Όταν πρωτάκουσα τους σκωτσέζους Simple Minds στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ως μαθητούδι του γυμνασίου ποτέ δεν περίμενα ότι τριάντα χρόνια μετά η περίφημη μπάντα θα συνέχιζε να κυκλοφορεί αξιόλογα άλμπουμ.
Μάλιστα η φετινή χρονιά θυμίζει έντονα πολύ τα eighties αφού νέο δίσκο έχουν οι U2, ο Bryan Ferry, ο Billy Idol, η Steve Nicks, Robert Plant και παράλληλα κυκλοφορούν συλλογές από David Bowie, Queen, Ozzy
και όλα δείχνουν ότι παρά την ηλικία τους μερικοί καλλιτέχνες έχουν
νικήσει το χρόνο και αυτό μας αρέσει πάρα πολύ αφού και εμείς
αναγεννιόμαστε κα νιώθουμε ότι περνάμε δεύτερη και τρίτη εφηβεία.
Ας τελειώσουμε λοιπόν με τις αναμνήσεις και το παρελθόν και να έρθουμε τώρα στο καινούργιο δίσκο των Simple Minds, οι οποίοι έχουν τιμήσει τη χώρα μας και συναυλιακά.
To “Big Music” έχει έντονο το άρωμα των γλυκών, βροχερών μελωδιών της κλασσικών άλμπουμ του γκρουπ στα χρόνια της μεγάλης δόξας του, όπου ξεπερνούσαν σε αποδοχή μέχρι και τους μόνιμους τότε ανταγωνιστές τους, ιρλανδούς U2. Φυσικά από τα μέσα των ’90 η μπάντα έκανε κοιλιά σε όλα τα επίπεδα αλλά ποτέ κατά την γνώμη μου δεν πούλησε “επιλεκτική αγωνιστικότητα ”, και δήθεν πολιτικές ευαισθησίες όπως έκανε ο συνάδελφος του Βοno ενώ ευτυχώς οι τελευταίες στούντιο δουλειές τους δείχνουν ότι δεν έχουν απωλέσει τον μουσικό τους οίστρο.
To μεγάλο όπλο του συγκροτήματος όλα αυτά τα χρόνια αλλά και στο ολόφρεσκο “Big Music” είναι η μαγική φωνή του Jim Kerr, ο οποίος για άλλη μια φορά διαθέτει ένα ουράνιο χάρισμα και πετυχαίνει να καλύπτει τις όποιες συνθετικές αδυναμίες μπορεί να υπάρχουν.
Ο δίσκος ξεκινά με το καταπληκτικό "Blindfolded" με τον Charlie Burchill να φτιάχνει μοναδικά κιθαριστικά κεντήματα με λιγοστά αγγίγματα και χωρίς να κάνει τις υπερβολές των βιρτουόζων του οργάνου και επιβεβαιώνει πανηγυρικά το ξεχωριστό ρυθμικό ύφος της μπάντας. Στο "Honest Town" κυριαχούν οι ampient ρυθμοί με τα κήμπορντς και τη μελωδική αύρα του Jim Kerr να μας “κολλάει” ξανά στα ’80.
Το ομότιτλο κομμάτι δείχνει ακόμη και εν έτη 2014 πόσο προοδευτικό γκρουπ είναι οι σκωτσέζοι που πειραματίζονται με ήχους και εφέ που αναδεικνύουν την ευρηματικότητα τους. To "Blood Diamonds" βγάζει μία ευχάριστη επιμονή του γκρουπ σε χορευτικές ποπ-ροκ καταστάσεις ενώ το "Let the Day Begin" ακούγεται σαν μία rock εκδοχή των Depeche Mode.
Tα "Concrete and Cherry Blossom" και "Imagination"
είναι καθαρά ξεσηκωματικά κομμάτια με το συνθετικό ντουέτο Kerr και Burchill να δημιουργούν στιγμές κιθαριστικής και ερμηνευτικής ευδαιμονίας.
Tα “Human”, "Midnight Walking" και "Broken Glass Park" περιέχουν ένα ανεξάντλητο γοητευτικό ποπ υπόβαθρο με εμπνευσμένες εναλλαγές ενώ τα "Kill or Cure" και "Spirited Away" θεωρώ ότι είναι οι “χρυσές” μετριότητες του δίσκου.
Στη deluxe έκδοση του “Big Music” υπάρχουν επιπλέον έξι κομμάτια όπου περιλαμβάνονται και δύο υπέροχες διασκευές του "Riders on the Storm" (απίστευτη εκτέλεση) των θρυλικών Doors καθώς και του “Dancing Barefoot” της λατρεμένης Patti Smith ενώ ξεχωρίζει και το θαυμάσιο "Liaison".
Το 16ο άλμπουμ των Simple Minds μας άρεσε και μας καθήλωσε και κυρίως κατόρθωσε να μας ταξιδέψει σε εποχές που κυριαρχούσε το λυτρωτικό συναίσθημα, οι δυνατές μελωδίες και η αφοσίωση στη δημιουργία καλής και ευφάνταστης μουσικής… Άξιοι
Φώτης Μελέτης
Ας τελειώσουμε λοιπόν με τις αναμνήσεις και το παρελθόν και να έρθουμε τώρα στο καινούργιο δίσκο των Simple Minds, οι οποίοι έχουν τιμήσει τη χώρα μας και συναυλιακά.
To “Big Music” έχει έντονο το άρωμα των γλυκών, βροχερών μελωδιών της κλασσικών άλμπουμ του γκρουπ στα χρόνια της μεγάλης δόξας του, όπου ξεπερνούσαν σε αποδοχή μέχρι και τους μόνιμους τότε ανταγωνιστές τους, ιρλανδούς U2. Φυσικά από τα μέσα των ’90 η μπάντα έκανε κοιλιά σε όλα τα επίπεδα αλλά ποτέ κατά την γνώμη μου δεν πούλησε “επιλεκτική αγωνιστικότητα ”, και δήθεν πολιτικές ευαισθησίες όπως έκανε ο συνάδελφος του Βοno ενώ ευτυχώς οι τελευταίες στούντιο δουλειές τους δείχνουν ότι δεν έχουν απωλέσει τον μουσικό τους οίστρο.
To μεγάλο όπλο του συγκροτήματος όλα αυτά τα χρόνια αλλά και στο ολόφρεσκο “Big Music” είναι η μαγική φωνή του Jim Kerr, ο οποίος για άλλη μια φορά διαθέτει ένα ουράνιο χάρισμα και πετυχαίνει να καλύπτει τις όποιες συνθετικές αδυναμίες μπορεί να υπάρχουν.
Ο δίσκος ξεκινά με το καταπληκτικό "Blindfolded" με τον Charlie Burchill να φτιάχνει μοναδικά κιθαριστικά κεντήματα με λιγοστά αγγίγματα και χωρίς να κάνει τις υπερβολές των βιρτουόζων του οργάνου και επιβεβαιώνει πανηγυρικά το ξεχωριστό ρυθμικό ύφος της μπάντας. Στο "Honest Town" κυριαχούν οι ampient ρυθμοί με τα κήμπορντς και τη μελωδική αύρα του Jim Kerr να μας “κολλάει” ξανά στα ’80.
Το ομότιτλο κομμάτι δείχνει ακόμη και εν έτη 2014 πόσο προοδευτικό γκρουπ είναι οι σκωτσέζοι που πειραματίζονται με ήχους και εφέ που αναδεικνύουν την ευρηματικότητα τους. To "Blood Diamonds" βγάζει μία ευχάριστη επιμονή του γκρουπ σε χορευτικές ποπ-ροκ καταστάσεις ενώ το "Let the Day Begin" ακούγεται σαν μία rock εκδοχή των Depeche Mode.
Tα "Concrete and Cherry Blossom" και "Imagination"
είναι καθαρά ξεσηκωματικά κομμάτια με το συνθετικό ντουέτο Kerr και Burchill να δημιουργούν στιγμές κιθαριστικής και ερμηνευτικής ευδαιμονίας.
Tα “Human”, "Midnight Walking" και "Broken Glass Park" περιέχουν ένα ανεξάντλητο γοητευτικό ποπ υπόβαθρο με εμπνευσμένες εναλλαγές ενώ τα "Kill or Cure" και "Spirited Away" θεωρώ ότι είναι οι “χρυσές” μετριότητες του δίσκου.
Στη deluxe έκδοση του “Big Music” υπάρχουν επιπλέον έξι κομμάτια όπου περιλαμβάνονται και δύο υπέροχες διασκευές του "Riders on the Storm" (απίστευτη εκτέλεση) των θρυλικών Doors καθώς και του “Dancing Barefoot” της λατρεμένης Patti Smith ενώ ξεχωρίζει και το θαυμάσιο "Liaison".
Το 16ο άλμπουμ των Simple Minds μας άρεσε και μας καθήλωσε και κυρίως κατόρθωσε να μας ταξιδέψει σε εποχές που κυριαρχούσε το λυτρωτικό συναίσθημα, οι δυνατές μελωδίες και η αφοσίωση στη δημιουργία καλής και ευφάνταστης μουσικής… Άξιοι
Φώτης Μελέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.