Palace: "Master Of The Universe"

Πέρασα τους προηγούμενους μήνες με ένα cd παραμάσχαλα! Το όνομα του Michael Palace, δε μου ήταν άγνωστο καθώς τον γνώριζα ως συνθέτη και κιθαρίστα στους δίσκους των First Signal (με τραγουδιστή τον ιδρυτή του σχήματος Harry Hess), στο σχήμα των Cry of Dawn (με τραγουδιστή τον Goran Edman) και τους Kryptonite (με τραγουδιστή τον Jakob Samuel των The Poodles).

Δημιούργησε λοιπόν το προσωπικό του σχήμα με τους  Rick Digorio στην κιθάρα, τον  Marcus Johansson στα τύμπανα και τον  Soufian MaAoui στο μπάσο.
Σε συζήτηση  όμως με τον καλό φίλο Σπύρο σχολιάζοντας έναν άλλο σπουδαίο μελωδικό δίσκο μου είπε: ''τελικά, δεν έχει κάποια σύνθεση να μείνει χαραγμένη στα αυτιά μας, έχεις ακούσει εσύ κάποιον τέτοιο δίσκο το τελευταίο διάστημα;;
''Σκέφθηκα ένα λεπτό και η αντίδραση μου ήταν άμεση: ''μα και βέβαια! Θα σου τον φέρω αύριο''.
Ο δίσκος του  Palace και της παρέας του έχει την συνδυασμένη γοητεία του κλασικότροπου  rock, ''πλημμυρίδα'' από τα ελκυστικά στοιχεία των 80ς με έντονη την επίγευση του  AOR, με το μελωδικό  hard rock να επισφραγίζει την όλη δημιουργία.
Δυναμικές μελωδίες, πλούσια και καλοδουλεμένα, ώριμα φωνητικά, ευρηματικές ''κιθαριστικές φρασούλες'' που οδηγούν σε ευφάνταστα κιθαριστικά solos με πιασάρικα ρεφρέν.
Η ατμόσφαιρα των τραγουδιών γεμάτη από πλήκτρα που καθοδηγούν τις συνθέσεις με αποτέλεσμα την τέρψη των αισθήσεων αυτών που δεν ακούνε τη μουσική μόνο με τα αυτιά τους.
Ξεχωριστά μιλώντας για τις συνθέσεις, σίγουρα δεν υπάρχει τραγούδι που απλά συμπληρώνει το δίσκο και πρόκειται για πραγματικές ροκάδικες συνθέσεις, χωρίς την πατροπαράδοτη μπαλάντα.
Τα "Path To Light" και  "Rules Of The Game" είναι κάπως πιο αιθέρια στον ήχο τους, αλλά πρόκειται για ''υμνικές'' συνθέσεις ατόφιου μελωδικού  arena rock. Ο δίσκος αποτίει φόρο τιμής στις σπουδαίες μέρες των 80ς όπου το μελωδικό rock γέμιζε εύκολα αρένες.
Αναλυτικά: το λαμπρό ομότιτλο τραγούδι θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η μουσική επένδυση σε μία blockbuster Χολιγουντιανή περιπετειώδη ταινία δράσης και φυσικά θα είναι ένας από τους μελωδικούς ''ύμνους'' της χρονιάς!
Το "Cool Running", με ένα σπουδαίο κιθαριστικό που θυμίζει  σόλο τον δάσκαλο  John Norum στις λαμπρές μέρες των  Europe, όπως και το εξίσου εντυπωσιακό  "Man Behind The Gun".
 Το λαμπρότατα  επιτηδευμένο με πλήκτρα και ''χρώμα'' από τα 80ς δημιουργούν ένα ''πολύχρωμο στιβαρό τείχος μελωδίας'' που ''γιγαντώνεται'' ακόμη περισσότερο από  τα δεύτερα φωνητικά.
Φυσικά ξεχωρίζει η φωνή του  Michael, ένας συνδυασμός ωριμότητας Coverdale και σκανδιναβικών υπέρτατων φωνών, όπως οι  Joey Tempest , Stefan Berggren και Matti Alfonzetti  που προσδίνουν μία  bluesy χροιά στις συνθέσεις. Το "Part Of Me" μία περίτεχνη ημι-μπαλάντα με ένα εξαίσιο σολάρισμα από synthesizer ενώ σας εκπλήξει ευχάριστα το  Giuffria-ακό  No Exit … χωρίς λόγια.
 Προσέξτε τα αμιγώς  AOR, "She Said It’s Over"  και το Toto εμπνευσμένο "Stranger’s Eyes".
Το "Young Wild And Free" είναι ένα  uptempo τραγούδι που ολοκληρώνει το δίσκο με πληθωρικότητα στα πλήκτρα τέτοια που να σας θυμίζει ταινίες των '80ς!
Παράλληλα ο δίσκος εξελίσσεται από το καλό στο καλύτερο: με τα "Cool Running", "Part Of Me", "Path To Light" και το υπερ-πασιάρικο και προσωπικά αγαπημένη σύνθεση για το 2016,  "Matter In Hand". Το  "Master Of The Universe" των Palace Ε-Υ-Κ-Ο-Λ-Α συστήνεται σε όποιον λατρεύει  το κλασικό  '80ς  AOR μελωδικό hard rock και ναι!
Υπάρχει δίσκος που οι συνθέσεις μένουν στα αυτιά σου για πολύ καιρό Σπύρο!

Nότης Γκιλλανίδης