Odyssey Desperado: "Don't Miss The Sunset"

Η λεγόμενη μελωδική σκηνή μπορεί να νιώθει χαρούμενη που αποκτά άλλο ένα εμπνευσμένο σχήμα διότι ετούτη η όμορφη κυκλοφορία μας χαρίζει μικρά διαμαντένια AOR κομμάτια τα οποία είναι μία πραγματική όαση στην μετριότητα των τελευταίων κυκλοφοριών ενώ το γεγονός ότι αποτελείται από Έλληνες μουσικούς το κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρον.

Το project των Odyssey Desperado έχει αρκετά όπλα στην μουσική του φαρέτρα ώστε να δημιουργήσει ετούτο τον εξαιρετικό δίσκο αρχίζοντας από τον εμπνευστή του σχήματος, τον ταλαντούχο κιθαρίστα και συνθέτη Odyssey Karapolitis αλλά και τον τραγουδιστή Manos Fatsis με τον τελευταίο να μου θυμίζει πότε τον Don Barnes (38 Special) κάποιες στιγμές τον Gregory Lynn Hall (101 South) αλλά ακόμη και τον David Coverdale. Η παρουσία του πανταχού παρών, Bob Katsionis κάνει τα πράματα ακόμη πιο δημιουργικά, αφού ο πολύπλευρος μουσικός βοηθά τόσο στον τομέα της παραγωγής αλλά και εκτελεστικά μιας και παίζει μπάσο αλλά έχει κάνει και το programming του άλμπουμ.
Σχεδόν σε ολόκληρο το δίσκο και συγχωρέστε με αν κάνω λάθος αλλά έχω την αίσθηση ότι συναντάμε τους Fortune, τους Harlan Cage, τους Pride of Lions αλλά και σκόρπιους ρυθμούς από Europe, MSG (περιόδου Robin Mc Auley) και Survivor.
O δίσκος ξεκινά δυναμικά με τα "Rush Of The Wave" και "Υou And Me Against The World" όπου οι κιθάρες, οι μελωδικές γέφυρες και η εξαίσια ερμηνεία του Manos Fatsis σε βάζουν άμεσα στο melodic/aor κλίμα του "Don't Miss The Sunset" με τα ρεφρέν να βρίσκονται σε συνεχή κορύφωση.
Ακολουθεί το πιο χαλαρό "Cruisin'" ενώ το "Dreams Die hard" περιλαμβάνει μία κλασσική AOR-αδικη εισαγωγή με τα πλήκτρα να έχουν αρχικά τον πρώτο λόγο και τα ενορχηστρωτικά κοψίματα να κάνουν ακόμη πιο δυνατή την εν λόγω σύνθεση. Έπεται το μπαλαντοειδές "Can't Live Without You" και ακολουθεί το συμπαθητικό  "Oasis (In The Desert Of Your Soul)".
Το "Holding On To A Dream" είναι μία απίθανη σύνθεση που σε γυρίζει πίσω στα '80s τότε που ο συγκεκριμένος ήχος μεγαλούργησε και χάριν της ερμηνείας του Manos Fatsis έχουμε μία απέραντη μελωδική πανδαισία ενώ το "Fragile" ακούγεται τόσο πορωτικό αφού από το νωχελικό ξεκίνημα του εξελίσσεται σε ένα καταιγιστικό melodic hard rock/aor ύμνο με τον Odysseas Karapolitis να προσθέτει μπόλικο κιθαριστικό πάθος.
Το "Tomorrow You'll Be Gone" είναι άλλη μία μνημειώδη σύνθεση με ένα επικό ρεφρέν σε πιο euro-power μονοπάτια και με τις εμπνευσμένες εναλλαγές να το κάνουν πιο συναρπαστικό  και τέλος το άλμπουμ κλείνει με το συγκλονιστικό "Wings Of Silk" που σε καθηλώνει σε όλα τα επίπεδα.
Οφείλουμε να αναφέρουμε ότι ευχάριστη έκπληξη του "Don't Miss The Sunset" είναι η συμμετοχή του Paul Laine (από τους υπέροχους Danger Danger) στα δεύτερα φωνητικά που προσθέτει ένα πιο αμερικάνικο ήχο στον δίσκο.
Εν κατακλείδι τόσο φωτεινό και απολαυστικό άλμπουμ είχαμε μήνες να ακούσουμε και μαζί με αυτό τον μελωδικό παράδεισο που νιώσαμε καταφέραμε να τερματίσουμε τα ηχεία και να αναστατωθεί επιτέλους η γειτονιά μετά από πολύ καιρό.
Με φόντο και οδηγό το καλοκαιρινό εξώφυλλο και τους aor/rock ρυθμούς των Odyssey Desperado ξεκινάμε το καλοκαίρι και τις διακοπές πολύ νωρίτερα με παραλίες, τεκίλες, ανεμελιά και ατελείωτες δόσεις ροκ ερωτισμού...
Για όσους λατρεύουν τον συγκεκριμένο ήχο το “Don't Miss The Sunset"  είναι ένα θείο δώρο οπότε προσπαθήστε να το αποκτήσετε με κάθε (νόμιμο) τρόπο.

Φώτης Μελέτης

Perfect Plan: "Αll Rise"

Έχουμε ξαναγράψει ότι εδώ και πολλά χρόνια οι κυκλοφορίες και τα συγκροτήματα από την Σκανδιναβία με αιχμή του δόρατος την Σουηδία έχουν ανανεώσει αρκετά τον aor/melodic hard rock ήχο, όμως το τελευταίο διάστημα παρατηρούμαι μία φυσιολογική κάμψη σε ποιότητα συγκριτικά με αυτό που συνέβαινε πριν δέκα χρόνια περίπου.

Παρόλα αυτά οι Σουηδοί μουσικοί δεν έχουν κορεσθεί ακόμη και συνεχίζουν να μας χαρίζουν σπουδαία δείγματα καλοπαιγμένου και σύγχρονου aor/hard rock με το νεοσύστατο σχήμα των Perfect Plan να κάνει την απρόσμενη έκπληξη και νακυκλοφορεί ένα μικρό διαμαντάκι που δίνει το δικό του στίγμα στο χώρο του μελωδικού ήχου.
Το άλμπουμ ξεκινά με το "Bad City Woman" όπου οι κιθαριστικές αναφορές του εξαιρετικού Rolf Nordström, σε Journey, Van Halen είναι εμφανείς ενώ η μελωδική γραμμή της σύνθεσης θυμίζει έντονα Giant και Firehouse.
Ακολουθεί το επικό "In And Out Of Love"  που όταν το πρωτοακούσαμε, μας κέρδισε ολοκληρωτικά τόσο από την ερμηνεία του Kent Hilli αλλά κυρίως από την υπέροχη melodic/aor δομή του πανέμορφου κομματιού.
Το "Stone Cold Lover" ξεκινά επιθετικά με κιθάρες σε ύφος Jake E. Lee και John Sykes αλλά η συνέχεια είναι φούλ μελωδική και ξεσηκωτική με το ρεφρέν να είναι ένας πραγματικός δυναμίτης.
Το "Gone Too Far" έχει μία ρυθμική βάση που θυμίζει Κansas λόγω των  πλήκτρων του Leif Ehlin, όπου νότα με νότα ανεβαίνει συνεχώς και ο Kent Hilli έχει αναλάβει τον ρόλο του Coverdale.
Το "All Rise" συνεχίζεται με το ορμητικό "What Goes Around" που είναι μία μικρή αντιγραφή του "Takin' Me Down" των Hardline ενώ το επιβλητικό "Too Late" αποτελεί μία από τις κορυφαίες συνθέσεις του δίσκου με το ρεφρέν απλά να είναι μνημειώδες.
Ακολουθούν τα "Can’t Turn Back", "Never Surrender" και το νοσταλγικό "1985" που συνεχίζουν πιστά σε όσα έχουν προηγηθεί με έναν απίθανο συνδυασμό Αμερικάνικου και Scandivanian aor/hard rock στυλ.
Τo άλμπουμ κλείνει υπέροχα με το "What Can I Do" και το "Heaven Ιn Your Eyes" δείχνοντας το αστείρευτο κιθαριστικό ταλέντο του Rolf Nordström που σε ολόκληρο το δίσκο παίζει μοναδικά.
Συνοπτικά έχουμε να κάνουμε με μία εμπνευσμένη και εξαιρετική κυκλοφορία που θα χαροποιήσει ιδιαίτερα όσους αρέσκονται σε αυτόν των φωτεινό μελωδικό ροκ ήχο.

Φώτης Μελέτης