Έβδομη δισκογραφική δουλειά για τους Σουηδούς
Eclipse, οι οποίοι κι αυτή την φορά θέλουν να μας τρελάνουν. To
''Paradigm'' έχει κυκλοφορήσει εδώ και λίγους μήνες σχεδόν και δε περνά
μέρα που να μην ακούσω έστω και ένα τραγούδι. Υπήρχαν δείγματα μεγάλου
συγκροτήματος από τα δυο προηγούμενα άλμπουμ αλλά εδώ οι Σουηδοί
μπαίνουν στο πάνθεον.
Το άλμπουμ της χρονιάς Κυρίες και Κύριοι (μετά το Western Stars του αφεντικού ,που δε συγκρίνεται με κανένα).
Το "Paradigm" ξεκινά με το ''Viva la victoria'' όπου δείχνει τις διαθέσεις των Σουηδών ώστε να κατακτήσουν τη κορυφή. Ακολουθεί το "Mary Leigh'' όπου θα μπορούσε να είναι και τραγούδι eurovision , το οποίο θα μας έκανε υπερήφανους εμάς τους "σκληρούς" ροκάδες.
Το ''Blood wants Blood '' είναι από τα πιο ώριμα κομμάτια τους άλμπουμ ,με υπέροχη μελωδία και καταπληκτικούς στίχους ενώ το ''Shelter me '' χαμηλώνει την ένταση αλλά αυτό το ρεφρέν σε πετά στο διάστημα!
Ακολουθεί ο ύμνος ''United'', γηπεδικό τραγούδι που μόνο μεγάλες μπάντες γράφουν. Θα μπορούσε να είναι ύμνος για ολόκληρο το ιδίωμα και ειλικρινά όποτε το ακούω ανατριχιάζω.
Με μεγάλη ταχύτητα έρχεται το ''Delirious'' το οποίο ξεκινά με ένα όμορφο κιθαριστικό μέρος, υπέροχο σόλο και το ρεφρέν για άλλη μια φορά σου κολλά στο μυαλό.
Το ''When The Winter Εnds '' ίσως είναι το πιο pop κομμάτι, όμορφο και ταξιδιάρικο και ραδιοφωνικό (γιατί τα υπόλοιπα τι είναι Uα μου πείτε).
Το "38 or 44'' είναι το πιο σκοτεινό και βαρύ κομμάτι του δίσκου ενώ στο ίδιο μοτίβο κινείται και το ''Never Gonna Be Like You''. Ποιος θα πίστευε ότι το καλύτερο κομμάτι θα είναι το δέκατο.
Το ''Masquerade'' τα έχει όλα, απλά και λιτά και ας μιλούν κάποιοι για αντιγραφές.
Όταν η έμπνευσή σου βρίσκεται στο Ζενίθ,ακόμα και το 11ο τραγούδι σου είναι κορυφαίο.
Το ''Take me home'' προκαλεί συγκίνηση και νοσταλγία με τα drums να σου τρυπούν τη ψυχή από την ένταση και κάθε λέξη του Erik Mårtensson τσακίζει κόκαλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.