Είναι παρατηρημένο, ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία
ρόκερς είναι άκρως παραγωγικοί… εντάξει, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.
Αυτοί που σίγουρα δεν ανήκουν στις εξαιρέσεις είναι οι Stryper.
Στην πραγματικότητα οι δίσκοι τους στα '80ς και τα πρώιμα '90ς αλλά και αυτά που κυκλοφόρησαν μετά την επανασύνδεση τους στα 2003, θα έμπαιναν άνετα σε μία χωροχρονοκάψουλα για να αποτελέσουν δείγμα συνδυασμένης μουσικότητας και στίχων.
Και για να μην επικεντρώσουμε την παρουσίαση στις μελιστάλαχτες, δακρύβρεχτες μπαλάντες της μπάντας, ο Michael Sweet και οι συνοδοιπόροι του στο δρόμο του Θεού…εεε στο δρόμο της μουσικής ήθελα να γράψω, δημιουργούν και πάλι με ένα δίσκο αντάξιο του μακρύτατου καταλόγου τους στο χώρο του χριστιανικού και όχι μόνο hard rock και heavy metal.
Σύμφωνα δε με δήλωση του Michael Sweet είναι ο ωριμότερος δίσκος της μπάντας (σ.σ υπερβολές διαφημιστικές;;) ενώ αντιρρήσεις διαδικτυακές υπάρχουν από τον συμπατριώτη μας Joshua Peraja που τον κατηγορεί για ανάρμοστο και βλάσφημο τρόπο χρήσης του ονόματος του Θεού στον τίτλο του δίσκου (διαμάχες προτεσταντικές που είναι κατανοητές μόνο από τις 300 περίπου παραφυάδες προτεσταντών και "αναγεννημένων" χριστιανών).
Και σαν μην έφταναν αυτά τα ολίγα και ποταπά, ανάξια λόγου, κατέφτασε και η γνωστή αλυσίδα Walmart αρνούμενη την πώληση του δίσκου της μπάντας…γιατί; διότι επίσης δεν αρέσκει ο τίτλος … God Damn Evil. Τα μάλα προβληματικός για την συγκεκριμένη εταιρία. Στο δια ταύτα: η μπάντα παραμένει μουσικά εξαιρετική παρά την αλλαγή στο μπάσο με τον ερχομό του σπουδαίου μουσικού των Firehouse, Perry Richardson που αντικατέστησε τον Tim Gaines.
Αλλαγή στο μουσικό ύφος με τις "σιροπιασμένες" συνθέσεις και το power pop, glam rock που καθιέρωσαν με την επανεμφάνιση τους στα μουσικά δρώμενα με περισσότερο hard 'n heavy ήχο. Χωρίς να αποχωριστούν (ευτυχώς) την αγάπη τους στη μελωδία, την αρμονία και τα αξιομνημόνευτα -μουσικά- ρεφραίν.
"Ακροβατούν" και μας αρέσει ανάμεσα στο hard rock και το heavy metal και αυτό είναι ξεκάθαρο ειδικά στη ρυθμική γραμμή που ηχεί δυναμική, δυνατή εκκωφαντικά και καθάρια!!
Εξαιρετικά παραδείγματα στα "Take It To The Cross", "Sorry, God Damn Evil", αλλά και στο "Own Up". Ίσως σας ξενίσουν τα death-οειδή φωνητικά στο "Take It To The Cross" από τον Matt Bachand (Shadows Fall, Act Of Defiance). Δυστυχώς φλερτάρουν εμπορικά με το modern metal.Προσωπικά ευτυχής με δύο συνθέσεις από τα παλιά, τα "You Don't Even Know" και "The Valley". Με τις κιθαριστικές φράσεις του Oz Fox να απογειώνουν τα κομμάτια.
Ευχάριστη έκπληξη το "Sea Of Thieve"s, που ενώ είναι αρκετά heavy, παρουσιάζεται ευχάριστα με έντονη την "πινελιά" του AOR που συνεπικουρείται από το μελωδικό rock αίσθημα και υπέροχη φωνητική ενορχήστρωση!
"Σήμα κατατεθέν" των Stryper οι υπέροχες δυναμικές μπαλάντες και το "Can't Live Without Your Love" επιβεβαιώνει ευχάριστα την συνήθεια.
Όπως πάντα ο Michael Sweet ηχεί δυναμικός και μελωδικότατος. Εντάξει, οι στίχοι παραμένουν έντονα χριστιανοπροτεσταντικοί-ηθικοπλαστικοί…
Σίγουρα το "God Damn Evil" δε θυμίζει Stryper να παίζουν μουσική ντυμένοι στα κιτρινόμαυρα τους, ούτε είμαστε πλέον στα 1985. Το "God Damn Evil" έχει ένα ωριμότερο ύφος με κατασταλαγμένους μουσικούς που επιδέξια μας χαρίζουν αγαπημένο βαρύτερο μελωδικό hard rock. Μου αρέσει και το συνιστώ ιδιαίτερα στους οπαδούς της μπάντας που εδώ στην Ελλάδα είναι πολλοί…αν και κρύβονται…εδώ και δεκαετίες!
Νότης "Soldier Under Command" Γκιλλανίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.