Τα μεγάλα συγκροτήματα ακόμα και αν περάσουν δεκαετίες έχουν το μαγικό ραβδάκι και καταφέρνουν να γοητεύουν τους πιστούς οπαδούς τους αλλά και τους φίλους της αληθινής μουσικής.Το μεγαλείο των BLUE OYSTER CULT ξεδιπλώθηκε για άλλη μια φορά στη χώρα μας το βράδυ της 12 Δεκεμβρίου στο Gagarin Club και το γκρουπ μας έδωσε αρκετές στιγμές χαράς με τραγούδια που έχουν γράψει με χρυσά γράμματα την ιστορία της ροκ μουσικής.
Τα μεθυστικά σόλα του κιθαρίστα,συνθέτη και τραγουδιστή Buck Dharma τα οποία κυριάρχησαν στη συναυλία ειδικά όταν άρχισε ουσιαστικά το πάρτυ με το αγαπημένο μας “Burnin’ for You” και συνεχίστηκε με την βροντερή και ηγετική φωνή του Eric Bloom με το κορυφαίο άσμα των Β.Ο.C το τρομερό “Cities on Flames with Rock and Roll”.
Tα μελωδικά αλλά και απολαυστικά σόλα είχαν και στη συνέχεια την τιμητική τους αφού στο “Buck’s Boogie” o σπουδαίος κιθαρίστας έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ.
Στα “Shooting Star” και “The Vigil” η μπάντα μας υπενθύμισε ότι μπορεί να παίξει από aor,blues,southern μέχρι και garage-rock κάτι που έγινε έντονο από την αρχή του live με τα “The Red and the Black” και “Before the Kiss”
Τις δύο παλιές καραβάνες του γκρουπ βοήθησε σημαντικά ο ταλαντούχος κιθαρίστας Richie Castellano, ο οποίος έχει προσθέσει αρκετή ενεργητικότητα στους BOC ενώ έκανε και μερικά φανταστικά σόλα που τον ανέβασαν στην εκτίμηση του κοινού. Η παρουσία του Αμερικανού μπασίστα Danny Miranda(Queen+P.Rodgers) έδωσε ένα ακόμη πιο ροκ τόνο στη συναυλία με αποκορύφωμα το μικρό Queen medley που έπαιξε η μπάντα ενώ ο ντράμερ Jules Radino απέδωσε σωστά και με δυναμικό ύφος όλο το σετ μόνο που το δικό του σόλο το βρήκαμε αρκετά μέτριο και προβλέψιμο.
Φυσικά ο χαμός έγινε στα “Godzilla” και “Don’t Fear the Reaper” με τον κόσμο να τραγουδά και να αποθεώνει την μπάντα ενώ οι γερόλυκοι (δηλαδή ο E.Bloom και ο Β.Dharma) έδειχναν ότι το απολαμβάνουν
Η μπάντα αν και μας αποχαιρέτησε σχετικά νωρίς βγήκε για το πρώτο και μοναδικό της encore αφήνοντας όμως τους οπαδούς του απογοητευμένο που δεν έπαιξαν το “Astronomy” και εμάς που δεν ακούσαμε το “Joan Crawford”.
Άντε και του χρόνου…
Φώτης Μελέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.