Η συναρπαστική μοναχική πορεία του John Mellencamp

Ο Johnny Cash τον έχει κατατάξει στους δέκα πιο σημαντικούς συνθέτες και τραγουδοποιούς.

Eίναι από τους πρωτοεργάτες του περίφημου Farm Aid που έγινε πραγματικότητα χάρη της βοήθειας του Willie Nelson και του Neil Young και μαζεύτηκαν εκατομμύρια δολάρια που μοιράστηκαν σε χιλιάδες Αμερικανούς αγρότες ώστε να μην χάσουν την περιουσία και τα κτήματα τους λόγω χρεών.
Το κορυφαίο μουσικό περιοδικό Rolling Stone, το 2001 τον χαρακτήρισε ως έναν από τους πιο σημαντικούς ρόκερ της γενιάς του ενώ στο Rock and Roll Hall of Fame έχει μπει από το 2008. Αυτά τα ολίγα για τον κύριο John Mellencamp, ο οποίος ακόμη και σήμερα καταφέρνει να μας συγκινεί με τις όμορφες ροκ μελωδίες τους.
Γεννημένος στις 7 Οκτωβρίου του 1951, στο Seymour της Ινδιάνας, από πολύ μικρός μπήκε στα βάσανα της ζωής αφού γεννήθηκε με ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας στην σπονδυλική στήλη που ευτυχώς αν και βρέφος, με χειρουργική επέμβαση κατάφερε να το ξεπεράσει.
Σε ηλικία 14 ετών σχηματίζει τους Crepe Soul, και αργότερα έπαιξε στα τοπικά συγκροτήματα Trash, Snakepit Banana Barn και Mason Brothers.
Ο Mellencamp όπως πολλοί έφηβοι της εποχής του ως εκκολαπτόμενος  ρόκ σταρ ήταν αρκετά «άτακτος» ειδικά στον ερωτικό τομέα και αυτό το «πλήρωσε» αφού σε ηλικία  17 ετών αναγκάστηκε να παντρευτεί την έγκυο φίλη του και μετέπειτα σύζυγό του Priscilla Esterline. Έγινε  πατέρας τον Δεκέμβριο του 1970, μόλις έξι μήνες μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο (η κόρη του, Michelle, αργότερα έγινε μητέρα σε ηλικία 18 ετών, κάνοντας τον Mellencamp παππού στα 37 του).

Οι αταξίες συνεχίστηκαν στο Πανεπιστήμιο του Vincennes με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωή του. Ευτυχώς όμως η αγάπη του για την μουσική και το όνειρο του να γίνει τραγουδιστής, του άλλαξαν τρόπο ζωής και σκέψης. Ένα πρωινό παίρνει το πρώτο αεροπλάνο για τη Νέα Υόρκη για να αναζητήσει εκεί την τύχη τους, ως  καλλιτέχνης και να υπογράψει κάποιο δισκογραφικό συμβόλαιο και την ευκαιρία του την δίνει απλόχερα, ο Tony DeFries, μάνατζερ του David Bowie.
To δισκογραφικό του ντεμπούτο, γίνεται με το άλμπουμ “Chestnut Street Incident” (1976) και περιλαμβάνει αρκετές διασκευές (Doors, Iggy Pop, Roy Orbison, John Sebastian, Ray Charles) αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς εμπορικά.
Eίχε προηγηθεί όμως μία αξιοσημείωτη και σημαντική αλλαγή στο όνομα του Αμερικανού τραγουδιστή αφού η Γερμανική καταγωγή του ονόματος του (δηλαδή το Mellencamp) ήταν απαγορευτικό για την MCA Records, η οποία με εμπνευστή τον Tony DeFries, του το αλλάζει σε Johnny Cougar.
Ήταν κάτι στο οποίο διαφωνούσε ο J. Mellencamp αλλά αναγκάστηκε να το δεχτεί όταν μάλιστα είχε ήδη τυπωθεί το άλμπουμ. Είναι αυτό που λέμε τον πέτυχαν προ τετελεσμένων γεγονότων…
Ακολουθεί το δεύτερο άλμπουμ με τίτλο “A Biography” (1978) και τελευταίο με το όνομα Johnny Cougar, το οποίο έκανε επιτυχία στην Αυστραλία με το τραγούδι "I Need a Lover”. Το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ και είναι το πιο «μισητό» όπως αποκάλυψε αργότερα σε συνέντευξή του,  ο J. Mellencamp. Όμως η μικρή επιτυχία του ήταν η αιτία να συνεχίσει να ελπίζει στο όνειρο, κάτι που τον δικαίωσε λίγα χρόνια αργότερα.
Τον Ιούλιο του 1979 κυκλοφορεί το τρίτο άλμπουμ, με τίτλο “John Cougar” θέλοντας να πετύχει δύο πράματα αφενός να δηλώσει τη νέα του μουσική του πορεία αλλά και τη νέα αλλαγή ονόματος, μετατρέποντας το Johnny σε... John.
Aιτία όλων αυτών ήταν ότι ο J.M. είχε αλλάξει δισκογραφική εταιρία υπογράφοντας στην Riva Records που ανήκε στον μάνατζερ του Rod Stewart. To άλμπουμ κυκλοφορεί στις ΗΠΑ και συμπεριλαμβάνει ξανά την επιτυχία "I Need a Lover” (το διασκεύασε και η Pat Benatar) και καταφέρνει να φτάσει μέχρι το νο 28 με συνέπεια να ξαναφέρει στο προσκήνιο τον John Mellencamp στην χώρα που γεννήθηκε και τον είχε απορρίψει λίγα χρόνια νωρίτερα.
Ακολουθούν στην συνέχεια τρία άλμπουμ: το μέτριο “Nothin' Matters and What If It Did” (1980), το “American Fool” (1982) που κάνει το πρώτο μεγάλο μπαμ αφού φτάνει στο νο 1 των αμερικάνικων τσαρτ  και βγάζει δύο σπουδαία κομμάτια τα "Hurts So Good" και "Jack and Diane" που γίνονται μεγάλες επιτυχίες και απογειώνουν την δημοτικότητα του J.M.
Το “The Kid Inside” που κυκλοφορεί το 1983 είναι προϊόν εκμετάλλευσης, του πρώην μάνατζερ του, Tony DeFries που είχε ιδρύσει μία δικιά του δισκογραφική εταιρία και στο οποίο δεν περιλαμβάνονται νέα κομμάτια του John Mellencamp αλλά  παλιές ηχογραφήσεις από την δεκαετία του ’70.
Eρχόμαστε λοιπόν τον Οκτώβριο του 1983 και κυκλοφορεί το εξαιρετικό άλμπουμ “Uh-huh”, με τον Αμερικανό τραγουδοποιό να κάνει την πρώτη πολυπόθητη αλλαγή στο όνομα του, μιας και πλέον ονομάζεται John Cougar Mellencamp προσθέτοντας και το πραγματικό επώνυμό του.
Στο άλμπουμ περιέχονται δύο μεγάλες επιτυχίες τα "Crumblin Down" (νο 9) και "Pink Houses" (νο 8). Τον Αύγουστο του 1985 κυκλοφορεί το “Scarecrow” που κάνει τεράστια επιτυχία φτάνοντας στο νο 2 των ΗΠΑ βγάζοντας τρία υπέροχα σινγλ τα "R.O.C.K. in the U.S.A.," (νο 2) "Lonely Ol' Night," (νο 6) και "Small Town” (νo 6).

Αυτό το άλμπουμ αποτέλεσε την βάση για την μετέπειτα δημιουργική πορεία του John Mellencamp, μιας και το περιοδικό Rolling Stone το συμπεριέλαβε στα λίστες με τους 100 καλύτερους δίσκους της δεκαετίας του ‘80 ενώ ο ίδιος ο J.M. ομολόγησε στο Rock and Roll Hall of Fame του 2016, ότι:
“Με το “Scarecrow”, άρχισα επιτέλους να βρίσκω την πορεία μου ως τραγουδοποιός και για πρώτη φορά συνειδητοποίησα τι ήθελα να πω με ένα τραγούδι”.
Παράλληλα ο δίσκος  είναι αφιερωμένος στην απώλεια του παππού του.
                     
                    “The Lonesome Jubilee” (1987)
Mετά λοιπόν την μεγάλη επιτυχία toy “Scarecrow”, και ξεκολλώντας από πάνω του την εικόνα του ωραίου αγοριού, ακολουθεί ένα από τα πιο ώριμα και πιο δημιουργικά άλμπουμ του Mellencamp.
Είναι το ένατο κατά σειρά στούντιο άλμπουμ του με σημαντικές στιχουργικές αναφορές στην Βίβλο αλλά και σε κοινωνικά ζητήματα (ανεργία, ρατσισμός, ενδοοικογενειακή βία).
Πολλοί προσπάθησαν να το συγκρίνουν ανεπιτυχώς με το “Nebraska” του Bruce Springsteen αλλά εδώ ο Mellencamp έχει αποφύγει την “μαυρίλα” του “Nebraska” αλλά και μουσικά είναι πιο πλήρες και σίγουρα πιο ρυθμικό.
"Ήμασταν στο δρόμο για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά το “Scarecrow”, οπότε ήμασταν πολύ μαζί ως συγκρότημα", δήλωνε εκείνη τη περίοδο ο Mellencamp στο Creem Magazine και συμπλήρωσε:
«Για πρώτη φορά, μιλήσαμε για το δίσκο πριν καν ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις. Είχαμε ένα πολύ ξεχωριστό όνειρο για το τι πρέπει να συμβαίνει εδώ. Κανονικά το “The Lonesome Jubilee” έπρεπε να είναι ένα διπλό άλμπουμ, είχαμε συνθέσει επιπλέον άλλα 10 τραγούδια, όμως δεν είχαν το feeling των υπολοίπων κομματιών με συνέπεια να βάλω στο ράφι».
 

Όπως έγραψαν τότε και πολλοί κριτικοί είναι γεγονός ότι στο “The Lonesome Jubilee” συναντιέται η λαϊκή μουσική των Αμερικάνων (κάντρι και φολκ) με το ροκ αφού τα παραδοσιακά όργανα (dobro, banjo, dulcimer, mandolin, harmonica, autoharp, penny whistle, claves) έχουν την τιμητική τους.  Παραλίγο όμως ένα δυσάρεστο γεγονός επηρεάσει αρνητικά τις ηχογραφήσεις και την ατμόσφαιρα του άλμπουμ και αυτό ήταν ο θάνατος του θείου του Mellencamp, Joe  του από καρκίνο σε ηλικία μόλις 57 ετών.
Τελικά το "The Lonesome Jubilee" κυκλοφορεί τον Αύγουστο του 1987 και η επιτυχία του ήταν τεράστια σε όλα τα επίπεδα ενώ η παγκόσμια τουρνέ που ακολούθησε ήταν αποθεωτική.

Aς δούμε παρακάτω συνοπτικά τα κομμάτια του δίσκου:

• "Paper in Fire": Εξαιρετική ροκ σύνθεση από τις κορυφαίες της δεκαετίας του '80. Επηρεασμένο στιχουργικά από την Βίβλο ενώ στο βιολί συναντάμε την πολυτάλαντη Lisa Germano, η οπoία έχει συνεργαστεί με Davi Bowie, Simple Minds, Bob Seger, Iggy Pop). Αξίζει να δείτε  το αντίστοιχο βίντεο κλιπ μόνο και μόνο για το κέφι που βγάζει ενώ το τραγούδι έφτασε μέχρι το νο 9 του Billboard chart.
• "Down and Out in Paradise": Τα τύμπανα του Kenny Aronoff παίζουν έντεχνα, κόντρα στο κομμάτι, η μάγκικη ερμηνεία του John Mellencamp είναι υπέροχη ενώ το παθιασμένο ρεφρέν με τα γυναικεία φωνητικά και τα θαυμάσια βιολιά το κάνουν μοναδικό.
• "Check It Out":  Η εν λόγω σύνθεση (νο 14, ΗΠΑ) κινείται σε πιο κάντρυ-ροκ ρυθμούς με μια γοητευτική στιχουργική εισαγωγή…"Million young poets, Screamin' out their words, To a world full of people, Just livin' to be heard, Future generations, Ridin' on the highways that we built, I hope, that they have better understanding…Check it out".
• "The Real Life": Στο ίδιο ηχητικό μοτίβο του “Check it Out” με τα βιολιά της Lisa Germano να έχουν τον πρώτο λόγο και παράλληλα οι στιχουργικές αναφορές παραπέμπουν στις ανησυχίες ενός διαζευγμένου μεσήλικα που δεν θέλει να καταντήσει μόνος του και να παρακολουθεί τηλεόραση.
• "Cherry Bomb": Περιέχει μία κεφατη ποπ-ροκ μελωδία με τα παραδοσιακά όργανα να στήνουν το δικό τους πάρτι. Ουσιαστικά είναι ένα νοσταλγικό τραγούδι που αντικατοπτρίζει τα εφηβικά χρόνια του Mellencamp.
• We Are the People": Με αντιρατσιστικό περιεχόμενο, το συγκεκριμένο κομμάτι είναι μία από τις καλύτερες συνθέσεις που έχει ερμηνεύσει και συνθέσει ποτέ ο John Mellencamp με το βιολί της Lisa Germano να σε ανατριχιάζει….”If you're feeling shut down, May my thoughts be with you, If you're a black man bein' beat down, And shoved all around, May my thoughts be with you, If your world's getting' a little too tough, You know, our thoughts bein' with you, Hey, I know, that it's crazy out there, And my thoughts are with you, We are the people, And we live forever. Tην εισαγωγή δανείστηκαν λίγα χρόνια μετά οι REM στο "Losing my Religion".

• "Empty Hands: Η ενορχήστρωση  και η μελωδία του, είναι εξαιρετική και απογειώνεται ακόμη περισσότερο με τον λαικό/ροκ ρυθμό του και τα γυναικεία backing vocals.
• "Hard Times for an Honest Man": Σε παραδοσιακό κάντρυ-ροκ ύφος περιγράφει την ιστορία ενός σκληρά και έντιμου εργαζόμενου άνδρα όπου πάλι τα backing vocals και τα παραδοσιακά όργανα δημιουργούν μία πιο χορευτική  διάθεση.

• "Hotdogs and Hamburgers": Ένα εφήμερο ερωτικό φλερτ εξελίσσεται σε θλιβερή εξιστόρηση της αδικίας που διέπραξαν οι λευκοί εναντίον των Ινδιάνων… “She was the saddest girl I ever knew, She told me stories about the Indian nations, and how the White man stole their lives away, and although she kinda liked”.
•  
• 
  

   
- "Rooty Toot Toot": Ένα οικογενειακό ροκ κομμάτι με την  φυσαρμόνικα και την κιθάρα να δημιουργούν ένα κεφάτο αποτέλεσμα. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος σύμφωνα με τα λεγόμενα του John Mellencamp από την κόρη του Teddi Jo.
Η συνέχεια για τον Αμερικανό τραγουδοποιό ήταν αρκετά επιτυχημένη αφού κυκλοφόρησε μερικά σπουδαία άλμπουμ όπως τα "Big Daddy" (1989) "Whenever We Wanted" (1991) "Human Wheels" (1993) ενώ ακόμη και σήμερα συνεχίζει να κυκλοφορεί αξιόλογα άλμπουμ και να πάιζει ζωντανά με την ίδια ενέργεια και το ίδιο συναρπαστικό συναίσθημα που εκπέμπει.

Υ. Γ. 1: Στην επανέκδοση του 2005, το “The Lonesome Jubilee”,  περιέχει και το θαυμάσιο μπλουζιάρικο/γκόσπελ, "Blues from the Front Porch" που το ερμηνεύουν κυρίως η Crystal Taliefero με την Pat Peterson, οι οποίες συμμετέχουν και σε όλα τα δεύτερα φωνητικά του άλμπουμ.
Υ.Γ. 2 : Ένας από τους πιο πολύτιμους συνεργάτες είναι και ο κιθαρίστας Larry Crane, που συμμετείχε μέχρι και το 1989 σε αρκετές συνθέσεις αλλά και στις συναυλίες του John Mellencamp και έπαιζε τα περισσότερα παραδοσιακά όργανα στο “The Lonesome Jubilee”. Στο δίσκο πρόσφεραν με τον δικό τους σούπερ εκτελεστικό τρόπο, ο μπασίστας Toby Myers και ο ντράμερ Kenny Aronoff.
Υ.Γ.3: Ο John Mellencamp έχει δηλώσει ότι επιθυμούσε να μοιάσει περισσότερο στους Tennessee Williams, John Steinbeck, Faulkner, παρά στους Rolling Stones ή τον Bob Dylan.

Φώτης Μελέτης