Πρώτη δισκογραφική παρουσία για το προσωπικό
σχήμα του Ευάγγελου Χ. Βαγενά με την ονομασία "το Εκτελεστικό
Απόσπασμα" και ο τίτλος του άλμπουμ είναι "Περπατώντας το Μεσημέρι". Ο
συγκεκριμένος εξαιρετικός μουσικός έχει μία σημαντική διαδρομή με τους
ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ, με ενδιαφέρουσες δισκογραφικές κυκλοφορίες.
Ο δίσκος χαρακτηρίζεται από έναν τολμηρό ποιητικό λόγο, του Ευάγγελου Χ. Βαγενά
, στο οποίο περιγράφονται βιωματικές εμπειρίες από τις αθηναϊκές
συνοικίες, εμπλουτισμένες από ένα εμπνευσμένο μείγμα σκοτεινού ροκ,
ηλεκτροπόπ ρυθμών και ψυχεδελικών μελωδιών.
Τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι το "Στο Βυθό" με το δυνατό ρεφρέν, το άκρως χορευτικό "Eλεύθερον Βάσης", το επιτηδευμένα θυμωμένο "Μωρό μου" αλλά και το "Βαρκαρόλα" που είναι ποίημα του Γάλλου αναρχικού ποιητή Laurent Tailhade. Επιπρόσθετα το δικό τους στίγμα δίνουν τραγούδια όπως, το "Σελήνη" που θυμίζει λιγάκι από Depeche Mode καθώς και το "Δέντρα Ι" και "Τα Δέντρα ΙΙ".
Ευχάριστη έκπληξη αποτελεί η σύνθεση "Το ταξίδι δεν θ’ αργήσει" στο οποίο συμμετέχει φωνητικά, ο θρυλικός Δημήτρης Δημητράκας (Panx Romana, Schmetterling, Ριφιφί, T.V.C.) αλλά και η Nαταλία Ηλία όπου εκτός από τις ιδιαίτερες ερμηνείες ξεχωρίζει και το λυσσαλέο κιθαριστικό σόλο το Γεράσιμου Σπυράτου.
Η
παρουσία και εκτελεστική δεινότητα του Γιάννη Παπανικολάου στα πλήκτρα
και Νίκου Γεωργάκη στις ηλεκτρικές κιθάρες που αποτελούν το "Εκτελεστικό Απόσπασμα"
έχουν συνεισφέρει και προσθέσει πολλά και όμορφα ηχοχρώματα δίνοντας
ένα ακόμη πιο μελαγχολικό ύφος. Παράλληλα σ΄όλο αυτό το θαυμάσιο
αποτέλεσμα βοήθησαν στις ηχογραφήσεις οι μουσικοί: Λεωνίδας Πετρόπουλος
(μπάσο, πιάνο, synth, κιθάρα, programming), Ηλίας Ράπτης (κιθάρα),
Παναγιώτης Σταματελόπουλος (κιθάρα, β΄ φωνή), Θεοδωρής Λίζος (κιθάρα, β'
φωνή), Μιχάλης Μπαλάφας (κιθάρα, β' φωνή) και η Ξένια Δούδαλη
(φωνητικά).
Αξίζει να αναφέρουμε ότι Ευάγγελος Χ. Βαγενάς έχει εκδώσει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Μηχανές Ευτυχίας"
το 2000 (κυκλοφόρησε η βελτιωμένη έκδοση το 2013) , η οποία περιέχει
και το ομώνυμο cd με 12 τραγούδια σε στίχους και μουσική του ιδίου. Και
κάτι για το τέλος, στο υπέροχο τραγούδι με τίτλο "1505" κατά την ταπεινή μου άποψη απολαμβάνουμε ότι πιο ποιητικό και λυρικό έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια από Έλληνα καλλιτέχνη.
Για πάρτε μία μικρή γεύση παρακάτω...
Για πάρτε μία μικρή γεύση παρακάτω...
"Ξεράθηκαν
τα χείλη σου και αυτό το καλοκαίρι. Χτύποι, φιλιά και δάκρυα που ο
άνεμος σκορπίζει. Λουλούδια που μαραίνονται στη θέα της σελήνης. Το
απόγευμα κρύβει τους λόφους του πόνου. Είναι ο ήλιος το φεγγάρι εγώ ή
εσύ μία ύστατη μάχη που συνέβη εκεί. Ένα σώμα θαμμένο στις πλαγιές των
βουνών κάποια μέρα που ήμουν, που ήμουν παρών. Είναι ο ήλιος το φεγγάρι
εγώ ή εσύ".
Φώτης Μελέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.