Boulevard: Υπέροχοι μελωδικοί οδοιπόροι

Οι περισσότεροι από εμάς όταν μιλάμε για ροκ από τον Καναδά το μυαλό μας πάει σε γκρουπ και καλλιτέχνες όπως ο Bryan Adams, Triumph, Rush, Loverboy, Harem Scarem, Glass Tiger, Annihilator και αρκετούς άλλους που έχουν συνήθως ένα κοινό παρανομαστή και αυτός δεν είναι άλλος από την ποιότητα.

Σε οποιαδήποτε κατηγορία και αν ανήκουν (mainstream, hard rock, progressive, heavy metal, aor κ.α) οι καναδικές μπάντες φροντίζουν να έχουν καλές συνθέσεις και ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις.
Οι BOULEVARD λοιπόν αν και δεν έκαναν ποτέ την μεγάλη καριέρα κατάφεραν και ηχογράφησαν δύο εξαιρετικούς δίσκους στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και με κύριo στοιχείο το melodic rock ήχο άφησαν το δικό τους ξεχωριστό στίγμα.
H μπάντα ξεκίνησε το 1983 με ιδρυτή τον σαξοφωνίστα Mark Holdey όπου εργαζόταν ως τεχνικός ήχου στα Hotline Studios της Φρανκφούρτης. Χάριν των γνωριμιών που απέκτησε εκεί, κατάφερε και έπεισε την MCA να υπογράψει με τους ΒLVD και το 1988 κυκλοφόρησαν το ομότιτλο ντεμπούτο τους άλμπουμ.
Tα υπόλοιπα μέλη της μπάντας ήταν: στα φωνητικά ο αμερικανός  David Forbes, στην κιθάρα ο Randy Gould, στο μπάσο ο Randy Burgess, στα τύμπανα ο Jerry Adolphe και στα πλήκτρα ο Andrew Johns.
Oι επιρροές των BLVD παραπέμπουν ευθέως σε γκρουπ όπως οι Reo Speedwagon, Honeymoon Suite, Glass Tiger, Mister Mister και Boston. Την παραγωγή έχει αναλάβει ο Pierre “Baz” Bazinet και την μίξη του συγκεκριμένου δίσκου ανέλαβαν οι πασίγνωστοι Bob Rock (Metallica, Aerosmitn, Bon Jovi κ.α) και Mike Fraser (Poison, AC/DC, Dio κ.α).
Ο ήχος τους είναι έντονα μελωδικός σε σημείο να θυμίζει εμπνευσμένη eighties pop με τα φωνητικά και τα κήμπορντς να έχουν σαφή πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά και τον Mark Holdey να έχει ένα ιδιαίτερο σημαντικό ρόλο. Σπουδαία τραγούδια περιλαμβάνονται στο άλμπουμ όπως τα “Dream On”, “Never Give Up”, “ Ιn The Twilight”, “Under The Moonlight και το καταπληκτικό “Missing Persons”.
 Η αναγνώριση για τους Καναδούς ήταν μικρή και οι συναυλίες που έκαναν βοήθησε το γκρουπ να αποκτήσει τουλάχιστον ένα πιστό πυρήνα οπαδών.
Το 1990 λοιπόν κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ λοιπόν των Καναδών aor/rockers με τίτλο “Into the Street”  και ακολουθεί τα μελωδικά χνάρια του πρώτου άλμπουμ των BLVD και παράλληλα έχουμε αλλαγές  στη μπάντα  όπου νέα μέλη είναι οι Randal Stoll (ντραμς) και Tom Christiansen στο μπάσο προερχόμενος από τους εξαιρετικούς Idle Eyes.
 Εδώ το γκρουπ πάει τον ήχο του ένα βήμα παραπάνω και κατορθώνει να γράψει ακόμη πιο εντυπωσιακές aor μελωδίες και να συνδυάσει με αριστοτεχνικό τρόπο την mainstream progressive/pop λογική που είχαν οι Yes, Genesis και οι Asia στη δεκαετία του ’80 ενώ υπάρχουν σημεία όπου η υπέροχη φωνή του D.Forbes θυμίζει εκείνη του Jon Anderson (Υes).
Oι Boulevard με ετούτο το δίσκο πετυχαίνουν να γοητεύσουν και τον πιο απαιτητικό aor οπαδό διότι έχουν ως μοναδικό προσανατολισμό να συνθέσουν την πιο όμορφη αλλά και παράλληλα την πιο «δύσκολη» μελωδία.
Το “Into The Street” διεκδικεί με αξιώσεις να μπει στο πάνθεον των σημαντικότερων melodic rock δίσκων. Εκπληκτικά τραγούδια περιέχονται και σε αυτό του δίσκο όπως τα “Τalk to Me”, “Lead me On”, “Where Are You Now”, “Crazy Life” και “Eye To Eye”.
Η μπάντα παρά τον καλό δίσκο που κυκλοφόρησε δεν είχε συνέχεια και την επόμενη χρονιά διαλύθηκε. Τα μόνα ενδιαφέροντα νέα που είχαμε τα τελευταία από το στρατόπεδο του αδικημένου συγκροτήματος είναι ότι έπαιξαν μετά από πολλά χρόνια τον Οκτώβριο του 2014 στο Firefest κα ιο τραγουδιστής David Forbes συμμετείχε σ’ ένα aor project που ονομάζεται Charming Grace (Shining Line, Wheels Of Fire)
Συνοπτικά οι Boulevard άφησαν πίσω τους δύο σημαντικούς δίσκους που έχουν λατρευτεί δεόντως από τους aor fans και οι οποίοι επανακυκλοφόρησαν το 2010 από την Metal Mind Productions.

Albums

    BLVD (1988)
    Into the Street (1990)


Φώτης Μελέτης

Foreigner: "The Best of Foreigner 4 and More"

Εμείς στον rocktime.gr τιμούμε και συγκαταλέγουμε στην πεντάδα των κορυφαίων μελωδικών συγκροτημάτων τους Foreigner! Ποιους όμως Foreigner; Αυτούς εδώ:

Tον Mick Jones στην κιθάρα, τον Kelly Hansen – στη  φωνή,  τον Jeff Pilson στο μπάσο, τον Tom Gimbel στο φλάουτο, την ρυθμική κιθάρα και το  σαξόφωνο, τον Michael Bluestein στα πλήκτρα, τον Chris Frazier στα ντραμς και τον Bruce Watson επίσης στην κιθάρα.
Παρατηρείτε τίποτε στα ονόματα; Εντάξει, συμφωνώ ότι είναι ονόματα εξαιρετικών μουσικών αλλά μόνο ο  Mick Jones ανήκει στο κλασικό σχήμα των Foreigner.
Ξαφνικά ίσως από τις λίρες Αγγλίας, τα ευρώ ή τα δολάρια  αποφάσισαν να επανηχογραφήσουν τα περισσότερα τραγούδια από το υπερκλασικό ορόσημο άλμπουμ τους "4" μπροστά σε ένα μάλλον απαθές κοινό.
Είναι γνωστό άλλωστε , ότι αρκετά χρόνια πλέον ο Mick Jones και η εκδοχή του  21^ου  αιώνα των  Foreigner έχει επιτυχημένη καριέρα περιοδεύοντας και παίζοντας ένα  "best of" επιτυχημένων συνθέσεων από τις χρυσές εποχές της μπάντας με τον Έλληνα, Λου Γραμματικόπουλο(aka Lou Gramm), το εν λόγω cd-dvd  ηχογραφήθηκε στις  3 και  4 του Οκτώβρη του  2014 , στο υπερκλασάτο  Borgata Hotel του Atlantic City, στο New Jersey…
    Δε θα μπορούσε λοιπόν, για να επανέλθω, να υπάρξει η συνέχεια στο πολύ καλό δίσκο του 2009, το  "Can't Slow Down";
Οι εκτελέσεις στο "The Best of 4 And More" σίγουρα είναι επαγγελματικά εξαιρετικές , διότι έχουμε να κάνουμε με ταλαντούχους μουσικούς αλλά συγγνώμη δε θέλω να ξανακούσω, όσο κι αν το λατρεύω, το "I Want to Know What Love Is".
Δεν υπάρχει λόγος να επανηχογραφηθεί το  "4" … απλά ΦΤΙΑΞΤΕ καινούργιο δίσκο ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!
Ήδη φίλοι του γκρουπ σπεύδουν να αγοράσουν το Box set με τις κυκλοφορίες των "χρυσών εποχών" της μπάντας  από τα έτη 1977-1991(The Complete Atlantic Studio Albums 1977-1991 Box set)…τυχαίο; δε νομίζω!


Nότης Γκιλλανίδης

Villagers Of Ioannina City: "Riza"

Τέσσερα χρόνια μετά το “Promo 2010”, οι “χωριάτες’’ των

Ιωαννίνων (Villagers Of Ioannina City) επιστρέφουν με την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά υπό τον τίτλο “Riza”. Οι συνθέσεις του στο σύνολο τους είναι δώδεκα και είναι όλες η μία καλύτερη από την άλλη.

Δεν ξέρω αν υπάρχει κατηγορία για να καταταχθούν όσον αφορά το είδος της μουσικής που παίζουν. Ας πούμε μια προσέγγιση, θα μπορούσε να ήταν παραδοσιακό (aka traditional) ελληνικό ηπειρώτικο progressive metal.
Ο λόγος είναι προφανής νομίζω και από τον τίτλο του άλμπουμ αλλά και από την ονομασία τους.
  Τα τραγούδια του “Riza”, έχουν σαν βάση το progressive metal / rock, εμπλουτισμένο με παραδοσιακά μουσικά στοιχεία του τόπου της ιδιαίτερης πατρίδας τους. Σύντομα κατάφεραν να πάρουν με το μέρος τους ένα μεγάλο αριθμό οπαδών, μαζί και εμένα.
  Το κλαρίνο έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και σιγοντάρει την ηλεκτρική κιθάρα, όπου συνοδεύονται με τα προοδευτικά τύμπανα, δένοντας αρμονικά όλα τα μουσικά όργανα μαζί. Εδώ θα βρούμε μια διασκευή και στο πασίγνωστο “Γιάννη Μου Το Μαντήλι Σου” με τον τίτλο “Jannim”. Στο “Chalasia” θα συναντήσουμε την συμμετοχή του G.Mitsis ενώ στο κομμάτι “Tabouria” συμμετέχει ο “Κανένας Των Ιωαννίνων”.
  Καλό είναι να μην χάνεται η παράδοση και οι Villagers Of Ioannina City ή V.I.C., μας παρουσιάζουν κάτι το εντελώς διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει να ακούμε έως τώρα και είναι μια εναλλακτική επιλογή χωρίς να χάνεται το metal / rock στοιχείο.
Σε προσωπικό επίπεδο, εντυπωσιάστηκα πολύ από το πάντρεμα των ήχων που κατάφεραν να κάνουν καθώς μουσικά, η πεντατονική κλίμακα είναι και το κοινό στοιχείο στη ροκ με τον ρεμπέτικο ήχο (κυρίως), ο οποίος έχει ομοιότητες με τα παραδοσιακά κομμάτια. Με κέρδισαν πολύ εύκολα από το πρώτο άκουσμα και η εποχή που τους άκουσα για πρώτη φόρα ήταν και εκείνη που έψαχνα για το κάτι διαφορετικό να ακούσω. Εμπιστευτείτε τους, το αξίζουν!!!

Γιώργος Βαλιμίτης