The Firm: Όταν οι ροκ "φίρμες" κάνουν μπίζνες

Ο Jimmy Page και ο Paul Rodgers γνωρίζονταν από παλιά, την εποχή που οι Bad Company κυκλοφορούσαν άλμπουμ για την εταιρία των Led Zeppelin, την Swan Song.

Στα μέσα περίπου της δεκαετίας του '80, οι δύο μεγάλοι μουσικοί ένωσαν τις δυνάμεις τους με την βοήθεια του παραγωγού Stuart Epps, μιας και είχε κλείσει οριστικά και για τους δύο ότι δημιουργικό είχαν να δώσουν την προηγούμενη δεκαετία.

Ήδη ο μουσικός τύπος της εποχής, τους θεωρούσε δεινόσαυρους και τελειωμένους και η ποπ μουσική ήταν στο απόγειο της οπότε έπρεπε οι δύο ροκ θρύλοι  να κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις για να επανακάμψουν.

Το γεγονός που γέννησε την συνεργασία τους ήταν η συμμετοχή τους σε μία φιλανθρωπική συναυλία στην οποία βρέθηκαν μαζί και συμφώνησαν πως βρίσκονται σε ένα μεταβατικό στάδιο. Ξαναβρίσκονται στην πορεία ώστε να ολοκληρώσουν τα σχέδια τους και αποφάσισαν να ψάξουν από κοινού σε μία δυναμική συνέχεια που θα τους διατηρήσει στο προσκήνιο.
Η δημιουργία των The Firm το 1984 ήταν πλέον γεγονός και απέμειναν οι απαραίτητες προσθήκες. Η αρχή έγινε με τον μπασίστα  Τony Franklin ενός περιζήτητου μουσικού για την μετά Firm-περίοδο, όπου συνεργάστηκε με πλειάδα σημαντικών μουσικών όπως ο David Gilmour, οι Blue Murder, ο David Coverdale, η Lana Lane, o Eros Ramazzotti και o Roy Harper με τον τελευταίο ο Τ. Franklin να έχει κάνει αρκετές συνεργασίες μαζί του μιας και σ' εκείνον όφειλε το ξεκίνημα της καριέρα του.
Επίπρόσθετα το καρέ συμπληρώνει ο ντράμερ Chris Slade, ο οποίος σημειωτέον είναι και ο νονός του ονόματος της μπάντας.
Ο C. Slade έγινε έπειτα δημοφιλής από την συμμετοχή τους στους AC/DC, αν και ο ίδιος ήδη αρκετά γνωστός και έμπειρος μιας είχε συνεργαστεί με μεγάλους καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως τους, Tom Jones, Manfred Mann's Earth Band, David Gilmour, Uriah Heep και αρκετούς άλλους.

 

Όλα πλέον ήταν έτοιμα και στα τέλη του 1984 έχουν προηγηθεί οι σχετικές ανακοινώσεις από την Atlantic για την δημιουργία του σούπερ σχήματος ενώ έγιναν και μερικά live ως προάγγελος για το άλμπουμ που θα ερχόταν λίγους μήνες μετά.

Έτσι λοιπόν τον Φεβρουάριο του 1985, κυκλοφορούν το ντεμπούτο, ομότιτλο άλμπουμ τους, υπό την αιγίδα της Atlantic Records και το κουαρτέτο έχει ηχογραφήσει, συνθέσεις με καθαρό mainstream ροκ ήχο, ο οποίος δεν προσφέρει ιδιαίτερες συγκινήσεις και κατά τη άποψη μου το πρώτο άλμπουμ το "σώνει" η φωνή του Paul Rodgers.

Βέβαια η κλάση των μεγάλων μουσικών παραμένει σε υψηλά επίπεδα και παρότι δεν "έβγαλαν" και τον καλύτερο εαυτό τους μας προσφέρουν μερικές εξαιρετικές συνθέσεις όπως το φοβερό "Closer" με τα πνευστά να του δίνουν μία εμπνευσμένη  δυναμική καθώς και το πιασάρικο "Radioactive" που έκανε μία μικρή εμπορική επιτυχία όπως και το "Midnight Moonlight".

Η συγκεκριμένη σύνθεση ήταν ουσιαστικά ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι των Led Zeppelin με αρχικό τίτλο "Swan Song" που ακούγεται συμπαθητικό και είχε μείνει έξω από το "Physical Graffiti".
Στο πρώτο δίσκο της σούπερ μπάντας περιλαμβάνεται επίσης και η όμορφη διασκευή στη σύνθεση "You've Lost That Lovin' Feelin'" των The Righteous Brothers. Μίας εξαιρετικής επιλογής του Jimmy Page, με τον Τony Franklin να δίνει ρεσιτάλ και την Sam Brown να κάνει υπέροχα backing vocals.

Oι The Firm πραγματοποίησαν live εμφανίσεις στην Αμερική αρνούμενοι πάντως να παίξουν κομμάτια από τις θρυλικές μπάντες που συμμετείχαν κατά το παρελθόν ενώ στη χώρα τους έκαναν μόνο δύο εμφανίσεις. Πάντως το άλμπουμ δεν πήγε άσχημα σε επίπεδο εμπορικής αποδοχής αφού στις ΗΠΑ, έφθασε μέχρι το νο17 και στο Ηνωμένο Βασίλειο έως το νο 15.
Οι κριτικές όμως για το πρώτο άλμπουμ ήταν απογοητευτικές και η χημεία της μπάντας είχε σκαμπανεβάσματα ενώ οι πωλήσεις δεν ικανοποίησαν πλήρως την δισκογραφική τους εταιρία.
Όμως το συμβόλαιο απαιτούσε άλλο ένα δίσκο που αναγκαστικά ήλθε στις 3 Φεβρουαρίου του 1986, με τους The Firm να κυκλοφορούν το δεύτερο και τελευταίο στούντιο δίσκο τους με τίτλο "Mean Business" και τον ήχος τους να παραμένει ένας συνδυασμός blues και hard rock.

Το άλμπουμ είναι καλό σε σημείο να εξομολογηθώ πως είναι άδικα υποτιμημένο Σίγουρα δεν είναι αριστούργημα αλλά δεν είναι και μέτριο ενώ περιλαμβάνει μερικές όμορφες συνθέσεις όπως το  θαυμάσιο "Live in Peace", κομμάτι το οποίο είχε πρωτοεμφανισθεί στο  σόλο άλμπουμ του Paul Rodgers με τίτλο "Cut Loose", το 1983.

Συνθέσεις όπως το ζεπελινικό "Fortune Hunter" ξυπνά αναμνήσεις του δοξασμένου παρελθόντος με την έκπληξη να ακούει στο όνομα του τρομερού μπασίστα και συνθέτη Chris Squire (YES) που συνυπογράφει το εν λόγω τραγούδι. Ακολουθεί το αργόσυρτο "Cadillac" που είναι ολίγον πειραματικό και  συνάμα γοητευτικό με τον Jimmy Page να κάνει τα "δικά του".
Ακολουθεί το εκπληκτικό "All the King's Horses" μία σύνθεση που ξεχώρισε και δείχνει το μεγάλο ταλέντο των δύο σπουδαίων μουσικών.

Τα "Tear Down the Walls"  και "Free to Live" κινούνται στο κλασσικό ύφος του κουαρτέτου χωρίς να εντυπωσιάζουν ενώ το "Dreaming" αποκλίνει από το γενικό παλιομοδίτικο ροκ κλίμα και ο λόγος οφείλεται ότι την σύνθεση, υπογράφει αποκλειστικά ο μπασίστας Tony Franklin και κινείται σε πιο προοδευτικό ύφος.

Το "Mean Business" κλείνει με το ανατριχιαστικό μπαλαντοειδές "Spirit of Love" που στο τέλος η σύνθεση αποκτά ένα εκρηκτικό ταχύτατο τέμπο με την φωνή του Paul Rodgers να μας απογειώνει για πολλοστή φορά (με την βοήθεια των δεύτερων φωνητικών) και εμείς απλά την ταξιδεύουμε μαζί της.
Το τέλος ήρθε άμεσα και οι Firm διαλύθηκαν με τους μουσικούς να ακολουθούν τις δικές τους σόλο καριέρες ή τις δικές τους σημαντικές συνεργασίες.
 

 

Υ.Γ.: Η μπάντα έχει κυκλοφορήσει δύο VHS (βίντεο) τα:The Firm Live at Hammersmith 1984 (1984) στο οποίο περιλαμβάνεται και διασκευή στο "Everybody Needs Somebody to Love" του Solomon Burke καθώς και το "Five from the Firm" (1986)

 

 

Φώτης Μελέτης

Trapeze: "Live In Texas - Dead Armadillos"

Oι Βρετανοί Trapeze, μία από τις πιο δυνατές μπάντες της Γηραιάς Αλβιώνας έχουν γράψει την δική τους λαμπρή ιστορία στον χώρο του classic rock αν και είναι σαφώς υποτιμημένοι από τους περισσότερους από εμάς που υποτίθεται ότι ακούμε εδώ και δεκαετίες τον συγκεκριμένο ήχο.

H δισκογραφική τους διαδρομή ξεκινά από το ομότιτλο άλμπουμ του 1970 και συνεχίζεται με το εξαιρετικό "Medusa" της ίδιας χρονιάς και αφού ακολουθούν άλλα πέντε άλμπουμ σταματούν στουντιακά τις ηχογραφήσεις το 1979 με το "Hold On" και την ενεργό δράση το 1982 ενώ μερικά reunion που έγιναν την δεκαετία του '90 δεν άλλαξαν κάτι σημαντικό στην ιστορία του γκρουπ.

To σπουδαίο ροκ σχήμα έχει συνδέσει το όνομά τους με μεγάλα ονόματα της Hard Rock μουσικής ξεκινώντας από τον κιθαρίστα Mel Galley που τον έμαθαν ακόμη περισσότεροι με την συμμετοχή του, στους Whitesnake και Phenomena.
Παράλληλα στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και o τραγουδιστής Peter Goalby ο οποίος συμμετείχε αργότερα στους Uriah Heep για τρία άλμπουμ ενώ o ντράμερ Dave Holland  μετά την αποχωρήση  του, από τους Trapeze έκανε καριέρα (και λεφτά) για δύο δεκαετίες με τους Judas Priest την πιο χρυσή τους εποχή.

Τέλος αφήσαμε τον τιτανοτεράστιο μπασίστα, συνθέτη και τραγουδιστή Glenn Hughes, ο οποίος  για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν η ψυχή των Trapeze ενώ κι αυτός μεγαλούργησε με τους Deep Purple όταν έφυγε από τους Trapeze το 1973.

Χωρίς λοιπόν να υπερβάλλουμε οι Trapeze ήταν ένα γκρουπ με πολύ καλό συναυλιακό όνομα αλλά και με αξιοπρεπή στούντιο άλμπουμ και κατόρθωναν να επιβιώνουν την πιο παραγωγική δεκαετία που βγήκαν τα μεγαλύτερα και πιο ιστορικά συγκροτήματα του κλασσικού και σκληρού ροκ.
 

Έχοντας λοιπόν φτάσει σχεδόν στο τέλος της διαδρομής μετά από επτά αξιόλογα  άλμπουμ εκεί κοντά στις αρχές της δεκαετίας του '80 αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν τον Ιούλιο του 1981 εξαιρετικό "Live in Texas: Dead Armadillos".

Εδώ απουσιάζουν οι Glenn Hughes και Dave Holland, οι οποίοι έχουν αντικατασταθεί  από δύο φοβερούς μουσικούς, τον ντράμερ  Steve Bray (Τhe Byron Band) και τον "πάνκη" μπασίστας Pete Wright (Crass).

 

Το "Live in Texas: Dead Armadillos" περιλαμβάνει μόνο έξι συνθέσεις και μπορεί όντως να είναι φτωχό όμως σε αυτούς τους έξι δυναμίτες νιώθει κανείς την καταιγιστική ορμή, την αυθεντικότητα και κυρίως το δυναμικό και ατόφιο χαρακτήρα του κουαρτέτου.

Ακούστε τον χαμό που γίνεται στο "Back Street Love", ξεκουραστείτε με την μελωδικότητα του "Hold On", κουνηθείτε μέχρι να φύγει το κεφάλι με το "Midnight Flyer", τραγουδήστε ασταμάτητα με το "You Are The Music" και απολαύστε τα ξεσπάσματα "Black Cloud".
Για τέλος έχουμε το "Way Back To The Bone" με το κοινό να αποθεώνει και τους Trapeze να αποστομώνουν και τους πιο δύστροπους οπαδούς του είδους με μία ισοπεδωτική εκτέλεση.

Οι Trapeze είναι σαφώς μία κλασσική hard rock μπάντας της δεκαετίας τους 70 όπου υπάρχουν αρκετές blues, funk και southern καταβολές για αυτό άλλωστε ήταν τόσο αγαπητοί στην άλλη άκρη του ατλαντικού και με αυτό το σκεπτικό αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το συγκεκριμένο live album από την τουρνέ τους στο Τέξας.

Όσοι οπαδοί των Whitesnake λατρεύουν το "Slide It In" να γνωρίζουν ότι μία από τις βασικές αιτίες είναι ο μακαρίτης πλέον  κιθαρίστας των Trapeze, κύριος Mel Galley (πέθανε 1η Ιουλίου 2008).

 

Φώτης Μελέτης 

Όταν ροκάρουν οι βιολιτζήδες...τα δοξάρια παίρνουν φωτιά!

H rock μουσική όπως διαμορφώθηκε κυρίως στην δεκαετία του '70, ανέδειξε έναν τεράστιο πλούτο τόσο στο επίπεδο των συνθέσεων όσο και στον τομέα τον μουσικών.

Κλασσικά άλμπουμ, αθάνατα τραγούδια, πανέμορφοι στίχοι και φοβεροί οργανοπαίκτες, όλα αυτά τα χρόνια συνεχίζουν να προσφέρουν μοναδικές στιγμές ροκ πανδαισίας.
Μία από τις πιο πρωτοπόρες φάσεις της μουσικής που αγαπάμε είναι και η χρήση κλασικών οργάνων όπως λόγου χάριν είναι το βιολί, αυτό το υπέροχο τετράχορδο που με μαζί με το δοξάρι, πολλοί και άξιοι μουσικοί κατόρθωσαν με το δεξιοτεχνικό παίξιμο τους να κάνουν σήμα κατατεθέν το συγκεκριμένο έγχορδο σε αρκετά ροκ σχήματα. Παράλληλα η δημιουργική χρήση του σε ορισμένα κομμάτια, τα έκαναν δημοφιλή και λατρεμένα.

Μπάντες όπως οι Kansas, Flock, Charlie Daniels Band, Frank Zappa & The Mothers Of Invention, οι U.K. και αρκετοί άλλοι καλλιτέχνες χρωμάτισαν με εμπνευσμένο τρόπο τις συνθέσεις τους και κατόρθωσαν να αφήσουν πίσω τους την δική τους σφραγίδα.

Σίγουρα και σε αυτό το αφιέρωμα θα έχουμε ξεχάσει ή αδικήσει καλλιτέχνες ή τραγούδια αλλά όπως αναφέρω συνήθως, στο Rocktime.gr προσπαθούμε να παντρεύουμε τις προσωπικές μας μουσικές εμπειρίες και αναμνήσεις με το ενημερωτικό κομμάτι.

Ας δούμε λοιπόν συνθέσεις και μπάντες που έγραψαν χάριν του εκπληκτικού παιξίματος του βιολιού την δική τους λαμπρή, prog, folk και hard rock διαδρομή. Και όπως λέει και ο τίτλος του αφιερώματος: "Όταν ροκάρουν οι βιολιτζήδες, τα δοξάρια παίρνουν φωτιά!
 

 

1. Charlie Daniels Band: "The Devil Went Down to Georgie"
- Album: "Million Mile Reflections" (1979)

Στο δέκατο στούντιο της άλμπουμ της country rock μπάντας υπάρχει ένα κομμάτι που έχει σημαδέψει γενιές και γενιές των λεγόμενων παλιοροκάδων. Μία πραγματική καταιγίδα, παιγμένη από τον Charlie Daniels (γεννημένος το 1938 και είναι ακόμη ενεργός και στο σινεμά) σε ένα απίστευτο σολάρισμα που σε παραπέμπει σε παλιές western ταινίες. Το κομμάτι ακούγεται στην ταινία "Urban Cowboy" με πρωταγωνιστή τον John Travolta.

 

2. The Who: "Baba O'Riley"

 - Album: "Who's Next" (1971)

Οι "ειδικοί" το έχουν κατατάξει μέσα στα 100 καλύτερα κομμάτια όλων των εποχών και σίγουρα συμφωνούμε μαζί τους. Μία μικρή λεπτομέρεια είναι ότι ο Roger Daltrey ερμηνεύει όλα τα φωνητικά του κομματιού, εκτός από το σημείο "Don't cry/don't raise your eye/it's only teenage wasteland", που τραγουδά ο Pete  Townshend. Τέλος το εκπληκτικό θέμα του βιολιού παίζει ο βιρτουόζος Dave Arbus από τους East of Eden.

 

 

3. Blind Faith: "Sea Of Joy"

- Αlbum: "Blind Faith" (1969)

Το μοναδικό άλμπουμ της πρώτης ουσιαστικά σούπερ μπάντας  περιλαμβάνει ένα πανέμορφο κομμάτι, μία σύνθεση του Steve Winwood ενώ το βιολί παίζει ο Ric Grech (Traffic, Family), o οποίος εκτός των άλλων ήταν και εξαιρετικός μπασίστας.
 

 

 4. It's a Beautiful Day: "White Bird"

 - Αlbum: "It's a Beautiful Day" (1969)

 To ψυχεδελικό γκρουπ από το San Francisco όπου ο τραγουδιστής και βιολιτζής David LaFlamme μαζί με την σύζυγό του Linda Baker LaFlamme έχουν συνυπογράψει ένα από τα καλύτερα κομμάτια στα τέλη των sixties. Προσθέτουμε την θαυμάσια συν-ερμηνεία της Pattie Santos, το ουράνιο βιολί του David LaFlamme ενώ το στιχουργικό δίλλημα της μπάντας σε ταξιδεύει σε εποχές που υπήρχε ακόμη λίγο ρομαντισμός.

 

5.  The Beatles: "Eleanor Rigby"

 - Αlbum: "Revolver" (1966)

Το δίδυμο Lennon–McCartney συνθέτει άλλη μία θαυμάσια μελωδία και η ιστορία, από που προήλθε το όνομα "Eleanor Rigby" έχει πολλές εκδοχές στο οποίο εμπλέκεται η εκκλησία, μία ηθοποιός και μία μοναχική κοπέλα. Στην εκτέλεση του κομματιού συμμετέχουν αρκετοί μουσικοί εγχόρδων που παίζουν εκτός από βιολί, τσέλο και βιόλα.Το κομμάτι διασκεύασαν εξαιρετικά οι Kansas και ο Ray Charles.

 

6. Kansas: "Icarus - Borne on Wings of Steel"

 - Album: "Masque" (1975)

Η θρυλική αμερικάνικη μπάντα επέβαλλε με το παίξιμο και τις εκπληκτικές δημιουργίες της, το βιολί και το δοξάρι στις συνειδήσεις των ροκ οπαδών.

H τρομερή προσωπικότητα του βιολιστή Robby Steinhardt (υπέροχος και σαν ερμηνευτής) έδειξε ένανν ακόμη δρόμο ότι το progressive rock δεν είναι μόνο πολυδαίδαλες και κουραστικές συνθέσεις αλλά μία πραγματική πανδαισία έμπνευσης και ήχων όπου μπορεί να σε σαγηνέψει κυριολεκτικά.

 

 

7. John Mellencamp: "Paper in Fire"

 - Album: "The Lonesome Jubilee" (1987)

Επηρεασμένο στιχουργικά από την Βίβλο, το συγκεκριμένο κομμάτι είναι μία από τις καλύτερες συνθέσεις του Αμερικανου δημιουργού. Στο βιολί συναντάμε την πολυτάλαντη Lisa Germano, η οπoία έχει συνεργαστεί με Davi Bowie, Simple Minds, Bob Seger, Iggy Pop). Aξίζει να δείτε  το αντίστοιχο βίντεο κλιπ μόνο και μόνο για το κέφι που βγάζει ενώ το τραγούδι έφτασε μέχρι το νο 9 του Billboard chart.

 

8. Jefferson Airplane: “Milk Train”
 - Album: "Long John Silver" (1972)

Έβδομο στούντιο της θρυλικής μπάντας και η ερμηνεία της Grace Slick στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι σπαρακτική με τις κιθάρες να δημιουργούν ξεχωριστές ροκ εξάρσεις. Σε όλα αυτά συναντάμε τον σπουδαίο Papa John Creach (πέθανε το 1994) που με το βιολί του προσθέτει κι άλλη δυναμική στην σύνθεση. Ο Papa John Creach ήταν μία μεγάλη μουσική προσωπικότητα που είχε συνεργαστεί με Louis Armstrong,  Big Joe Turner, T-Bone Walker, Nat King Cole και πολλούς άλλους καλλιτέχνες.

 

9. U2: “Sunday Bloody Sunday” 
 - Αlbum: "War" (1983)

Σε μία από τις πιο κλασσικές συνθεσεις της Ιρλανδέζικης μπάντας, λίγοι γνωρίζουν ότι το θέμα του βιολιού το παίζει ο συμπατριώτης τους Steve Wickham, ο οποίος για αρκετά χρόνια μετέπειτα  ήταν μέλος των Waterboys. αλλά και συνεργάτης των Elvis Costello, the Hothouse Flowers, Sinéad O'Connor και World Party.

Ο ροκ μύθος λέει ότι ο Steve Wickham, πλησίασε το Edge ένα πρωί σε στάση λεωφορείου και ρώτησε αν το U2 είχε ανάγκη για βιολί στο επόμενο άλμπουμ τους. Εκείνος απάντησε γιατί όχι, και την επόμενη μέρα βρέθηκαν στο στούντιο και μεσα σε λίγες ώρες το ηλεκτρικό βιολί του Wickham έγινε η τελευταία οργανική συνεισφορά στο τραγούδι!

 

10.Frank Zappa & The Mothers Of Invention: "Directly From My Heart To You"

 - Album: "Weasels Ripped My Flesh" (1970)

Είμαστε την περίοδο που ο ιδιοφυής μουσικός κυκλοφορεί, τρία-τρία τα άλμπουμ μέσα σε μία χρονιά και παίζει κοινώς "παπάδες" μαζί με εξίσου απίθανους μουσικούς.
Εδώ είναι παρέα, με τους αγαπημένους του, The Mothers of Invention και τον βιρτουόζο βιολονίστα Don Francis Bowman "Sugarcane" Harris , ο οποίος τραγουδά το συγκεκριμένο κομμάτι σε στίχους του Little Richard δίνοντας μας ένα πανέμορφο blues rock αποτέλεσμα.
 

 

11. U.K.: "Caesar's Palace Blues"

 - Album: "Danger Money" (1979)

Ο βιολινίστας και κημπορντίστας Eddie Jobson (Curved Air, Roxy Music, Frank Zappa) ήταν ένας από τις τέσσερις σημαντικούς μουσικούς που αποτελούσαν το prog κουαρτέτο και που καθόρισε τον ήχο τους. Ειδικά στο πρώτο άλμπουμ των U.K. που είναι πλέον κλασσικό, είναι η αποθέωση του προοδευτικού ήχου. Εμείς προτιμήσαμε να διαλέξουμε μία πιο "εύπεπτη" σύνθεση από το δεύτερο άλμπουμ της μπάντας.

 

12. Flock: "Tired of Waiting for You"

 - Album: "Flock" (1969)

 Η Αμερικάνικη jazz-rock μπάντα από το Σικάγο έχει σαν βαρύ πυροβολικό τον βιολινίστα Jerry Goodman που συμμετείχε στα δύο πρώτα άλμπουμ των Flock, και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τους Mahavishnu Orchestra, Jan Hammerκαι, John McLaughlin και αρκετά άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες. Το συγκεκριμένο κομμάτι αποτελεί διασκευή σε μία σύνθεση που υπάρχει στο δεύτερο άλμπουμ των Kinks με τίτλο "Kinda Kinks" (1965).

 

 

13. King Crimson: "Larks' Tongues in Aspic"
 - Αlbum: "Larks' Tongues in Aspic part I & II" (1973)

H μπάντα του Robert Fripp έχει καταφέρει να ξεπεράσει το στενό όρο του progressive rock και οι πειραματισμοί που έχει κάνει στα περισσότερα άλμπουμ της φτάνει στα όρια της μουσικής παράνοιας.
Εδώ σε αυτή την "τρέλλα" των King Crimson η συνεισφορά του βιολινίστα David Cross είναι απλά μοναδική.

 

 

14. Bob Dylan: "Hurricane"

 - Αlbum: "Desire" (1975)

Ένα τραγούδι διαμαρτυρίας για την καταδίκη του πρώην πυγμάχου Rubin "Hurricane" Carter για τριπλή δολοφονία είναι από τα πιο δημοφιλή άσματα του Bob Dylan. Το παίξιμο της βιολίστρας Scarlet Rivera, του έδωσε μία ξεχωριστή  σύνθεσηχάρη και ανέδειξε ακόμη περισσότερο μία υπέροχη σύνθεση από το άλμπουμ "Desire".

 

15. Levellers: "Belaruse"

 - Album: "Levellers" (1993)

Αυτή η απίθανη folk-punk-rock κολλεκτίβα, έχει  κυκλοφορήσει στην δεκαετία του '90 μία σειρά πολύ καλών άλμπουμ. Με βάση τον φανταστικό βιολιστή Jonathan Sevink, οι συνθέσεις τους έχουν αποκτήσει μία ορμή και έναν ήχο που όσοι τους έχετε παρακολουθήσει live θα νιώσετε την μελωδική δύναμη που κρύβουν οι "αναρχικοi" Levellers.

 

16. The Waterboys: "The Whole of the Moon"

 - Album: "This Is the Sea" (1985)

Οι Σκωτο-ιρλανδική folk-rock μπάντα μεγαλούργησε κυρίως στην δεκαετία του '80 και συνεχίζει να μας συνεπαίρνει ακόμη και σήμερα. Η συμβολή του βιολινίστα Steve Wickham ώστε ο συνθετικός οίστρος του Mike Scott να παραμείνει σε υψηλά επίπεδα εκείνη την χρονική περίοδο ήταν καθοριστική για την επιτυχία του γκρουπ. Ένα μνημειωδες τραγούδι της εφηβείας μας.

 

17. Al Stewart: "Year of the Cat"

 - Album: "Year of the Cat" (1976)

Ο εν λόγω καλλιτέχνης είναι γνωστός για το συγκεκριμένο κομμάτι τουλάχιστον στην πατρίδα μας αν και έχει κυκλοφορήσει τουλάχιστον δεκαέξι στούντιο άλμπουμ και έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Alan Parsons, Jimmy Page, Rick Wakeman και Tori Amos. Το τραγούδι συνυπογράφει ο Peter Wood σε παραγωγή του μεγάλου Alan Parsons και το όμορφο θέμα του βιολιού πάιζει ο τζαζίστας Bobby Bruce.
 

18. Shooting Star: "Tonight"

 - Album: "Shooting Star" (1980)

OΙ Αμερικανοί είναι σχεδόν άγνωστοι στην χώρα μας ενώ στην πατρίδα τους την δεκαετία του '80 που είχαν την πιο κύρια δράση δεν έκαναν ιδιαίτερα πράματα αν και τα πρώτα πέντε άλμπουμ τους είναι εξαιρετικά. Ακολουθώντας τα βήματα των Kansas στην πιο εμπορική περίοδο τους (τι σύμπτωση είναι και η πόλη-βάση των Shooting Star) είχαν στο line up τους ως βασικό μέλος τον βιολιστή Charles Waltz ο οποίος πρόσθετε ένα ιδιαίτερο χρώμα στις hard rock/aor συνθέσεις της μπάντας.

 

 

19.City: "Am Fenster"

 - Album: "Am Fenster" (1978)

Μέσα στον ζόφο του ολοκληρωτικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας, ξεπετάχτηκε η μπάντα των City (πρώην City Band Berlin). H συγκεκριμένη folk-rock σύνθεση (επηρεασμένη από την βουλγαρική δημοτική μουσική) είχε αρχικά απορριφθεί to 1974 διότι η δισκογραφική τους εταιρεία αρνήθηκε να το ηχογραφήσει, γιατί είχε μεγάλη διάρκεια και επιπλέον δεν τους άρεσε που καινοτομούσαν με τη χρήση βιολιού. Τελικά το 1978 κυκλοφορούν την εκρηκτική σύνθεση με το τσιγγάνικο βιολί του Georgi Gogow να σε καθηλώνει όπως και η μελαγχολική φωνή του Toni Krahl.  Τέλος το κομμάτι είναι στιχουργικά επηρεασμένο από την Γερμανίδα ποιήτρια, Hildegard Maria Rauchfuß.

 

20. Mahavishnu Orchestra: "Cosmic Strut"

 - Αlbum: "Visions of the Emerald Beyond" (1975)

Η jazz/rock-fussin μπάντα είχε ως ηγέτη τον κιθαρίστα John McLaughlin. όμως η παρουσία  του Γάλλου βιολινίστα Jean-Luc Ponty (Frank Zappa, solo)  σε δύο δίσκους ήταν σημαντική στην άριστη τεχνοτροπία και στον προοδευτικό ήχο του σχήματος. To "Visions of the Emerald Beyond" ηχογραφήθηκε μέσα σε δέκα μόλις μέρες. Επιπλέον να θυμίσουμε ότι με τους Mahavishnu Orchestra είχε συνεργαστεί νωρίτερα ο Jerry Goodman των Flock.

 

21. Jackson Browne: "Cocaïne"
 - Αlbum: "Running on Empty" (1977)

Το βιολί του αμερικανού David Lindley δίνει ένα ακόμη πιο μελαγχολικό τόνο στο κομμάτι και είναι μία ξεχασμένη σύνθεση του μπλουζίστα Gary Davis ενώ στην συγγραφή των στίχων συμμετέχει κι ο Glen Frey των Eagles.

To τραγούδι είναι ηχογραφημένο σε δωμάτιο ξενοδοχείου όπως και τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου που έχουν ηχογραφηθεί είτε στο live stage είτε στο tour bus.

 

22. Electric Light Orchestra: "Mr. Blue Sky"

 - Album: "Out of the Blue" (1977)

Αν και προσωπικά ποτέ δεν ήμουν οπαδός της συγκεκριμένης μπάντας, στο έβδομο τους δίσκο υπάρχουν αρκετές καλές συνθέσεις. Το "Mr. Blue Sky" έχει μπόλικα βιολιά από τον κύριο Mik Kaminski όπου παρέα με τα τσέλο των Hugh McDowell και Melvyn Gale ανεβάζουν κι άλλο την σύνθεση, στην οποία κυριαρχούν μπητλικές μελωδίες και τα ανάλογα φωνητικά.

 

23. Rod Stewart: "You Wear It Well"
 - Album: "Never a Dull Moment" (1972)

Στο τέταρτο σόλο άλμπουμ, του σημαντικού ερμηνευτή, βρίσκεται η folk rock σύνθεση που σκαρφάλωσε στο νο 1, των βρεττανικών τσαρτ. Στο βιολί συναντάμε τον Dick Powell, που συνεργάστηκε μαζί του, σε τέσσερα σόλο άλμπουμ και έδωσε το δικό του στίγμα στις πρώτες δουλειές του Rod Stewart.

 

Φώτης Μελέτης