GLORY DAYS (1988)

H βόλτα στο παρελθόν συνεχίζεται αυτή τη φορά πάμε πίσω στο 1988.
Εκπληκτική χρονιά και χάριν του αφιερώματος θυμηθήκαμε πολλά σπουδαία άλμπουμ της εποχής. To ΜTV στα πολύ επάνω του εκείνη τη χρονιά αφού καταφέραμε να δούμε πολλά από τα τα λατρεμένα μας συγκροτήματα σε μοναδικές live στιγμές.
Αρχίζουμε λοιπόν...


BON JOVI – "New Jersey" (Mercury Records)
Απολαμβάνοντας την επιτυχία του προηγούμενου άλμπουμ τους “Slippery When Wet” οι BON JOVI ξανακτυπούν με τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους, το εκπληκτικό “New Jersey”.
Αν και ο τίτλος του άλμπουμ είναι σχετικά αδιάφορος μιας και παραπέμπει στον τόπο καταγωγής τους η μπάντα συνεχίζει ακόμα πιο εμπνευσμένα καταπλήσσοντας οπαδούς και κριτικούς.
H βοήθεια του Desmond Child στις συνθέσεις είναι ξανά καταλυτική ενώ το δίδυμο B.Jovi-R.Sambora οργιάζει με αποτέλεσμα τα “Bad Medicine” και η μπητλική μπαλάντα “I ‘ll Be There For You” να φτάσουν στην κορυφή των τσαρτ μαζί φυσικά με το άλμπουμ που έγινε εφτά φορές πλατινένιο στην Αμερική.
Εξαίσια και τα υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ με ιδιαίτερη αδυναμία στα “Born to Be My Babe”, “Blood On Blood” και “Wild Is The Wind”.

DARE – "Out of Silence" (A&M)
Ο ταλαντούχος κημπορνήστας των Thinlizzy(Darren Wharton) κατάφερε να σώσει το γόητρο της Βρετανικής aor/hard rock σκηνής εκείνη τη χρονιά και με σύμμαχο το πνεύμα του μακαρίτη μέντορα του P.Lynott κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικό δείγμα που αποτελεί μία ελεγεία στο melodic hard rock.Το ντεμπούτο των DARE εντυπωσίασε με την ποιητική διάθεση των στίχων του, την λυρικότητα της μελωδίας του και την κέλτικη ορμή του στην παγκόσμια ροκ κοινότητα και έδωσε ένα τόνο διαφορετικό στο κλασσικό hard rock.
Ο Vinnie Burns(μετέπειτα TEN,BOB CATLEY) στην κιθάρα βοήθησε σημαντικά το άλμπουμ να ακούγεται φρέσκο και σύγχρονο μέχρι και σήμερα.

KINGDOM COME – "Kingdom Come" (Polydor)
Από τις στάχτες των Stone Fury γεννήθηκαν οι KINGDOM COME οι οποίοι κατηγορήθηκαν σκληρά τότε για αντιγραφή των θρυλικών LED ZEPPELIN κάτι που λίγο μας πείραξε όταν άλλοι rock stars έχουν κατακλέψει τους πάντες…
Η αλήθεια είναι ότι η φωνή του Γερμανού Lenny Wolf θύμιζε αρκετά τον μεγάλο Robert Plant όμως γενικά το άλμπουμ είναι ένας τρομερός hard rock δυναμίτης με κιθαριστικά ριφ και ερμηνείες που “αντιγράφουν” τέλεια τους seventies ήρωες τους. Η περιοδεία που ακολούθησε στην Αμερική με τους Scorpions τους έκανε πασίγνωστους και η εμπορική επιτυχία του άλμπουμ ήταν μεγάλη κάτι, όμως, που δεν είχε την ανάλογη συνέχεια στην καριέρα τους.
Η παραγωγή του Bob Rock στα στούντιο του Βανκούβερ βοήθησε ώστε το ντεμπούτο των Kingdom Come να ακούγεται σκληροτράχηλο και παθιασμένο ενώ η τραγουδάρα “Get it On” έγινε classic track.Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι τύμπανα παίζει ο Αμερικανός James Kottak(Scorpions).

EUROPE – "Out of This World" (Epic Records)
Στο πιο κρίσιμο μονοπάτι της διαδρομής τους οι Σουηδοί έβγαλαν ένα εκπληκτικό τέταρτο δίσκο με τον John Norum να την έχει κοπανήσει αν και η επιτυχία συνεχίζει να είναι δεμένη μαζί τους και με το νέο κιθαρίστα τον Kee Marcello(Εasy Action).
Οι συνθέσεις είναι όλες του τραγουδιστή Joey Tempest ενώ υπάρχει και μία υπέροχη επανεκτέλεση του “Open Your Heart”(υπήρχε στο Wings of Tomorrow).Σπουδαία είναι σχεδόν όλα τα τραγούδια του δίσκου και τολμούμε να πούμε μερικά από αυτά καλύτερα και από το κλασικό “Final Countdown” όπως τα “Sign of the Times”, “Superstitious”, “Let The Good Times Rock” και “Ready or Not”.
Nομίζουμε οι πραγματικοί οπαδοί των Σουηδών hard rockers θα συμφωνούν μαζί μας.

SKAGARACK – "Hungry for a Game" (Polydor)
Ένα πραγματικό ξεχασμένο διαμάντι είναι το δεύτερο άλμπουμ των Δανών hard rockers.Σε παραγωγή του Tommy Hansen στα περίφημα Jailhouse studios το άλμπουμ περιλαμβάνει εκπληκτικά melodic hard rock τραγούδια όπως τα “Somewhre in France”, “She’s A Liar” και “Joanna” , ενώ το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου αναδεικνύει το συνθετικό ταλέντο της μπάντας. Οι SKAGARACK ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 με αρχικό όνομα Pulze πριν το αλλάξουν.Ηγέτης του γκρουπ θεωρείται ο εξαιρετικός τραγουδιστής Torben Schmidt ενώ έχουν κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ και διαλύθηκαν το 1994. Ευτυχώς, πριν
από λίγους μήνες οι Δανοί ροκερ επανασυνδέθηκαν με επιτυχία και ξεκίνησαν ξανά τις συναυλίες.
ΤΑ ΑΔΙΚΗΜΕΝΑ ΑΛΜΠΟΥΜ
WINGER – "Winger"
Υπέροχοι οι Αμερικανοί melodic hard rockers με τις κιθάρες να βγάζουν φωτιές και με τραγούδια όπως το φανταστικό “Headed For A Heartbreak” να μας συγκινούν μέχρι και σήμερα. Η διασκευή στο “Purple Haze” του αθάνατου Jimi Hendrix δίνει και τις ανάλογες απαντήσεις.
FASTWAY – "On Target"
Κορυφαίες aor μελωδίες από την παρέα του Eddie “Fast” Clark με άξιο συνοδηγό τον τραγουδιστή Lea Hart και συμπαραστάτες τους Don Airrey και Neal Murray.
SAXON – "Destiny"
To πιο παρεξηγημένο άλμπουμ της θρυλικής μπάντας με υπαίτιους τους ινστρούχτορες μεταλλοκριτικούς της εποχής και όχι μόνο.
Φοβερή η διασκευή στο "Ride Like the Wind",δυνατά melodic hard rock τραγούδια, περήφανες ερμηνείες από τον τρομερό Biff Byford και πάνω από όλα metal ρυθμοί με συναίσθημα.
CINDERELLA – "Long Cold Winter"
Aτόφιο blues/hard rock εκτελεσμένο με πάθος και ψυχή. Απίστευτη η μπαλάντα “Don’t Know What You Got(Till It’s Gone)!!! Οι καλύτεροι κληρονόμοι των Aerosmith…
VAN HALEN – OU812"
Kαθολική αποδ"οχή για τον Sammy Hagar που η χημεία με τον Eddie Van Halen δένει απίστευτα. Καταπληκτικά ροκ τραγούδια.Υποκλινόμαστε!!!
SURVIVOR – "Too Hot To Sleep"
Aπό τα πιο αδικημένα άλμπουμ των Αμερικανών(απέτυχε και εμπορικά) που όμως παραδίδουν μαθήματα κλασικού eighties hard rock ποτισμένα με εμπνευσμένα μελωδικά ξεσπάσματα.
YNGWIE MALMSTEEN – "Odyssey"
Η φωνή του εκπληκτικού Joe Lynn Turner έδωσε την απαραίτητη ώθηση ώστε το άλμπουμ να αγαπηθεί αλλά και να αναδειχτεί για άλλη μια φορά το μοναδικό κιθαριστικό και συνθετικό ταλέντο του Σουηδού βιρτουόζου.
TOP TEN ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
SAXON – Ride Like The Wind
BON JOVI – Born To Be My Babe
CINDERELLA - “Don’t Know What You Got(Till It’s Gone)
DARE – Into the Fire
SKAGARACK - She’s A Liar
EUROPE – Sign of the Times
VAN HALEN – When it’s Love
WINGER - “Headed For A Heartbreak” -
KINGDOM COME – Get it On
HOUSE OF LORDS – I Wanna Be Loved
ΦΩΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
ANAΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ WWW.ROCKWAY.GR

LUNATIC SOUL - "Lunatic Soul II"

O άνθρωπος που μπορεί να χαϊδέψει την σιωπή, την παραφροσύνη και την ιδιαιτερότητα, με μουσική και να κάνει τον κάθε διχασμένο να αποκτήσει υπόσταση, είναι εδώ.

Ο Πολωνός MARIUSZ DUDA frontman των RIVERSIDE είναι εδώ για άλλη μια φορά με τους LUNATIC SOUL να με κάνει να επιβεβαιώσω για άλλη μια φορά ότι ναι.η ζωή είναι άσπρο-μαύρο. Ίσως τουλάχιστον και για τους περισσότερους που δεν θέλουν να βολεύονται κάπου στην μέση.κάπου στο γκρι. Η δεύτερη κυκλοφορία έφτασε, και την αντιμετώπισα σαν ένα μουσικό πολύτιμο λίθο, γιατί ότι βγαίνει από τα έγκατα , είτε ψυχής είναι αυτό είτε γης, το ένα και το αυτό, είναι πολύτιμο. Κατάλευκη έκδοση, ακριβώς το αντίθετο από το ντεμπούτο άλμπουμ, ήρθε να κλείσει τις "παλιές" ιστορίες, 2 χρόνια μετά σε οδηγεί στο ταξίδι που θέλει εκείνος, στο τώρα και στο μετά, σε βάζει στην "απέναντι όχθη" κάνοντας την ευχή, οι "φρενοβλαβείς ψυχές" να μην μείνουν αδιάφορες. (είμαι μέλος !).

Υπαίτιοι αυτής της μουσικής παραφροσύνης μόλις 3 άνθρωποι και είναι ικανοί να ανατρέψουν θεωρίες χρόνων.

MARIUSZ DUDA όπου είναι και ο εγκέφαλος του project και του ανήκει η πλειοψηφία στα μουσικά μέρη.

MACIEJ SZELENBAUM (keyboars, flutes, guzheng) & WAWRZYNIEC DRAMOMICZ (drums) το βαρύ πυροβολικό τον εξ ίσου απίστευτων progsters INDUKTI.

Όλοι σαν μια οικογένεια. Θα έβαζα στοίχημα πως και σε αυτό το άλμπουμ έχουμε την αιώνια πάλη με τον εσωτερικό καταναγκασμό και την διαφυγή στην ελευθερία της ψυχής.

Το LUNATIC SOUL II είναι μια σύνθεση που αποτελείτε από 9 εκπληκτικά κομμάτια. Η αρχή θα γίνει με μια όμορφη instrumental παρέμβαση και μετά όλα θα βρουν τον δρόμο τους. Στο σύνολο τους τα κομμάτια δεν τα λες και μικρής διάρκειας αν φανταστείς πως το "Transition" είναι 11.08. Αυτό που χαρακτηρίζει για άλλη μια φορά και αυτήν τη δημιουργία του Πολωνού είναι, γλυκές και μελωδικές κιθάρες, το χαρακτηριστικό μπάσο (τι να πεις για αυτό), μυστηριακοί ήχοι, φωνούλες, και γενικά η καθαρότητα των οργάνων. Υπερβολές δεν θα συναντήσεις παρά βασανιστικά υπέροχους ήχους που κάνουν την καρδιά σου να ψάχνει για λύτρωση, και αυτό είναι το θέμα. Ο M. DUDA στο άλμπουμ αυτό θα διευρύνει την μουσική του παραφροσύνη προσθέτοντας, πνευστά, που σε κάποια σημεία σου φέρνει άρωμα Λατινικής Αμερικής !

Το track list έχει ως εξής : The In-Between Kingdom-Otherwhere-Suspended in Whiteness-Asoulum-Limbo-Escape from ParadIce-Transition-Gravestone Hill-Wanderings.

Αν συνεχίσω να γράφω ίσως και να μην φανώ ικανή να αποτυπώσω την ομορφιά αυτού του άλμπουμ. Αφιερώστε 50 μόλις λεπτά σε αυτήν την μουσική πανδαισία.
www.kscopemusic.com/lunaticsoul/lunaticsoul2/
http://www.myspace.com/lunaticsoulband
http://www.lunaticsoul.com/
"I was a drop of water
From the pool of life
Since my burden's gone
I am the calm inside
This heaven makes me light" (Suspended in Whiteness)
ΕΛΕΝΗ ΛΙΒΕΡΑΚΟΥ για το www.rockway.gr

F.E.A.S.T.: "Rise"

Αναδημοσίευση από το www.rockway.gr

Οι F.E.A.S.T. είναι το πνευματικό παιδί του ιταλού τραγουδιστή και κιθαρίστα Fabri Kiareli, ο οποίος "μολύνθηκε" με τον ιό του rock 'n' roll σε νεαρή ηλικία όταν άκουσε το "Pinball Wizard" των WHO.
Εμπνευσμένος από τους κιθαρίστες Eddie Van Halen, Randy Rhoads και Ace Frehley, όσο βρισκόταν στο Μεξικό, έμαθε μόνος του κιθάρα και γυρνώντας στην Ιταλία στα μέσα της δεκαετίας του '80 άρχισε να παίζει σε διάφορες heavy rock μπάντες με επιρροές από DOKKEN, DEF LEPPARD, RATT και WHITE LION. Με τη βοήθεια του Pino Scotto, πρώην τραγουδιστή των VANADIUM έγινε γνωστός και ενώ το grunge ξεκινούσε να γράφει τη δική του ιστορία άφησε για λίγο τα όνειρά του στην άκρη και άρχισε να εξερευνά διαφορετικά μουσικά στυλ όπως funk, blues rock και soul.

Εκείνη την εποχή είχε και την πρώτη του εμπειρία ως τραγουδιστής σε μια cover band. Με τα χρόνια κέρδισε μια σταθερή φήμη σαν κιθαρίστας και βοηθητικός τραγουδιστής για studio sessions αλλά και συναυλίες. Στο μεταξύ είχε παίξει και με μερικούς πολύ γνωστούς ιταλούς καλλιτέχνες όπως οι Gianna Nannini, Dolce Nera και Tricarico.

Με το ξημέρωμα της νέας χιλιετίας ο Fabri ξαναανακάλυψε την παλιά αγάπη του για πιο heavy ήχους και έφτιαξε τους Mr. NO, παίζοντας διασκευές αλλά και δικά του τραγούδια.
Το ντεμπούτο άλμπουμ "Rise" τα έχει όλα. Kαθαρά heavy rock anthems ("Fire and Dynamite", "Feed the Hunger", "(Ain't Done) Till it's Over", classic rock power μπαλάντες ("Broken Dreams", "Cold Hearted") και από υψηλής ταχύτητας metal κομμάτια ("Win or Lose") μέχρι το επικό "The Meaning of Life" και τον μελωδικό ύμνο "Follow the Way", στο οποίο ο Fabri κάνει ντουέτο με τον Alessandro Del Vecchio (Edge Of Forever, Eden's Curse, Shining Line, Axe, Glenn Hughes, Bernie Marsden).
Τώρα σε γενικές γραμμές, η παραγωγή φαίνεται αρκετά προσεγμένη, οι συνθέσεις αξιόλογες, το παίξιμο των μουσικών οργάνων, το οποίο, αν εξαιρέσουμε τα ντραμς και τη βοήθεια τού Luke Ballabio στο κιθαριστικό σόλο [(Ain't Done) Til It's Over"], είναι αποκλειστικά δουλειά τού Fabri και αν μη τι άλλο αυτό και μόνο δείχνει έναν έμπειρο μουσικό, ΟΜΩΣ ως αναφορά τα φωνητικά του μου τα χάλασαν λίγο στο πρώτο άκουσμα του cd. Τι μου χάλασαν; Μα φυσικά τ' αυτιά.

Χωρίς να είναι ακριβώς παράφωνος, ο Fabri μου μετέδιδε ένα άγχος με τα συνεχόμενα και έντονα μονοτονικά φωνητικά του. Παρατήρησα όμως ότι αυτό ήταν κάτι παροδικό μια που στο δεύτερο και τρίτο άκουσμα τα αυτιά μου άρχισαν να συνηθίζουν. Πάντως τον προτιμώ περισσότερο ως κιθαρίστα παρά ως τραγουδιστή και πιστεύω ότι αν εμπιστευόταν τον ρόλο του ερμηνευτή σε κάποιον άλλον οι F.E.A.S.T. θα εγείρονταν (Rise) πραγματικά και οι συνθέσεις του θα αναδεικνύονταν σε όλο τους το μεγαλείο. Θα μου πείτε τώρα, αυτά είναι γούστα, και ίσως θα έχετε δίκιο. Εγώ σας λέω απλά τη γνώμη μου, εσείς αποφασίζετε.
Έχετε επίσης υπόψη σας ότι μετά το τέλος του 13ου κομματιού υπάρχει και ένα 14ο κρυμμένο κομμάτι, μια μπαλάντα, που δυστυχώς δεν ξέρω τον τίτλο της αλλά μάλλον, κρίνοντας από τους στίχους, θα πρέπει να γράφτηκε για κάποιον συγγενή ή φίλο του Fabri που δεν βρίσκεται πια στη ζωή.
Τα μέλη που θα τον συνοδεύουν στις live εμφανίσεις του από εδώ και πέρα θα είναι εκτός από τον Mao Granata στα ντραμς -πρώην μέλος των Mr NΟ, που παίζει φυσικά και στο cd- ο Lukino "Luke" Balladio στην κιθάρα και ο Angelo Perini στο μπάσο.
Αν λοιπόν θέλετε να αναβιώσετε για μια ώρα περίπου τον hard rock ήχο των 80's με τη βοήθεια ενός λάτρη του είδους, ιδού άλλη μια ευκαιρία για σας.
Tracklist:
1. Fire And Dynamite,
2. Feed The Hunger,
3. Love Renegade,
4. Dangerous Love,
5. Follow The Way,
6. Cold Hearted,
7. (Ain't Done) 'Til It's Over (feat. Luke Ballabio),
8. Win Or Lose,
9. Stormwind,
10. Broken Dreams,
11. Shock Me,
12. Burning Fever,
13. The Meaning Of Life
Line-Up:
Fabri Kiareli - φωνητικά, κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα,
Mao Granata - ντραμς
Επιπρόσθετοι μουσικοί:
Alessandro Del Vecchio - συν-φωνητικά στο "Follow The Way",
Luke Ballabio - κιθαριστικό solo στο "(Ain't Done) Til It's Over"
Σοφία Ρεντούμη

Η Νuclear Blast προτείνει...

To γνωστό δισκοπωλείο της Nuclear Blast στην Αθήνα (Τζωρτζ 20-22, Πλατεία Κάννιγγος) προτείνει αγαπημένα της άλμπουμ για αυτόν μήνα.
Έχουμε και λέμε λοιπόν...

1.DIMMU BORGIR-ABRAHADABRA(DELUXE BOX)
2.FORBIDDEN-ΩMEGA WAVE(LIMITED CD)
3.MELECHESH-THE EPIGENESIS(LIMITED CD)
4.MADBALL-EMPIRE
5.RHAPSODY OF FIRE-THE GOLDEN EMBRACE OF FEAR
6.HAIL OF BULLETS-ON DIVINE WINDS(LIMITED WITH DVD)
7.FIREWIND-DAYS OF DEFIANCE(LIMITED EDITION)
8.TRIPTYKON-SHATTER
9.KAMELOT-POETRY FOR THE POISONED(LIMITED EDITION)
10.INNER WISH -NO TURNING BACK

ΙΟΝ: "Ιmmaculada"

Το όνομα και μόνο DUNCAN PATTERSON είναι το εισιτήριο χωρίς επιστροφή στο μουσικό ταξίδι της περιπλάνησης. Και βέβαια πώς να θες να γυρίσεις πίσω όταν οι ήχοι που θα σε συντροφέψουν θα σε σαγηνέψουν.

Τα μαγικά και τα βότανα του από νότες και συνθέσεις θα σε παρασύρουν σε ένα απίστευτα μακρινό ταξίδι. Εκεί που ο χρόνος σταματά και γίνετε το τώρα, εκεί όπου θα ενωθούν όλες οι πατρίδες του κόσμου με ηχοχρώματα που μόνο ο DUNCAN μπορεί να τα αναμείξει με τόση μελωδική προσοχή.δημιουργώντας το "Immaculada".

Τέσσερα χρόνια μετά από το "Madre, Protegenos", είναι πάλι δίπλα μας σαν να μην έλειψε και ποτέ. Περιηγητής στην αναζήτηση μουσικών εκφράσεων, θα συλλέξει τα μουσικά όργανα και τις ξωτικές φωνές που θα γίνουν συνταξιδιώτες σου. Ιδιόρρυθμος και λατρεμένος DUNCAN PATTERSON διαλέγει τον δικό του προορισμό περνώντας από πολλά μέρη του πλανήτη, και γράφει το άλμπουμ. Οι προσωπικές του εμπειρίες την συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του θα χαρτογραφηθούν στο "Immaculada" σε μορφή μπαλάντας.

Το άλμπουμ γράφτηκε μεταξύ Ελλάδας & Ιρλανδίας , οι ρυθμοί και ο μουσικός προσανατολισμός σε οδηγούν στην Κέλτικη κουλτούρα και στην Μεσογειακή ομορφιά και γαλήνη.

Ένα άλμπουμ μυστηριακό, ατμοσφαιρικό χωρίς να είναι κατατονικό, γοητευτικό, αρμονικό και σε συνδυασμό με την υπέροχα αερική και γλυκιά φωνή της LISA GUTHBERT, θα σε οδηγήσει στα στενά της Ιρλανδικής γης. Συνοδεία θα είναι η AOIFE GUTHBERT, MARK KELSON από τους "OF THE ETERNAL",την gothic-alternative VIC ANSELMO.

Στο άλμπουμ θα μπορέσεις να ακούσεις φωνές και χαρακτηριστικά από μέρη στα οποία ο DUNCAN περνάει και χάνετε, Αργεντινή, Βραζιλία, Μεξικό, και Ρουμανία. Από το πολύπλευρο μουσικό ταλέντο του θα ακούσεις ήχους όπως, φλάουτο, βιολί, τσέλο, πιάνο, λίγα κρουστά και βέβαια πάνω από όλα το χαρακτηριστικό "μαντολίνο" του.

Ο DUNCAN PATTERSON είναι η περίπτωση του μουσικού που θέλεις να παρακολουθείς. Έχοντας σχεδόν 20 χρόνια μουσικής πορείας η οποία δεν ήταν πάντα σε αυτό το ύφος αν αναλογιστείς πως η 7ετία του στους ANATHEMA δεν το χαρακτήριζε και τόσο πράο και ήρεμο. Όσο για την πορεία του με τους ANTIMATTER, η οποία ήταν και αυτή 7ετής υπήρξε η αρχή μιας άλλης διαφορετικής διαδρομής.

Ο PATTERSON παίζοντας bass, guitars, keyboards, celtic harp, mandoline σε προσκαλεί να αφεθείς σε αυτήν την μοναδική διαδρομή εξισορρόπησης, καλού-κακού, φωτός-σκιάς, σωτηρίας και απώλειας. 8 μαγικές συνθέσεις μεταξύ αυτών instrumental κομμάτια.

Immaculada /Temptation / Adoration / Damhsa Na Gceithre Ghaoth / Invidia / Cetatea Cisnadioara / The Silent Stars / Return To Spirit. Δεν είναι η σιγανή προσέγγιση του χειμώνα που σου υπόσχεται αυτό το ταξίδι, είναι η γνώση του οδηγού στον μουσικό αυτό προορισμό.
Across the stream, Decembers child, This tranquil place where murmers die, The frigid air, a twilight kiss, The deepest peace, the quiet earth combine. (The Silent Stars)
ΕΛΕΝΗ ΛΙΒΕΡΑΚΟΥ (www.rockway.gr)

Οι BON JOVI live στην Ελλάδα!!!

Οι Bon Jovi, ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά σχήματα παγκοσμίως, επισκέπτονται για πρώτη φορά την Ελλάδα στις 20 Ιουλίου 2011. Το συγκρότημα από το New Jersey της Αμερικής, που ήδη διανύει την τρίτη δεκαετία της ζωντανής ιστορίας του, θα εμφανισθεί στο ΟΑΚΑ για μία Greatest Hits συναυλία στα πλαίσια του "Open Air 2011 Tour".
Την Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011 στο ΟΑΚΑ, τα "Livin' On A Prayer", "You Give Love A Bad Name", "Wanted Dead Or Alive", "I'll Be There For You", "Blaze Of Glory", "Keep The Faith", "Always", "Have A Nice Day", "It's My Life"... είναι μόνο μερικά από τα τραγούδια που οι Jon Bon Jovi, Richie Sambora, David Bryan και Tico Torres θα παρουσιάσουν με αφορμή την
κυκλοφορία του "Greatest Hits" album τους.
Πληροφορίες εισιτηρίων:
• Ημέρα έναρξης πώλησης εισιτηρίων: 11/11/2010
• Πωλήσεις εισιτηρίων Online: www.eleventickets.gr
• Box Offices: Σε όλα τα καταστήματα Γερμανός
• Τηλεφωνικό Κέντρο: 211 10 36 911
• Η Eleven Concerts σε συνεργασία με την Τράπεζα Πειραιώς παρέχει τη δυνατότητα αγοράς εισιτηρίων για όλες τις συναυλίες της, με έως 12 άτοκες δόσεις στους κατόχους των Πιστωτικών Καρτών Της Τράπεζας Πειραιώς. Η αγορά των εισιτηρίων με αυτόν τον τρόπο μπορεί να πραγματοποιηθεί σε όλα τα επίσημα σημεία πώλησης των εισιτηρίων της Eleven Concerts.
Τιμές Εισιτηρίων:
• 50€ ΚΑΘΗΜΕΝΟΙ Δ
• 65€ ΑΡΕΝΑ ΟΡΘΙΩΝ
• 70€ ΚΑΘΗΜΕΝΟΙ Γ
• 80€ ΚΑΘΗΜΕΝΟΙ Β
• 95€ ΚΑΘΗΜΕΝΟΙ Α
• 150€ GOLDEN STANDING ARENA*
• 250€ VIP**
• 350€ COSMOTE CIRCLE PACKAGE***
* GOLDEN STANDING ARENA περιλαμβάνει:
- Αναμνηστικό περικάρπιο
- Ξεχωριστή είσοδο
** VIP περιλαμβάνει:
- Open Bar
- Αναμνηστικό περικάρπιο
- Ξεχωριστή είσοδο
- Στάθμευση
*** COSMOTE CIRCLE PACKAGE περιλαμβάνει:
- Εισιτήριο για μία μοναδική συναυλιακή εμπειρία στο COSMOTE CIRCLE
- Open Bar
- Preshow Πάρτυ σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο της συναυλίας
- Preshow Δώρα - (AUTOGRAPHED MEMORABILIA & LIMITED EDITION ITEMS - subject to availability)
- ROCK STAR RED CARPET EXPERIENCE BY COSMOTE που περιλαμβάνει:
• Στάθμευση
• Ξεχωριστή είσοδο
• VIP Merchandise Stand
• Early Entry - Σημείωση: Το Early entry δε συνεπάγεται ταυτόχρονη είσοδο στο Cosmote Circle αλλά στο ειδικά διαμορφωμένο χώρο πριν το άνοιγμα των θυρών για τη συναυλία.
- BON JOVI MERCHANDISE BY COSMOTE που περιλαμβάνει:
• Μία EXCLUSIVE BON JOVI τσάντα (created exclusively for VIP package buyers)
• Ένα official υπογεγγραμένο BON JOVI SOUVENIR TOUR PROGRAM
• Ένα LIMITED EDITION BON JOVI TOUR LAMINATE & LANYARD
• Αναμνηστικό περικάρπιο
Πόρτες Ανοίγουν: 18:30
Opening Act: TBA
Είναι μία από τις μπάντες με τα μεγαλύτερα tours παγκοσμίως σε προσέλευση κοινού και εισπράξεις αντίστοιχα. Το "Lost Highway Tour" το 2008 αναδείχθηκε ως το #1 παγκόσμιο tour της χρονιάς, σύμφωνα με το περιοδικό Billboard, έχοντας πουλήσει συνολικά 2,157,675 εισιτήρια.
Ήδη το "The Circle Tour", που ξεκίνησε στις 11 Φεβρουαρίου του 2010, μετράει ένα σερί 35 sold out συναυλιών στην Αμερική, 12 συνεχόμενων συναυλιών στο 02 Arena του Λονδίνου, καθώς και άλλων μεγάλων stadium shows, έχοντας πουλήσει μέχρι στιγμής 1,345,859 εισιτήρια. Το "Circle Tour" κατατάσσεται στο #1 των Top 20 συναυλιακών περιοδειών για το 2010, σύμφωνα με το Billboard.
Για τη δυναμική των Bon Jovi μιλούν οι αριθμοί:
120,000,000+ Οι πωλήσεις των album τους παγκοσμίως
35,000,000+ Οι Fans που τους έχουν δει live
2,650+ Το νούμερο των συναυλιών που έχουν πραγματοποιήσει παγκοσμίως
50+ Οι χώρες όπου έχουν παίξει Live
30+ Οι χώρες που θα επισκεφθούν οι Bon Jovi κατά τη διάρκεια του Open Air 2011 Tour
4 Οι φορές που το Billboard ανέδειξε τους Bon Jovi ως το #1 hot tour του 2010

WHITE WIDDOW: “White Widdow”

Oι Αυστραλιανοί WHITE WIDDOW σε άλλες εποχές θα χαρακτηριζό- ντουσαν ως μία άκρως ελπιδο- φόρα μπάντα όμως στις μέρες μας ο melodic rock ήχος δεν έχει την ίδια εμπορική απήχηση όπως στα μέσα της δεκαετίας του ’80 οπότε είναι απίθανο να γίνουν μεγάλο όνομα εκτός από την χώρα τους.
Οι επιρροές των White Widdow είναι εμφανές ότι προέρχονται από συγκροτήματα όπως οι Bon Jovi, Danger Danger, Giuffria, Treat ενώ η φωνή του εξαίρετου τραγουδιστή Jules Millis θυμίζει εκείνη του πετυχημένου συμπατριώτη τους Rick Springfield.
H ισορροπία ανάμεσα στα έντονα πλήκτρα, hard rock κιθάρες και απλές αλλά όμορφες ερμηνείες και μελωδίες είναι αριστοτεχνική και με την σημαντική βοήθεια του ρυθμικού background το αποτέλεσμα είναι θαυμάσιο.
Οι φίλοι του παραδοσιακού aor/melodic hard rock θα ικανοποιηθούν και τραγούδια όπως τα “Spirit of Fire”, “Change of Passion”, “Broken Hearts Won’t Last Forever” και το “Tokyo Rain” θα ενθουσιάσουν και συνάμα θα αγαπηθούν από όλους εμάς που αγαπάμε τον συγκεκριμένο ήχο. Για την ιστορία την παραγωγή, μίξη και mastering έχει αναλάβει ο Martin Kronlund (Overland, Joe Lynn Turner, Hammerfall, Bangalore Choir).
Φώτης Μελέτης

Η κινηματογραφική ιστορία των Runways

Aναδημοσίευση από το www.rockway.gr
Δε χρειάζεται να επεκταθώ στο ποιες ήταν οι Runaways, μιας και ως Rockway, έχουμε παρουσιάσει την ιστορία τους! Τώρα όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και για όσους βαριούνται να διαβάζουν, θα ζήσουν τη πορεία της all female rock band, στη μεγάλη οθόνη και φυσικά μαζί με αυτό θα ακούσουν και το εξαιρετικό soundtrack αυτής!
Πριν όμως ξεδιπλώσουμε το μουσικό μέρος της, θα ήθελα να σας πω μερικά πραγματάκια για την ιδία τη ταινία και το cast, το οποίο δε σας κρύβω, ότι με εξέπληξε! Εδώ είναι που ταιριάζει αυτό που λένε.. “βρε πως έχει μεγαλώσει..”!! Όχι πριν πολλά χρονιά (ή έτσι μου φαίνεται), έβλεπα τη ταινιάρα “Man on Fire”, με πρωταγωνιστή τον Denzel Washington και τη πρωτοεμφανιζόμενη τότε Dakota (όνομα κι αυτό.!) Fanning και σκεφτόμουν τι όμορφο κοριτσάκι είναι αυτό και πως αν έκανα ποτέ παιδιά, μια τέτοια κόρη θα ήθελα!
Και ξαφνικά τη βλέπω τώρα και από παιδί έχει γίνει ένα μωρό.. όλα τα λεφτά!!! Και σκέφτομαι πως ή τα χρονιά πέρασαν και δε το πήρα χαμπάρι, ή τη ταΐζουν λίπασμα!! Η Dakota λοιπόν υποδύεται τη Currie και η Kristen Stewart, ως δεύτερη έκπληξη στο ρόλο της Joan Jett, γνωστή από το blockbuster “Twilight”! Και λέγοντας έκπληξη, εννοούσα, πως δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ τη συγκεκριμένη γλυκανάλατη ηθοποιό να παίζει μια άγρια rock star! Και όμως.. Ακολουθεί στο ρόλο του παραγωγού, Kim Fowley ο Michael Shannon (8 Mile, Vanilla Sky) και στο ρόλο της Lita Ford η Scout Taylor-Compton. Η ταινία αν και αυτοβιογραφική, δε λέει πάντα την αλήθεια και αφήνει απ’ έξω πολλές φορές τα κακώς κείμενα και δυστυχώς παλαντζάρει προς τη πλευρά της Fanning δίνοντας της πιο κεντρικό ρόλο, όμως οι ερμηνείες και τον δυο, Dakota-Stewart, τη σώζουν σε αρκετά σημεία! Από πλευράς μουσικής, δε μπορεί να είναι κανείς δυσαρεστημένος, με τα 34 τραγούδια που τη “ντύνουν”, αν και το official soundtrack, περιέχει μονό τα 14, με διάρκεια 50 λεπτά! Θα ακούσετε από Joan Jett, David Bowie, The Stooges, Sex Pistols και The Runaways φυσικα! Στη ταινία τραγουδούν και οι ίδιες οι πρωταγωνίστριες με επιτυχία!
Νομίζω πως, ως προσπάθεια είναι αρκετή, ώστε να τραβήξει τη προσοχή μας και να στηρίξουμε και τη ταινία, αλλά και ιστορικά ίσως, να αποκτήσουμε τη μουσική της, ως ένα ακόμη στολίδι στη δισκοθήκη μας! Και ίσως, υποστηρίζοντας την, να ανοίξει το δρόμο και για άλλες Hollywoodιανές παραγωγές, με θέμα rock/metal μουσικούς και μπάντες!
TRACKLIST: “Roxy Roller”-Nick Gilder
“The Wild One”-Suzi Quatro
“It’s a Man’s Man’s Man’s World”-MC5
“Rebel Rebel”-David Bowie
“Cherry Bomb”-Dakota Fanning
“Hollywood”-The Runaways
“ California Paradise ”-Dakota Fanning
“You Drive Me Wild”-The Runaways
“Queens of Noise”-Dakota Fanning-Kristen Stewart
“Dead and Justice”-Dakota-Kristen
“I Wanna Be Your Dog”-The Stooges
“I Wanna Be Where The Boys Are”-The Runaways Live in Japan
“Pretty Vacant”-Sex Pistols
“Don’t Abuse Me”-Joan Jett
Μιχάλης Κανακουσάκης

METAL: “A Headbanger’s Journey”

Aναδημοσίευση από το www.rockway.gr

Να και ένα μουσικό dvd που δεν ακολουθεί την πεπατημένη των live εμφανίσεων ή της ιστορίας των γκρουπ αλλά ουσιαστικά πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας μιάμισης ώρας που αφορά τον συναρπαστικό κόσμο του heavy metal.
Πιο συγκεκριμένα, ο Sam Dunn, ένας 30χρονος ανθρωπολόγος και αφοσιωμένος metalhead μέσα από μια προσωπική κοινωνιολογική έρευνα επιχειρεί να απαντήσει σε ένα θεμελιώδες ερώτημα: γιατί η heavy metal μουσική παρόλο που συνεχίζει εδώ και 40 χρόνια να απορρίπτεται, να καταδικάζεται και να προκαλεί έντονες αντιδράσεις από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας εξακολουθεί να αγαπιέται με πάθος από εκατομμύρια ανθρώπους;

Η απάντηση έρχεται μέσα από αυτό το άκρως ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ το οποίο χωρίζεται σε διάφορες ενότητες ανάλογα με το θεματικό πεδίο που κάθε φορά καταπιάνεται.

Έτσι, θέματα όπως προέλευση, μουσικές ρίζες, οπαδοί, κουλτούρα, λογοκρισία, θρησκεία, θάνατος κ.ά. απασχολούν την έρευνα η οποία εμπλουτίζεται με ζωντανές εμφανίσεις γκρουπ από όλο το metal φάσμα και άκρως ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις τόσο με την μεταλλική κοινότητα (οπαδοί και καλλιτέχνες π.χ. Alice Cooper, Dio, Iommi, Dee Snider, Bruce Dickinson κ.ά.) όσο και με πανεπιστημιακούς καθηγητές και συγγραφείς.

Επίσης, ο Dunn επισκέπτεται συναυλίες, φεστιβάλ και διάφορες χώρες εντοπίζοντας όλα εκείνα τα στοιχεία που προσδίδουν αυτήν την αξιοθαύμαστη οικουμενικότητα στο heavy metal.

Προτιμήστε την ειδική έκδοση καθώς υπάρχει και ένα δεύτερο dvd που περιλαμβάνει το γενεαλογικό δέντρο της rock & metal μουσικής, ένα 25λεπτο αφιέρωμα στο νορβηγικό black metal όπου εμφανίζονται ηγετικές μορφές του χώρου, εκτενείς συνεντεύξεις με τον Lemmy και πολλούς metal stars, outtakes από τα ταξίδια του Dunn κ.ά.

Με αυτό το dvd θα σας δοθεί η ευκαιρία να συμμετάσχετε νοερά σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στα πολυδιάστατα μονοπάτια του metal και για άλλη μια φορά να αισθανθείτε περήφανοι που αποτελείτε μέρος αυτού του εθιστικού σύμπαντος.
Όσο για το ποια είναι η απάντηση που προκύπτει από όλη αυτή την έρευνα; Απλή και καθηλωτική: Το metal φέρνει την κοινωνία αντιμέτωπη με ό,τι αυτή θέλει να αγνοεί να αρνείται και να φοβάται. Γι’ αυτό θα είναι πάντα η κουλτούρα των outsiders!
Παναγιώτης Κάπος

Καναδέζικες μελωδίες από τους Boulevard

Αναδημοσίευση από το www.rockway.gr
Τα περισσότερα Καναδέζικα συγκροτήματα (Triumph, Rush, Loverboy, Harem Scarem, Saga κ.α) έχουν ένα κοινό παρανομαστή και αυτός δεν είναι άλλος από την ποιότητα.
Σε οποιαδήποτε κατηγορία και αν ανήκουν (mainstream, hard rock, progressive, heavy metal, aor κ.α) οι καναδικές μπάντες φροντίζουν να έχουν καλές συνθέσεις και σπουδαίες ενορχηστρώσεις.
Οι BOULEVARD λοιπόν αν και δεν έκαναν ποτέ την μεγάλη καριέρα κατάφεραν και ηχογράφησαν δύο εξαιρετικούς δίσκους στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και με κύριo στοιχείο το melodic rock ήχο άφησαν το δικό τους ξεχωριστό στίγμα. H μπάντα ξεκίνησε το 1984 με ιδρυτή τον σαξοφωνίστα Mark Holdey όπου εργαζόταν ως τεχνικός ήχου στα Hotline Studios της Φρανκφρούτης.
Χάριν των γνωριμιών που απέκτησε εκεί, κατάφερε και έπεισε την MCA να υπογράψει με τους ΒLVD και το 1988 κυκλοφόρησαν το ομότιτλο ντεμπούτο τους άλμπουμ. Tα υπόλοιπα μέλη της μπάντας ήταν: στα φωνητικά ο αμερικανός David Forbes, στην κιθάρα ο Randy Gould, στο μπάσο ο Randy Burgess, στα τύμπανα ο Jerry Adolphe και στα πλήκτρα οAndrew Johns
Oι επιρροές των BLVD παραπέμπουν ευθέως σε γκρουπ όπως οι Reo Speedwagon, Honeymoon Suite, Glass Tiger, Mister Mister και Boston. Την παραγωγή έχει αναλάβει ο Pierre “Baz” Bazinet και την μίξη του συγκεκριμένου δίσκου ανέλαβαν οι boulevardπασίγνωστοι Bob Rock (Metallica, Aerosmitn, Bon Jovi κ.α) και Mike Fraser (Poison, AC/DC, Dio κ.α). Ο ήχος τους είναι έντονα μελωδικός σε σημείο να θυμίζει εμπνευσμένη eighties pop με τα φωνητικά και τα κήμπορντς να έχουν σαφή πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά και τον Mark Holdey να έχει ένα ιδιαίτερο σημαντικό ρόλο.
Σπουδαία τραγούδια περιλαμβάνονται στο άλμπουμ όπως τα Dream On, Never Give Up, Ιn The Twilight, Under The Moonlight και το καταπληκτικό Missing Persons. Η αναγνώριση για τους Καναδούς ήταν μικρή και οι συναυλίες που έκαναν βοήθησε το γκρουπ να αποκτήσει τουλάχιστον ένα πιστό πυρήνα οπαδών.
Το 1990 λοιπόν κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ λοιπόν των Καναδών aor/rockers με τίτλο “Into the Street” ακολουθεί τα μελωδικά χνάρια του πρώτου άλμπουμ των BLVD και βρίσκουμε τη μπάντα με αλλαγές στο background όπου νέα μέλη είναι οι Randal Stoll(ντραμς) και Tom Christiansen στο μπάσο προερχόμενος από τους εξαιρετικούς Idle Eyes.
Εδώ το γκρουπ πάει τον ήχο του ένα βήμα παραπάνω και κατορθώνει να γράψει ακόμη πιο εντυπωσιακές aor μελωδίες και να συνδυάσει με αριστοτεχνικό τρόπο την mainstream progressive/pop λογική που είχαν οι Yes, Genesis και οι Asia στη δεκαετία του ’80 ενώ υπάρχουν σημεία όπου η υπέροχη φωνή του D.Forbes θυμίζει εκείνη του Jon Anderson (Υes).
Oι Boulevard με ετούτο το δίσκο πετυχαίνουν να γοητεύσουν και τον πιο απαιτητικό aor οπαδό διότι έχουν ως μοναδικό προσανατολισμό να συνθέσουν την πιο όμορφη αλλά και παράλληλα την πιο «δύσκολη» μελωδία. Το “Into The Street” διεκδικεί με αξιώσεις να μπει στο πάνθεον των σημαντικότερων melodic rock δίσκων. Εκπληκτικά τραγούδια περιέχονται και σε αυτό του δίσκο όπως τα Τalk to Me, Lead me On, Where Are You Now, Crazy Life και Eye To Eye.
Η μπάντα παρά τον καλό δίσκο που κυκλοφόρησε δεν είχε συνέχεια και την επόμενη χρονιά διαλύθηκε.
Συνοπτικά οι Boulevard άφησαν πίσω τους δύο σημαντικούς δίσκους που έχουν λατρευτεί δεόντως από τους aor fans και οι οποίοι επανακυκλοφόρησαν ξανά το 2010 από την Metal Mind Productions.
Φώτης Μελέτης

HALFORD: “Made of Metal”

Αναδημοσίευση από το www.rockway.gr

Μεγάλη προσωπικότητα με τεράστια πορεία που δε χωράει αμφισβήτηση. Από την καταιγίδα των Fight και τους πειραματισμούς των Two, έως την επιστροφή με διαστάσεις θριάμβου με τον πρώτο solo του δίσκο, ο Halford δε σταμάτησε να απασχολεί τους απανταχού metalheads, είτε λάμβανε θετικά, είτε αρνητικά σχόλια.
Προσωπικά θεωρώ τα “Resurrection” και “Crucible” ως σημαντικές παρακαταθήκες στη solo καριέρα του και εν μέρει προβληματίστηκα με την επανένταξή του στους Judas Priest, ενώ οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν με τις σχετικά μέτριες τελευταίες κυκλοφορίες τους.

Στο μεταξύ όμως ο Halford δεν επαναπαύτηκε στις (πολλές ομολογουμένως) δάφνες του, και ίδρυσε τη δική του εταιρεία, ονόματι “Metal God Records”. Πέρυσι έβγαλε στην αγορά το “Winter Songs” (ουδέν σχόλιο) και φέτος μας παρουσιάζει το νέο του, τέταρτο, solo πόνημά του, υπό τον τίτλο “Made of Metal”.

Γενικά τέτοιου τύπου τίτλοι εν έτει 2010 φαντάζουν οπισθοδρομικοί, και μάλλον κάπως έτσι θα χαρακτήριζα και το συγκεκριμένο album.

Η φρεσκάδα του “Resurrection” και η έμπνευση του “Crucible”, δίνουν τη θέση τους στην παρελθοντολαγνεία και θεωρώ πως είναι κατάλληλη η στιγμή οι ανά των κόσμο Priest fans να πανηγυρίσουν, μιας και έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο που κάλλιστα θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει στη δεκαετία των 80s.

Ο Halford και ο Roy Z αποφάσισαν να ηχογραφήσουν ένα δίσκο, φόρο τιμής στις παλιές και κλασσικές φόρμες του heavy metal, με σαφέστατες αναφορές στο Priest- ικό παρελθόν του “metal god”, και το κατάφεραν!

Νοσταλγικό και συνάμα ποιοτικό, με απλές συνθέσεις που θυμίζουν άλλες (καλές) εποχές. Σίγουρα δεν είμαι υπέρ στην επαναφορά δοκιμασμένων συνταγών τόσα χρόνια μετά, αλλά όταν γίνεται τόσο επιτυχημένα, οφείλω να παραδεχτώ και να αναγνωρίσω την προσπάθεια.

Το “Made of Metal” δε θα αλλάξει σε καμία περίπτωση κάτι στο μουσικό τοπίο, αλλά θα ακουστεί πάμπολλες φορές από όσους έχουν νοσταλγήσει ένα αξιόλογο album κλασσικού heavy metal, που δεν πρωτοτυπεί μεν, αλλά δηλώνει ευθαρσώς τις περήφανες ρίζες του. Τα “Fire and Ice”, “Like There’s No Tomorrow”, “We Own the Night”, “Thunder and Lightning”, “Twenty- Five Years” και “The Mower” αποτελούν τα μεγάλα ατού του “Made of Metal” και ο Halford στέκεται δικαιωματικά στον heavy metal θρόνο του, παρά την ηλικία του.

Αν έπρεπε να συνοψίσω την κριτική μου σε μια μονάχα πρόταση, θα έλεγα πως έχουμε να κάνουμε με τον καλύτερο δίσκο Judas Priest που έχει βγει μετά το “Painkiller” και άμα η εν λόγω κυκλοφορία έβγαινε κάπου στα 80s, θα μιλούσαμε για έναν (ακόμη) συνθετικό θρίαμβο της μπάντας, και ας φέρει μονάχα το λογότυπο του Halford.

Στέφανος Στεφανόπουλος

STEVE LUKATHER: "All's Well That Ends Well"

Aναδημοσίευση από το www.rockway.gr
Οι περισσότεροι γνωρίζετε τον STEVE LUKATHER ως τον θρύλο της κιθάρας στη μουσική κοινότητα, τις πολυπλατινένιες κυκλοφορίες του ως μέλος των Toto από το 1977 και τις άπειρες υπερεπιτυχημένες συνεργασίες του με ... Van Halen, Whitney Houston, Alice Cooper, George Benson, Rod Stewart, AOR, Airplay, Asia Robin Beck, Ben Schultz Band, Stephen Bishop, Cher, Desmond Child κι ο κατάλογος ατελείωτος… ακόμα και με τον Michael Jackson στο δίσκο που πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα, το “Thriller”.
Στις προσωπικές κυκλοφορίες του Lukather (1989), Candyman (1994), Luke (1997), Santamental (2003) και Ever Changing Times (2008), όπως και σε αυτήν εδώ παρουσιάζει “απλώς” τον καλλιτέχνη, βιρτουόζο συνθέτη της κιθάρας που μπορεί να συνθέσει και να ασχοληθεί και με είδη μουσικής που ξεφεύγουν από το τυποποιημένο στυλ του AOR, Melodic Rock, Hard Rock που μας παρουσίασε 30 χρόνια περίπου κυρίως με τους Toto.

Με τη βοήθεια λοιπόν των φίλων του Fee Waybill (The Tubes), Steve Weingart (session πληκτράς), Joseph Williams (Toto, solo) στην σύνθεση, στα πλήκτρα και στα εξαιρετικά δεύτερα φωνητικά παρουσιάζει ένα μουσικό αμάγαλμα από μερικά εξαιρετικά rock ριφς όπως στο εναρκτήριο “Darkness In My World”, blues ριφς συνδυασμένα με περάσματα από southern rock και funky πινελιές αλά Hendrix.

Στα “Don't Say It's Over” και “You'll Remember” θα σας θυμίσει Gary Moore από μπαλάντες των 80’ς και blue-ζιές των 90’ς αντίστοιχα. Άλλο εξαιρετικό πολυποίκιλο κομμάτι το “Brodie's” που συνδυάζει το funk με την blues rock αίσθηση.

Το μοναδικό instrumental κομμάτι είναι και εξαιρετικής μουσικής υφής Tumescent που “κεντάει” σε έναν μουσικό καμβά jazz/rock fusion και φανερώνει την εκπληκτική μουσική δεξιοτεχνία του LUKATHER.

Οι επιρροές από Toto είναι εμφανείς στο “Can't Look Back” που θυμίζει την κυκλοφορία του 1999 Mindfields από το συγκρότημα. Εξαιρετική ανάπτυξη που θα ενθουσιάσει τους πολυπληθείς πιστούς της μπάντας…

Μία ακόμη δυναμική μπαλάντα είναι το “Watching The World” με αξιομνημόνευτες μελωδίες που θα θυμίσουν την ποπ αισθητική των 70’ς (All The Young Dudes) με σύγχρονη όμως στιχολογία…

Δύο άλμπουμ αμιγώς κιθαριστικής αισθητικής ξεχώρισαν φέτος και είναι εξαιρετικά: το ένα είναι τούτη η μουσική κατάθεση του LUKATHER το άλλο είναι ο “πόνος ψυχής” του μάστορα της εξάχορδης John Norum…
Νότης Γκιλλανίδης

ΕΠΙΔΕΙΞΗ - ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΚΙΘΑΡΑΣ ΜΕ ΤΟΝ GEORGE LYNCH

Ο George Lynch θα βρίσκεται στην πόλη της Καβάλας την Δευτέρα 15 Νοεμβρίου
όπου και θα δώσει σεμινάριο-επίδειξη κιθάρας για λογαριασμό της σχολής
κιθάρας του Κώστα Παρασκευά στη μουσική σκηνή “Boutique” Βενιζέλου & Βότση
γωνία. Στο τέλος της εκδήλωσης θα κληρωθούνε το Signature Morley Wah pedal
του Lynch καθώς και πολλά άλλα μουσικά δώρα.
Να σημειωθεί ότι στην κλήρωση
θα συμμετέχουν μόνο όσοι έχουν προσκλήσεις προπώλησης και όχι με αυτές της
εισόδου. Θα διατεθούνε συνολικά 200 προσκλήσεις. Τον καλλιτέχνη καθώς και
όλους τους παρευρισκόμενους θα ταίσει ο χορηγός της εκδήλωσης Pizza Fan :-)
Για συμμετοχή στο σεμινάριο μπορείτε να απευθυνθείτε στα τηλέφωνα της
σχολής Κιθάρας 2510229757 και 6944768068.
www.myspace.com/nemesisguitarschool
www.nemesisguitarschool.com
ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ:
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
- Μουσικός οίκος Ζάχου Παναγιώτη Ιωάννου Μιχαήλ 1, Περιοχή Καμάρας Τηλ.
2310251796
ΔΡΑΜΑ
- Modern Music Academy, Αθηνάς 31, Τηλ. 2521033103 & 6937031412 Μάρκος
ΞΑΝΘΗ
- Χρωμοσύνθεση,Μιχαήλ Καραολή 64, Τηλ. 2541023799 & 6936176272 Στέλιος
ΚΟΜΟΤΗΝΗ
-Σύγχρονη μουσική σχολή “Θράκες”, Γέννας 2 & Σισμανόγλου, Τηλ. 2531022859
Θωμάς
ΣΕΡΡΕΣ
-Music Street, Ρωμανού 11, Τηλ. 2321064008
ΑΘΗΝΑ
-Σινέπολις, Τηλ. 6937223165 Μιχάλης 10:00-13:00h & 17:00-22:00h
Ο George Lynch γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1954 στο Spokane της
Ουάσιγκτον και μεγάλωσε στη μικρή πόλη του Auburn στην Καλιφόρνια.

Είναι γνωστός κυρίως ως κιθαρίστας του αμερικάνικου hard rock συγκροτήματος
“Dokken” με τους οποίους γνώρισε τεράστια επιτυχία κυρίως την δεκαετία του
'80, ενώ θεωρείται ένας εκ των θεμελιωτών του ύφους που κυριάρχησε στην
Αμερικάνικη ροκ σκηνή της εποχής εκείνης, με αποτέλεσμα σήμερα να ανήκει
δικαιωματικά στην παγκόσμια ελίτ της ηλεκτρικής κιθάρας.

Πέρα των Dokken με τους οποίους κυκλοφόρησε έξι στούντιο άλμπουμ ο Lynch έχει να επιδείξει σημαντική προσωπική καριέρα με ακόμα είκοσι δίσκους αλλά και αρκετές συμμετοχές σε άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών. Αξιοσημείωτη είναι η συμμετοχή του στο περίφημο “Hear'n Aid” το 1986 όταν τα μεγαλύτερα παγκοσμίως ονόματα του χώρου μετά από πρωτοβουλία του Ronnie James Dio συγκεντρώθηκαν για να ηχογραφήσουν το “Stars” για τα παιδιά της Αιθιοπίας. Το 1989 κερδίζει με
την μπάντα του μια υποψηφιότητα για Grammy για το καλύτερο Rock
Instrumental. Την ίδια χρονιά αποχωρεί απ' τους Dokken και δημιουργεί τους
Lynch Mob με τους οποίους είναι μέχρι και σήμερα.
Έχει διδάξει την κιθαριστική του δεξιοτεχνία σε αρκετά βιβλία και Videos,
ενώ έχει κάνει πάμπολλα σεμινάρια σε μουσικές σχολές ανά τον κόσμο, και
όπως συμβαίνει με τους περισσότερους καταξιωμένους καλλιτέχνες, το όνομα
του φέρουν ως σφραγίδα σε προϊόντα τους πολλές εταιρίες μουσικών οργάνων
και μουσικού εξοπλισμού.
Ο μεγάλος λευκός κιθαρίστας Mark Kendall ισχυρίζεται πως ο George Lynch
έχει ξεκινήσει την τεχνική taping με τα δύο χέρια επάνω στην ταστιέρα, πριν
απ' τον Eddie Van Halen.
Όπως έχει αναφέρει ο ίδιος ο Lynch, ο Jimi Hendrix, ο Jeff Beck και Michael
Schenker, μαζί με τους Eddie Van Halen και Yngwie Malmsteen είναι μέρος των
μουσικών του επιρροών.
Στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής περιοδίας των Lynch Mob μέσα στο 2010, θα δώσει
ένα και μοναδικό σεμινάριο αποκλειστικά στην Ελλάδα στην πόλη της Καβάλας.

VOLBEAT: “Beyond Hell, Above Heaven”

Αναδημοσίευση από το www.rockway.gr
Τέταρτο album για τους Δανούς Volbeat, οι οποίοι σίγα, αλλά σταθερά, κερδίζουν ολοένα και περισσότερους οπαδούς ανά τον κόσμο.
Και γιατί όχι, όταν είναι από τις λίγες περιπτώσεις των τελευταίων χρόνων που μέσω γνώριμων ήχων καταφέρνουν και παρουσιάζουν κάτι πραγματικά αληθινό, πρωτότυπο και πάνω από όλα, “δικό” τους!
Η μουσική των Volbeat έχει χαρακτηριστεί ως ένας συνδυασμός Metallica, Johnny Cash και Elvis Presley, κάτι το οποίο συνυπογράφω, καθώς δε νομίζω πως θα μπορούσε να περιγραφεί καλύτερα το ύφος της μπάντας!
Ο συνθετικός θρίαμβος του 2008, υπό το όνομα “Guitar Gangsters & Cadillac Blood”, συνεχίζεται επάξια και στο “Beyond Hell, Above Heaven”, με το συγκρότημα να μη δίνει καμία σημασία στα σημεία των (μουσικών) καιρών, εξακολουθώντας να παράγει κομμάτια με γνώμονα τη rock n’ roll διάθεση και σε καμία περίπτωση τη σοβαροφάνεια που διακατέχει την πλειοψηφία του σκληρού ήχου.
Το να αρχίσω να ξεχωρίζω στιγμές δεν έχει νόημα. Ολόκληρος ο δίσκος είναι μια ευχάριστη νότα για ολόκληρο το φάσμα της rock, και ένα συνονθύλευμα καλών ιδεών, παράδειγμα προς μίμηση για το πώς μπορεί να γράφονται κομμάτια από καρδιάς με πρωταρχικό σκοπό την καλοπέραση μέσω της τέχνης. Metal, rock n’ roll, rockabilly, punk είναι λίγα από τα συστατικά του “Beyond Hell, Above Heaven” και το σίγουρο είναι πως ο “μάγειρας” Michael Poulsen τα έχει συνδυάσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Εδώ να αναφερθώ και στις συμμετοχές στο δίσκο, οι οποίες όμως δεν επισκιάζουν το συνολικό αποτέλεσμα, απλώς δίνουν μια άλλου είδους “πινελιά” στις συνθέσεις. Συγκεκριμένα λοιπόν έχουμε τους Mike Petrozza (Kreator), Mark “Barney” Greenway (Napalm Death), Michael Denner (Mercyful Fate/ King DIamond), Henrik Hall (Love Shop) και Jakob Oelund (Taggy Tones) να συντροφεύουν τους Volbeat στο τελευταίο τους δισκογραφικό εγχείρημα.
Κλείνοντας να πω πως το “Beyond Hell, Above Heaven” το περίμενα με μεγάλη αγωνία και δε με απογοήτευσε καθόλου. Σίγουρα θα αποκτήσει μόνιμη θέση στο cd player του αμαξιού μου (οι Volbeat ενδείκνυνται γενικά για οδήγηση) όπως βέβαια και στου σπιτιού μου. Πάντα τέτοια!
Στέφανος Στεφανόπουλος

H "άγρια"...πορεία του Ted Nugent

Αναδημοσίευση από το www.rockway.gr
Αρχίζοντας να γράφω αυτό το άρθρο πρέπει να πω πως τα πράματα ήταν μετρημένα. Κυκλοφόρησε 34 άλμπουμ και έχει πουλήσει συνολικά στην καριέρα του 30 εκατομμύρια δίσκους.
Ένα από τα χαρακτηριστικά του η κιθάρες Gibson Byrdland. Ο τύπος τούτος είναι περίπτωση. Ή τον μισείς ή τον αγαπάς. Το χειρότερο όμως είναι πως δεν μπορείς να τον μισήσεις, γιατί απλά είναι τόσο αυθεντικός που απλώς αποδέχεσαι τις μέτριες στιγμές του και τις ιδιαίτερες ιδέες και αντιλήψεις του. Είναι ένας γνήσιος αντιπρόσωπος του αμερικάνικου χαρντ ροκ και για μένα ο τρίτος πιο αγαπημένος καλλιτέχνης όλων των εποχών.
Κυρίες και κύριοι από το Detroit του Michigan ο ένας και μοναδικός “Motor City Madman”, κατά κόσμο Ted Nugent. Γεννημένος στις 13 Δεκεμβρίου 1948 διαπιστώνουμε εύκολα πως ο άνθρωπος έχει πολλά χρόνια στην πιάτσα της μουσικής. Το 1965 τον βρίσκουμε ήδη μπλεγμένο ως κιθαρίστα στο συγκρότημα Amboy Dukes, του οποίου υπήρξε και ιδρυτής. Σε αυτό το συγκρότημα διακρίθηκε ως πρώτος κιθαρίστας πριν συνεχίσει την πολυετή σόλο καριέρα του. Ted Nugent

Η πρώτη εμφάνιση του Ted μαζί με τους Amboy Dukes καταγράφεται το 1965 στο The Cellar, ένα κλαμπ για έφηβους έξω από το Chicago, όταν ο Ted είναι ακόμα μαθητής στο St. Viator High School, παίρνοντας την θέση του τοπικού γκρουπ Shadows of Knight και έγιναν αυτοί το πρώτο όνομα του μαγαζιού μέχρι αυτό να κλείσει οριστικά.
Το δεύτερο σινγκλ του συγκροτήματος "Journey to the Center of the Mind", παρουσίαζε στίχους γραμμένους από το δεύτερο κιθαρίστα του γκρουπ Steve Farmer. Ο Ted υποστηρίζει ότι δεν είχε καταλάβει πως οι στίχοι αναφέρονταν στην χρήση παραισθησιογόνων ουσιών ,μιας και δήλωνε φανατικός πολέμιος των ναρκωτικών. Τα “The Amboy Dukes” (1967), “Journey to the Center of the Mind” (1968) και “Migration” (1969) έδειξαν Ted Nugent μια αξιοπρόσεκτη πορεία στις πωλήσεις των δίσκων με την ετικέτα της “Mainstream”.
Αφού εγκαταστάθηκε σε μια φάρμα το 1973, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την δισκογραφική εταιρία του Frank Zappa DiscReet Records και ηχογράφησε το Call of the Wild. Την επόμενη χρονιά τον βρίσκει να κυκλοφορεί το Tooth Fang & Claw (που περιέχει το θεϊκό κομμάτι "Great White Buffalo") και το οποίο κατάφερε να δημιουργήσει μια βάση φανατικών οπαδών για τον Ted και τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ. Βέβαια διάφορες αλλαγές στα μέλη κόντεψαν να διαλύσουν το σχήμα, το οποίο ονομάστηκε τελικά Ted Nugent & the Amboy Dukes.
Στις 17 Απριλίου του 2009 ο Ted ενώνεται με τα υπόλοιπα μέλη των Amboy Dukes στην Ted Nugentτελετή απονομής των μουσικών βραβείων του Detroit, όπου στην μπάντα απονέμεται το ειδικό βραβείο της συνολικής μουσικής προσφοράς τους. Το σχήμα έπαιξε μάλιστα μαζί στην τελετή, κάτι που σηματοδότησε την πρώτη τους κοινή εμφάνιση μετά από 30 χρόνια.
Το 1975 ο Ted αποφασίζει να εγκαταλείψει οριστικά το σχήμα των Amboy Dukes, αφού είχε πλέον κουραστεί από την επαγγελματική στάση των πρώην συναδέλφων του. Η έλλειψη ενθουσιασμού και πειθαρχίας ήταν καταλυτικές στην απόφασή και αφού διέλυσε το συγκρότημά κάνει τις πρώτες του διακοπές στην εξοχή του Κολοράντο μέσα στην άγρια φύση, εξασκώντας ένα από τα αγαπημένες ασχολίες του, το κυνήγι. Μετά από τρείς μήνες επιστρέφει και συζητάει με την Epic Records τα σχέδια του. Η εταιρεία πείθεται για την δυναμική του και Ted Nugentτελικά υπογράφει συμβόλαιο μαζί του. Τραβάει μαζί του τον Derek St. Holmes (κιθάρα, φωνητικά) από ένα τοπικό συγκρότημα του Μίσιγκαν τους Scott, το οποίο άνοιγε τις συναυλίες για τους Amboy Dukes, τον Rob Grange (μπάσο), ο οποίος ήταν παλιός του γνώριμος από το παλιό του σχήμα και τον Clifford Davies (ντραμς) από το συγκρότημα των IF.
Αυτό ήταν και το αρχικό βασικό μουσικό όχημα του, με το οποίο δημιούργησε στην δεκαετία το ’70 τους πολύπλατινένιους δίσκους “Ted Nugent” (1975), “Free-for-All” (1976) και “Cat Scratch Fever” (1977). Τα άλμπουμ αυτά περιείχαν κλασικούς χαρντ ροκ ύμνους και μεταδίδονταν και στο ραδιόφωνο εκείνης της εποχής όπως το "Hey Baby", το "Stranglehold", το "Dog Eat Dog" και το "Cat Scratch Fever". Ήταν εκείνη η Ted Nugentτριετία όπου ο Ted έγινε το ίνδαλμα και η έμπνευση για χιλιάδες επίδοξους νέους κιθαρίστες, οι οποίοι αγνοούσαν το γεγονός πως ο Ted έπαιζε για πολλά χρόνια πριν με τους Amboy Dukes.
Στο “Ted Nugent” (1975) ο Ted έδωσε τα γνησιότερα δείγματα γραφής του. Αυτό οδήγησε τον δίσκο στην θέση 30 του Billboard και το έκανε πολύ-πλατινένιο. Το πρώτο κομμάτι του δίσκου έθεσε την βάση για την μουσική πορεία του Ted, περιέχοντας φωνητικά από τον ίδιο και τον Derek St.Holmes, έχοντας διάρκεια κοντά στα 8 λεπτά και ένα εκπληκτικό σόλο κιθάρας που ηχογραφήθηκε με την μία. Με τον St.Holmes στα φωνητικά τα τραγούδια "Stormtroopin", "Hey Baby", "Just What the Doctor Ordered" και "Snakeskin Cowboys" γινόντουσαν κλασικά στο playlist Ted Nugentτων ζωντανών συναυλιών της μπάντας. Βέβαια και τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου θα αποδείκνυαν όχι μόνο την μουσική αριστοτεχνία του συγκροτήματος και του ίδιου του Ted στο παίξιμο της κιθάρας αλλά και την επιδεξιότητα στην σύνθεση και εκτέλεση των τραγουδιών.
Στο επόμενο δίσκο “Free-for-All” (1976) υπήρξε μια σχετική αλλαγή σε σχέση με τα μέλη του συγκροτήματος. Ο τραγουδιστής και ρυθμικός κιθαρίστας Derek St.Holmes βρέθηκε σε σύγκρουση με τον Ted σε ότι αφορά στην μουσική κατεύθυνση που έπρεπε να είχε ο δίσκος. Αποχώρησε έχοντας προλάβει να τραγουδήσει σε τέσσερα τραγούδια του νέου δίσκου και τα πράματα ήρθε να σώσει ένας σχετικά άγνωστος τότε τραγουδιστής ο Meat Loaf που συμμετείχε στα υπόλοιπα τραγούδια. Ο Derek St.Holmes επιστρέφοντας-μετά την ηχογράφηση του δίσκου- έλαβε μέρος στην επερχόμενη συναυλία που έγινε στα πλαίσια της προώθησης του δίσκου. Ted Nugent
Το μουσικό αυτό σχήμα έκανε εκτεταμένες περιοδείες φτάνοντας στην κυκλοφορία του ζωντανού δίσκου του Double Live Gonzo!. O δίσκος είναι η απτή απόδειξη του πως ο Ted ξεσήκωνε τα πλήθη με την πληθωρική του παρουσία και τις φοβερές εκτελέσεις των τραγουδιών του. Πολλοί θα συμφωνήσουν πως το συγκεκριμένο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ θεωρείται από τα κορυφαία του χέβι μέταλ και χαρντ ροκ. Ανάμεσα στις εκτελέσεις των κλασικών τραγουδιών βρίσκονται και κάποια νέα όπως το "Yank Me, Crank Me" και "Gonzo".
Τότε αποχωρούν από το γκρουπ ο St. Holmes και ο Grange που αντικαθιστώνται από τους Charlie Huhn και Dave Kiswiney αντίστοιχα. Ο Davies αποχώρησε γύρω στο 1982 αφού κυκλοφόρησε μαζί με τον Ted τα “Weekend Warriors” (1978), “State of Shock” (1979), “Scream Dream” (1980) και το ζωντανό “Intensities in 10 Cities” (1981).
Την περίοδο 1982-1989 ο Ted κυκλοφόρησε δίσκους με υψηλή ποιότητα και υψηλές πωλήσεις. Στα τέλη Ted Nugent της δεκαετίας του ’80 ο Ted σχηματίζει το σούπερ γκρουπ Damn Yankees με τον Jack Blades (μπάσο/ φωνητικά, πρώην μέλος των Night Ranger), τον Tommy Shaw (κιθάρα/ φωνητικά, πρώην μέλος των Styx) και τον Michael Cartellone (ντραμς/φωνητικά).
Η πρώτη ομότιτλη κυκλοφορία του συγκροτήματος “Damn Yankees” (1990) σημείωσε πέντε εκατομμύρια δίσκους σε πωλήσεις χάρη στην μπαλάντα “High Enough”. Η δεύτερη κυκλοφορία “Don't Tread” (1992) δεν είχε την ανάλογη πορεία αν και περιείχε αξιόλογα τραγούδια από όπου διακρίθηκε το δυναμικό “Don’t Treat On Me”.
Ο Ted αποχωρεί από την μπάντα με σκοπό να αναζωογονήσει την προσωπική καριέρα που αργοπέθαινε στο τέλος του ‘80. Ηχογραφεί και κυκλοφορεί το “Spirit of the Wild” (1995) που αποτέλεσε και την επιστροφή του Derek St.Holmes στο στουντιακό σχήμα του Ted. Το πιο βασικό ήταν πως με αυτό τον δίσκο ο Ted ξαναγυρνάει στο χαρντ ροκ που τόσο καλά ήξερε να χειρίζεται και να παρουσιάζει, και βέβαια στον ήχο της κιθάρας Gibson Byrdland. Νομίζω πως οι οπαδοί του Ted θα χαμογελάσουν στο άκουσμα των "Thighraceous", "Wrong Side of Town", και του “Spirit of the Wild”. Η σύνθεση "Fred Bear" μάλιστα είναι αφιερωμένη σε έναν γνωστό κυνηγό/τοξοβόλο, ο οποίος φημολογείται πως δίδαξε και τον ίδιο τον Ted Nugent.
Με την ίδια φιλοσοφία και σκεπτικό ηχογραφεί ακόμα ένα δίσκο το “Craveman” (2002). Βρίσκουμε τον Ted να συνεχίζει στο στυλ που τον καθιέρωσε την δεκαετία του ’70. Δυνατές κιθάρες, δυνατά και θυμωμένα φωνητικά από τον ίδιο και ένα τραγούδι που συνυπογράφει ο Blades και ένα μαζί ο Blades και ο Shaw, δύο παλιοί γνώριμοι από την εποχή των Damn Yankees.
Φτάνοντας στον Σεπτέμβριο του 2004 έχουμε την τελευταία μέχρι τώρα κυκλοφορία του το Love Grenade (2004). Δυστυχώς ο δίσκος δεν συνοδεύτηκε από αξιοσημείωτες πωλήσεις, μόνο 3600 κόπιες την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του, καταλαμβάνοντας την θέση 136 του Top 200 του περιοδικού Billboard Magazine. Ο δίσκος περιέχει και μια επαναηχογράφηση του “Journey to the Center of the Mind”, μιας ψυχεδελικής επιτυχίας από το πρώτο συγκρότημά του τους Amboy Dukes.
Τα τελευταία νέα τον βρίσκουν να περιοδεύει με τους "Wild" Mick Brown, πρώην μέλος και συνιδρυτή των Dokken και τον Greg Smith, γνωστός για συνεργασίες με τους Alice Cooper, Dokken, Ritchie Blackmore's Rainbow, Blue Oyster Cult, Alan Parsons, Tommy James, και Wendy O Williams για να ονομάσουμε μερικούς.

Ξέρατε πως…;
… ο Ted είναι φανατικός οπαδός του υγιεινού τρόπου ζωής μακριά από τις ροκ καταχρήσεις του καπνίσματος, του αλκοόλ και των ουσιών. Και όλα αυτά χάρη στον πατέρα του που τον μάλωσε όταν ήταν ακόμα πιτσιρικάς επειδή επέστρεψε ένα βράδυ μυρίζοντας αλκοόλ;
… ο Ted έχει χάσει τελείως την ακοή του από το ένα του αυτί, λόγω της έντασης των ενισχυτών επί σκηνής και πλέον παίζει χρησιμοποιώντας ωτοασπίδες;
… ο Ted έχει άλλα δύο αδέλφια τον John Nugent και τον Jeffrey "Jeff" Nugent.
…πως ο Ted είναι ένθερμος οπαδός της οπλοκατοχής και οπλοφορίας δεχόμενος πολλές φορές βολές από ανθρωπιστικές οργανώσεις;
…πως ο Ted έχει διασκευάσει μια σύνθεση του George Harrison, το "I Want to Tell You" που βρίσκεται στον δίσκο του “State of Shock”;
… πως σύμφωνα με το Guitar World το ζωντανό άλμπουμ “Intensities in 10 Cities” του Ted Nugent συγκαταλέγεται στα 10 καλύτερα ζωντανά ηχογραφημένα άλμπουμ;
…πως o Ted εμφανίστηκε το 1986 σε έναν μικρό ρόλο στην επιτυχημένη σειρά “Miami Vice”, με τίτλο επεισοδίου "Definitely Miami", όπου υποδύεται έναν τύπο του υποκόσμου;
…έχει στο ενεργητικό του δύο γάμους και έχει αποκτήσει από αυτούς συνολικά πέντε παιδιά. Τρία από τον πρώτο και γάμο και δύο από τον δεύτερο;
…πως ο Ted έχει βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο των φιλόζωων οργανώσεων λόγω της έντονης ενασχόλησης του με το κυνήγι;
…πως ο Ted έχει δηλώσει ο η ομοφυλοφιλία είναι ηθικά καταδικαστέα και είναι ένθερμος υποστηρικτής του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων και της παρουσίας του Αμερικάνικου Στρατού ανά τον κόσμο;
…πως ο Ted είναι οπαδός της ομάδας Detroit Pistons, που έχει την έδρα της στο Auburn Hills του Michigan, ένα προάστιο στο Detroit και συμμετέχει στο πρωτάθλημα του NBA;
…πως ο Ted είναι γνωστός με διάφορα παρατσούκλια όπως "Terrible Ted", "The Nuge", "The Whackmaster" και "Motor City Madman".
Δισκογραφία:
Amboy Dukes:
* The Amboy Dukes (1967)
* Journey to the Center of the Mind (1968)
* Migration (1968)
* Marriage on the Rocks/Rock Bottom (1970)
* Survival of the Fittest Live (1971)
* Call of the Wild (1973)
* Tooth Fang & Claw (1974)
* Journey To The Darkside of The Mind (2000)

Ted Nugent:
* Ted Nugent (1975)
* Free For All (1976)
* Cat Scratch Fever (1977)
* Double Live Gonzo (1977)
* Weekend Warriors (1978)
* State of Shock (1979)
* Scream Dream (1980)
* Great Gonzos / The Best of Ted Nugent (1981)
* Intensities in Ten Cities (1981)
* Penetrator (1984)
* Little Miss Dangerous (1986)
* If You Can’t Lick ’Em … Lick ’Em (1988)
* Spirit of the Wild (1995)
* Craveman (2002)
* o Love Grenade (2007)

Damn Yankees:
* Damn Yankees (1990)
* Don't Tread (1992)


Σταύρος Καραΐσκος

ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ SHADOW GALLERY!!!

Όταν η προσδοκία κάνει την αναμονή , αέναη ευφορία, τότε οι SHADOW GALLERY μπορούν και κάνουν ένα live να φαντάζει πραγματική εμπειρία.
Μια απόφαση που χρειάστηκε πολλά χρόνια για να γίνει αληθινή αλλά άξιζε τον κόπο. Ένα όραμα και μια ελπίδα που μας ανέβασε στους ουρανούς στις 10/10/2010 πως μπορείς να ξεχάσεις αυτή την ημερομηνία.
Με support σχήματα τους SILENT RAGE & MAPLERUN όπου οι δεύτεροι ήταν μαζί με τους SHADOW GALLERY σε όλο την European Tour, ζέσταναν και φανάτισαν το Ελληνικό κοινό. Η ώρα έφτασε και οι θρύλοι, SHADOW GALLERY μετά από την απίστευτη εισαγωγή με QUEEN,τον χαμηλό φωτισμό και την γεμάτη αναμονή αίθουσα , μπήκαν σαν κεραυνοί μέσα και δεν άφησαν στην κυριολεξία ούτε ένα δευτερόλεπτο ευκαιρία ανάσας. Το "Stiletto in the sand" μας καρφώθηκε για τα καλά στην καρδιά, κάνοντας μας ακόμα πιο έντονο το συναίσθημα της μοναδικότητας αυτής της μέγιστης μπάντας. Το set list ακλούθησε ως εξής :
"Stiletto In The Sand" "War For Sale" "Mystery" "Deeper Than Life" "Pain" "Destination Unknown" "Questions At Hand" "Ghost of a chance" "Digital Ghost Intro" "Strong" "The Andromeda Strain" "Crystalline Dream" "Haunted" Encore: "Room V" "Gold Dust".
O χώρος όμορφος και ο κόσμος πολύς παρά τους φόβους κάποιων για την λιγοστή παρουσία κοινού. Ο ήχος αρκετά ικανοποιητικός και όλα τελικά ήταν πολύ παραπάνω του προβλεπόμενου κάνοντας σίγουρα όλους εμάς που βρεθήκαμε εκεί να λέμε ότι: "ναι!
Ήταν ένα από τα καλύτερα live που έχουμε δει και αισθανθεί ποτέ".
Η ενέργεια που διοχέτευσαν στο κοινό γύρισε μπούμερανκ με φωνές, ουρλιαχτά, τραγούδι ταυτόχρονα με την μπάντα, σε σημείο όπως μου ανέφερε ο BRENDT ALLMAN, πως υπήρχαν φορές που δεν άκουγε τι έπαιζε από τις φωνές του κοινού! Και με μεγάλη μου χαρά μόλις πριν λίγο διάβασα αναφορά του πως, "το Ελληνικό κοινό ήταν το πιο δυνατό και τρελό που έχει συναντήσει ποτέ. Παραληρούσαν σχεδόν 600 άτομα τραγουδώντας μαζί μας το "Crystalline Dream". Νομίζω πως πρέπει να μετακομίσουμε μόνιμα στην Ελλάδα."
Ο ενθουσιασμός ήταν διάχυτος πια και υπαρκτός. Ένα γεγονός που θα μας ακολουθεί για πολύ καιρό ακόμα. Το γεγονός που άργησε πολλά χρόνια αλλά εκμηδένισε την διαφορά μέσα σε ένα βράδυ. Την νύχτα αυτήν που έκανε τον MIKE BAKER να είναι μαζί μας και να τραγουδά μαζί μας. Σας ευχαριστούμε πολύ! "
"I will be with the others
When the day breaks
As the earth shakes
I will be with the numbers
When the earth breaks
Open for you"
ΕΛΕΝΗ ΛΙΒΕΡΑΚΟΥ για το www.rockway.gr

THE POODLES: “No Quarter”

Αναδημοσίευση από το www.rockway.gr
Μία φορά κι έναν καιρό, το 2006 συγκεκριμένα, ο Jakob Samuel (ως ντράμερ στους Talisman και The Ring) ρωτήθηκε εάν θα τραγουδούσε το "Night of Passion" (στίχοι της Sonja Aldén και μουσική από τους Matti Alfonzetti, Johan Lyander and Robert Olausson).
Στον Samuel άρεσε το τραγούδι και ζήτησε από τον Christian Lundqvist να τον συνοδεύσει στα τύμπανα σ’αυτήν την προσπάθεια. Αργότερα, ο μπασίστας Pontus Egberg (Lion Share) και ο κιθαρίστας Pontus Norgren (Talisman, Humanimal) ένωσαν τις δυνάμεις τους γιαυτό το τραγούδι και δημιούργησαν μία μπάντα με το όνομα The Poodles.
Οι The Poodles ήταν ένας από τους 10 φιναλίστ στο Melodifestivalen 2006, έναν δημοφιλή ετήσιο μουσικό διαγωνισμό στην Σουηδία που οδηγεί το νικητή στο διαγωνισμό της Eurovision, και συνοδεύτηκαν στο διαγωνισμό από έναν παλιό φίλο του Samuel, τον Mats Levén στα δεύτερα φωνητικά.
Οι The Poodles κατέλαβαν την 4η θέση στο Melodifestivalen 2006, και έπειτα κυκλοφόρησαν το “παρθενικό’’ τους άλμπουμ με τον τίτλο Metal Will Stand Tall στην Σουηδική αγορά το Μάιο του 2006.
Στην συνέχεια το παραμύθι που έγινε ιστορία,περιλάμβανε περιοδείες σε 30 ευρωπαϊκές χώρες,την Ιαπωνία και την Ρωσσία ,δύο ακόμη επιτυχημένους σε πωλήσεις δίσκους (και καταπληκτική μουσική βεβαίως, βεβαίως), 9 πλατινένια singles,το επίσημο τραγούδι της Σουηδίας στους Ολυμπιακούς του Πεκίνο το 2008,ακόμη μία συμμετοχή στο Melodifestivalen το 2008 με το τραγούδι Line Of Fire για το οποίο συνεργάστηκαν με τον E-Type (Bo Martin Erik "E-Type" Eriksson) γνωστό Σουηδό καλλιτέχνη με πολυπλατινένιες δουλειές στο χώρο της Eurodance μουσικής.
Εικόνες και ήχοι από την περιοδεία για την στήριξη και προώθηση του τρίτου τους άλμπουμ ‘’Clash Of The Elements’’, περιλαμβάνει τούτη εδώ η ζωντανή κυκλοφορία “No Quarter” (το cd)- "In the Flesh’’(το dvd), που σηματοδοτεί και την έναρξη συνεργασίας με τη μεγαλύτερη και καλύτερη αυτήν την στιγμή εταιρεία του μελωδικού χώρου, τη Frontiers Records.
Η επιλογή των τραγουδιών είναι ισομερής (από 3 τα Metal Will Stand Tall και Sweet Trade), με την τελευταία χρονικά δουλειά τους το "Clash Of The Elements" να παρουσιάζει ένα τραγούδι παραπάνω (4).
Πρόκειται για εμφάνιση best of με όλα τα τραγούδια πρώτης γραμμής να είναι εδώ και οι οπαδοί να παραληρούν: από τις μοναδικές στιγμές των Night Of Passion, Metal Will Stand Tall και Echoes From The Past μέχρι τα Seven Seas, Caroline, Thunderball, ενώ την τιμητική τους έχουν τα Like No Tomorrow, One Out Of Ten, Caroline, Too Much Of Everything και I Rule The Night καθώς η κυκλοφορία ήταν πρόσφατη χωρίς αυτό να εμποδίζει τους οπαδούς να γνωρίζουν τους στίχους και να τραγουδούν (το οπτικό ντοκουμέντο είναι αψευδής μάρτυρας). Το ακυκλοφόρητο Lullaby For Jimmy είναι μία ευκαιρία για τον Henrik Bergqvist τον αντικαταστάτη του Pontus Norgre στην κιθάρα, που αποχώρησε τον Απρίλη του 2008 για να παίξει, σύμφωνα με δήλωση του, "σκληρότερο υλικό’’ με τους HammerFall, να εκδηλώσει με λυρισμό το ταλέντο του.
Υπάρχει επίσης το Line Of Fire το τραγούδι της συμμετοχής στο Melodifestivalen το 2008 (και κατά τη γνώμη μου υπερβολικά ποπ-ροκ σύνθεση που θυμίζει OASIS) και ένα μάλλον ψιλοαδιάφορο drum σόλο.
Κυκλοφορία που είναι ολοκληρωμένη στην deluxe κυκλοφορία cd+dvd,αν και λείπει η κομματάρα "Kingdom Of Heaven" που συντέθηκε από τον Jakob Samuel και τον αδικοχαμένο πρώην συνεργάτη του τον Marcel Jacob.
Θα περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη κυκλοφορία τους, που υπολογίζεται την άνοιξη του 2011…. και νόμιζα πως μόνο εμείς οι Έλληνες τρελλαινόμαστε για την Eurovision….
Νότης Γκιλλανίδης

Atsushi Yokozeki Project: "Raid" (1993)

Αναδημοσίευση από το http://www.rockway.gr/
Μόλις πριν από λίγες ημέρες έπεσε στα χέρια μου μια κυκλοφορία της οποίας δεν πίστευα ποτέ ότι θα γινόμουν κάτοχος. Μιλάω φυσικά για το αξιομνημόνευτο project του εκπληκτικού κιθαρίστα από την Ιαπωνία, Atshushi Yokozeki (ex Lance Of Thrill, The Bronx) με τίτλο “Raid”.
Όσοι κατά το παρελθόν έτυχε να έρθουν σε επαφή με το εν λόγω άλμπουμ (κυρίως μέσω της “πολύτιμης βοήθειας” που προσφέρει το Διαδίκτυο), καταλαβαίνουν το μέγεθος αυτής της μουσικά τεράστιας κυκλοφορίας. Ένα άψογο δείγμα κιθαριστικού βιρτουοζιτέ hard rock, συνοδευόμενο κατά βάση από πανέμορφες keyboard μελωδίες και δυναμικές AOR φωνητικές γραμμές. Ας τα πάρουμε όμως ένα ένα και να εξηγήσουμε περί τίνος κομψοτεχνήματος πρόκειται.
Πίσω στο 1993 και προφανώς σε μια πολύ άσχημη μουσικά εποχή για το Hard Rock και το Heavy Metal, ο Atsushi “Jet Finger” Yokozeki κάνει ένα ταξιδάκι μέχρι το Los Angeles της Αμερικής με σκοπό την δημιουργία ενός all star project με συμμετοχές καλλιτεχνών που είχαν αξιόλογη πορεία στα ‘80s κυρίως, μέχρι τότε.
Αρκετές οι συμμετοχές λοιπόν και δεσπόζουν ονόματα όπως αυτά των Ken Mary (Alice Cooper, House Of Lords, Impelliteri), Frankie Banali (Quiet Riot, WASP), Carmine Appice (Vanilla Fudge, King Kobra, Blue Murder etc), Bobby Blotzer (RATT) και James Kottak (Kingdome Come, Scorpions) στα τύμπανα, Chuck Wright (Quiet Riot, House Of Lords), Greg Chaisson (Badlands, Blindside Blues Band), Rudy Sarzo (Quiet Riot, Ozzy, Whitesnake), Tim Bogert (Vanilla Fudge, Cactus) και Jeff Pilson (Dokken, Foreigner) στο μπάσο καθώς και guest guitar solos από τους Brad Gillis (Night Ranger), Jake E. Lee (Ozzy, Badlands) και Craig Goldy (Giuffria, Rough Cutt, Dio) σε τρία κομμάτια αντίστοιχα και φυσικά όλες οι κιθάρες από τον ίδιο τον Atshushi.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει δέκα κομμάτια, πέντε εκ των οποίων είναι instrumental. Τα υπόλοιπα πέντε που θεωρούνται και τα “δυνατά χαρτιά” του δίσκου, ντύνουν με τις ερμηνείες τους οι David Glenn Eisley (Giuffria), Kelly Hansen (Hurricane, Unruly Child, Foreigner), ξανά ο Jeff Pilson (ταλεντάρα και φωνάρα ο τύπος), ο αδικοχαμένος Ray Gillen (Badlands, Black Sabbath) και τέλος, η πρώην τραγουδίστρια των θρυλικών Runaways, Cherie Currie.
Το γεγονός αυτό σε καμία περίπτωση δεν μειώνει την αξία των instrumental κομματιών, αντιθέτως προσδίδουν μια έξτρα δυναμική στο όλο σύνολο αφού το tracklisting είναι άρτια δομημένο σε σημείο να μη μπορούμε να μιλάμε για απολύτως καμία αδύναμη στιγμή.
Καλύτερες στιγμές μέσα από αυτό το άλμπουμ, κατά την ταπεινή μας άποψη θεωρούμε εδώ στο Rockway, τα “Straight To Your Heart”, “A Little Bit More”, “Heartbreak” και το εισαγωγικό “Tears Of The Sphinx”, “Silence, Storm And Silence”, “Raid” από τα ορχηστρικά κομμάτια.
Η κορυφαία στιγμή κατά γενική ομολογία των οπαδών όμως του άλμπουμ και αναμφισβήτητα αυτή που τραβάει σε μεγάλο βαθμό την προσοχή όλων είναι το “More Than Enough”, μια από τις ομορφότερες AOR συνθέσεις ever, με το επιβλητικό keyboard riff intro στην εισαγωγή, το μπάσιμο της κιθάρας του Atshushi στην συνέχεια και για κερασάκι στην τούρτα, τα άκρως αξιόλογα μελωδικά φωνητικά ενός από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές που ανέδειξε ποτέ ο χώρος, αυτά του τρομερού Kelly Hansen με το σπαραξικάρδιο refrain να μιλάει κατευθείαν στην καρδιά κάθε οπαδού του μελωδικού hard rock/AOR και όχι μόνο.
Όπως προαναφέραμε, το άλμπουμ κυκλοφόρησε αρχικά το 1993 από την Ιαπωνική Nippon Phonogram, θυγατρική εταιρεία της Columbia Records η οποία λειτουργούσε αυτόνομη μοναχά εντός Ιαπωνίας και μέχρι πρότινος το δισκάκι θεωρείτο out of print και μπορούσε κάποιος να το αποκτήσει μέσω ebay σε πολύ υψηλή έως απλησίαστη τιμή όπως συμβαίνει συνήθως σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Η αξία του φυσικά αναγνωρίστηκε με τον καιρό και οι οπαδοί το μνημονεύουν μέχρι σήμερα.
Για αυτό τον λόγο η Αγγλική Krescendo Records αποφάσισε την επανακυκλοφορία αυτού του αριστουργήματος και μάλιστα digitally remastered για καλύτερη απόδοση ήχου, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε αρκετό κόσμο να το έχει επιτέλους στην συλλογή του με χαμηλό κόστος αυτή την φορά.
Μοναδική ένσταση, το φτωχό booklet αλλά μπροστά σε τέτοιο εγχείρημα, θα ήταν άδικο να γκρινιάζουμε για κάτι περισσότερο.
Να τονίσουμε εδώ ότι η Krescendo, αν και σχετικά “νέα” στον χώρο των επανεκδόσεων έχει μπει δυναμικά στο παιχνίδι, με σπάνιες κυκλοφορίες όπως αυτές των Signal, Τhe Storm, Roxanne, FM, Y&T κα. Πραγματικά αξιόλογη κίνηση. Τσιμπήστε το, όπου το βρείτε. Διαμάντι από τα λίγα, λέμε!
Άρης Αβραμίδης

Journey: "Captured" (1981)

Αναδημοσίευση από το www.rockway.gr
Το 1981 θεωρείτο για την θαυματουργή πεντάδα από το San Francisco μια από τις πιο επιτυχημένες χρονιές της κι αυτό όχι άδικα.
Μερικούς μήνες πιο πριν και συγκεκριμένα τον Μάρτιο του 1980 κυκλοφόρησε το “Departure” και ήταν θα λέγαμε η λογική συνέχεια και το απόγειο της χρυσής περιόδου των Journey, όταν και με την έλευση στην ουσία του ταλαντούχου και νεαρού τότε τραγουδιστή Steve Perry ξεκίνησαν από το 1978 να καθιερώνονται ως ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα που γέννησε ποτέ η Χώρα των Ευκαιριών.
Με μια σειρά εκπληκτικών άλμπουμ μέχρι και το 1986, έζησαν το απόλυτο Αμερικάνικο Όνειρο, κάνοντας τρελές πωλήσεις για τα δεδομένα της εποχής μεταμορφώνοντας τους στην κυριολεξία από μια απλή club band της California, σε μια τεραστίων διαστάσεων arena rock μπάντα.
Κατά τη διάρκεια λοιπόν της “Departure” Tour οι Journey περιόδευσαν ανά την υφήλιο ξεκινώντας από την γενέτειρά τους όπως ήταν φυσικό, το San Francisco στις 26 Μαρτίου του 1980 καταλήγοντας στο μακρινό Τόκυο της Ιαπωνίας στις 13 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς.
Εδώ το “Captured” υποδηλώνει αυτό ακριβώς που εννοεί ο τίτλος, “αποτυπώνει” δηλαδή όλη αυτή την μοναδική εμπειρία των ζωντανών εμφανίσεων της μπάντας εκείνη την περίοδο.
Ο δίσκος περιλαμβάνει ηχητικά ντοκουμέντα από τρία διαφορετικά venues και συγκεκριμένα 4 κομμάτια από το The Forum του Μόντρεαλ του Καναδά στις 8 Αυγούστου, 2 ενδιάμεσα κομμάτια από τα shows στην Ιαπωνία στο τέλος της περιοδείας τους και 10 κομμάτια από το ιστορικό Cobo Hall του Ντιτρόιτ της Αμερικής, μητρόπολη και αφετηρία μιας άλλης θρυλικής μέγα-μπάντας, αυτής των KISS, στις 4 και 5 Αυγούστου του 1980.
Το άλμπουμ ανοίγει με το intro “Majestic” και τον χαιρετισμό του Steve Perry στο κοινό του Κεμπέκ και αμέσως μετά μπαίνει το “Where Were You” από το πρόσφατο όπως είπαμε Departure.
Συνοπτικά το άλμπουμ περιέχει όλες τις επιτυχίες του συγκροτήματος για την εποχή εκείνη επικεντρώνοντας μόνο στα τρία τελευταία άλμπουμ με τον Perry στα φωνητικά μιας και τα τρία που προηγήθηκαν ουδέποτε έτυχαν άμεσης αναγνώρισης από τους οπαδούς της μπάντας. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα εύθυμα “Just The Same Way” και “Feeling That Way” με τον Perry και τον Rolie να εναλλάσσονται στα φωνητικά όπως και στο καταπληκτικό “Anytime”, το μελαγχολικό “Lights”, τα πιο slow “Too Late” και “Lovin’ Touchin’ Squeezin” καθώς και την διαμαντάρα που ακούει στο όνομα “Wheel In The Sky”.
Η μπάντα σε απίστευτα κέφια να ξεσηκώνει το κοινό σε κάθε της νότα, σε κάθε μελωδικό κιθαριστικό riff και solo του Neal Schon, σε κάθε κημπορντιστικό crescendo του μαγευτικού Gregg Rolie, σε κάθε κορώνα του “αιθέριου” Steve Perry ο οποίος δημιουργεί μια μοναδική επικοινωνία με τον κόσμο και αποδεικνύει το πόσο τεράστιος frontman είναι σε κάθε του ερμηνεία.
Για τα τότε δεδομένα, ο ήχος είναι απλά κ-ρ-υ-σ-τ-ά-λ-λ-ι-ν-ο-ς και η παραγωγή γενικότερα αφού ανήκει στον μετρ των παραγωγών Kevin Elson (Lynyrd Skynyrd, Night Ranger, Mr. Big, Strangeways και φυσικά του “τιρινίνι” ή αλλιώς του θεϊκού The Final Countdown των επίσης θεών Europe) και να σταθούμε στο γεγονός ότι ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν δύο κομμάτια και ο λόγος γίνεται για τo “Dixie Highway” ένα εύθυμο up-tempo rock n roll κομμάτι το οποίο προορίζονταν για το επόμενο καταιγιστικό άλμπουμ που θα ακολουθούσε (Escape) αλλά δεν τα κατάφερε ποτέ και το “The Party’s Over (Hopelessly In Love)” ένα νέο studio κομμάτι που κλείνει ιδανικά το δίσκο, τα πλήκτρα του οποίου ηχογραφήθηκαν από τον session πιανίστα/πληκτρά Tim Gorman αφού ως γνωστόν, μετά το τέλος της περιοδείας, ο μεγάλος Gregg Rolie αποχώρησε από το συγκρότημα λόγω μουσικών διαφωνιών με τους υπόλοιπους και την περίοδο εκείνη η μπάντα βρίσκονταν προς αναζήτηση νέου μέλους ώσπου τελικά βρήκαν αντικαταστάτη στο πρόσωπο του Jonathan Cain και με το line-up αυτό έμελλε να βάλλουν τα θεμέλια ώστε να γιγαντωθούν τα επόμενα χρόνια ακόμα περισσότερο κυκλοφορώντας τα μεγαθήρια “Escape” (1981) και “Frontiers” (1983) και ένας σημαντικός λόγος που συντέλεσε στην μεταγενέστερη επιτυχία της μπάντας και τους μεταμόρφωσε σε αστέρες του μελωδικού ήχου, ήταν τα εκρηκτικά τους live και η αστείρευτη ενέργεια επί σκηνής και το εκπληκτικό τούτο εδώ live διαμάντι δικαιώνει αυτή την φήμη στο ακέραιο. Απαραίτητο σαφώς σε κάθε δισκοθήκη!
TRACK LISTING:
1.Majestic,
2.Where Were You,
3.Just The Same Way,
4.Line Of Fire,
5.Lights,
6.Stay Awhile,
7.Too Late,
8.Dixie Highway,
9.Feelin’ That Way,
10.Anytime,
11.Do You Recall
12.Walks Like A Lady,
13.La Do Da,
14.Lovin', Touchin', Squeezin',
15.Wheel In The Sky,
16.Any Way You Want It,
17.The Party's Over (Hopelessly In Love) (studio track)
ΜΕΛΗ:
Steve Perry (lead φωνητικά),
Neal Schon (κιθάρες),
Ross Valory (μπάσο),
Gregg Rolie (πλήκτρα, φωνή),
Steve Smith (τύμπανα)
Άρης Αβραμίδης

Nέο τεύχος για το Rockway magazine!

Κυκλοφορεί το νέο (No 6) τεύχος του ROCKWAY MAGAZINE με σημαντικές συνεντεύξεις παρουσιάσεις, κριτικές, νέες κυκλοφορίες, αφιερώματα, ελληνικά συγκροτήματα και πολλά άλλα ενδιαφέροντα θέματα από τον χώρου του melodic rock, hard rock και heavy metal.
Το Rockway Magazine διατίθεται εντελώς δωρεάν (free press) σε κεντρικά δισκοπωλεία της Αθήνας ενώ μπορεί να σας σταλεί και στο σπίτι (ειδικά για τους αναγνώστες της περιφέρειας αλλά και της Αττικής) χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση αρκεί στο info@rockway.gr ή στο hardrockway@gmail.com να μας στείλετε ολοκληρωμένα τα στοιχεία της διεύθυνσή σας.

Party Rockway.gr:Επεράσαμε όμορφα, όμορφα...

Το party της 1ης Οκτωβρίου στο φιλόξενο χώρου του Bat City θα μείνει για αρκετούς μήνες χαραγμένο στη μνήμη μας.

Ήταν πραγματικά μία υπέροχη βραδιά την οποία χάρηκαν οι φίλοι του Rockway.gr. και τους ευχαριστούμε από καρδιάς που μας τίμησαν με την παρουσία τους και μας έδωσαν δύναμη για να συνεχίσουμε ακόμη πιο παθιασμένα με αυτό που αγαπάμε. Mπορεί η εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου να ταλαιπώρησε αρκετούς φίλους μας από το μέσα - έξω για να απολαύσουν το τσιγαράκι τους όμως η δίψα του κόσμου να χαρεί μαζί μας την μουσική που λατρεύουμε κατόρθωσε να τους κρατήσει όλους μέσα….και να επικρατήσει στη συνέχεια ο σχετικός χαμός.

Η Jack Daniel’s είχε φροντίσει από νωρίς να ζεστάνει το κλίμα και το party ξεκίνησε με τους τρομερούς Danger Angel που όσοι ακόμη δεν τους έχετε δει live νομίζω ότι στερείτε από τους εαυτού σας μία αληθινή δόση ντόπιου ποιοτικού hard rock. Το show λοιπόν των Danger Angel διήρκησε περίπου μία ώρα ήταν απίθανο, μοναδικό, δυνατό και όλος ο κόσμος το καταχάρηκε και τραγούδησε τόσο τα δικά τους θαυμάσια κομμάτια από το πρώτο τους δίσκο όσο και τις τρομερές διασκευές που έπαιξαν (Ozzy, Talisman, Gotthard, Tyketto κ.α) και εμπλούτισαν το πρόγραμμα τους για χάριν των αναγνωστών του Rockway.gr Έπειτα την σκυτάλη πήραν οι dj’s του Rockway.gr που συνέχισαν στο υπόλοιπο της βραδιάς με melodic, hard και metal μελωδίες ενώ άλλη μεγάλη έκπληξη του party ήταν η παρουσία μελών από τους Spiritual Beggars που ήρθαν κατευθείαν από το “Κύτταρο” (ύστερα από το τρομερό live show που είχαν δώσει νωρίτερα)και ενθουσίασαν αρκετούς από τους παραβρισκόμενους οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός κι μοιράστηκαν μαζί τους φωτογραφίες και απόψεις. Οφείλω επίσης να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ ξανά σε όλα τα παιδιά που γράφουν και στηρίζουν ανιδιοτελώς τη προσπάθεια του Rockway.gr , τους αναγνώστες που το “έκαψαν” μαζί μας και να ευχαριστήσουμε επίσης τους φίλους μας από τους Outloud, Wolfcry, Firewind, 4Bitten, Spitfire, False Metal και πολλών άλλων συγκροτημάτων που μας τίμησαν με την παρουσία τους και απόλαυσαν παρέα μας το party του Rockway.gr . Οπότε τα λόγια είναι περιττά για να συνεχίσουμε να σας σχολιάζουμε πως περάσαμε γιατί αυτά δεν γράφονται αλλά απλά τα ζεις!!!
Φώτης “mr rockway” Μελέτης
ΥΓ: Το θετικό για εμάς ήταν ότι το party συνέπεσε με την κυκλοφορία του 6ο τεύχους του Rockway magazine(free press) και αρκετοί το προμηθεύτηκαν άμεσα από το Bat City. Η κούραση και το κόστος ήταν για άλλη μια φορά μεγάλο και αξίζουν πολλά μπράβο σε όλους τους συντελεστές αυτής της προσπάθειας.