Οι Η.Ε.Α.Τ ανοίγουν την καρδιά τους στο Rockway.gr

Ο keyboard player των HEAT, Jona Tee, μιλάει αποκλειστικά στο Rockway.gr για την πορεία της μπάντας του, τη Eurovision και το ενδεχόμενο να επισκεφτούν σύντομα τη χώρα μας!
Είστε μια νεοσύστατη μπάντα. Ξεκινήσατε τη καριέρα σας μόλις πριν τρία χρόνια. Μολαταύτα επαναφέρετε ήχους και αισθητική από τα 80’s. Είχατε ποτέ φόβους και ανασφάλειες αναφορικά με το αν θα επιτύχετε ή όχι υπηρετώντας το melodic rock;
Στην πραγματικότητα, ο Dave κι εγώ αρχίσαμε να συνθέτουμε τέτοιου είδους ρυθμούς πριν έξι – εφτά χρόνια όταν ήμαστε 18 χρονών. Ποτέ δε πιεστήκαμε να γράψουμε αυτή τη μουσική. Ήταν κάτι που έβγαινε πολύ φυσικά από μέσα μας καθώς αυτό είναι το είδος μουσικής που μας αρέσει να ακούμε. Έτσι για να απαντήσω και στην ερώτησή σου, δεν είχαμε ποτέ φόβους ή αμφιβολίες. Νιώθουμε απλά ευτυχισμένοι και ευλογημένοι, που υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στους οποίους αρέσει η μουσική μας.
Το ότι καταφέρατε λοιπόν να κερδίσετε πολλούς fans και να αναγνωριστείτε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, σας έκανε ποτέ να παρασυρθείτε και να νιώσετε κάποιου είδους έπαρση;
Είμαστε αυτοί που είμαστε! Απόλυτα προσγειωμένοι τύποι που κάνουμε αλλόκοτα πράγματα! (γέλια)
Πριν λίγο καιρό είχατε μια σημαντική αλλαγή στο line up σας. Ο τραγουδιστής σας “Kenny Lackermo” αποχώρησε απ’ τη μπάντα και τη HEATθέση του πήρε ο “Erik Gronwall”. Είναι γνωστό ότι ο Erik ήταν ο νικητής του reality show “Swedish Idol”. Ποια είναι η γνώμη σας γι αυτού του είδους shows; Πολλοί τραγουδιστές που βγαίνουν από αυτά διάγουν μια πολύ σύντομη καριέρα και ξεθω- ριάζουν γρήγορα. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
Όχι, η αλήθεια είναι πως δε το βλέπουμε έτσι καθώς, αν δεν ήταν το “Swedish Idol” ίσως να μην είχαμε ποτέ την ευκαιρία να δούμε τον Erik. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που έχουμε έναν απ’ τους καλύτερους rock τραγουδιστές της Σουηδίας αλλά και του κόσμου στο συγκρότημά μας.
Το 2009 είχατε συμμετάσχει στο Melodifestivalen, με σκοπό να εκπροσωπήσετε τη χώρα σας, τη Σουηδία στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Δυστυχώς δε προκριθήκατε. Ποια η άποψη σας για το θεσμό της Eurovision; Πιστεύετε ότι υπάρχει θέση για τους “rockers” σε αυτό το διαγωνισμό;
Για να είμαι ειλικρινής, δε παρακολουθώ το διαγωνισμό, παρά τη θέλησή μας να συμμετάσχουμε σε αυτόν. Πιστεύω πάντως ότι σε αυτούς τους διαγωνισμούς πρέπει να μετράει το τραγούδι και όχι ο ερμηνευτής. Ο ερμηνευτής απλά συμπληρώνει το πακέτο, ενώ το τραγούδι είναι η ουσία. Έτσι κατά τη γνώμη μου, πρέπει να υπάρχει θέση για οποιοδήποτε στυλ μουσικής στη Eurovision.
Μάλιστα. Το τραγούδι με το οποίο συμμετείχατε λοιπόν, το “1000 miles” έγινε τεράστια επιτυχία. Θεωρείτε ότι το Melodifestovalen ήταν το εφαλτήριο για μια διεθνή καριέρα;
Ναι, ήταν! Φυσικά και ήταν. Επηρέασε αρκετά τη πορεία μας στη Σουηδία. Όσο για τον υπόλοιπο κόσμο… Είμαστε ακόμη στην αρχή. Θα υπάρξει πολύ ένταση (Η.Ε.Α.Τ) στο μέλλον! (γέλια)
Έχετε σκεφτεί ποτέ να επισκεφτείτε την Ελλάδα; Έχετε λάβει καθόλου θετικά σχόλια απ’ τη χώρα μας;
Η αλήθεια είναι πως έχουμε λάβει κάποια mails από Έλληνες fans και έχουμε δώσει μια - δυο συνεντεύξεις σε Ελληνικά περιοδικά. Θα θέλαμε πάρα πολύ λοιπόν να έρθουμε στην Ελλάδα και να δώσουμε συναυλίες.
Υπέροχα. Θα θέλατε λοιπόν να στείλετε κάποιο μήνυμα στους αναγνώστες μας;
Να νιώθετε πάντα ελεύθεροι να εκφράζεστε μέσω του rock! Α! Και να συνεχίσετε να ονειρεύεστε! Θα έρθουμε σύντομα στην Ελλάδα και θα παίξουμε για ‘σας!
Συνέντευξη στη Φιλίππα Δημητριάδη

RAGE N' ROX: "Rage n' Rox" (1989)

Αναδημοσίευση από το www.rockway.gr

Όπως πολύ σωστά προανέφερε ο δικός μας Νότης Γκιλλανίδης (βλέπε κριτική επανεκδόσεων LeMans, Stan Meissner) τα τελευταία χρόνια υπάρχουν κάποιες εταιρείες (με κυρίαρχη τη Retrospect Records) που κάνουν αυτό που όλοι ευχόμασταν.
Επανεκδόσεις μικρών και μεγάλων διαμαντιών της melodic hard rock και AOR σκηνής, που τόσο απελπισμένα μερικοί από μας ψάχναμε για χρόνια ή ακόμα και δεκαετίες να βρούμε και ν' απολαύσουμε για άλλη μια φορά, και μάλιστα με αναβαθμισμένo ήχο! Αν και δεν σας κρύβω ότι εφόσον θα είχα να διαλέξω ανάμεσα σε ένα LP με απλά καλό ήχο και σ' ένα CD με τέλειο ήχο θα διάλεγα το πρώτο για ευνόητους λόγους που δεν θα ήθελα ν' αναλύσω εδώ. Ο νοών νοείτω...
Λοιπόν, τι έχουμε εδώ; Μια σχεδόν πανάγνωστη μπάντα από τη βορειοδυτική περιοχή του Ειρηνικού και πιο συγκεκριμένα το Portland του Oregon ονόματι RAGE N' ROX από την οποία ξεχωρίζουν τα υπέροχα φωνητικά της χαρισματικής Tamara Deems και τα εντυπωσιακά κιθαριστικά riffs του συζύγου της Gordy Deems (Hot Stuff, Kracker).
Οι RAGE N' ROX έδρασαν από το 1987 έως το 1992. Ταξίδεψαν στα βορειοδυτικά και έπαιξαν σε διάφορα κλαμπ στην Αλάσκα και τη Χαβάη και επίσης εμφανίστηκαν σε σόου στην τοπική τηλεόραση και σε εφημερίδες. Ηχογράφησαν το 1989 το εν λόγω άλμπουμ στα Falcon studios σε περιορισμένα αντίτυπα.
Μιλάμε για μια απίστευτη συλλογή από original 80's melodic rock, γεμάτη από δυνατές μελωδίες, υπέροχες AOR μπαλάντες και πιασάρικα ρεφρέν στο στυλ των VIXEN, FIONA, TORONTO, HEART! Το γιατί αυτή η μπάντα δεν ξεχώρισε και δεν γνώρισε την επιτυχία που έπρεπε, όταν έπρεπε, είναι κάτι που για μας είναι μυστήριο και μόνο η ίδια γνωρίζει.
Όπως και να 'χει όμως το ζευγάρι Tamara και Gordy Deems δεν κράτησε την αναπνοή του όλα αυτά τα χρόνια περιμένοντας την επιτυχία των RAGE N' ROX. Έχουν δικό τους στούντιο ηχογραφήσεων στο Phoenix της Arizona, το F Factor Music (www.ffactormusic.com ), στο οποίο και ηχογραφήθηκε η πιο πρόσφατη δουλειά της Tamara "Across The Line" που κινείται σε blues rock φόρμες. Επίσης αυτό το διάστημα ψάχνει εκδότη για να εκδώσει μια ποιητική συλλογή που έγραψε μαζί με την ξαδέλφη της Susanna Wolf με το όνομα "The Hearts Alike Collection".
Samples από το cd και το βιβλίο μπορείτε να βρείτε στο http://www.myspace.com/tamratah Για να ξαναγυρίσουμε όμως στο θέμα μας και στους RAGE N' ROX, αν θέλετε τη γνώμη μου, αυτή η επανέκδοση αξίζει πραγματικά την προσοχή σας και την ψήφο σας. Τη δική μου πάντως την έχει σίγουρα!
Line-Up:
Tamara Deems: φωνητικά,
Gordy Deems: κιθάρες, βοηθητικά φωνητικά, μπάσο, πλήκτρα,
Eric Kruegar: μπάσο,
John Field: πλήκτρα,
Greg Oberst: ντραμς
Tracklist:
01 - Drive It In,
02 - Standin' In The Rain,
03 - No More Lies,
04 - Never Wanted,
05 - Surrender,
06 - How Can You Do It,
07 - Break A Heart,
08 - Meet Me In The Morning,
09 - Walking With An Angel,
10 - Long Walk
Σοφία Ρεντούμη

Κυκλοφορεί στα ελληνικά η αυτοβιογραφία του Οzzy

Η αυτοβιογραφία του μεγάλου σταρ της μέταλ σκηνής
κυκλοφορεί και στα ελληνικά!
Μια από τις πλέον ειλικρινείς και θαρραλέες αυτοβιογραφίες ενός θρύλου της ροκ που έγραψε ιστορία όχι μόνο με τη μουσική του, αλλά και με τις υπερβολές του στη σκηνή και εκτός αυτής, το βιβλίο που έμεινε για μήνες στη λίστα των μπεστ-σέλλερ των New York Times, κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Zoobus.
Η εξιστόρηση του Ozzy Οsbourne ξεκινάει από το παρελθόν στις φτωχογειτονιές του Aston, για να καταλήξει μέσα από ένα δύσκολο και μακρύ ταξίδι βουτηγμένο στο αλκοόλ, την κοκαΐνη, τo LSD και κάθε είδους ναρκωτική ουσία, στην τωρινή, πιο ειρηνική φάση της ζωής
του.
Ο Ozzy δεν κρύβει σχεδόν τίποτα: Φυλακή, ναρκωτικά, γάμοι, οικονομικά προβλήματα, ο αποκεφαλισμός των περιστεριών και της νυχτερίδας, το reality show στο MTV, η προσωπική του ζωή, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες είναι ειδωμένες με ειλικρίνεια και βιτριολικό χιούμορ. Από την άλλη, η ζωή ενός τόσο μεγάλου σταρ με τόσο μακρά ιστορία, δεν μπορεί παρά να διασταυρώνεται με ζωές άλλων διασήμων που έγραψαν μαζί με τον Ozzy την ιστορία της ροκ.
Το βιβλίο του, που γράφτηκε με τη βοήθεια του Chris Ayres, δεν είναι
μια εγωκεντρική ματιά αποκλειστικά στραμμένη στο πρόσωπο του Osbourne,
αλλά φωτίζει τη ροκ σκηνή στο σύνολό της: Το μεγαλείο της καλλιτεχνικής δημιουργίας, αλλά και τις έριδες και τις ζήλιες, και φυσικά τους κινδύνους που σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στο τεράστιο μέγεθος της δημοτικότητας και του κοινού, που καλείται να διαχειριστεί
ο καλλιτέχνης. Εν προκειμένω, ο Ozzy, το παιδί της εργατικής τάξης,
από τις λαϊκές πολυκατοικίες μιας μικρής πόλης της βόρειας Αγγλίας.
Μετάφραση: Νατάσσα Χασιώτη
τιμή: 18 ευρώ

HOUSTON: "Houston"

Αναδημοσίευση από το www.rockway.gr
Πριν μερικούς μήνες είχε κυκλοφορήσει ένα single με τίτλο “Hold On” από μια νέα σουηδική μπάντα επονομαζόμενη Houston, προκαλώντας πραγματικές σεισμικές δονήσεις στην AOR κοινότητα ανά την υφήλιο.
Περιοδικά όπως το Sweden Rock Magazine και το Powerplay δεν δίστασαν να τους χαρακτηρίσουν άμεσα ως ένα από τα πιο ελπιδοφόρα σχήματα που ξεπήδησαν εδώ και χρόνια από τη Σκανδιναβική χώρα, και μεταξύ μας, δεν είναι ούτε λίγα ούτε και αμελητέα ποσότητα τα σχήματα που έχουν ξεπηδήσει από τη χώρα του ήλιου του Μεσονυχτίου.
Πλέον έχουμε στα χέρια μας την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά και μπορούμε να έχουμε μια πιο σφαιρική άποψη για τις δυνατότητες τους αλλά και για το τι προσδοκίες μπορούμε να έχουμε από αυτούς για το μέλλον. Οι Houston λοιπόν είναι ένα δημιούργημα των Hampus “Hank” Erix (φωνητικά) και Freddie Allen (ντραμς), την παραγωγή του άλμπουμ έχει αναλάβει ο Ricky Delin (Prisoner), ενώ συμμετέχει μια πλειάδα εξαίρετων μουσικών με πρώτο και καλύτερο τον πανταχού παρών Tommy Denander, τον Tomas Vikström (Candlemass/ Talk Of The Town) τον Mats Olausson (Yngie Malmsteen) κι αρκετούς ακόμα session μουσικούς. Και φτάνουμε τελικά στο προκείμενο, καταφέρνουν εν τέλει οι Houston να δικαιώσουν όλους αυτούς που έσπευσαν να τους αποθεώσουν πριν καν ακούσουν ολοκληρωμένη τη δουλειά τους? Η απάντηση είναι εύκολη, και με το παραπάνω!
Πατώντας το play στο CD player o ακροατής θα βρεθεί να ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 τότε που μεσουρανούσαν γκρουπ όπως οι Survivor, οι Starship, οι Kansas του John Elefante, με τα πλήκτρα, τις φωνητικές αρμονίες και τα “πιασάρικα” ρεφραίν να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο! Τραγούδια όπως τα “Pride”, “Truth Slips”, “I’m Alive”, “Give Me Back My Heart” “She’s A Mystery” και φυσικά το περιβόητο “Hold On” σου καρφώνονται στο μυαλό και θες να τα ακούς ξανά και ξανά.
Το “Houston” είναι ένα άλμπουμ που ξεχειλίζει από λυρισμό και συναίσθημα, πρόκειται για ένα μικρό “διαμάντι”, ένα εν δυνάμει “κλασσικό” άλμπουμ κι εύχομαι να τύχει της προβολής και της στήριξης που του αξίζει, διότι κακά τα ψέματα εδώ και 30 χρόνια οι μουσικοί που παίζουν Melodic Rock είναι περίπου οι ίδιοι, το AOR χρειάζεται άμεσα μετάγγιση νέου αίματος και οι Houston δείχνουν πως μπορούν να σηκώσουν αυτό το φορτίο κι ίσως κάποια στιγμή, αν συνεχίσουν έτσι, να γίνουν ακόμα και σημαιοφόροι του!
Τάσος Κορομπίλιας

Mε Rockway party ξεκινά ο Οκτώβριος!!!

Δεν μας πτοεί ούτε η κρίση , ούτε μας φοβίζει το μνημόνιο, η τρόικα και τα σκληρά οικονομικά μέτρα.

Εμείς αντιστεκόμαστε...Με ένα τρελό Rockway party!!!
Έτσι λοιπόν την Παρασκευή 1 Οκτωβρίου στο γοητευτικό χώρο του BAT CITY (Λ. Αλεξάνδρας 11, Αθήνα) παρέα με την πιο καυτή live μπάντα της πόλης τους τρομερούς DANGER ANGEL θα πραγματοποιήσουμε το πιο rock event του μήνα.
Έπειτα θα αναλάβουν τo ρόλο του dj οι συντάκτες του Rockway.gr όπου θα παίξουν τα πιο rock τραγούδια του πλανήτη για να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, και να διασκεδάσουμε μέχρι τελικής πτώσεως με τα τραγούδια που αγαπήσαμε .

Οι εκπλήξεις θα συνεχιστούν κατά την διάρκεια της βραδιάς όπου αναμένεται να είναι άκρως ενδιαφέρουσες.
Για αυτό λοιπόν μην χάσετε με τίποτα το party του Rockway.gr
Είσοδος: 5 ευρώ με Μπύρα.
Ώρα Έναρξης: 22.00

H hard rock καταιγίδα των ΧΥΖ

Ανακάλυψη του σπουδαίου τραγουδιστή Don Dokken είναι οι αμερικανοί hard rockers XYZ οι οποίοι ξεκίνησαν στα μέσα του 1985 και πριν υπογράψουν με την ΕΜΙ στα τέλη της ίδιας δεκαετίας είχαν μία μακρά και επίπονη πορεία σε δημοφιλή live clubs του L.A όπως το Roxy και το Whiskey στο Holywood.
Αυτό φυσικά τους βοήθησε να γίνουν αρκετά γνωστοί στην rock αγορά σε σημείο να αποκτήσουν δισκογραφικό συμβόλαιο με την εταιρία Αtlantic Records το οποίο όμως δεν είχε αίσιο αποτέλεσμα μιας και στη συνέχεια η ΕΜΙ ήταν τελικά η εταιρία που κυκλοφόρησε το 1989 το ομώνυμο υπέροχο ντεμπούτο τους άλμπουμ.
Η αρχική σύνθεση του γκρουπ ήταν ο Terry Ilous (φωνητικά), ο Bobby Pieper (κιθάρα), ο Patt Fontaine (μπάσο) και ο Joey Pafumi στα τύμπανα ενώ έπειτα είχαμε αλλαγές με τους Marc Diglio και Paul Monroe να αντικαταστήσουν τους Β.Pieper και J.Pafumi σε κιθάρα και τύμπανα αντίστοιχα. Έτσι λοιπόν ο παρθενικός δίσκος κυκλοφόρησε το 1989 σε παραγωγή του μέντορα τους Don Dokken και το άλμπουμ να αποτελείται από ένα εκρηκτικό μίγμα Scorpions, Van Halen, Led Zeppelin και φυσικά από Dokken με εκπληκτικά τραγούδια όπως τα περίφημα “Inside Out”, “Maggy”, και τα μπαλαντοειδή “What Keeps me Loving You”, “Souvenirs”.
Το άλμπουμ ήταν ένα μικρό διαμάντι όμως εμπορικά πήγε μέτρια, κατάφερε να μπει ίσα-ίσα στο top-100 των ΗΠΑ αν και παίχτηκε αρκετά από το MTV. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι οι ώρες που ξόδεψε το γκρουπ στο στούντιο κόστισαν 100 χιλιάδες δολάρια καθώς επίσης στη γιαπωνέζικη κυκλοφορία του άλμπουμ περιέχεται επιπλέον το τραγούδι “You Got me Wrong” ενώ στην επανέκδοση του 2001 περιλαμβάνεται σαν bonus το κομμάτι “On The Blue Side of The Night”. Με καλές κριτικές στις αποσκευές τους αλλά και να ιδρύονται τα πρώτα fan clubs ώστε να στηρίξουν την μπάντα, το 1991 οι ΧΥΖ αποφασίζουν να ηχογραφήσουν το δεύτερο άλμπουμ τους και την ίδια χρονιά κυκλοφορούν το εξαιρετικό “Hungry” το οποίο ηχητικά κινείται στους ίδιους xyz-band καταιγιστικούς hard rock ρυθμούς και απογειώνει με την δυναμική ερμηνεία του ο τραγουδιστής Τerry IIous.
Τραγούδια σαν τα “Face Down in the Gutter”, “Don’t Say No” έχουν μείνει διαχρονικά ενώ και σε αυτό το άλμπουμ υπάρχει κομμάτι μόνο για τη γιαπωνέζικη έκδοση (Highlife) και για την επανέκδοση του 2001 το “Τwo Wrongs Can Make a Right”. Όμως η εμπορική αποτυχία του άλμπουμ οδήγησε σε αρκετές τριβές ανάμεσα στα μέλη της μπάντας με αποτέλεσμα οι Tony Marcus και Joey Shapiro να αντικαταστήσουν τους M.Diglio και P.Monroe. Όμως κι αυτή η αλλαγή δεν έφερε γούρι στο συγκρότημα με συνέπεια μετά τη περιοδεία που ακολούθησε να διαλυθούν το 1992. To μόνο που κυκλοφόρησε στη συνέχεια από τους ΧΥΖ ήταν το 1995 το πολύ καλό live album με τίτλο “Take You Can Live” το οποίο ηχογραφήθηκε τη πιο δημιουργική περίοδο του γκρουπ και περιλαμβάνει επιπλέον τέσσερα έξτρα στούντιο τραγούδια.
Οι ΧΥΖ ξαναφτιάχτηκαν στις αρχές του 2000 και επανήλθαν δριμύτεροι το 2003 με ανανεωμένη σύνθεση που αποτελείτο αυτή τη φορά από τον κιθαρίστα JK Northrup με τον οποίο ο IIous γνωρίστηκε σε ένα σχήμα που έπαιζαν ένα φεγγάρι μαζί στα μέσα των 90’s ονόματι Cage και τον μπασίστα Sean McNabb (οι IIous και Μonroe παρέμειναν από την αρχικά μέλη).Το τρίτο τους άλμπουμ είναι λοιπόν γεγονός και ονομάζεται “Letter To God”.
Ο T.Ilous υποστήριξε σε μία συνέντευξη του ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν ήθελε να κυκλοφορήσει με το όνομα ΧΥΖ αλλά η νέα εταιρία η ΜΤΜ τον πίεσε αρκετά ώστε τελικά υποχώρησε και δέχτηκε να βγει ο δίσκος σαν ΧΥΖ. Στο “Letter to God” υπάρχουν μικρές εκπλήξεις αφού συμμετέχουν οι Vinny Appice (Βlack Sabbath, Dio), Jeff Pilson (Dokken) ενώ το μουσικό ύφος του άλμπουμ συνεχίζει να κυριαρχείται από hard rock μελωδίες καθώς επίσης υπάρχει και η ισπανική version του υπέροχου τραγουδιού “Tango”.
Σημαντικό γεγονός που πρέπει να αναφέρουμε για το εν λόγω δίσκο είναι ότι έχει αφιερωθεί στον αδικοχαμένο μικρό γιο του T.IIlous που είχε φύγει πρόωρα από την ζωή την προηγούμενη χρονιά. Εν τω μεταξύ για τους φανατικoύς οπαδούς των ΧΥΖ οφείλουμε να επισημάνουμε πως έχει κυκλοφορήσει το “Rainy Days” το 2005 και στο σύνολο του βασίζεται σε demo ηχογραφήσεις από το 1985 και κυρίως του κιθαρίστα Bobby Pieper σε πρώτες συνθέσεις του γκρουπ αλλά και σε τραγούδια που δεν βρίσκονται σε κανένα άλμπουμ σε αρκετά ερασιτεχνική μορφή. Επίσης την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το περίφημο “Forbidden Demos (1985-1991) το οποίο στην ουσία είναι άλλη μία συλλογή από demo ηχογραφήσεις, ακυκλοφόρητα κομμάτια, πρώιμες εκτελέσεις κλασσικών κομματιών xyz-bandτου γκρουπ και κάποια μάλιστα παιγμένα και με πιάνο από τον Jamie Lewis σε κομμάτια όπως τα “Rainy Days”, “Never too Late”.
Το 2009 η μπάντα έκανε νέο reunion στη συναυλία της Rocklahoma ενώ την άνοιξη του 2010 έπαιξε μετά από πολλά χρόνια σε ευρωπαϊκό έδαφος και συγκεκριμένα στο Stockholm’s Rockout-Festival και ανακοινώθηκε ότι θα εμφανιστούν στο φετινό Firefest αλλά και στη χώρα μας αμέσως μετά!!! Οι ΧΥΖ αποτελούνται αυτή τη στιγμή από τους Τerry Ilous (φωνητικά), Patrick Fontaine (μπάσο), Joey Shapiro (ντραμς) και Tony Marcus στη κιθάρα.
Φώτης Μελέτης

J.Jamison & J.Peterik: "Extra Moments"

“…Και το πιάνουμε εκεί που το αφήσαμε”. Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκαν οι δύο βετεράνοι του μελωδικού rock και πρώην bandmates στους θρυλικούς Survivor, Jimi Jamison και Jim Peterik.
Ο χρόνος έδειξε ότι οι δύο μεγάλοι αυτοί μουσικοί ξέρουν να διατηρούν την καλλιτεχνική τους αξία σταθερή και αναλλοίωτη και να δημιουργούν ποιοτική μουσική αφού σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες και συγκροτήματα του χώρου, σέβονται πρώτα απ’ όλα τους εαυτούς τους και το δισκογραφικό τους παρελθόν όλα αυτά τα χρόνια.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ευχάριστη κυκλοφορία η οποία μας παραπέμπει περίπου δυο χρόνια πίσω, όταν και ο Jimi Jamison κυκλοφόρησε μετά από 17 ολόκληρα χρόνια το δεύτερο και αξιοπρεπέστατο solo άλμπουμ του με τίτλο “Crossroads Moment”. Έχοντας στο πλευρό του, τον ιδιοφυή συνθέτη, πληκτρά και κιθαρίστα Jim Peterik, παρέταξαν αρκετές νέες AOR μελωδίες, κάποιες από τις οποίες όπως ήταν φυσικό δεν βρήκαν τον δρόμο τους στο τελικό tracklisting του δίσκου.

Εδώ και με την ευγενική παραχώρηση της Frontiers Records (στην οποία ουσιαστικά ανήκουν και τα δικαιώματα των κομματιών της εν λόγω κυκλοφορίας) μας δίνεται η δυνατότητα μέσα από το “Extra Moments” να ακούσουμε και τα υπόλοιπα τραγούδια και να έχουμε μια ακόμα πιο εμπεριστατωμένη άποψη γύρω από τα “Crossroads Moment” recording sessions. 11 επιπλέον κομμάτια λοιπόν, 4 εκ των οποίων σε demo μορφή με εναλλακτικά φωνητικά από τον ίδιο τον Jim Peterik, και όσοι έμειναν ικανοποιημένοι ακούγοντας το “Crossroads Moment”, άλλο τόσο θα ευχαριστηθούν κι αυτή την κυκλοφορία, η οποία σαφώς φέρνει συνειρμικά στο νου τις ένδοξες μέρες των Survivor, παντρεύοντας την με νέες ιδέες που έφερε ο Peterik στο studio μαζί με την πολύτιμη εμπειρία του στο χώρο.

Mid-tempo συνθέσεις με ένα ιδιαίτερο feeling, έντονα πλήκτρα και όμορφες κιθαριστικές εμπνεύσεις, με όχι όμως και τόσο ιδιαίτερα ευκολομνημόνευτα refrains αφού σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για μια κυκλοφορία που θα κάνει την διαφορά στον χώρο (ούτως η άλλως στο παρελθόν, το έχουν αποδείξει οι δυο τους ουκ ολίγες φορές).

Υπάρχουν όμως κομμάτια σαν το “Dream Higher” το οποίο ανοίγει το άλμπουμ με ένα αρκετά πιασάρικο riff και που συνεχίζει στα γνωστά μοτίβα και φωνητικές γραμμές του Jamison, όπως και τα “Chiseled In Stone”, την συναισθηματική μπαλάντα “Heart Of A Woman” όπου η βελούδινη χροιά του Jamison σου θυμίζει τις πιο ευαίσθητες στιγμές των Survivor στα “The Search Is Over”, “Desperate Dreams” και “Man Against The World”. Καλές στιγμές του άλμπουμ αποτελούν και τα “I Wanna Touch You There”, “Lifeforce” (ένα ενδιαφέρον κομμάτι το οποίο γνωρίσαμε πέρυσι σε πιο chill out εκδοχή στο jazz rock project του Peterik με τον ίδιο τίτλο) καθώς και το demo κομμάτι “She’s Nothing To Me” σε ντουέτο του Jim Peterik και του Thom Griffin, κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται σε κάποιο άλμπουμ των φοβερών Pride Of Lions.
Εν τέλει, το άλμπουμ ακούγεται πολύ ευχάριστα και να σταθούμε στο γεγονός πως το συγκεκριμένο άλμπουμ, αποτελεί την παρθενική κυκλοφορία της MelodicRock Records, εταιρία που ανήκει στο πιο διάσημο ίσως webzine-portal του χώρου, το melodicrock.com.
Άρης Αβραμίδης

ABSOLACE - “Resolve[d]”

Οι ABSOLACE είναι μια περίεργη μουσικών κατάσταση. Είναι ‘αποφασισμένοι’ και επίμονοι στην εδραίωση τους στην Progressive Rock-Metal σκηνή. Μην ψάξετε στα λεξικά να βρείτε τι σημαίνει “absolace”, μάταιο. Είναι λεξούλα που και το word θα σου την υποσημειώσει με κόκκινη γραμμή. Για τους ίδιους όμως είναι η “απόλυτη παρηγοριά” με μια λέξη ! “ABSOLACE” είναι η μίξη των λέξεων “Absolute” & “Solace”.
Αυτή λοιπόν είναι και η μουσική αντίληψη της μπάντας από το Dubai. Ότι υπάρχουν 2 φωνές. Η πρώτη (absolute) , η απόλυτη βαρύτητα του ήχου με έντονα ρυθμικά περάσματα. Θέλουν το τέλειο και στο debut album γίνετε η αναφορά στην ρυθμική τελειότητα. Η δεύτερη (solace) , μας ρίχνουν στην μελωδία, σε πιο ambient και ατμοσφαιρικούς ήχους, σαν να βγαίνουν από τα έγκατα της ψυχής σου. Πραγματικά κάποια συγκεκριμένη θεματολογία στο άλμπουμ δεν υπάρχει.
Όλα τα τραγούδια είναι βασισμένα σε προσωπικές εμπειρίες του NADIM JAMAL (vocals), σχετικά με τους ανθρώπους γύρω του, με τις εσωτερικές του ενδοσκοπήσεις, με τον χαμό κάπου δικού του, μέχρι και με αντικρούσεις με τον τόπο καταγωγής του. (Dubai). O NADIM έχει την απίστευτη ικανότητα να ρυθμίζει τις φωνητικές του ικανότητες επηρεασμένες από την σκηνή του Seatle. Ανακάλυψη του πνευματικού τέκνου των ABSOLACE ο δικός μας, Έλληνας, GREG CARGOPOULOS, ο οποίος είναι πια ο drummer της μπάντας καθότι έχει ήδη περάσει από κιθάρα και μπάσο. Μετά από πολλές μετακινήσεις ανά τον κόσμο αποφασίζει μαζί με τον φίλο του JACK SKINNER (guitars) , να κάνει την ιδέα του σχήματος πραγματικότητα. Λίγο αργότερα εισχωρεί και ο KYLE ROBERTS (keys-synths-samples) όπου και θα διοχετεύσει όλο το μεταλλικό του πάθος στα πλήκτρα. Την μπάντα έρχεται να κλείσει ο BEN HARRIS (bass). Ο πυρήνας της μουσικής διαμόρφωσης του “Resolve[d]” είναι ο ρυθμός, και όπου ο GREG έχει βάλει την ρυθμική του υπογραφή. Τα τελικά βήματα του άλμπουμ θα γίνουν προς τον Βορρά όταν θα βρουν τον Σκανδιναβό παραγωγό τους JENS BORGEN.
Ο GREG ως θαυμαστής της πολυπλοκότητας , μέσα από την ψυχολογία της μουσικής ,θα εντρυφήσει στον ανθρώπινο εγκέφαλο, κάνοντας την λέξη “αυτοσχεδιασμός” να είναι η λέξη κλειδί για την μπάντα, και η σκηνή και το κοινό, η πόρτα που θα τους εκτοξεύσει στην μεταλλική ιστορία. “Epigraph”: μια εισαγωγή-επιγραφή στην μετέπειτα βαρύγδουπη συνέχεια. “Resolve[d]”: βαριές κιθάρες, και σε πρώτο πλάνο το χαρακτηριστικό drum playing του GREG CARGOPOULOS. “ White Lies”: με ανατολίτικα αρώματα από ήχους του τόπου , μυστηριακό σε mid tempo. “ Wade”: πολύ ωραίες κιθάρες, μελωδικό και υποτονικό σαν ακουστικό. “Apogee”: ένα πανέμορφο κομμάτι με χαρακτηριστικό ήχο με progressive επιρροές που δεν μπορείς να προσπεράσεις. Έχουμε και εδώ ανατολίτικη ιδέα και μια έκπληξη Ελληνικής αφήγησης κοντά στο 3ο λεπτό. “Spero Melior”: όλος ο ρυθμός πάνω στα τύμπανα, έξυπνα πλήκτρα, και από την “άλλη” γραμμή τα φωνητικά. Ίσως και το πιο περίεργο και πολύπλοκο κομμάτι του άλμπουμ με πολλές αλλαγές. “Breathe”: μια ανάσα για το τέλος, βαριά όμως αρκετά μέχρι και να χαρακτηριστεί ως και Doom ! σκοτεινό και αργόσυρτο. Ενώ ήδη δουλεύουν πάνω σε καινούρια τραγούδια για το δεύτερο άλμπουμ, σε ησυχία δεν κάθονται καθώς σειρά συναυλιών θα τους βρει στο Dubai Οκτώβρη και Νοέμβρη, στο Abu Dhabi F1 τον Νοέμβρη, και στις 18 Σεπτέμβρη στην Βηρυτό με τους ANATHEMA. Ας ακολουθήσουμε λοιπόν την “απόλυτη παρηγοριά” σε αυτούς τους progressive ήχους, και όπου μας βγάλει.
http://www.absolace.net/
www.myspace.com/absolace
www.facebook.com/absolace
ΕΛΕΝΗ ΛΙΒΕΡΑΚΟΥ