Stratovarius: "Eternal"

Αισίως τους δεκαέξι δίσκους έφτασαν οι πολυαγαπημένοι μας

Stratovarius. Θυμάμαι σαν εχθές, που μου συστήσανε το “Episode” και είχα πάθει πλάκα. Έκτοτε πολλά αλλάξανε και συνεχίζουνε να αλλάζουνε.

Μέλη φύγανε, η αρχική σύνθεση δεν υπάρχει πια, ο πάλε πότε αρχηγός Timo Tolkki είναι εκτός σχήματος, τσακωμοί, διάλυση, επανασχηματισμός και όμως είναι και πάλι εδώ πιστοί στο ραντεβού τους και για δεύτερο συνεχόμενο άλμπουμ, το συγκρότημα παραμένει με σταθερά τα μέλη του.
  Ο νεόφερτος τίτλος που μας παρουσιάζουν εδώ, ακολουθεί την παράδοση που ξεκίνησε το 1996 με το “Episode” να είναι μονολεκτικός. Το όνομά του “Eternal” ενώ τα κομμάτια που το απαρτίζουν είναι συνολικά δέκα με διάρκεια πενήντα τέσσερα λεπτά.
  Θα ξεκινήσω από τα καλά στοιχεία. Το εξώφυλλο, όπως μας έχουν μάθει, είναι πολύ ωραίο και κινηματογραφικό, με τον καταραμένο «όφι» να εμφανίζεται σε πρώτο πλάνο, το λογότυπο στο νέο πια κλασσικό μοτίβο μετά την φυγή του Tolkki, τα αγαλματάκια που φαίνονται στο βάθος σαν σε μυθικό κάστρο, συμπληρώνονται από κάτι σαν ρυάκι ή ποτάμι, ενώ το τοπίο αυτό φαίνεται μέσα από μια στρογγυλή καμάρα.  Όλα καλά ως εδώ. Τι γίνεται με την ουσία όμως;
  Από τις πρώτες τους νότες το λεύκωμα δείχνει να έχει άλλον αέρα, απελευθερωμένοι εντελώς πια από τις σκιές του παρελθόντος, προχωράνε δημιουργώντας νέα μονοπάτια.
Πιο κινηματογραφικό θα το χαρακτήριζα και αυτό, με πολλά μουσικά και τεχνικά στοιχεία από τους παλιούς καλούς Nightwish, τα οποία φαίνεται πως θα δούλευαν σωστά, αν και οι συνθέσεις τους ήταν αντίστοιχα καλές.
Εννοείται πως δεν έχασαν την ταυτότητά τους, τα κλασσικά europower στοιχειά που ξέραμε υπάρχουν, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό, ενώ η δομή τους φαντάζει σαν να έγινε κάπως βεβιασμένα γιατί  ακολουθώντας τη συνταγή κάθε δεύτερο χρόνο και δίσκο, κάποια στιγμή αναπόφευκτα δεν θα βγει και σε καλό. Εδώ για εμένα, συνεχίζουν την κοιλιά που κάνανε με το προηγούμενο “Nemesis”.
Το άλμπουμ εν κατακλείδι, δεν είναι κακό, έχει όμορφα στοιχεία. Είναι όμως πολύ διαφορετικό, πιο δύσπεπτο από ότι συνήθως και μέτριο, εν συγκρίσει με άλλες τους δουλειές.
Μια άποψη είναι όμως η μειονότητα και ο ακροατής είναι αυτός που κρίνει τι ηχεί καλά στα αφτιά του και για τα δικά μου, λυπάμαι για την άτακτη πορεία που πήρανε, αλλά δε βαριέσαι, ποιο συγκρότημα δεν έχει αλλάξει τροπάριο σε κάποιο σημείο της καριέρας του;

Γιώργος Βαλιμίτης