Tokyo Motor Fist: "Lions"

Καμία φορά από το πουθενά και μέσα στην καλοκαιρινή ραστώνη, ακούγοντας έναν δίσκο σε εντυπωσιάζει τόσο πολύ που ακούγοντας τον, ξανά και ξανά αποφασίζεις πως είναι σίγουρα ένας από τους καλύτερους των τελευταίων ετών!!!

Με μία πλειάδα απίστευτων ''μπαρουτοκαπνισμένων'' μουσικών όπως οι Ted Poley, τραγουδιστής των Danger Danger, ο Steve Brown κιθαρίστας των Trixter  και εξαιρετικός παραγωγός, μαζί με τους Greg Smith (Ted Nugent, Rainbow, Alice Cooper) στο μπάσο και ο ντράμερ Chuck Burgi (Rainbow, Blue Oyster Cult, Joe Lynn Turner) δημιούργησαν, συνέθεσαν και κυκλοφορούν τον δεύτερο απίστευτο δίσκο των Tokyo Motor Fist. Κι αν το ομότιτλο πρωτόλειο τους ήταν πραγματικά μουσική ''αποκάλυψη'', τώρα μετά από τρία χρόνια σιγής φαίνεται πως η "corona-πανδημία" και ο κατά ανάγκην εγκλεισμός ήταν πολύ παραγωγικός για την μπάντα που συνέθεσε εξαιρετικά μοναδικές συνθέσεις.
Όσοι πάντως περιμένουν ένα μουσικό "υβρίδιο" της σπουδαίας μουσικής των Danger Danger ή των Trixter υπάρχουν γιαυτούς ''χαράς ευαγγέλια''!!!
Αν αρέσκεστε στο ύφος του party/blue sky/ανεβαστικού και πολύ μελωδικού Hard Rock θα επανέλθει στην μνήμη σας μία πλειάδα συνθέσεων που η ''χρονομηχανή της μελωδίας'' θα σας μεταφέρει άμεσα.
Οι  περισσότεροι δίσκοι σήμερα συνήθως έχουν 3-4 το πολύ συνθέσεις που τραβούν την προσοχή του ακροατή και εντυπώνονται στην ακροαστική θύμηση. Τούτος λοιπόν ο δίσκος έχει δέκα (στην Γιαπωνέζικη έκδοση που παρουσιάζουμε 11) συνθέσεις μία προς μία, θαυμάσιες.
Φανταστείτε ότι το "Lions" είναι το μουσικό "μωρό" των Trixter, των Danger Danger και των Def Leppard – ειδικά στην εκρηκτική σύνθεση "Youngblood" γόνος των πρώιμων Leppard με τις κιθάρες να δημιουργούν ένα ατόφιο μελωδικό '80ς ραδιοφιλικό Rock.
Λαμπρή σύνθεση και τα ακόμη καλύτερα έρχονται….
Το "Monster In Me" απόλυτος καλοκαιρινός "ύμνος" βγαλμένος από την πρώτη δισκάρα των Danger Danger με την ''γλυκόλαλη'' κιθάρα, το εθιστικό ρεφραίν, τις πανέμορφες αρμονίες και τα αιθέρια φωνητικά.
Και το πάρτι δεν τελειώνει εδώ: με το "Dream Your Heart Out" τις βαρύτερες κιθαρωδίες, πριν τα ''μεταξένια'' φωνητικά ''εισβάλουν'' στην σύνθεση και την ''απογειώσουν''.
Η μπαλάντα από άλλο μουσικό ''πλανήτη'', επιγράφεται "Blow Your Mind" και παραπέμπει στους θρύλους της μελωδικότητας Mr. Big.
Η κομματάρα του δίσκου είναι αδιαμφισβήτητα το "Sedona"!!!
Από τις καλύτερες συνθέσεις που άκουσα εδώ και χρόνια, ανεβασμένο επίπεδο, άλλης κλάσης ειδικά με την χρήση πνευστών, καθώς ο βιρτουόζος σαξοφωνίστας Mark Rivera (Billy Joel, Ringo Starr) συμμετέχει και χαρίζει μία απίστευτη αίσθηση στην σύνθεση που σε παραπέμει στην εποχή των μεγιστομέγιστων Foreigner και την υπερσύνθεση "Urgent".
Άλλες δύο μεγαλειώδεις συνθέσεις είναι τα εκ διαμέτρου μουσικά αντίθετα, το "Look Into Me" μία μπαλάντα που σήμερα θα ήταν για εβδομάδες "ανεβασμένη στη κορυφή" των charts και το φλογερό "Winner Takes All" που ξεκινά με λουστραρισμένα έγχορδα για να ξεπηδήσει μια απίστευτη ροκάδικη εθιστική κιθαρωδία με πλούσια φωνητικά που όταν τελειώσει το τραγούδι αναρωτιέσαι για την πληθωρικότητα της μελωδίας. Μία σύνθεση περιόδου "Slippery When Wet" των Jovi, με διάχυτη την αίσθηση των '80ς.
 Το εκρηκτικό "Around Midnight" έχει πλέρια  Tyketto-Bryan Adams (περιόδου WUTN)  διάθεση, ενώ το "Mean It" θυμίζει ξανά τους πολυπλατινένιους Def Leppard με τον Poley να τραγουδά βγάζοντας τα σώψυχα του.
Το ομότιτλο "Lions" με την επικότητα του, μεγαλοπρεπές, επενδυμένο με απίστευτη ορχηστρική ''παλέτα'' πλήκτρων από τον μοναδικό  ροκ θρύλο Dennis DeYoung.
Το απίστευτο sleazy, "Decadence On 10^th St" είναι ένα "ευπρεπές" glam δυναμικό τραγούδι, ενώ οι "νέας εσοδείας" Europe αντιπροσωπεύονται με το "Dream Your Heart Out".
Μεγαλοπρεπή μελωδικά χορωδιακά φωνητικά,  πληθωρικές αρμονίες, εθιστικές κιθαρωδίες, στιβαρή ρυθμική γραμμή.
Ειλικρινά, περισσότερο "80ετίλα" πεθαίνεις…
Ακούγοντας τον δίσκο μεταφέρθηκα στο λύκειο την εποχή που κυκλοφόρησε το "Sweet Child O’ Mine" και ολημερίς το φορητό κασετόφωνο έπαιζε στην διαπασών και σε επανάληψη τον "ύμνο" των Guns n Roses.
Στην τελική, με το "Lions" οι Tokyo Motor Fist παρουσιάζουν με αριστουργηματικό τρόπο το εντυπωσιακό AOR μελωδικό τους hard rock.
Αν σας άρεσε το εντυπωσιακό πρωτόλειο τους άλμπουμ, αυτό εδώ θα το λατρέψετε!
Εγγυώμαι!!!

 Νότης "Winner Takes All" Ραβανίδης

Vega: "Grit Your Teeth"

Όταν οι Βρετανοί VEGA κυκλοφόρησαν, το 2010 το ντεμπούτο τους άλμπουμ "Kiss of Life", ο ενθουσιασμός μου εκείνη την περίοδο ήταν τόσο μεγάλος που είχα χαρακτηρίσει την παρθενική τους δουλειά "ως ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό μελωδικό δίσκο που δεν επαναλαμβάνει τα τετριμμένα aor και τα προβλεπόμενα melodic ρεφρέν".

Αισίως λοιπόν οι VEGA συμπλήρωσαν πάνω από δέκα χρόνια ζωής και αυτή την χρονιά κυκλοφορούν τον έκτο στούντιο δίσκο τους που φέρνει τον τίτλο "Grit Your Teeth" και ουσιαστικά απέχουν αρκετά από όσες '80s επιρροές τους είχαν απομείνει. Βέβαια ο μπασίστας Tom Martin δηλώνει συνεχώς ότι δεν θέλουν πλέον να θυμίζουν μπάντες των '80s αλλά να είναι κυρίως αναγνωρίσιμοι μέσω του δικού τους μελωδικού hard rock ήχου.

Παράλληλα όλη αυτή την δεκαετία το γκρουπ κυκλοφόρησε αξιόλογα άλμπουμ, άνοιξε συναυλίες μεγάλων ονομάτων (FM, Magnum, Skidrow, Quirerboys) και κατόρθωσε να φτιάξει ένα δικό του κοινό χωρίς όμως να έχει την μεγάλη αποδοχή και την επιτυχία που θα επιθυμούσε.

Το άλμπουμ ανοίγει με το "Blind" που θυμίζει κάτι μεταξύ Guns Ν' Roses και Skidrow και συνεχίζει με το εξαιρετικό και εμπνευσμένο "(I Don’t Need) Perfection".

Ακολουθεί το ξεσηκωτικό "Grit Your Teeth" που παραπέμπει στους "σύγχρονους" Bon Jovi με ένα ρεφρέν που κολλάς μαζί του ενώ στο "Το Man On A Mission" κυριαρχούν τα επεξεργασμένα φωνητικά του N.Workman που του προσδίδουν μία ξεχωριστή hard rock γοητεία.

 Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το εκπληκτικό "Don’t Fool Yourself" που σε κερδίζει ολοκληρωτικά με το σαρωτικό ρεφρέν του.

Το "Consequence Of Having A Heart" περιέχει μελωδικά στοιχεία που παραπέμπουν στους Tears for Fears (συγκεκριμένα το "Mad World") και είναι με διαφορά η καλύτερη σύνθεση του άλμπουμ με εξαίσια προοδευτική ροκ κατεύθυνση.

Το "This One’s For You" ακολουθεί το ίδιο μεγαλεπήβολο hard rock/prog μελωδικό μοτίβο του δίσκου με τα φωνητικά του Nick Workman να το κάνουν ακόμη πιο δυναμικό.

Το "Battles Ain’t A War" κινείται σε πιο χαλαρούς ροκ ρυθμούς με τον Nick Workman για πολλοστή φορά μαζί με τα εκρηκτικά κιθαριστικά σόλα να απογειώνουν μία αξιόλογη σύνθεση. Τα "Save Me From Myself" και "How We Live" εμμένουν στα ίδια ηχητικά μονοπάτια που έχουν καθιερώσει oι Vega αποτελούμενα από δυνατά ρεφρέν, πρωτοποριακές μελωδίες και δυναμικές κιθάρες ενώ το άλμπουμ κλείνει με το αδύναμο "Done With Me".

Eν κατακλείδι οι Vega μας εξέπληξαν ευχάριστα για άλλη μια φορά αφού έβαλαν μπόλικη ψυχή και έμπνευση και το σημαντικότερο είναι ότι δεν αναλώθηκαν σε κλισέ aor μοτίβα του περασμένου αιώνα αλλά βγάζουν την δική τους προσωπικότητα και την δική τους μελωδική ροκ δυναμική.

 

Φώτης Μελέτης