Πατάω play λοιπόν και απο τα ηχεία ξεπηδούν οι πρώτες νότες του “Punkatolia” το οποίο μπορώ να το χαρακτηρίσω ως “ναι μεν, αλλά”. Και εξηγούμαι: ενώ ξεκινάει με τις καλύτερες προδιαγραφές, κατά την ακροάση του μου αφήνει την εντύπωση πως θέλει να καταλήξει κάπου, αλλά τελικά απλώς επαναλαμβάνεται και δεν καταλήγει πουθενά. Από εκεί και πέρα η ακρόαση συνεχίζεται κάπως αδιάφορα θα έλεγα. Μόνο προς το τέλος του δίσκου με τα “PR Smiles” και “So We Joke About Death” μοιάζει να σώζεται λίγο η κατάσταση, αλλά είναι ήδη αργά. Ο δίσκος αποτελείται συνολικά από 7 ορχηστρικές συνθέσεις διάρκειας περίπου 40 λεπτών κατά τις οποίες το post rock φλερτάρει σε σημεία με το post punk και την “ψυχεδέλεια”, ενώ δεν λείπουν και κάποια κιθαριστικά ξεσπάσματα.
Εν κατακλείδι, το πρώτο πόνημα των Lazy Aftershow δεν είναι καθόλου κακό σε γενικές γραμμές, αλλά νομίζω πως η επιλογή του επιθέτου Lazy, μόνο τυχαία δεν είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.