DETROIT ROCK CITY

Θέλω να σκεφτεί ο κάθε ένας από εσάς, πόσες φορές, έχει κάνει την οποιαδήποτε τρέλα ή θυσία, ώστε να δει την αγαπημένη του μπάντα Live, ή έστω ν’ αγοράσει ένα σπάνιο βινύλιο σε μια εξωφρενική τιμή και εκτός του ότι μπορεί να του λείπουν μερικά χρήματα για τη συμπλήρωση του ποσού, να ξέρει πως αν τα χαλάσει στην εν λόγο αγορά, δε θα έχει χρήματα για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο! Πόσες φορές πράγματι; Έχεις λίγο χρόνο για να το σκεφτείς… τέλος χρόνου!!
Είμαι σίγουρος πως στον κάθε ένα από εσάς, ήρθε ένα μικρό χαμογελάκι στο πρόσωπο και ίσως μια μικρή ανατριχίλα έτσι; Οι Hawk (Edward Furlong, ο τότε μικρός John Connor από το Terminator, American History X), Jam (Sam Huntington), Lex (Giuseppe Andrews) και Trip (James De Bello), έχουν ακριβώς το ίδιο πρόβλημα!
Ενώ ετοιμάζονται για την πιο σούπερ συναυλία της ζωής τους, να δουν τους Kiss live, η θρησκόληπτη μαμά του Jam μέλος των Μ.Α.Τ.Μ.Ο.Κ!! (Mothers Against The Music Of Kiss), βρίσκει τα εισιτήρια και τα καίει μπροστά τους… φρίκη, αλλά δε φτάνει αυτό, βάζει με τη βία το γιόκα της σε ένα καθολικό σχολείο εσώκλειστο, οπότε συναυλία goodbye!
Κι από αυτή τη στιγμή ξεκινά μια εκπληκτική ταινία, με τους ήρωες μας, να παθαίνουν τα πάνδεινα μέχρι τελικά να βρεθούν στη συναυλία της ζωής τους! Το Detroit Rock City, είναι μια Kiss ταινία και αυτό καθόλου μη σας τρομάζει, διότι δεν επικεντρώνεται τόσο στο brand name, αλλά στους χαρακτήρες και τα παθήματα τους και παρότι οι κριτικές ανάμεσα στους οπαδούς των Kiss, ήταν ανάμεικτης ψυχολογίας, προσωπικά πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ καλή (η ταινία τους χάλασε τώρα, εδώ έχουν βγάλει μπιμπερό και πάνες με το όνομα της μπάντας)!!
Αλλά ακόμη κι αν όντως δε σας άρεσε (γούστα είναι αυτά!), δε μπορεί να μη σας γεμίσει το soundtrack, το οποίο περιέχει 20 κομμάτια από Black Sabbath, μέχρι Pantera, Van Halen, Marilyn Manson, The Runaways και Kiss φυσικά! Και αν αυτό, δε πείσει εσάς τους απαιτητικούς να τη δείτε ή να αγοράσετε τη μουσική της, απλά αναφέρω πως υπάρχουν εκτός soundtrack, 38 (!!) ακόμη τραγούδια, τα οποία ακούγονται μέσα στο φιλμ! Έπος;! Ένα μικρό ακόμη tip, είναι πως ήταν η πρώτη ταινία που κυκλοφόρησε(μιλάμε για το 1999) σε οπτικό δίσκο! Συμπέρασμα… αν δε κάνεις το κόπο να δεις τη ταινία… να την ακούσεις!

Tracklist:
The Boys are Back in Town-Everclear
Shout it Loud-Kiss
Runnin With the Devil-Van Halen
Cat Scratch Fever-Pantera
Iron Man-Black Sabbath
Highway to Hell-Marilyn Manson
20th Century Boy-T.Rex
Detroit Rock City-Kiss
Jailbreak-Thin Lizzy
Surrender-Cheap Trick
Rebel Rebel-David Bowie
Strutter-The Donnas
School Days-The Runaways
Little Willy-Sweet
Nothing Can Keep Me from You-Kiss

Μιχάλης Κανακουσάκης (www.rockway.gr)

ΕΠΙΔΕΙΞΗ - ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΚΙΘΑΡΑΣ ΜΕ ΤΟΝ GREG HOWE

Ο Greg Howe θα βρίσκεται στην πόλη της Καβάλας στις 12 & 13 Μαρτίου όπου και θα δώσει Επίδειξη-Σεμινάριο, ενώ θα κάνει και ιδιαίτερα μαθήματα στη σχολή κιθάρας του Κώστα Παρασκευά.
Ο Greg Howe γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1963. Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα σε ηλικία 10 ετών όταν ανακάλυψε τον Van Halen και απόκτησε εμμονή για τη μελέτη στην κιθάρα! Με το τέλος της εφηβείας του, είχε ήδη αρχίσει να παίζει σε διάφορα κλαμπ με τη ροκ μπάντα του μαζί με τον αδερφό του Al Howe στα φωνητικά. Το 1988 ο κυνηγός ταλέντων και ειδήμων στην κιθάρα Mike Varney ιδιοκτήτης της Shrapnel Records αφού άκουσε ένα demo του Howe που είχε στείλει στη στήλη Spotlight του Guitar Player, του ζήτησε να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ για την εταιρία του.
Έτσι κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο "Greg Howe” στο οποίο συμμετείχε ο μπασίστας του David Lee Roth εκείνη την εποχή Billy Sheehan, και ο διεθνούς φήμης ντράμερ Atma Anur. Αμέσως τράβηξε την προσοχή ολόκληρης της κιθαριστικής κοινότητας και οδήγησε σε πολυάριθμες διαπραγματεύσεις με διάφορες εταιρίες μουσικού εξοπλισμού. Ακολούθησαν ακόμα δύο άλμπουμ με τον αδελφό του Al στα φωνητικά το 1990 με τίτλο "High Gear" και το 1991 με τίτλο "Now Hear This". Το δεύτερο σόλο άλμπουμ του Greg ήρθε το 1993 με τίτλο "Introspection" με το οποίο έδωσε και το στίγμα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει όσον αφορά τις μουσικές του κατευθύνσεις.
Με κάθε επόμενο άλμπουμ ( 1994's "Uncertain Terms", 1995's "Parallax", 1996's "Five", 1998's "Ascend", και 2000's "Hypercuity" ) ο Howe θα κάνει πιο τολμηρή τη μουσική του αφού πρόκειται για ένα μωσαϊκό με στοιχεία, rock, funk, blues και jazz, ενώ παράλληλα υπάρχει φανερή πρόοδο στην κιθαριστική του δεινότητα. Σταθμό στην καριέρα του αποτέλεσε η συμμετοχή του ως κιθαρίστας του Michael Jackson στην “History world tour” περιοδεία το 1996 σε Ευρώπη και Ασία. Το 2000 ο Greg κάνει μία περιοδεία στις ΗΠΑ που περιλαμβάνει πολυάριθμες τηλεοπτικές εμφανίσεις υψηλής τηλεθέασης, καθώς και μια περιοδεία στην Ευρώπη με τον ποπ σταρ Ενρίκε Ιγκλέσιας. Έκανε επίσης δύο χωριστές περιοδείες στις πολειτίες το 2001 και το 2002, ως ο lead κιθαρίστας για τους NSYNC.
Το 2003 ξεκινά περιοδεία με τον Justin Timberlake απ' την οποία όμως αποχωρεί για να ολοκληρώσει το επόμενο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο "Extraction" με μία all-star μπάντα έχοντας στο ηλεκτρικό μπάσο τον βιρτουόζο Victor Wooten (των flecktones) και τον θρυλικό ντράμερ Dennis Chambers. Το τελευταίο άλμπουμ του Greg κυκλοφόρησε το 2008 με τίτλο "Sound Proof” και έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα καλύτερά του άλμπουμ. Το 2009 και το 2010 Greg συνεργάστηκε ξανά με τον Justin Timberlake για να συμμετάσχει στα 51α βραβεία Grammy και στη φιλανθρωπική εκδήλωση του νοσοκομείου JT Shriner. Ο Greg έχει παίξει επίσης με πολλούς άλλους καλλιτέχνες, όπως η Christina Aguilera, Lady Antebellum, P Diddy, T-Pain, και Salt-N-Pepa. Πρόσφατα το ομώνυμο άλμπουμ του, “Greg Howe” μπήκε στα Top 10 κιθαριστικά άλμπουμ όλων των εποχών για το περιοδικό “Guitar World Magazine”. To πολυάσχολο πρόγραμμά του συνεχίζεται με διάφορα σχέδια. Σήμερα είναι στην παραγωγή για ένα φωνητικό άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει το 2011, ενώ παράλληλα δραστηριοποιείται με πολυάριθμα σεμινάρια κιθάρας, και εμφανίσεις σε μουσικές εμπορικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. Για συμμετοχή στο σεμινάριο ή στο ιδιαίτερο μάθημα μπορείτε να απευθυνθείτε στα τηλέφωνα της σχολής Κιθάρας 2510229757 και 6944768068

ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ:
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
- Μουσικός οίκος Ζάχου Παναγιώτη Ιωάννου Μιχαήλ 1, Περιοχή Καμάρας Τηλ. 2310251796
ΔΡΑΜΑ
- Modern Music Academy, Αθηνάς 31, Τηλ. 2521033103 & 6937031412 Μάρκος
ΞΑΝΘΗ
- Χρωμοσύνθεση,Μιχαήλ Καραολή 64, Τηλ. 2541023799 & 6936176272 Στέλιος
ΚΟΜΟΤΗΝΗ
-Σύγχρονη μουσική σχολή “Θράκες”, Γέννας 2 & Σισμανόγλου, Τηλ. 2531022859 Θωμάς
ΣΕΡΡΕΣ
-Music Street, Ρωμανού 11, Τηλ. 2321064008
ΑΘΗΝΑ
-Σινέπολις, Τηλ. 6937223165 Μιχάλης 10:00-13:00h & 17:00-22:00h

www.nemesisguitarschool.com
www.myspace.com/nemesisguitarschool

MR. BIG: “What If…”

Αναδημοσίευση από
το www.Rockway.gr

“Φωνή λαού, οργή Θεού”, λέει το σοφό ρητό. Το ξέρω. Ακούγεται τετριμμένο θα μου πείτε. Έλα όμως που δεν είναι λίγες οι φορές που αναγκάζεσαι να το ασπαστείς. . Όπως δηλαδή και στην περίπτωση των αγαπητών μας Mr Big. Έπειτα από απαίτηση των πολυπληθών οπαδών τους, οι θρυλικοί πλέον Αμερικανοί hard rockers αφήνοντας κατά μέρος τις προσωπικές τους ενασχολήσεις, επέστρεψαν δυναμικά για να μας προσφέρουν έναν ακόμη δίσκο, τιγκαρισμένο με αγνό rock n’ roll feeling. Το έναυσμα δόθηκε το 2009 με το reunion live CD/DVD, το εξαιρετικό “Back To Budokan”, σηματοδοτώντας την επιστροφή της original τετράδας από το Los Angeles στις επάλξεις. Οι διαθέσεις του καθενός ξεκάθαρες.
Και το “What If…”, έρχεται με την χαραυγή του 2011 να δηλώσει πως οι MR Big είναι παρόντες και στην νέα τούτη δεκαετία. Με ήχο εμφανώς πιο τραχύ και ογκώδη, με χαρακτηριστικότερο ίσως εκείνον στις κιθάρες του τρομερού Paul Gilbert, όλα τα στοιχεία που αγαπήσαμε στους Mr Big βρίσκονται εδώ. Από τις απίστευτες φωνητικές αρμονίες ενός εκ των κορυφαίων ερμηνευτών του είδους, του “Mr Vocalist” Eric Martin, μέχρι το σταθερά ισχυρό rhythm section του πολυβραβευμένου μπασίστα τεχνίτη Billy Sheehan και του Pat Torpey στα τύμπανα. Βέβαια, οι melodic αναφορές εδώ είναι ελάχιστες, ούτε και θα συναντήσετε τα τρελά hits με τα οποία καθιερώθηκαν πίσω στα early ‘90s με δισκάρες όπως τα “Lean Into It” και “Bump Ahead”. Ακούγοντας όμως τα “Undertow” (πρώτο single), “American Beauty”, “Once Upon A Time”, “I Get The Feeling” καθώς και τα πιο ήρεμα και μελό “Stranger In My Life” και “All The Way Up”, θα διακρίνετε μια ποικιλία στον ήχο τους από επιθετικά pure hard rockin’ up και mid tempo κομμάτια έως και την απαραίτητη μπαλάντα ως είθισται σε τούτο τουλάχιστον τον ήχο.
Σε αυτό πιθανότατα συνέβαλε και η παραγωγή του Kevin Shirley (Aerosmith, Rush, Journey, Iron Maiden), ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους παραγωγούς στο hard rock/heavy metal. Εν τέλει, μιλάμε για ένα album που για τα δεδομένα του σήμερα και σε συνδυασμό με το μέγεθος και το αστείρευτο ταλέντο των μελών της μπάντας, σίγουρα θα το ευχαριστηθείτε και θα περάσετε όμορφα ακούγοντάς το.
Επιπλέον, μεγάλο δέλεαρ για την αγορά του, αποτελούν για τους συλλέκτες κυρίως τα 4 διαφορετικά formats τα οποία έχουν σχεδιαστεί για την κυκλοφορία τους, από την συνήθη ύποπτο, Frontiers Records. Προσωπικά, επιλέγω την διπλή digipak CD/DVD εκδοχή. The …BIG 4 are back for good! Άρης Αβραμίδης

Το μελωδικό ταξίδι των Baton Rouge

Αναδημοσίευση από το www.Rockway.gr

Οι melodic hard rockers BATON ROUGE ξεκίνησαν τη σύντομη καριέρα τους περίπου το 1987 από την Λουιζάνα με διαφορετικά ονόματα (Voices και Meridian) και αφού το πάλεψαν όπως κάνουν πολλά νέα και υποσχόμενα συγκροτήματα κατόρθωσαν να υπογράψουν με την Atlantic Records αφού είχαν προηγηθεί έξι πετυχημένα live shows χάρη στο μάτι αλλά και στο αυτί που είχε το συνθετικό ντουέτο των Jack Ponti (Surgin) και Vic Pepe.

Αρχικά τα φωνητικά είχε αναλάβει ο κιθαρίστας Lance Bulen και ο Kelly Keeling ήταν περιορισμένος στα πλήκτρα κάτι που όμως ευτυχώς στη συνέχεια άλλαξε. Το δισκογραφικό τους ξεκίνημα έγινε λοιπόν το 1990 με το σπουδαίο άλμπουμ που ονομαζόταν “Shake Your Soul” και η μπάντα αποτελείτο από τους Kelly Keeling στη φωνή, τον Lance Bulen στη κιθάρα, τον Scott Bender στο μπάσο, τον Corky McClellan στα τύμπανα και τον David Cremin στα keyboards. To “Shake Your Soul” είναι πράγματι εκπληκτικός δίσκος (έφτασε μέχρι το Νο 160 στα αμερικάνικα chart) και περιλαμβάνει μία πανδαισία aor μελωδιών δομημένες με αριστοτεχνικό τρόπο πάνω σε ενορχηστρωμένες hard rock βάσεις. Οι ερμηνείες του Kelly Keeling(μετέπειτα Blue Murder, Lynch Mob, MSG, John Norum) θυμίζουν σε αρκετά σημεία τον μεγάλο D.Coverdale ενώ τραγούδια όπως τα “Walks Like A Woman”, “Melenie”, “Big Trouble”, “Baby's So Cool”, “Bad Time Comin' Down”, “It's About Time" και "There Was A Time (The Storm)" ακόμη και σήμερα έχουν αφήσει ανεξίτηλα το στίγμα τους σε χιλιάδες melodic rock fans. To κρυφά όπλα βέβαια του γκρουπ ήταν ο Jack Ponti και ο Vic Pepe οι οποίοι βοήθησαν καθοριστικά στις συνθέσεις και στην παραγωγή του άλμπουμ ενώ υπήρχαν και guest συμμετοχές με πιο χαρακτηριστικές εκείνη των ντράμερ Joe Franco (Good Rats,Twisted Sister, Magellan,The Ladder) και Frankie LaRocka (John Waite,Company of Wolves). To group κατάφερε να κάνει δυνατή την αίσθηση στο χώρο και την επόμενη χρονιά οι BATON ROUGE κυκλοφορούν άλλο ένα καταπληκτικό δίσκο που φέρει τον τίτλο “Lights Outs On The Playground” και τον Tony Palmucci από τους Keel, να αναλαμβάνει το ρόλο του δεύτερου κιθαρίστα. Οι J.Ponti και V.Pepe συνεχίζουν να βοηθούν σημαντικά και σε αυτό το άλμπουμ ενώ υπάρχουν φανταστικά melodic hard rock τραγούδια με επιπλέον ηχητικό στοιχείο τις έντονες blues φόρμες που υπάρχουν σε αρκετές ενορχηστρώσεις του “Lights Outs On The Playground”. Τραγουδάρες σαν τα “Tie You Up”, “Tokyo Time”, “The Price Of Love” και το τρομερό “Vampire Kiss/ The Midge II” αναδεικνύουν το μοναδικό ταλέντο του γκρουπ που δυστυχώς έσβησε γρήγορα και άδοξα. Η συνέχεια για τους BATTON ROUGE είναι αποκαρδιωτική με την μπάντα να είναι ουσιαστικά διαλυμένη από την εμπορική αποτυχία του δίσκου αλλά και την καθολική επικράτηση του grunge όπου δεν τους έδινε την δυνατότητα επαναδραστηριοποίησης. Το Σεπτέμβριο του 1997 ο Jack Ponti αποφασίζει να φέρει στο προσκήνιο ξανά το γκρουπ αλλά πιο πολύ για «αρπαχτή» φάνηκε τελικά παρά για κάτι σοβαρό. Παρόλο αυτά όμως το τρίτο άλμπουμ με το όνομα της μπάντας ήταν γεγονός με μοναδικό από τα αρχικά μέλη να συμμετέχει τον τραγουδιστή Kelly Keeling ενώ στις αξιόλογες συνθέσεις του άλμπουμ - ειδικά τα “Shelter” και “Not The Mood for A Heartache” - συναντάμε τον σπουδαίο Stan Bush να υπογράφει δύο κομμάτια καθώς επίσης υπάρχει και μία διασκευή στο “Love’s Α Loaded Gun” του Alice Cooper (με τους Ponti και Pepe να συνυπογράφουν τη σύνθεση του τραγουδιού). Oι BATON ROUGE στη συνέχεια μετά και από το τρίτο τους άλμπουμ δεν είχαν άλλη κυκλοφορία και τα βασικά μέλη τους συνεργάστηκαν με διάφορους μουσικούς και σχήματα(Roulette, Dee Snider, Puzzle Gut, Paul Sabu, Pat Fontaine, Insomnia) με τον K.Keeling να παραμένει πιο ενεργός από τους υπόλοιπους. Φυσικά όσοι λατρεύουν τον ήχο που υπηρέτησαν οι Baton Rouge θα τους θυμούνται για πολλά χρόνια κάτι που πιστεύουμε ότι το αξίζουν έστω και αν δεν έκαναν ποτέ το μεγάλο άλμα στη πορεία τους.

Φώτης Μελέτης

LEGION OF THE DAMNED: “Descent Ιnto Chaos”

Να που φτάσαμε αισίως και στην τέταρτη ολοκληρωμένη δουλειά των Ολλανδών thrashers, Legion Οf The Damned, ένα συγκρότημα που δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ώπα! Γράψε λάθος. Αν αναλογιστεί κανείς την απογοητευτική προσέλευση του κόσμου στη συναυλία που έδωσαν στην Ελλάδα πριν από ενάμιση, περίπου, χρόνο, οι Ολλανδοί είναι μάλλον άγνωστοι στη χώρα μας.
Το αντίθετο δηλαδή απ’ ότι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου έχουν καταφέρει να χτίσουν ένα αξιόλογο όνομα. (Κρατήθηκα όσο μπορούσα, αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να τα πω, αλλιώς θα έσκαγα.) Και αφού τα είπα και ξεθύμανα (αν και θα μπορούσα να πω και αρκετά ακόμα), ας περάσω στην κριτική του “Descent Ιnto Chaos”. Με την πέμπτη τους συνολικά studio δουλειά (συνυπολογίζοντας και το “Feel The Blade”), οι Legion Of The Damned έκαναν δυο πολύ έξυπνες κινήσεις.
Η πρώτη είναι ότι για την προετοιμασία του “Descent Ιnto Chaos” έδωσαν στον εαυτό τους περισσότερο χρόνο απ’ ότι πριν, μιας και, από το “Malevolent Rapture” του 2006 μέχρι και το “Cult Of The Dead” του 2008, το συγκρότημα κυριολεκτικά δεν έπαιρνε ανάσα. Τέσσερις studio δουλειές μέσα σε τρία χρόνια και παράλληλα αμέτρητες ζωντανές εμφανίσεις, δεν είναι και λίγο. Η δεύτερη κίνηση είναι η αλλαγή του παραγωγού.
Για πρώτη φορά δεν απευθύνθηκαν στον Andy Classen για την παραγωγή του δίσκου, αλλά αποφάσισαν να ταξιδέψουν μέχρι τη Σουηδία, και πιο συγκεκριμένα στo studio Abyss, προκειμένου να συνεργαστούν με ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου. Μιλάμε φυσικά για τον γνωστό μουσικό / παραγωγό Peter Tägtgren. Για ποιο λόγο χαρακτηρίζω αυτές τις κινήσεις ως έξυπνες; Πολύ απλά, διότι ενώ το “Descent Ιnto Chaos” δεν ξεφεύγει ιδιαίτερα από το γνωστό στιλ του συγκροτήματος (ως επί το πλείστον γρήγορες συνθέσεις, απλά αλλά δυνατά και πιασάρικα riffs, οργισμένα φωνητικά και γενικά ότι πρέπει να έχει ένας thrash δίσκος που σέβεται τον εαυτό του) υπάρχουν και κάποια πράγματα που το καθιστούν, σε σημεία, διαφορετικό από τους προκατόχους του.
Ποια είναι αυτά;
Από τη μια, η μεγαλύτερη έκταση που έχει δοθεί στα mid tempo σημεία, τα οποία όμως είναι εξίσου καθηλωτικά, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο δίσκο να ‘ανασάνει’ λίγο περισσότερο. Από την άλλη, είναι η παραγωγή του δίσκου, η οποία προφανώς είναι πολύ καλή (Peter Tägtgren είναι αυτός), αλλά παράλληλα καταφέρνει να μην ακούγεται ως “μια ακόμα Abyss παραγωγή”.
Και τα δυο αυτά στοιχεία συνεισφέρουν, κατά τη γνώμη μου, στο να μη χάνει ο ακροατής το ενδιαφέρον του κατά την ακρόαση του δίσκου. Οι Legion Of The Damned, πράττοντας έξυπνα, κατάφεραν και κυκλοφόρησαν ακόμη μία τουλάχιστον αξιόλογη δουλειά, αποδεικνύοντας ότι κάθε άλλο παρά “αλεξιπτωτιστές” δεν είναι. Όσοι αποφασίσετε να αποκτήσετε το “Descent Ιnto Chaos”, θα πρότεινα να αποκτήσετε τη limited edition του δίσκου, η οποία περιέχει ένα bonus τραγούδι (την επαναηχογράφηση του “Legion Of The Damned” από τον πρώτο τους δίσκο) καθώς και ένα DVD, στα περιεχόμενα του οποίου δε θα αναφερθώ εδώ, καθώς για αυτά έχουμε μιλήσει στη στήλη των νέων. Thrash από και για thrashers. Όσοι πιστοί προσέλθετε.
Δημήτρης Καρβούνης (Αναδημοσίευση από το www.Rockway.gr)

ΤΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΟΙ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΤΟΥ ROCKWAY.GR

Ο απολογισμός των συντακτών του Rockway.gr ολοκληρώθηκε...

μετά κόπων και βασάνων. Παρακάτω λοιπόν μπορείτε να διαβάστε τι άκουσαν και αγάπησαν περισσότερο για το 2010 οι άνθρωποι που στηρίζουν με τα κείμενα τους, τις παρουσιάσεις και τις κριτικές το WWW.ROCKWAY.GR

Άρης Αβραμίδης
01. Treat – Coup De Grace
02. FM - Metropolis
03. Shinning Line - Shinning Line
04. Unruly Child – Worlds Collide
05. Stan Bush – Dream The Dream
06. Crashdiet – Generation Wild
07. HEAT - FREEDOM ROCK
08. Reckless Love - Reckless Love
09. John Norum – Play Yard Blues
10. Wheels Of Fire – Hollywood Rocks
Απογοήτευση της χρονιάς: Giant – Promised Land

Δημήτρης Άγας
01. Rotting Christ – Aealo
02. Iron Maiden - The Final Frontier
03. Agalloch - Marrow Of The Spirit
04. Dimmu Borgir – Abrahadabra
05. Nightfall - Astron Black And The Thirty Tyrants
06. Acherontas – Theosis
07. Kamelot - Poetry For The Poisoned
08. WOE - Quitely Undramatically
09. Firewind - Days Of Defiance
10. Ozzy Osbourne - Scream
Απογοήτευση της χρονιάς: Cradle Of Filth - Darkly, Darkly Venus Aversa

Ανδρέας Ανδρέου
01. Accept - Blood Of The Nations
02. Tank - War Machine
03. Atlantean Kodex - The Golden Bough
04. Enforcer – Diamonds
05. Hour Of 13 - The Ritualist
06. Briton Rites - For Mircalla
07. Slough Feg - The Animal Spirits
08. Mekong Delta - Wanderer On The Edge Of Time
09. Procession - Defenders Of The Faith
10. Skullfist - Heavier Than Metal
Απογοήτευση της χρονιάς: Iron Maiden – The Final Frontier

Γιώργος Βαλιμίτης
01. Rotting Christ - Aealo
02. Ozzy - Scream
03. Soulfly - Omen
04. Pain Of Salvation – Road Salt One
05. Accept – Blood Of The Nations
06. Blind Guardian – At The Edge Of Time
07. Rhapsody Of Fire – The Frozen Tears Of An Angel
08. Robert Plant – Band Of Joy
09. Ross The Boss – Hailstorm
10. Firewind – Days Of Defiance
Απογοήτευση της χρονιάς: Iron Maiden – The Final Frontier

Μανώλης Γιαννίκιος
01. John Legend and The Roots - Wake Up!
02. The Dillinger Escape Plan - Option Paralysis
03. Lostprophets -The Betrayed
04. Periphery - Periphery
05. Kings Of Leon - Come Around Sundown
06. Coheed & Cambria - Year Of The Black Rainbow
07. Bullet For My Valentine - Fever
08. Stone Sour - Audio Secrecy
09. Deftones - Diamond Eyes
10. Slash- Slash
Απογοήτευση της χρονιάς: Linkin’ Park - A Thousand Suns

Νότης Γκιλλανίδης
01. Allen/Lande - The Showdown
02. Treat - Coup De Grace
03. Unruly Child - Worlds Collide
04. Nelson - Lightning Strikes Twice
05. Kiske Somerville - Kiske Somerville
06. Issa - Sign Of Angels
07. Meatloaf – Hang Cool Teddy Bear
08. Terry Brock - Diamond Blue
09. First Signal - First Signal
10. Pretty Maids - Pandemonium
Απογοήτευση της χρονιάς: Ozzy Osbourne - Scream

Φιλίππα Δημητριάδη
01. Pain of Salvation - Road Salt One - Ivory
02. Kings Of Leon - Come Around Sundown
03. Mike Patton - Mondo Cane
04. Sej Tankian - Imperfect Harmonies
05. James - The morning After
06. How to Destroy Angels - How to Destroy Angels
07. Anathema - We 're Here Because We 're Here
08. MGMT - Congratulations
09. Scissor Sisters - Nightwork
10. Deftones - Diamond Eyes
Απογοήτευση της χρονιάς: Iron Maiden – The Final Frontier

Μιχάλης Κανακουσάκης
01. Accept - Blood of Nations
02. Axel Rudi Pell - The Crest
03. The Meads Of Asphodel - The Murder of Jesus the Jew
04. Unholy Ritual- Vae Victus
05. Firewind - Days of Defiance
06. Ross The Boss - Hailstorm
07. Virgin Steele - The Black Light Bacchanalia
08. Blind Guardian - At the Edge of Time
09. Lacrimas Profundere - “The Grandiose Nowhere
10. Ragenheart - Ragenheart
Απογοήτευση της χρονιάς: Iron Maiden – The Final Frontier

Νικόλαος Καπίρης
01. Masterplan - Time to be King
02. Scorpions - Sting In The Tail
03. Crashdiet - Generation Wild
04. Avantasia - The Wicked Symphony/ Angel of Babylon
05. Iron Maiden - The Final Frontier
06. Slash - Slash
07. Star One- Victims of the Modern Age
08. Innerwish - No Turning Back
09. Disturbed - Asylum
10. Buckcherry - All Night Long
Απογοήτευση της χρονιάς: Ozzy Osbourne – Scream

Παναγιώτης Κάπος
01. Danzig - Deth Red Sabaoth
02. Black Country Communion - Black Country Communion
03. Therion - Sitra Ahra
04. Rage - Strings To A Web
05. Y&T - Facemelter
06. Scorpions - Sting In The Tail
07. Pretty Maids - Pandemonium
08. Rotting Christ - Aealo
09. Axel Rudi Pell - The Crest
10. Phenomena - Blind Faith
Απογοήτευση της χρονιάς: Virgin Steele - The Black Light Bacchanalia

Δημήτρης Καρβούνης
01. Barren Earth – Curse Of The Red River
02. Pretentious, Moi? - Pretentious, Moi?
03. Charlotte – Medusa Groove
04. Sodom - In War And Pieces
05. The Man-Eating Tree – Vine
06. Suicidal Angels – Dead Again
07. Nevermore - The Obsidian Conspiracy
08. The Vision Bleak - Set Sail To Mystery
09. Dear Diary – Dear Diary
10. Ratt – Infestation
Απογοήτευση της χρονιάς: Δε μπορώ να πω ότι περίμενα κάποιον δίσκο με ιδιαίτερη ανυπομονησία, η κυκλοφορία του οποίου να με απογοήτευσε (με την κυριολεκτική έννοια του όρου). Οπότε η θέση αυτή μένει κενή.

Ελένη Λιβεράκου
01. Lunatic Soul - Lunatic Soul II
02. My Brother The Wind - Twiling In The Crystal Cabinet
03. Hypnos 69 – Legacy
04. Woven Hand - The Threshingfloor
05. Bohren Und Der Club Of Gore - Bohren Und Der Club Of Gore
06. Star One - Victims Of The Modern Age
07. ION – Immaculada
08. Brendan Perry – Ark
09. Gazpacho - Missa Atropos
10. Another Perfect Day - Gothenburg Post Scriptum
Απογοήτευση της χρονιάς: Απογοήτευση αλλά και απίστευτη λύπη ο θάνατος του DIO

Φώτης Μελέτης
01. Vega – Kiss of Life
02. Tom Petty – Mojo
03. White Widdow– White Widdow
04. HEAT – Freedom Rock
05. Avantasia - The Wicked Symphony/ Angel of Babylon
06. Nelson – Lightning Strikes Twice
07. Crystal Tears – Generation X
08. Scorpions – Sting in the Tail
09. Wheels Of Fire – Hollywood Rocks
10. Hungryheart – One Ticket to Paradise
Απογοήτευση της χρονιάς: Iron Maiden – The Final Frontier

Κωνσταντίνος Μπρεσσονίδης
01. The National - High Violet
02. Crippled Black Phoenix - I, Vigilante
03. Manic Street Preachers - Posters of a young man
04. Arcade Fire - The Suburbs
05. Rotting Christ – Aealo
06. Omar R. Lopez & John Frusciante - Sepulcros De Miel
07. Unkle - Where did the night go
08. Ektomorf - Redemption
09. Lunatic Soul - Lunatic Soul II
10. Tom Petty - Mojo
Απογοήτευση της χρονιάς: Linkin’ Park - A Thousand Suns

Χρήστος Παπαδάκης
01. Atlantean Kodex - The Golden Bough
02. Mekong Delta - Wanderer On The Edge Of Time
03. Fatal Morgana - In Quiet Us
04. Wheel – Wheel
05. Accept - Blood Of The Nations
06. Ereb Altor - The End
07. The Shadow Theory - Behind The Black Veil
08. Procession - Destroyers Of The Faith
09. Heathen - The Evolution Of Chaos
10. Noctum - The Séance
Απογοήτευση της χρονιάς: Kamelot - Poetry For The Poisoned

Φάνης Παπαχρηστόπουλος
01. Anathema - We 're Here Because We 're Here
02. The Ocean – Heliocentric
03. Blind Guardian - At the Edge of Time
04. Pain of Salvation - Road Salt One
05. Kamelot - Poetry for Poisoned
06. Avantasia - The Wicked Symphony/ Angel of Babylon
07. Monster Magnet – Mastermind
08. Firewind - Days of Defiance
09. Star One- Victims of the Modern Age
10. Nevermore – The Obsidian Conspiracy
Απογοήτευση της χρονιάς: Iron Maiden – The Final Frontier

Παναγιώτης Πετρόπουλος
01. Nevermore – The Obsidian Conspiracy
02. Shining - Blackjazz
03. Triptykon – Eparistera Daimones
04. Alter Bridge - A.B III
05. Nightfall – Astron Black and the Thirty Tyrants
06. Slayer – World Painted blood
07. Rotting Christ - Aealo
08. Accept – Blood of the Nations
09. Monster Magnet - Mastermind
10. Dimmu Borgir - Abrahadabra
Απογοήτευση της χρονιάς: Iron Maiden – The Final Frontier

Σοφία Ρεντούμη
01. Auras – New Generation
02. Phenomena – Blind Faith
03. Joe Bonamassa – Black Rock
04. Crashdiet – Generation Wild
05. Reckless Love - Reckless Love
06. Seventh Wonder – The Great Escape
07. State Of Rock – A Point Of Destiny
08. Mystery – One Among The Living
09. Strangeways – Perfect World
10. Unruly Child – Worlds Collide
Απογοήτευση της χρονιάς: Molly Hatchet – Justice

Ελένη Σπανού
01. Kylessa - Spiral Shadow
02. Earth Of Distrust - Proselytize
03. Anathema - We‘re Here Because We’re Here
04. Agalloch - Marrows Spirit
05. Deftones - Diamond Eyes
06. Burzum - Belus
07. Melvins - The Bride Screaming Murder
08. Dark Tranquility - We Are The Void
09. The Ocean - Heliocentric
10. The Ocean - Anthropocentric
Απογοήτευση της χρονιάς: Korn - III Remember Who You Are

Στέφανος Στεφανόπουλος
01. The Ocean - Heliocentric
02. The ocean - Anthropocentric
03. Avenged Sevenfold – Nightmare
04. Ghost – Opus Eponymous
05. Monster Magnet – Mastermind
06. Avantasia - The Wicked Symphony/ Angel of Babylon
07. Kamelot - Poetry for Poisoned
08. Blind Guardian - At the Edge of Time
09. Volbeat – Beyond Hell Above Heaven
10. Crystal Tears – Generation X
Απογοήτευση της χρονιάς: Gamma Ray – To The Metal

Δήμητρα Φρουδάκη
01. Pain of Salvation - Road Salt One
02. Cynic – Retraced
03. Blind Guardian - At the Edge of Time
04. Crippled Black Phoenix - I, Vigilante
05. Apocalyptica - 7th Symphony
06. Dimmu Borgir – Abrahadabra
07. Therapy? - We're Here to the End
08. Kamelot - Poetry for Poisoned
09. Darkseed - Poison Awaits
10. Sodom - In War and Pieces
Απογοήτευση της χρονιάς: Disturbed - Asylum

Βασίλης Χασιρτζόγλου
01. White Widdow - White Widdow
02. Pretty Maids – Pandemonium
03. Unruly Child – Worlds Collide
04. First Signal – First Signal
05. Treat – Coup De Grace
06. Nelson – Lightning Strikes Twice
07. HEAT – Freedom Rock
08. Crazy Lixx – New Religion
09. Fabri Kiarelli’s F.E.A.S.T. – Rise
10. Bad City – Welcome To Wasteland
Απογοήτευση της χρονιάς: Yngwie J. Malmsteen - Relentless

SILVER LAKE: “Silver Lake”

Οι Silver Lake είναι μία μελωδική progressive metal μπάντα με φανερές επιρροές από την Αμερικάνικη σχολή. Το γκρουπ ξεκίνησε το 2003 σαν μία cover-μπάντα παίζοντας διασκευές από Europe, Deep Purple, Angra, Dream Theater κ.α.
Κατά την διάρκεια του 2007 και έπειτα από πολλές αλλαγές στην σύνθεση τους αποφάσισαν να κάνουν ένα βήμα εμπρός και να συνθέσουν τα δικά τους τραγούδια βασιζόμενοι στις εμπνεύσεις που κατά καιρούς είχαν.
Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο 2010 και στην δημιουργία της πρώτης full length κυκλοφορίας τους, με τίτλο, τι άλλο, το όνομα του συγκροτήματος! Στο ομώνυμο album τους λοιπόν θα βρούμε οκτώ συνθέσεις απο τις οποίες η μία είναι διασκευή. Και πιο τραγούδι διασκευάζουν; Το "Slave To The Grind" των Skid Row!
Το πιο δυνατό όμως στοιχείο σε αυτήν την κυκλοφορία είναι η συμμετοχή μερικών δυνατών ονομάτων της Ιταλικής σχολής όπως για παράδειγμα του Michele Luppi (ο οποίος είναι γνωστός για την συμμετοχή του σε μπάντες όπως Killing Touch, Los Angeles, Vision Divine κ.α.), Simone Mularoni (Empyrios, DGM) και Gabriele Ravagliaand.

Επίσης ο Michele Luppi συνέθεσε και ερμηνεύει ένα από τα τραγούδια του album που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ίσως και το καλύτερο του δίσκου! "Before The Storm" είναι το τραγούδι που ανοίγει το άλμπουμ και πρόκειται για μία πολύ καλή εισαγωγή για το τι πρόκειται να ακούσουμε! Σκληρές progressive κιθάρες συνοδευόμενες από μία δυνατή μελωδία και ένα “πιασάρικο” refrain που σου κολλάει στο μυαλό από το πρώτο άκουσμα! Αρκετά πιο progressive ρυθμοί στο επόμενο τραγούδι, "Help Me To Fight The Rain", το οποίο όμως δεν κάνει την διαφορά!

Το "Break" είναι ένα instrumental κομμάτι το οποίο κινείται σε ρηχά νερά και κατά την προσωπική μου γνώμη το βρίσκω περιττό για πρωτοεμφανιζόμενο group να συμπεριλαμβάνει ένα instrumental κομμάτι στο album του! Και φτάνουμε στο "Life" που τα φωνητικά αναλαμβάνει ο Michele Luppi! Απλά καταπληκτικό! Μελωδία και συναίσθημα σε πλήρη αρμονία και τα φωνητικά του Michele Luppi να σε ταξιδεύουν.

Η διασκευή στο κλασσικό "Slave To The Grind" των Skid Row είναι καλή καθώς προσπαθούν να δώσουν μία διαφορετική προσέγγιση και το τελικό αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Τα υπόλοιπα τραγούδια του ντεμπούτο τους είναι και αυτά καλά, με κορυφαίο το τελευταίο, "Silver Lake". Θα έλεγα πως οι Silver Lake μπορούν να κριθούν αρκετά, έως πολύ, ελπιδοφόροι! Έχουν αρκετά στοιχεία που με λίγη προσπάθεια πιστεύω πως σε μερικά χρόνια θα “παίζουν” σε άλλο επίπεδο! Τσεκάρετε τους!
Βασίλης Χασιρτζόγλου (Aναδημοσίευση από το www.Rockway.gr)

ALL I KNOW: “Vanity Kills”

Από το WWW.ROCKWAY.GR

To Βέλγιο δεν φημίζεται για τις μελωδικές ούτε καν για τις hard rock μπάντες του, όμως να που οι ALL I KNOW κερδίζουν τις εντυπώσεις με ένα απλό, φρέσκο αλλά κυρίως εμπνευσμένο aor/ melodic album.
Το “Vanity Kills” έχει εκείνη τη νεανική γοητεία του πρώτου σκιρτήματος και ξενοιασιάς όπου δεν σε σκοτιζόσουν για τίποτα αρκεί να χανόσουν σε ατέλειωτους μελωδικούς μουσικούς παραδείσους.
Αυτό συμβαίνει αφενός γιατί περιέχει τραγούδια που σε γυρίζουν πίσω στα 80s και θυμίζουν συγκροτήματα όπως οι Reo Speedwagon, Bon Jovi, Cheap Trick, Bryan Adams, Def Leppard και αφετέρου γιατί το συγκρότημα έχει δουλέψει πολύ με τις κιθάρες και τα φωνητικά ώστε να πετύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα και νομίζω ότι τα κατάφεραν μια χαρά.
Η συνέχεια πιθανόν να είναι αρκετά πιο δύσκολη για τους ALL I KNOW διότι με ένα τόσο υπέροχο album ο πήχης σηκώθηκε από νωρίς πολύ ψηλά και οι Βέλγοι πρέπει να αποδείξουν ότι θα έχουν διάρκεια. Κομμάτια σαν τα “Rain”, “Teenage Queen”, “All Night Long” και η θαυμάσια μπαλάντα “Asphyxia” αποτελούν μερικές από τις καλύτερες αναμνήσεις της χρονιάς που έφυγε.
Φώτης Μελέτης

Lisa Dominique: Rock n' Roll Lady...

Θυμάμαι πως όλα τα "μεταλλικά" περιοδικά της εγχώριας (δεν ήταν και πολλά) και της αλλοδαπής, μιλούσαν με εξόχως κολακευτικά σχολιά του τύ­που: "το υπερμωρό" Lisa Dominique ο ένας, "συνδυασμός Chrissy Hynd των Pretenders και Debbie Harry (Blondie)" ο άλλος, "η "Lisa Dominique είναι η Marilyn Monroe του Rock N’ Roll", προ­χω­ρη­νέ­νες εκφράσεις του τύπου "η γατούλα του Sex, Lisa Dominique γεμίζει την σκηνή όπως η Scarlet O’Hara σε έκσταση".
Προφανώς όλοι εκθείαζαν περισσότερο τα σωματικά της προσόντα μάλλον και λιγότερο ίσως τις φωνητικές της ικανότητες. Κι όμως η Lisa Domi­ni­que ξκίνησε τη μουσική της κα­ριέ­ρα το 1985. Γεννημένη στο ανα­το­λι­κό Yorkshire με μία βαλίτσα στο χέρι και ένα όνειρο (σαν ελληνική ταινία μου φαίνεται), τα­ξί­δε­ψε στο Λον­δί­νο για να τραγουδήσει στη μπάντα "Marino the Band".
Ο Marino, αινιγματικός κιθαρίστας και ηγέτης της μπάντας που ξεκίνησε στο χώρο του Blues Rock, εμφανίστηκε στο φη­μι­σμέ­νο Marquee club του Λον­δίνου με τη μπάντα του και τραγούδησε για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό η Lisa. Μετά από μερικές μέρες η Lisa και η μπάντα έλαβαν αποθεωτικές κριτικές από το περιοδικό Kerrang!, το σπουδαιότερο στη Βρεττανία στο χώρο της ροκ,αλλά το γεγονός που έδωσε ώθηση στην καριέρα της ήταν η εμφάνιση τους στο τηλεοπτικό πρόγραμμα Rock Show του καναλιού Channel 4’s ECT.
Η εμφάνιση αυτή ήταν η περισσότερο παιγμένη σε επαναλήψεις στην σχετική σειρά.Το 1986 πολλές εταιρίες μάνατζμεντ πλησίασαν τη μπάντα και ο φημισμένος παραγωγός /συνθέτης Mutt Lange (των Def Leppard, Foreigner, Shania Twain την εποχή εκείνη) περιγράφοντας την αισθησιακή φωνή και τη δυναμική της παρουσία στην σκηνή ,την παρομοίασε με θηλυκό Billy Idol ενώ η γυναίκα του, Olga Lange,πρόσφερε στη μπάντα συμβόλαιο για να τους μανατζάρει.Μετά από 3 μήνες περίσκεψης ο Marino αποφάσισε να αρνηθεί την προσφορά της Lang και μαζί με τη Lisa υπέγραψαν με την Αμερικανική εταιρεία management, την AMI.
Η προπαραγωγή για το νέο άλμπουμ ξεκίνησε με τον κιθαρίστα /παραγωγό του David Bowie, τον Mick Ronson.
Στο τέλος του ’86 η Lisa και ο αδελφός της αποφάσισαν να χωρίσουν φιλικά λόγω μουσικών διαφορών και η Lisa με τη νέα της μπάντα συνέχισε τις εμφανίσεις της .Μετά από τρεις μήνες περιοδείας ,υπέγραψε για την κυκλοφορία του πρώτου της δίσκου με την εταιρία BMG/FM Revolver Records.Το ’88 η Lisa κυκλοφορεί το πρώτο της single "Jealous Heart".
Το ’89 η Lisa κυκλοφορεί το "Rock n’ roll Lady’’ και κάνει αισθητή την παρουσία της στα μουσικά τσαρτς.Επίσης ψηφίζεται ως η Rock n’ Roll Lady της Μ.Βρεττανίας ,νούμερο 1 γυναίκα τραγουδίστρια και pin up σε ετήσιο δημοψήφισμα του Kerrang!, αλλά και του αγγλικού Metal Hammer, ανάμεσα στις Stevie Nicks, Annie Lennox, Lita Ford. Το 1990 η Lisa κυκλοφορεί το πρώτο της video και single από το άλμπουμ ,το "All Fall Down" .Το βίντεο απαγορεύθηκε από το BBC για την τολμηρότητά του αλλα το single έκανε επιτυχία σε όλη την Ευρώπη .Στο τέλος της χρονιάς με ένα παραμυθένιο γάμο παντρεύεται τον μάνατζερ της Michael Machat.Το 1991 η Lisa αλλάζει δισκογραφική εταιρία και υπογράφοντας με την Castle Communications/BMG κυκλοφορεί το δεύτερο δίσκο της ,το album "Gypsy Ryder",ενώ σε εκτεταμένη περιδεία εμφανίζεται με τους Bon Jovi, Aerosmith και τον Ozzy Osbourne.Το 1993 αρχίζει και γράφει /συνθέτει τραγούδια σε bluesy rock ακουστικό στυλ και δημιουργεί την προσωπική της μπάντα ,τους Broken Down Angels.
Το 1993 εμφανίζεται ως καλεσμένη στο rock show των Lemmy και James Dio στο Los Angeles. Το 1996 η μουσική της επενδύει τη διαφήμιση ενός επιτυχημένου κρασιού της εταιρίας Vampire Wines,ενώ κλείνει τη χρονιά με ζωντανή εμφάνιση στην επίσημη πρεμιέρα της ταινίας των Quentin Tarrantino και George Clooney το ‘’Dusk til Dawn’’.
Το 1997 κάνει διάλειμμα από τη μουσική και ασχολείται με την προσωπική εταιρία κρασιών της ,τη Cupid Wines και κατακτά μετάλλια σε διαγωνισμούς κρασιών ,ενώ το ’98-’99 επιστρέφει στη μουσική και ενώνει την καλλιτεχνική της δύναμη με τον γνωστό και μη εξαιρετέο Boy George (Culture Club, Ministry of Sound) στο Λονδίνο και κυκλοφορούν το techno/garage τραγούδι ,το Vampire Love για να προωθήσουν τα Vampire κρασιά στα club των Η.Π.Α. Το 2001 αρχίζει την συγγραφή της πρώτης νουβέλας(και συγγραφέας το κορίτσι) και ηχογραφεί το νέο της άλμπουμ ,που το 2002 αφού επιστρέφει και υπογράφει με την FM Revolver/Universal Records,κυκλοφορεί και ονομάζεται "Sensation",που δυστυχώς είναι κάτω του μετρίου.
Έκτοτε και στις μέρες μας, ασχολείται και είναι επιτυχημένη επιχειρηματίας-παραγωγός κρασιών.Το ερώτημα είναι : αρκεί τελικά για να πετύχεις, μία εντυ­πω­σιακή εξωτερική εμ­φά­νι­ση και όχι τόσο ανάλογη φωνή ή απλά επρόκειτο για ένα πολυτάλαντο πλάσμα;Τα συ­μπε­ρά­σμα­τα δικά σας ,αφού τσε­κά­ρετε φωνή και εικόνες σε βί­ντεο κλιπ ή ζωντανές εμ­φα­νί­σεις ή στα δυσεύρετα πρώ­τα της LP/cd.
Το υλικό αντλήθηκε από σελίδες του διαδικτύου και το youtube στα βίντεο.
Marino and the Band (featuring Lisa Dominique)
Lisa Dominique "All Fall Down"
Vampire Wine- Do You Believe?
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
1989- Rock & Roll Lady
1991- Gypsy Rider
1998- Vampire Love
2003- Sensation

Nότης Γκιλλανίδης (WWW.ROCKWAY.GR)