Rod Stewart: H φωνή που γεννήθηκε για να ροκάρει (Out of Order)

 

Γεννημένος στις 10 Ιανουαρίου toy 1945, στο Λονδίνο αλλά με Σκοτσέζικη καταγωγή, ο Rod Stewart έχει γράψει την δική του μεγάλη ιστορία με πάνω από 100 εκατομμύρια πωλήσεις, αμέτρητες πετυχημένες τουρνέ, σινγκλ που έπιασαν την κορυφή των τσαρτ και φυσικά πολλά κλασσικά κομμάτια που λατρεύονται ακόμη και σήμερα σε όλη την υφήλιο.

H πορεία του Rod Stewart ουσιαστικά άρχισε με τον Jeff Beck και τους Faces την δεκαετία του '60 και μετά πήρε το καράβι μόνος τους, που το οδήγησε όσο μακρυά μπορούσε κατορθώνοντας να συναρπάσει χιλιάδες οπαδούς της ροκ και ποπ μουσικής.

Παρά ταύτα ο μεγάλος καλλιτέχνης κατόρθωσε την δεκαετία του '70 να κυκλοφορήσει εξαιρετικά σόλο άλμπουμ και στη συνέχεια ξεπερνώντας τα ροκ στερεότυπα με τα οποία είχε γαλουχηθεί, πέτυχε να τραγουδήσει ποπ αλλά και ντίσκο συνθέσεις ώστε να διατηρήσει υψηλά την φήμη του για πολλά χρόνια.
Την δεκαετία του '80 ο Rod Stewart συνέχισε να κάνει εμπορική επιτυχία κυκλοφορώντας αξιόλογα άλμπουμ για τα δεδομένα της εποχής και της καριέρας του, ξεκινώντας με τα άλμπουμ "Foolish Behaviour" (1980) και "Tonight I'm Yours" (1981), ακολούθησε το πολυπλατινένιο "Body Wishes" με την κλασική επιτυχία "Baby Jane".
Το 1984 κυκλοφορεί το "Camouflage" με την συμμετοχή του κιθαρίστα και παλιού του συνεργάτη Jeff Beck και δύο χρόνια μετά κυκλοφορεί το "Every Beat of My Heart" (1986) και η δεκαετία κλείνει για τον σπουδαίο ερμηνευτή με το "Out of Order"(1988) που θα παρουσιάσουμε παρακάτω.

Στο "Out of Order", είναι το δέκατο πέμπτο σόλο άλμπουμ του Stewart και μαζί με την δισκογραφική του εταιρία του αποφασίζουν να συνεργαστούν με τρία μέλη από την σούπερ μπάντα των Power Station (Bernard Edwards στο μπάσο, Andy Taylor στις κιθάρες και Tony Thompson στα ντραμς). Το αποτέλεσμα είναι θαυμάσιο με καλογραμμένες συνθέσεις, γεμάτο κέφι και ενέργεια, με τον Andy Taylor των Duran Duran να παίζει κομβικό ρόλο αφού συμμετέχει στο γράψιμο πέντε τραγουδιών ενώ παίζει και τις κιθάρες στα περισσότερα κομμάτια του δίσκου.
 

O δίσκος ξεκινά με το υπέροχο "Lost in You" και η φωνή του Rod Stewart λάμπει με το καλημέρα. Ο κιθαρίστας Andy Taylor (Duran Duran) υπογράφει την εν λόγω σύνθεση (που θυμίζει και λιγάκι U2) όπως και τις περισσότερες του "Out of Order". 
Το "Lost in You" για την ιστορία έφτασε στο Νο. 12 στο αμερικανικό Billboard Hot 100 και στο Νο. 21 στο UK Singles Chart.

Ο Stewart είπε για το τραγούδι: "Ήταν Τετάρτη βράδυ και τα είχαμε βρει σκούρα στο στούντιο, χωρίς να βρίσκαμε τίποτα. Είπα να βρεθούμε με το συγκρότημα εκείνο το βράδυ της Τετάρτης που ήταν το βράδυ της προπόνησης ποδοσφαίρου (ήταν το μεγάλο χόμπυ του Rod) και ζήτησα από τον Andy Taylor να πειραματιστεί όσο θα έλειπα και όταν επέστρεψα από την προπόνηση περίπου στις 23:00 το "Lost in You" ήταν σχεδόν έτοιμο.

To "The Wild Horse" είναι πιο αργό με την κιθάρα του Andy Taylor να βάζει ένα πιο blues χρώμα ενώ το hammond του William "Smitty" Smith παντρεύεται άψογα με το πιάνο του Bill Payne, με τα δεύτερα γυναικεία φωνητικά απογειώνουν την όλη σύνθεση.

Στο ίδιο ύφος και το "Lethal Dose of Love", μόνο που εδώ τις εντυπώσεις κλέβουν τα πνευστά αν και το κομμάτι θυμίζει έντονα σύνθεση των Power Station.

Για το "Forever Young" ο Rod Stewart  αποκαλύπτει:

"Λατρεύω το "Forever Young" επειδή ήταν ένα πραγματικά εγκάρδιο τραγούδι για τα παιδιά μου. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει μια καλή πενταετία από τη ζωή του Σον και της Κίμπερλι γιατί ήμουν τόσο απασχολημένος με περιοδείες οπότε πλέον τα παίρνω μαζί μου στις τουρνέ για να περνάμε χρόνο μαζί".

Παράλληλα το "Forever Young  δεν έκανε μεγάλη επιτυχία στην Αγγλία, αλλά στις ΗΠΑ το οποίο είναι κάτι σαν εθνικός ύμνος.
Η δομή των στίχων σε αυτό το τραγούδι ήταν αρκετά παρόμοια με ένα ομότιτλο τραγούδι του Bob Dylan. Μετά την ολοκλήρωσή του, το τραγούδι στάλθηκε στη συνέχεια στον Dylan, ρωτώντας αν είχε πρόβλημα με αυτό. Οι δύο άνδρες συμφώνησαν να συμμετάσχουν στην ιδιοκτησία του τραγουδιού και να μοιραστούν τα δικαιώματα του Stewart.

Το πανέμορφο "My Heart Can't Tell You No" αρχικά προοριζόταν ως τραγούδι για την κάντρι καλλιτέχνιδα Barbara Mandrell, αλλά ο Stewart κατάφερε και έπεισε τους συνθέτες του τραγουδιού Simon Climie και Dennis Morgan να το ερμηνεύσει πρώτος και δικαιώθηκε κάνοντας επιτυχία στα Top 5 στο Billboard Hot 100. Εξαιρετικό εξίσου και το ακουστικό κιθαριστικό σόλο του Jim Cregan (Family, Steve Harley & Cockney Rebel).

Ακολουθεί το ροκέ "Dynamite" με την υπογραφή του Andy Taylor αλλά την παράσταση κλέβει το πιάνο του Bill Payne αλλά κυρίως τα σαξόφωνα των David Woodford και Jimmy Roberts.

Το "Nobody Knows You When You're Down and Out" αποτελεί μία αγνώριστη διασκευή σε μία blues σύνθεση της δεκαετίας του 1923 (!!!) την οποία πρωτοτραγούδησε η Bessie Smith το 1929, αρκετά χρόνια αργότερα η Nina Simone τo 1960 αλλά και ο Eric Clapton με τους Derek and the Dominos το 1970. Η ενορχήστρωση του κομματιού βασίζεται σε ένα απίθανο κιθαριστικό φάνκυ ριφ και σόλο από τον Michael Landau (Μichael Bolton, Richard Marx, Joni Mitchell) ενώ τα κοψίματα και οι τονισμοί από τα πνευστά προσδίδουν μία πιο δυναμική ροκ εκδοχή του τραγουδιού.

Επόμενο κομμάτι, το εκρηκτικό "Crazy About Her" με ένα τρομερό ρεφρέν και τον Rod Stewart να ξεσηκώνει και "νεκρούς" ενώ εδώ τα πνευστά δίνουν μία πιο χορευτική διάσταση και δυναμική στο τραγούδι. Στην συγκεκριμένη σύνθεση έχει βάλει το χεράκι του ο βραβευμένος με Grammy κιμπορντίστας Duane Hitchings.

Η μπαλάντα "Try a Little Tenderness" γράφτηκε το 1932 από τους Jimmy Campbell, Reg Connelly, και Harry M. Woods και η εκδοχή του Otis Redding το 1966 την έκανε πιο γνωστή. Ο Rod Stewart καταθέτει ψυχή και λαρύγγι σε αυτήν την όμορφη διασκευή με τα πνευστά να κάνουν για μία ακόμη φορά υπέροχη δουλειά. 

Έπεται μία ακόμη γλυκιά μπαλάντα με τίτλο "When I Was Your Man" ενώ το άλμπουμ κλείνει με το ροκάδικο "Almost Illegal" όπου το βιολί του David Lindley βάζει την δική του σφραγίδα.

Στην επανακυκλοφορία (extended version) του 2009 υπάρχουν κάποια αχρείαστα ρεμίξ αλλά και ένα μικρό διαμαντάκι που φέρει τον τίτλο "Days of Rage".

Η παραγωγή του Bernard Edwards (Chic) είναι θαυμάσια, αποδίδοντας όλο το μοντέρνο και πιασάρικο ποπ-ροκ πνεύμα της δεκαετίας του '80 που ήθελε ο Rod Stewart ώστε να παραμείνει στους κορυφαίους του είδους κάτι που το πέτυχε και με το "Out of Order".
 

Y.Γ.: Το άλμπουμ έφτασε στο Νο. 20 του Billboard 200, τελικά έγινε δύο φορές πλατινένιο, γεγονός που το έκανε το άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις του Stewart τη δεκαετία του 1980.

 

Φώτης Μελέτης