager-παραγωγό, Sandy Pearlman ως μέλος τους καθώς η συμβολή του ήταν εξίσου σημαντική.
Ο Pearlman εκτός του ονόματος την ίδια εποχή άλλαξε και το δισκογραφικό στάτους της μπάντας καταφέρνοντας να κερδίσει για τους Blue Oyster Cult ένα συμβόλαιο με την Columbia. Έτσι κάπως λοιπόν φτάνουμε στο 1972 οπότε και κυκλοφορεί το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Μια ψυχεδέλεια, ερμηνευμένη με τον αμερικάνικο blues τρόπο και μια μυστικιστική ατμόσφαιρα δημιουργημένη από τους στίχους των Pearlman και Meltzer διακατέχουν το άλμπουμ αυτό.
“Cities Of Flame With Rock n Roll” είναι το κομμάτι που καθιέρωσε τον δίσκο αυτό κάνοντας τους BOC γνωστούς και εξασφαλίζοντάς τους περιοδείες με τον Alice Cooper και τους The Byrds. Ξεχωρίζουμε επίσης από εδώ «Then Came the last Days of May» και «Transmaniacon MC». Ένα χρόνο αργότερα οι BOC κυκλοφορούν τη δεύτερή τους δουλειά με τίτλο «Tyranny and Mutation», ένα άλμπουμ-παράδοξο αφού η μπάντα κατάφερε να ζωηρέψει και να στολίσει τον ήχο της χωρίς να χάσει ίχνος από την ατμόσφαιρα του πρώτου δίσκου. Η Patti Smith θα κάνει την πρώτη από τις πολλές συνεργασίες της με την μπάντα στο “Baby Ice Dog” και παρόλο το γεγονός ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο (βλ. The Red And The Black, 7 Screaming Diz-Busters,Hot Rails To Hell) κανένα από τα κομμάτια δεν καταφέρνει να γίνει επιτυχία.
Με τον επόμενο τώρα δίσκο θα μπορούσαμε να πούμε πως κλείνει ένα κεφάλαιο στην πορεία της μπάντας. Το Secret Treaties του 1975 είναι σίγουρα ένας κλασσικός δίσκος. Εδώ η ατμόσφαιρα και το rock n roll ισορροπούνται μ’ έναν γοητευτικό τρόπο. Έτσι έχουμε κομμάτια με ενέργεια όπως “Dominance and Submission”, ”ME 262” και κομμάτια με ποιητική στιχουργική και μια δόση από μαγεία όπως το πασίγνωστο “Astronomy” που κλείνει τον δίσκο. Είναι λοιπόν το φινάλε του αρχικού κεφαλαίου των BOC όπου η έμπνευση είναι ανέγγιχτη από την επιτυχία και τη λάμψη των media που θα στρέφονταν προσεχώς στο τόσο εργατικό σχήμα.
Η πρώτη κυκλοφορία λοιπόν των Blue Oyster Cult που θα έλαμπε σε μια θέση στα charts θα ήταν –όσο παράδοξο κι αν ακούγεται- και το πρώτο live τους άλμπουμ. Έτσι το On Your Feet or On Your Knees αν και δεν πρόκειται για κάποιο αριστουργηματικό live, θα ερχόταν να αποδείξει πως το συγκρότημα με τα χρόνια είχε δημιουργήσει έναν υπολογίσιμο αριθμό θαυμαστών που το δέχτηκαν ενθουσιωδώς. Έτσι πλέον η κατάσταση ήταν παραπάνω από βολική για την κυκλοφορία του πλατινένιου Agents Of Fortune.
Εν ολίγοις ο δίσκος αυτός αποτελεί τον λόγο για τον οποίο ξέρουμε όλοι τους Blue Oyster Cult. Πιο αναλυτικά, τυχαίνει να περιέχει το μεγαλύτερό τους hit, “Don’t Fear The Reaper” αλλά και άλλα τους κλασσικά κομμάτια βλ. “This Aint The Summer Of Love”, “E.T.I. (Extra Terrestrial Intelligence)” και “The Revenge Of Vera Gemini” με τη συμμετοχή πάλι της Patti Smith.
Το μυστήριο στη μουσική ήταν ακόμα εκεί, αυτό που είχε χαθεί όμως είναι το biker rock n roll που τόσο καλά ερμήνευαν στις προηγούμενες δουλειές τους. Στη θέση του μπήκε ένα πιο ραδιοφωνικό attitude δίνοντας σίγουρα μια διαφορετική χροιά στο πώς ακουγόταν πλέον το σχήμα. Την περίοδο που το Agents Of Fortune έδινε και έπαιρνε οι Blue Oyster Cult έκαναν και μία θεμελιώδη ανανέωση στο ζωντανό τους πρόγραμμα προσθέτοντας φουτουριστικά για την εποχή laser light shows που έγιναν σήμα κατατεθέν τους. Όπως ήταν λογικό, το επόμενο άλμπουμ θα κυκλοφορούσε στη σκιά της επιτυχίας του Agents, οπότε οι ευθύνες για τους BOC ήταν πολλές. Το Spectres κυκλοφόρησε το 1977, φέροντας μαζί του μία ακόμα επιτυχία με το εναρκτήριο κομμάτι του, το GodZilla. Οι πωλήσεις του δεν ήταν ανάλογες του προκατόχου του αλλά σίγουρα εκπλήρωσε πολλές από τις συνθετικές απαιτήσεις που είχε το κοινό από τη μπάντα (βλ.“Goin’ Through The Motions”…).
Την εποχή εκείνη τα live άλμπουμ είχαν γίνει ιδιαίτερα δημοφιλή κι έτσι πολλοί καλλιτέχνες βρέθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 70’ να ηχογραφούν όλο και περισσότερο υλικό. Έτσι, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι το live ήταν πάντοτε ένα από τα δυνατά τους χαρτιά, οι πρωταγωνιστές μας αποφάσισαν να δημιουργήσουν τον απόγονο του προηγούμενου επιτυχημένου live album τους.
Έτσι γεννήθηκε το Some Enchanted Evening που σε κάθε περίπτωση πέτυχε τον σκοπό του χαρίζοντας στους BOC άλλη μία πλατινένια κυκλοφορία(πάνω από 2 εκατομμύρια πωλήσεις) στο βιογραφικό τους. Το άλμπουμ αξίζει να σημειωθεί πως, εκτός από τις επιτυχίες του συγκροτήματος, περιέχει και δύο εξαιρετικές διασκευές: στο Kick Out The Jams των MC5 και το We Gotta Get Out Of This Place των Animals.
Ώρα για το επόμενο άλμπουμ λοιπόν, και οι BOC αποφασίζουν να αλλάξουν παραγωγό. Αντί λοιπόν του ως τώρα πολύ δημιουργικού Sandy Pearlman αποφασίζουν να δουλέψουν με τον Tom Werman που ως τότε είχε δουλέψει με καλλιτέχνες όπως οι Cheap Trick και ο Ted Nugent. Όπως ήταν φυσικά αναμενόμενο, το Mirrors (1979) ήταν μια κυκλοφορία βασισμένη σε πιο pop παραγωγή (ανάλογη των προαναφερθέντων),με χαρακτηριστικά-«μοδάτα»- φωνητικά και πιο απλές συνθέσεις.
Η συνταγή δεν θα μπορούσα να πω πως πέτυχε βέβαια γιατί ο δίσκος όχι μόνο απογοήτευσε τους οπαδούς του heavy metal που λάτρευαν το σχήμα αλλά δεν κατάφερε καν να κερδίσει την προσοχή του πιο «ελαφρού» κοινού. Τα κομμάτια δεν είχαν τίποτα το χαρακτηριστικό καθώς θύμιζαν οποιαδήποτε άλλη μπάντα που εκείνη την εποχή έκανε καριέρα στην arena rock. Ο Pearlman τότε υπογράφει με τους Black Sabbath για την παραγωγή του Heaven and Hell και οι Blue Oyster Cult αναγκάζονται και πάλι να πειραματιστούν υπογράφοντας με τον Martin Birch (Deep Purple/Black Sabbath). Η συνεργασία αυτή θα αποφέρει τελικά ένα θετικό αποτέλεσμα, το Cultosaurus Erectus(1980) το οποίο είναι σίγουρα ότι πιο σκληρό είχαν κυκλοφορήσει οι Blue Oyster Cult από την εποχή του Agents Of Fortune και μετά.
Τα pop φωνητικά, με τις backup τραγουδίστριες έφυγαν και στη θέση τους έχουμε ενισχυμένες κιθάρες και synths να οδηγούν τα κομμάτια και μεγαλοπρεπή solos του Buck Dharma. Ξαναβρίσκοντας λοιπόν τον εαυτό τους ξεκινάνε την επική Black and Blue περιοδεία μαζί με τους Black Sabbath μία από τις πιο ιστορικές του heavy metal. Το μόνο που έλειπε από τους BOC τότε ήταν κάποια καινούργια δυνατά hits για να μπορέσουν να υποστηρίζουν το set μιας μεγάλης περιοδείας. Hits είπατε? Το “Burning For You” σας κάνει?
Τώρα πλέον έχουμε 1981 και οι Blue Oyster Cult, πιστοί στο ραντεβού της ετήσιας κυκλοφορίας τους με το κοινό, κυκλοφορούν το Fire Of Unknown Origin. Με τον Birch και πάλι στο τιμόνι και με στιχουργική βοήθεια από Pearlman, Meltzer, Patti Smith και τον συγγραφέα sci-fi μυθιστορημάτων Michael Moorcock, οι Blue Oyster Cult βρέθηκαν μετά από μια πενταετία πάλι στο κέντρο της δημοσιότητας. Το “Burning For You” έκανε πάταγο στα ραδιόφωνα, το “Veteran Of Psychic Wars” χρησιμοποιήθηκε στο soundtrack της ταινίας Heavy Metal και ο δίσκος φυσικά έγινε πλατινένιος. “Joan Crawford” και “Heavy Metal: The Black And Silver” τα κομμάτια που επίσης ξεχωρίζουν από τον δίσκο αυτό κάνοντας τον από τους πιο αγαπημένους του κοινού των BOC. Παρόλη όμως την ευφορία της περιόδου εκείνης, το συγκρότημα θα έρθει σε ρήξη με τον drummer Albert Bouchard ο οποίος θα αποχωρήσει και για τα επόμενα πέντε χρόνια θα δουλέψει σε μια προσωπική του δουλειά βασισμένη στην ποιητική συλλογή του Pearlman με τον τίτλο Imaginos. Τον Bouchard τελικά θα αντικαταστήσει ο τεχνικός φωτισμού της μπάντας , Rick Downey ο οποίος θα παίξει και στο καλύτερο live άλμπουμ των Blue Oyster Cult, Extraterrestrial Live,που θα κυκλοφορήσει έναν χρόνο μετά (1982).
Με τον Rick Downey στα τύμπανα θα ηχογραφήσουν μόνο μία δισκογραφική δουλειά που θα κυκλοφορήσει το 1983 με τον τίτλο “The Revolution By Night”.
Το “hit” του δίσκου, βασισμένο στην καλή παραγωγή που είχε προσφέρει ο Bruce Fairbairn(Loverboy) και τη δημιουργική ικανότητα της Patti Smith, είναι το “Shooting Shark” κι είναι επίσης και το τελευταίο κομμάτι των BOC που θα βρεθεί στα charts. Αν και γενικότερα πρόκειται για έναν καλό δίσκο οι φθορές του σχήματος είχαν αρχίσει να γίνονται εμφανείς.
Ο Downey θα αποχωρήσει, το ίδιο και Allen Lanier λίγο αργότερα. Τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας θα επιστρατεύσουν τους Jimmy Wilcox και Tommy Zvoncheck για να καταφέρουν τελικά να ολοκληρώσουν το αδιάφορο Club Ninja του 1986 (το μόνο θετικό εδώ είναι ότι ο Pearlman είχε επιστρέψει και πάλι ως manager). Ο Joe Bouchard θα ακολουθήσει και αυτός τότε τον δρόμο του αδερφού του αφήνοντας τους Blue Oyster Cult να γίνουν Two Oyster Cult αφού πλέον ο Eric Bloom και ο Buck Dharma ήταν τα μόνα αρχικά ενεργά μέλη της μπάντας. Έτσι η μπάντα ανακοίνωσε ένα προσωρινό διάλειμμα από τη δισκογραφία και τις περιοδείες το οποίο θα έληγε το 1987. Το σχήμα δέχτηκε την πρόταση να περιοδεύσει εκείνο το καλοκαίρι την Ελλάδα με τους Bloom, Lanier, Dharma να βρίσκονται στο line up και τους Jon Rodgers και Ron Riddle στο μπάσο και τα τύμπανα αντίστοιχα. Την ίδια περίοδο το μόνο «νέο» διαθέσιμο υλικό βρισκόταν στα χέρια του Albert Bouchard που όπως είπαμε πιο πάνω δούλευε πάνω στα ποιήματα της συλλογής Imaginos.
Η Columbia παρόλα αυτά δεν ενδιαφερόταν καθόλου να τα κυκλοφορήσει σαν προσωπικό δίσκο του Bouchard κι έτσι –με παρέμβαση του Pearlman- οι Bloom και Dharma μπήκαν στο studio, δούλεψαν πάνω στο υλικό αυτό και τελείωσαν τον δίσκο που ονομάστηκε Imaginos. Πρόκειται για ένα είδος flashback στις παλιότερες ιδέες των BOC (το concept του δίσκου προερχόταν στην πραγματικότητα από την εποχή του Spectres) που έκλεινε ειρωνικά ένα εντελώς διαφορετικό δισκογραφικό κεφάλαιο της μπάντας.
Τα επόμενα 11 χρόνια οι Blue Oyster Cult τα πέρασαν περιοδεύοντας τον κόσμο χωρίς νέο υλικό. Μόνο το 1992 έκαναν μία εξαίρεση δανείζοντας δύο νέα τους κομμάτια για το soundtrack της ταινίας Bad Channels. Την ίδια περίοδο υπέγραψαν συμβόλαιο με την CMC Records με την οποία πολύ αργότερα κυκλοφόρησαν και δύο νέες δουλειές, το Heaven Forbid (1998), το Curse Of The Hidden Mirror το 2001 και μερικά ακόμα live albums. Έκτοτε οι περιοδείες συνεχίστηκαν ανελλιπώς με πολλές αλλαγές μελών μεν (σημαντικότερη η…δεύτερη αποχώρηση του Lanier το 2007) αλλά με τους Bloom και Dharma να διατηρούν ακόμα τις ορέξεις τους μέχρι και σήμερα.
TRIVIA
To χαρακτηριστικό logo των Blue Oyster Cult που απεικονίζει έναν σταυρό ενωμένο με έναν γάντζο είναι στην πραγματικότητα παρμένο από την ελληνική μυθολογία και πρόκειται για το σύμβολο του τιτάνα Κρόνου.
Σ’ ένα πολύ γνωστό σκετς της δημοφιλούς σειράς Saturday Night Live (SNL) οι κωμικοί του Hollywood Will Ferrell και Christopher Walken σατιρίζουν τους Blue Oyster Cult, οι οποίοι στο σενάριο βρίσκονται σε ρήξη με τον Gene Frenkle, αρμόδιο να παίξει το Cowbell στην ηχογράφηση “Don’t Fear The Reaper”. Τα ίδια τα μέλη της μπάντας έχουν δηλώσει ότι πρόκειται περί φανταστικού προσώπου και απαντώντας στη σάτιρα φέρνουν στα live τους συχνά κάποιον από το crew να παίξει με τον χαρακτηριστικό τρόπο το cowbell στο κομμάτι.
Πολλές γνωστές μπάντες έχουν δηλώσει ως επίσημη επιρροή τους τους Blue Oyster Cult. Μεταξύ αυτών οι Guns N’ Roses, οι Metallica (βλ. τη διασκευή στο Astronomy στον δίσκο Garage Inc.), Iced Earth και Him.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
1972- Blue Oyster Cult
1973-Tyranny And Mutation
1974- Secret Treaties
1975- On Your Feet Or On Your Knees (live)
1976- Agents Of Fortune
1977- Spectres
1978- Some Enchanted Evening (live)
1979- Mirrors
1980- Cultosaurus Erectus
1981- Fire Of Unknown Origin
1982- Extraterrestrial Live (live)
1983- The Revolution By Night
1986- Club Ninja
1988- Imaginos
1992- Bad Channels
1994- Live 1976 (live)
1998- Heaven Forbid
2001- Curse Of The Hidden Mirror
2002- A Long Day’s Night (live)
- Για εκείνους που θέλουν να γνωριστούν καλύτερα μαζί τους προτείνω ανεπιφύλακτα τα : Agents Of Fortune , Secret Treaties, Fire Of Unknown Origin και Spectres…καλή ακρόαση.
Μανώλης Γιαννίκιος
Οι Blue Oyster Cult μεγαλούργησαν κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 70’ και του 80’ ,την ίδια εποχή με τους άλλους «μπαμπάδες» του heavy metal, τους Black Sabbath και, όπως και η παρέα του Ozzy, επηρέασαν τους πάντες στο πέρασμα τους. Η ιστορία τους λοιπόν ξεκινά λίγο πιο πριν…
Το 1967 δύο φοιτητές του πανεπιστημίου Stony Brook State University of New York αποφασίζουν να φτιάξουν μια ροκ μπάντα, τα ονόματα αυτών, Sandy Pearlman(manager και παραγωγός της μπάντας στην πορεία) και Richard Meltzer.
Αφού επιστρατεύσουν τους Allen Lanier(πλήκτρα/κιθάρα),Donald-“Buck Dharma”-Roeser(κιθάρα), και Albert Bouchard(τύμπανα), Andrew Winters (μπάσο) θα ονομάσουν το σχήμα Soft White Underbelly.
Ο Meltzer που είχε αναλάβει τα φωνητικά θα αντικατασταθεί τελικά από τον Les Braunstein, αργότερα το όνομά του θα γίνει ξανά γνωστό υπό την ιδιότητα του συγγραφέα-κριτικού μουσικής. Μ’ αυτό το line up θα ηχογραφήσουν υλικό για το πρώτο τους άλμπουμ με τη δισκογραφική Elektra Records όμως η αποχώρηση του Braunstein θα αναγκάσει την εταιρεία να αναβάλλει την κυκλοφορία του και τον Eric Bloom, ηχολήπτη ως τότε της μπάντας να γίνει ο frontman-τραγουδιστής της.
Μια κακή κριτική ενός live αναγκάζει τους Soft White Underbelly να αλλάξουν το όνομά τους σε Oaxaca ενώ παράλληλα ο αδερφός του Bouchard, Joe θα γίνει ο καινούργιος τους μπασίστας. Ο Pearlman δοκιμάζει κι άλλα ονόματα για τη μπάντα μέχρι που καταλήγει στο Stalk-forest Group και ύστερα από λίγο καιρό –επιτέλους!- σε Blue Oyster Cult. Το όνομα στην πραγματικότητα προέρχεται από την ποίηση του Pearlman ο οποίος χάρισε ουκ ολίγες φορές στίχους του για τα τραγούδια των BOC (συγκεκριμένα είναι από την συλλογή του με το όνομα Imaginos που αργότερα θα γίνει ολόκληρη δισκογραφική δουλειά από την μπάντα). Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο σημείο να παρουσιάσουμε την κλασσική σύνθεση των Blue Oyster Cult η οποία είναι η εξής:
Eric Bloom : lead φωνητικά, κιθάρα
Donald “Buck Dharma” Roeser : lead κιθάρα
Joe Bouchard: μπάσο
Allen Lanier: πλήκτρα, κιθάρα
Albert Bouchard: τύμπανα
*στην περίπτωση των Blue Oyster Cult θεωρώ πως είναι σημαντικό να θυμάστε και τον manager-παραγωγό, Sandy Pearlman ως μέλος τους καθώς η συμβολή του ήταν εξίσου σημαντική.
Ο Pearlman εκτός του ονόματος την ίδια εποχή άλλαξε και το δισκογραφικό στάτους της μπάντας καταφέρνοντας να κερδίσει για τους Blue Oyster Cult ένα συμβόλαιο με την Columbia. Έτσι κάπως λοιπόν φτάνουμε στο 1972 οπότε και κυκλοφορεί το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Μια ψυχεδέλεια, ερμηνευμένη με τον αμερικάνικο blues τρόπο και μια μυστικιστική ατμόσφαιρα δημιουργημένη από τους στίχους των Pearlman και Meltzer διακατέχουν το άλμπουμ αυτό.
“Cities Of Flame With Rock n Roll” είναι το κομμάτι που καθιέρωσε τον δίσκο αυτό κάνοντας τους BOC γνωστούς και εξασφαλίζοντάς τους περιοδείες με τον Alice Cooper και τους The Byrds. Ξεχωρίζουμε επίσης από εδώ «Then Came the last Days of May» και «Transmaniacon MC». Ένα χρόνο αργότερα οι BOC κυκλοφορούν τη δεύτερή τους δουλειά με τίτλο «Tyranny and Mutation», ένα άλμπουμ-παράδοξο αφού η μπάντα κατάφερε να ζωηρέψει και να στολίσει τον ήχο της χωρίς να χάσει ίχνος από την ατμόσφαιρα του πρώτου δίσκου. Η Patti Smith θα κάνει την πρώτη από τις πολλές συνεργασίες της με την μπάντα στο “Baby Ice Dog” και παρόλο το γεγονός ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο (βλ. The Red And The Black, 7 Screaming Diz-Busters,Hot Rails To Hell) κανένα από τα κομμάτια δεν καταφέρνει να γίνει επιτυχία.
Με τον επόμενο τώρα δίσκο θα μπορούσαμε να πούμε πως κλείνει ένα κεφάλαιο στην πορεία της μπάντας. Το Secret Treaties του 1975 είναι σίγουρα ένας κλασσικός δίσκος. Εδώ η ατμόσφαιρα και το rock n roll ισορροπούνται μ’ έναν γοητευτικό τρόπο. Έτσι έχουμε κομμάτια με ενέργεια όπως “Dominance and Submission”, ”ME 262” και κομμάτια με ποιητική στιχουργική και μια δόση από μαγεία όπως το πασίγνωστο “Astronomy” που κλείνει τον δίσκο. Είναι λοιπόν το φινάλε του αρχικού κεφαλαίου των BOC όπου η έμπνευση είναι ανέγγιχτη από την επιτυχία και τη λάμψη των media που θα στρέφονταν προσεχώς στο τόσο εργατικό σχήμα.
Η πρώτη κυκλοφορία λοιπόν των Blue Oyster Cult που θα έλαμπε σε μια θέση στα charts θα ήταν –όσο παράδοξο κι αν ακούγεται- και το πρώτο live τους άλμπουμ. Έτσι το On Your Feet or On Your Knees αν και δεν πρόκειται για κάποιο αριστουργηματικό live, θα ερχόταν να αποδείξει πως το συγκρότημα με τα χρόνια είχε δημιουργήσει έναν υπολογίσιμο αριθμό θαυμαστών που το δέχτηκαν ενθουσιωδώς. Έτσι πλέον η κατάσταση ήταν παραπάνω από βολική για την κυκλοφορία του πλατινένιου Agents Of Fortune.
Εν ολίγοις ο δίσκος αυτός αποτελεί τον λόγο για τον οποίο ξέρουμε όλοι τους Blue Oyster Cult. Πιο αναλυτικά, τυχαίνει να περιέχει το μεγαλύτερό τους hit, “Don’t Fear The Reaper” αλλά και άλλα τους κλασσικά κομμάτια βλ. “This Aint The Summer Of Love”, “E.T.I. (Extra Terrestrial Intelligence)” και “The Revenge Of Vera Gemini” με τη συμμετοχή πάλι της Patti Smith.
Το μυστήριο στη μουσική ήταν ακόμα εκεί, αυτό που είχε χαθεί όμως είναι το biker rock n roll που τόσο καλά ερμήνευαν στις προηγούμενες δουλειές τους. Στη θέση του μπήκε ένα πιο ραδιοφωνικό attitude δίνοντας σίγουρα μια διαφορετική χροιά στο πώς ακουγόταν πλέον το σχήμα. Την περίοδο που το Agents Of Fortune έδινε και έπαιρνε οι Blue Oyster Cult έκαναν και μία θεμελιώδη ανανέωση στο ζωντανό τους πρόγραμμα προσθέτοντας φουτουριστικά για την εποχή laser light shows που έγιναν σήμα κατατεθέν τους. Όπως ήταν λογικό, το επόμενο άλμπουμ θα κυκλοφορούσε στη σκιά της επιτυχίας του Agents, οπότε οι ευθύνες για τους BOC ήταν πολλές. Το Spectres κυκλοφόρησε το 1977, φέροντας μαζί του μία ακόμα επιτυχία με το εναρκτήριο κομμάτι του, το GodZilla. Οι πωλήσεις του δεν ήταν ανάλογες του προκατόχου του αλλά σίγουρα εκπλήρωσε πολλές από τις συνθετικές απαιτήσεις που είχε το κοινό από τη μπάντα (βλ.“Goin’ Through The Motions”…).
Την εποχή εκείνη τα live άλμπουμ είχαν γίνει ιδιαίτερα δημοφιλή κι έτσι πολλοί καλλιτέχνες βρέθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 70’ να ηχογραφούν όλο και περισσότερο υλικό. Έτσι, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι το live ήταν πάντοτε ένα από τα δυνατά τους χαρτιά, οι πρωταγωνιστές μας αποφάσισαν να δημιουργήσουν τον απόγονο του προηγούμενου επιτυχημένου live album τους.
Έτσι γεννήθηκε το Some Enchanted Evening που σε κάθε περίπτωση πέτυχε τον σκοπό του χαρίζοντας στους BOC άλλη μία πλατινένια κυκλοφορία(πάνω από 2 εκατομμύρια πωλήσεις) στο βιογραφικό τους. Το άλμπουμ αξίζει να σημειωθεί πως, εκτός από τις επιτυχίες του συγκροτήματος, περιέχει και δύο εξαιρετικές διασκευές: στο Kick Out The Jams των MC5 και το We Gotta Get Out Of This Place των Animals.
Ώρα για το επόμενο άλμπουμ λοιπόν, και οι BOC αποφασίζουν να αλλάξουν παραγωγό. Αντί λοιπόν του ως τώρα πολύ δημιουργικού Sandy Pearlman αποφασίζουν να δουλέψουν με τον Tom Werman που ως τότε είχε δουλέψει με καλλιτέχνες όπως οι Cheap Trick και ο Ted Nugent. Όπως ήταν φυσικά αναμενόμενο, το Mirrors (1979) ήταν μια κυκλοφορία βασισμένη σε πιο pop παραγωγή (ανάλογη των προαναφερθέντων),με χαρακτηριστικά-«μοδάτα»- φωνητικά και πιο απλές συνθέσεις.
Η συνταγή δεν θα μπορούσα να πω πως πέτυχε βέβαια γιατί ο δίσκος όχι μόνο απογοήτευσε τους οπαδούς του heavy metal που λάτρευαν το σχήμα αλλά δεν κατάφερε καν να κερδίσει την προσοχή του πιο «ελαφρού» κοινού. Τα κομμάτια δεν είχαν τίποτα το χαρακτηριστικό καθώς θύμιζαν οποιαδήποτε άλλη μπάντα που εκείνη την εποχή έκανε καριέρα στην arena rock. Ο Pearlman τότε υπογράφει με τους Black Sabbath για την παραγωγή του Heaven and Hell και οι Blue Oyster Cult αναγκάζονται και πάλι να πειραματιστούν υπογράφοντας με τον Martin Birch (Deep Purple/Black Sabbath). Η συνεργασία αυτή θα αποφέρει τελικά ένα θετικό αποτέλεσμα, το Cultosaurus Erectus(1980) το οποίο είναι σίγουρα ότι πιο σκληρό είχαν κυκλοφορήσει οι Blue Oyster Cult από την εποχή του Agents Of Fortune και μετά.
Τα pop φωνητικά, με τις backup τραγουδίστριες έφυγαν και στη θέση τους έχουμε ενισχυμένες κιθάρες και synths να οδηγούν τα κομμάτια και μεγαλοπρεπή solos του Buck Dharma. Ξαναβρίσκοντας λοιπόν τον εαυτό τους ξεκινάνε την επική Black and Blue περιοδεία μαζί με τους Black Sabbath μία από τις πιο ιστορικές του heavy metal. Το μόνο που έλειπε από τους BOC τότε ήταν κάποια καινούργια δυνατά hits για να μπορέσουν να υποστηρίζουν το set μιας μεγάλης περιοδείας. Hits είπατε? Το “Burning For You” σας κάνει?
Τώρα πλέον έχουμε 1981 και οι Blue Oyster Cult, πιστοί στο ραντεβού της ετήσιας κυκλοφορίας τους με το κοινό, κυκλοφορούν το Fire Of Unknown Origin. Με τον Birch και πάλι στο τιμόνι και με στιχουργική βοήθεια από Pearlman, Meltzer, Patti Smith και τον συγγραφέα sci-fi μυθιστορημάτων Michael Moorcock, οι Blue Oyster Cult βρέθηκαν μετά από μια πενταετία πάλι στο κέντρο της δημοσιότητας. Το “Burning For You” έκανε πάταγο στα ραδιόφωνα, το “Veteran Of Psychic Wars” χρησιμοποιήθηκε στο soundtrack της ταινίας Heavy Metal και ο δίσκος φυσικά έγινε πλατινένιος. “Joan Crawford” και “Heavy Metal: The Black And Silver” τα κομμάτια που επίσης ξεχωρίζουν από τον δίσκο αυτό κάνοντας τον από τους πιο αγαπημένους του κοινού των BOC. Παρόλη όμως την ευφορία της περιόδου εκείνης, το συγκρότημα θα έρθει σε ρήξη με τον drummer Albert Bouchard ο οποίος θα αποχωρήσει και για τα επόμενα πέντε χρόνια θα δουλέψει σε μια προσωπική του δουλειά βασισμένη στην ποιητική συλλογή του Pearlman με τον τίτλο Imaginos. Τον Bouchard τελικά θα αντικαταστήσει ο τεχνικός φωτισμού της μπάντας , Rick Downey ο οποίος θα παίξει και στο καλύτερο live άλμπουμ των Blue Oyster Cult, Extraterrestrial Live,που θα κυκλοφορήσει έναν χρόνο μετά (1982).
Με τον Rick Downey στα τύμπανα θα ηχογραφήσουν μόνο μία δισκογραφική δουλειά που θα κυκλοφορήσει το 1983 με τον τίτλο “The Revolution By Night”.
Το “hit” του δίσκου, βασισμένο στην καλή παραγωγή που είχε προσφέρει ο Bruce Fairbairn(Loverboy) και τη δημιουργική ικανότητα της Patti Smith, είναι το “Shooting Shark” κι είναι επίσης και το τελευταίο κομμάτι των BOC που θα βρεθεί στα charts. Αν και γενικότερα πρόκειται για έναν καλό δίσκο οι φθορές του σχήματος είχαν αρχίσει να γίνονται εμφανείς.
Ο Downey θα αποχωρήσει, το ίδιο και Allen Lanier λίγο αργότερα. Τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας θα επιστρατεύσουν τους Jimmy Wilcox και Tommy Zvoncheck για να καταφέρουν τελικά να ολοκληρώσουν το αδιάφορο Club Ninja του 1986 (το μόνο θετικό εδώ είναι ότι ο Pearlman είχε επιστρέψει και πάλι ως manager). Ο Joe Bouchard θα ακολουθήσει και αυτός τότε τον δρόμο του αδερφού του αφήνοντας τους Blue Oyster Cult να γίνουν Two Oyster Cult αφού πλέον ο Eric Bloom και ο Buck Dharma ήταν τα μόνα αρχικά ενεργά μέλη της μπάντας. Έτσι η μπάντα ανακοίνωσε ένα προσωρινό διάλειμμα από τη δισκογραφία και τις περιοδείες το οποίο θα έληγε το 1987. Το σχήμα δέχτηκε την πρόταση να περιοδεύσει εκείνο το καλοκαίρι την Ελλάδα με τους Bloom, Lanier, Dharma να βρίσκονται στο line up και τους Jon Rodgers και Ron Riddle στο μπάσο και τα τύμπανα αντίστοιχα. Την ίδια περίοδο το μόνο «νέο» διαθέσιμο υλικό βρισκόταν στα χέρια του Albert Bouchard που όπως είπαμε πιο πάνω δούλευε πάνω στα ποιήματα της συλλογής Imaginos.
Η Columbia παρόλα αυτά δεν ενδιαφερόταν καθόλου να τα κυκλοφορήσει σαν προσωπικό δίσκο του Bouchard κι έτσι –με παρέμβαση του Pearlman- οι Bloom και Dharma μπήκαν στο studio, δούλεψαν πάνω στο υλικό αυτό και τελείωσαν τον δίσκο που ονομάστηκε Imaginos. Πρόκειται για ένα είδος flashback στις παλιότερες ιδέες των BOC (το concept του δίσκου προερχόταν στην πραγματικότητα από την εποχή του Spectres) που έκλεινε ειρωνικά ένα εντελώς διαφορετικό δισκογραφικό κεφάλαιο της μπάντας.
Τα επόμενα 11 χρόνια οι Blue Oyster Cult τα πέρασαν περιοδεύοντας τον κόσμο χωρίς νέο υλικό. Μόνο το 1992 έκαναν μία εξαίρεση δανείζοντας δύο νέα τους κομμάτια για το soundtrack της ταινίας Bad Channels. Την ίδια περίοδο υπέγραψαν συμβόλαιο με την CMC Records με την οποία πολύ αργότερα κυκλοφόρησαν και δύο νέες δουλειές, το Heaven Forbid (1998), το Curse Of The Hidden Mirror το 2001 και μερικά ακόμα live albums. Έκτοτε οι περιοδείες συνεχίστηκαν ανελλιπώς με πολλές αλλαγές μελών μεν (σημαντικότερη η…δεύτερη αποχώρηση του Lanier το 2007) αλλά με τους Bloom και Dharma να διατηρούν ακόμα τις ορέξεις τους μέχρι και σήμερα.
TRIVIA
To χαρακτηριστικό logo των Blue Oyster Cult που απεικονίζει έναν σταυρό ενωμένο με έναν γάντζο είναι στην πραγματικότητα παρμένο από την ελληνική μυθολογία και πρόκειται για το σύμβολο του τιτάνα Κρόνου.
Σ’ ένα πολύ γνωστό σκετς της δημοφιλούς σειράς Saturday Night Live (SNL) οι κωμικοί του Hollywood Will Ferrell και Christopher Walken σατιρίζουν τους Blue Oyster Cult, οι οποίοι στο σενάριο βρίσκονται σε ρήξη με τον Gene Frenkle, αρμόδιο να παίξει το Cowbell στην ηχογράφηση “Don’t Fear The Reaper”. Τα ίδια τα μέλη της μπάντας έχουν δηλώσει ότι πρόκειται περί φανταστικού προσώπου και απαντώντας στη σάτιρα φέρνουν στα live τους συχνά κάποιον από το crew να παίξει με τον χαρακτηριστικό τρόπο το cowbell στο κομμάτι.
Πολλές γνωστές μπάντες έχουν δηλώσει ως επίσημη επιρροή τους τους Blue Oyster Cult. Μεταξύ αυτών οι Guns N’ Roses, οι Metallica (βλ. τη διασκευή στο Astronomy στον δίσκο Garage Inc.), Iced Earth και Him.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
1972- Blue Oyster Cult
1973-Tyranny And Mutation
1974- Secret Treaties
1975- On Your Feet Or On Your Knees (live)
1976- Agents Of Fortune
1977- Spectres
1978- Some Enchanted Evening (live)
1979- Mirrors
1980- Cultosaurus Erectus
1981- Fire Of Unknown Origin
1982- Extraterrestrial Live (live)
1983- The Revolution By Night
1986- Club Ninja
1988- Imaginos
1992- Bad Channels
1994- Live 1976 (live)
1998- Heaven Forbid
2001- Curse Of The Hidden Mirror
2002- A Long Day’s Night (live)
- Για εκείνους που θέλουν να γνωριστούν καλύτερα μαζί τους προτείνω ανεπιφύλακτα τα : Agents Of Fortune , Secret Treaties, Fire Of Unknown Origin και Spectres…καλή ακρόαση.
Μανώλης Γιαννίκιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.