Όσοι από εσάς γνωρίζετε τους Δανούς D.A.D. θα γνωρίζετε πως
αυτό δεν είναι κάποια νέα κυκλοφορία, αλλά η επανέκδοση της τελευταίας τους δισκογραφικής δουλειάς από το 2011 με τίτλο “Dic.Nii.Lan.Daft.Erd.Ark”.
Αυτό που διαφέρει από την πρώτη έκδοση είναι το bonus cd που περιέχει 5 από τα τραγούδια σε ενδιαφέρουσες ακουστικές εκτελέσεις και 11 τραγούδια τους σε live μορφή. Από το 1986 με το πρώτο δίσκο τους “Call Of The Wild” δώσανε ότι είχαν περισσότερο στην αλήτικη πλευρά του Hard rock, έχοντας αρκετά hits και στίχους πάντα όμορφους και επίκαιρους, έφτασαν στην 11η κυκλοφορία τους που περιέχει δυνατά και όμορφα τραγούδια στα οποία τόσες δεκαετίες μας έχουν συνηθίσει. Με το εναρκτήριο “A New Age Moving In”, το αισθησιακό “Ι Want What she's Got” και παντελονάτο “The End” όλα ξεκινάνε πρίμα και σιγά σιγά πιάνω τον εαυτό μου να τσιμπάει λίγο παραπάνω το volume. Έχοντας και εδώ πανέξυπνους στίχους που εμπνέουν (“I'm gonna hit that wall, I'm gonna take that fall, it feels good, I'll do it again"), οι DAD πολλά χρόνια μετά καταφέρνουν και πάλι να μπουν στην καρδιά μου.
Έχοντας και ένα πιο pop τραγουδάκι στην tracklist (“Fast On Wheels”), ίσως προσπαθώντας να μπει σε πιο πολλά σπίτια έτσι, χωρίς εκείνο βέβαια να είναι κακό, χάνει λίγο από την αλητεία τψν προηγουμένων. Για λίγα μόνο λεπτά, γιατί η φωνή του Jesper Binzer γρεζάρει ξανά και συνοδεύει τις άγριες κιθάρες στο “The Place Of The Heart”, που μπαλαντάρει ελαφρά και δίνει το απαιτούμενο ερωτισμό στο glam rock που πρεσβεύουν οι DAD. Ακολουθεί ένας ύμνος στα χαμένα νιάτα με το εξαίσιο “The Last Time in Neverland” (“And this will be the last chance, The last chance to die young”) και χωρίς το party να τελειώνει “Breaking them heart by heart” σε μια απόπειρα του στιχουργού Binzer να ενωθεί με τα συναισθήματα του και να ξυπνήσει τα δικά μας.
Πέφτουν οι ρυθμοί με το αργό “We all fall down” σε ένα ακόμα δείγμα γλυκιάς απαισιοδοξίας, που θα γυρίσει τούμπα ξανά με το “Wild Thing in The Woods”, με την πανέμορφη μπασογραμμή του κύριου Stig Pedersen σε ένα δίσκο που εξ ολοκλήρου μπορείς να αφιερώσεις στη γυναίκα της ζωής σου, πράγμα που φαίνεται και με το “Can't Explain what it Means”.
Και εκεί που σκέφτεσαι ότι δεν έχουν άλλη έμπνευση να σε κουνήσουν από τη θέση σου έρχεται το “Drag me to the Curb” και θες να πάρεις το κατσαβίδι που βρήκες μπροστά σου και να το χρησιμοποιήσεις σαν μικρόφωνο ξεβιδώνοντας τα νεύρα του γείτονα με την αγριοφωνάρα σου και για το δικό του καλό, οι DAD αποφάσισαν να έχουν αμέσως μετά το “Your Lips Are Sealed”, το οποίο ήσυχα κλείνει το δίσκο. Και έτσι έρχεται η ώρα να αλλάξουμε το πρώτο με το bonus CD και να ακούσουμε όμορφες ακουστικές εκτελέσεις των “I want what she's got”, “The End”, “A New Age Coming”, “The Last Time In Neverland” και “The Place of the Heart” όλες μία μία ανασκευασμένες έτσι ώστε, τα κομμάτια να μπορούν να σταθούν ως ανεξάρτητες συνθέσεις και να μπορούν έτσι, οι DAD να σας κρατούν και εναλλακτικά παρέα.
Καλογραμμένα και τα live κομμάτια, προφανώς κάπου ηχογραφημένα στη Δανία και συμπληρώνουν ένα λίρα εκατό σύνολο, που όλοι οι ποζεράδες και αλήτες πρέπει να έχουν στη δισκοθήκη τους. Αν ήταν φετινή κυκλοφορία και όχι επανέκδοση, θα έμπαινε σίγουρα πολύ ψηλά στο TOP 20 μου. Ότι καλύτερο έχω ακούσει στο είδος, μετά βέβαια την επιστροφή των The Cult με το “Choice of Weapon”.
Καθόλου περίεργο λοιπόν το γεγονός πως ψηφίστηκε δίσκος της χρονιάς στα Δανέζικα μουσικά βραβεία!
Δημήτρης Μαρσέλος
Αυτό που διαφέρει από την πρώτη έκδοση είναι το bonus cd που περιέχει 5 από τα τραγούδια σε ενδιαφέρουσες ακουστικές εκτελέσεις και 11 τραγούδια τους σε live μορφή. Από το 1986 με το πρώτο δίσκο τους “Call Of The Wild” δώσανε ότι είχαν περισσότερο στην αλήτικη πλευρά του Hard rock, έχοντας αρκετά hits και στίχους πάντα όμορφους και επίκαιρους, έφτασαν στην 11η κυκλοφορία τους που περιέχει δυνατά και όμορφα τραγούδια στα οποία τόσες δεκαετίες μας έχουν συνηθίσει. Με το εναρκτήριο “A New Age Moving In”, το αισθησιακό “Ι Want What she's Got” και παντελονάτο “The End” όλα ξεκινάνε πρίμα και σιγά σιγά πιάνω τον εαυτό μου να τσιμπάει λίγο παραπάνω το volume. Έχοντας και εδώ πανέξυπνους στίχους που εμπνέουν (“I'm gonna hit that wall, I'm gonna take that fall, it feels good, I'll do it again"), οι DAD πολλά χρόνια μετά καταφέρνουν και πάλι να μπουν στην καρδιά μου.
Έχοντας και ένα πιο pop τραγουδάκι στην tracklist (“Fast On Wheels”), ίσως προσπαθώντας να μπει σε πιο πολλά σπίτια έτσι, χωρίς εκείνο βέβαια να είναι κακό, χάνει λίγο από την αλητεία τψν προηγουμένων. Για λίγα μόνο λεπτά, γιατί η φωνή του Jesper Binzer γρεζάρει ξανά και συνοδεύει τις άγριες κιθάρες στο “The Place Of The Heart”, που μπαλαντάρει ελαφρά και δίνει το απαιτούμενο ερωτισμό στο glam rock που πρεσβεύουν οι DAD. Ακολουθεί ένας ύμνος στα χαμένα νιάτα με το εξαίσιο “The Last Time in Neverland” (“And this will be the last chance, The last chance to die young”) και χωρίς το party να τελειώνει “Breaking them heart by heart” σε μια απόπειρα του στιχουργού Binzer να ενωθεί με τα συναισθήματα του και να ξυπνήσει τα δικά μας.
Πέφτουν οι ρυθμοί με το αργό “We all fall down” σε ένα ακόμα δείγμα γλυκιάς απαισιοδοξίας, που θα γυρίσει τούμπα ξανά με το “Wild Thing in The Woods”, με την πανέμορφη μπασογραμμή του κύριου Stig Pedersen σε ένα δίσκο που εξ ολοκλήρου μπορείς να αφιερώσεις στη γυναίκα της ζωής σου, πράγμα που φαίνεται και με το “Can't Explain what it Means”.
Και εκεί που σκέφτεσαι ότι δεν έχουν άλλη έμπνευση να σε κουνήσουν από τη θέση σου έρχεται το “Drag me to the Curb” και θες να πάρεις το κατσαβίδι που βρήκες μπροστά σου και να το χρησιμοποιήσεις σαν μικρόφωνο ξεβιδώνοντας τα νεύρα του γείτονα με την αγριοφωνάρα σου και για το δικό του καλό, οι DAD αποφάσισαν να έχουν αμέσως μετά το “Your Lips Are Sealed”, το οποίο ήσυχα κλείνει το δίσκο. Και έτσι έρχεται η ώρα να αλλάξουμε το πρώτο με το bonus CD και να ακούσουμε όμορφες ακουστικές εκτελέσεις των “I want what she's got”, “The End”, “A New Age Coming”, “The Last Time In Neverland” και “The Place of the Heart” όλες μία μία ανασκευασμένες έτσι ώστε, τα κομμάτια να μπορούν να σταθούν ως ανεξάρτητες συνθέσεις και να μπορούν έτσι, οι DAD να σας κρατούν και εναλλακτικά παρέα.
Καλογραμμένα και τα live κομμάτια, προφανώς κάπου ηχογραφημένα στη Δανία και συμπληρώνουν ένα λίρα εκατό σύνολο, που όλοι οι ποζεράδες και αλήτες πρέπει να έχουν στη δισκοθήκη τους. Αν ήταν φετινή κυκλοφορία και όχι επανέκδοση, θα έμπαινε σίγουρα πολύ ψηλά στο TOP 20 μου. Ότι καλύτερο έχω ακούσει στο είδος, μετά βέβαια την επιστροφή των The Cult με το “Choice of Weapon”.
Καθόλου περίεργο λοιπόν το γεγονός πως ψηφίστηκε δίσκος της χρονιάς στα Δανέζικα μουσικά βραβεία!
Δημήτρης Μαρσέλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.