Παρά το γεγονός ότι έχει καταφέρει να είναι αρκετά γνωστός στις
Η.Π.Α, στην πατρίδα του, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι θρύλος κυρίως για την
συνεργασία του με ποικιλία γνωστών βρετανών μουσικών superstars (τον
Dave Holland των Judas Priest, τον Mark Stanway των Magnum, τον Kex
Gorin των The Kick και Magnum, τον Peter Green των Notorious, τον Phil
Lynott των Thin Lizzy, John Sykes, Johnny Thunders, τον Adrian Lee των
Ya Ya, Stephen Bishop, τον Chris Thompson του Brian May και των Trevor
Rabin, Steelhouse Lane, Toto, Bonnie Tyler, Zeno, τον Philip Soussan
των Ozzy Osbourne και Toto τον Pino Palladino των The Law και Paul
Rodgers μεταξύ άλλων…).
Τώρα λοιπόν μετά από 27 χρόνια επανακυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ
"Dangerous Music". Εντύπωση πρώτη… Ο ήχος, που και στην πρώτη επανέκδοση
από τη Sanctuary/Castle (2000) ήταν άθλιος και στη δεύτερη από την
Angel Air (2010) είχε τουλάχιστον μερικές ακυκλοφόρητες συνθέσεις και
έτσι παρέβλεπες κάπως την μέτρια ποιότητα του ήχου, τουλάχιστον τώρα
είναι σε ψηφιακά επεξεργασμένη μορφή.
Αρκετά όμως με τον ήχο το "Dangerous Music" που είναι ένα πολύ
επιτυχημένο εμπορικά άλμπουμ που συνδυάζει radio rock, AOR και μελωδικό
Rock. Και ασφαλώς ο Robin George είναι ο τύπος του μουσικού, που έχει
την ικανότητα να συνδυάζει με επιτυχία εμπορικότητα και καλλιτεχνική
τιμιότητα, για αυτό και η μουσική του έχει απήχηση σε ευρύτερο φάσμα
ακροατών.
Προσέξτε τα: "Heartline", που ανοίγει το δίσκο και είναι μία εξαίρετη σύνθεση, "πιασάρικο" στο έπακρο με σόλο κιθάρας που σου εντυπώνονται, γενναίες δόσεις πλήκτρων και εξαίρετα φωνητικά από τους Chris Thompson και Pete Green. Στην "απαραίτητη" μπαλάντα το "Don't Turn Away" χωρίς να είναι υπερβολικά συναισθηματικό, σε προκαλεί για έναν χορό σώμα με σώμα (όπως τα party των 80s…).
Προσέξτε τα: "Heartline", που ανοίγει το δίσκο και είναι μία εξαίρετη σύνθεση, "πιασάρικο" στο έπακρο με σόλο κιθάρας που σου εντυπώνονται, γενναίες δόσεις πλήκτρων και εξαίρετα φωνητικά από τους Chris Thompson και Pete Green. Στην "απαραίτητη" μπαλάντα το "Don't Turn Away" χωρίς να είναι υπερβολικά συναισθηματικό, σε προκαλεί για έναν χορό σώμα με σώμα (όπως τα party των 80s…).
Τέλος, ιδιαίτερα σημαντική είναι η παρουσία εκπληκτικών μουσικών που
μοιράζονται το μπάσο: Pino Palladino (Paul Young, Genesis, Eric
Clapton, Jeff Beck, David Gilmour, Richard Ashcroft, D'Angelo, Joe
Walsh, Hank Marvin, Simon & Garfunkel …), ο Phil Lynott (Thin
Lizzy) και Phil Soussan (Ozzy, Billy Idol).
Το "Dangerous Music" ήταν μία εξαιρετική κυκλοφορία που χάθηκε
δυστυχώς η συνέχεια της με την κατάρρευση της εταιρείας που το
πρωτοκυκλοφόρησε (Bronze) .Έτσι λοιπόν αγοράζοντας το, αποφεύγετε τον
άθλιο ήχο του 2000 και έχετε και τα εξαιρετικά ακυκλοφόρητα επιπλέον
κομμάτια, οπότε καθόλου άσχημα, ε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.