The Cult: "Hidden City"

Η τριλογία που ξεκίνησε το 2007 με το “Born Into This”,

συνεχίστηκε το 2012 με το “Choice Of Weapon”, ολοκληρώνεται πια με το “Hidden City” που σύντομα θα βρίσκεται στα ράφια των δισκοπωλείων αλλά και σε ηλεκτρονικές μορφές όπως συνηθίζεται τελευταία.

Ο συνδετικός κρίκος που ενώνει αυτούς τους τρις δίσκους, αφορά μια αλληλένδετη σειρά εμπειριών και οράματα με τα υποκειμενικά θέματα της λύτρωσης και της αναγέννησης, μπολιασμένα με την μουσική των The Cult ή καλύτερα του Ian Astbury και του Billy Duffy. Η μπάντα αυτή τη στιγμή νομίζω ότι βρίσκεται στα καλύτερά της εδώ, κάτι που απουσίαζε για πολλά χρόνια.
Το σχήμα απαρτίζουν εκτός από τον Ian (που παίζει και κιθάρα εδώ) και τον Duffy, από τον έτερο συνοδοιπόρο από το 2006 John Tempesta στα τύμπανα, Damon Fox (πλήκτρα, κιθάρα, δεύτερα φωνητικά), Chris Chaney (μπάσο), Bob Rock (κιθάρα και πλήκτρα) και για τις ζωντανές εμφανίσεις χρέη μπασίστα εκτελεί ό Grant Firzpatrick.

  Το “Hidden City” με το που πατάς το κουμπί για να ξεκινήσει, σε πιάνει από τα μούτρα με το “Dark Energy” το οποίο ξεκινά με ένα up tempo και αρχίζει να ξετυλίγεται σταδιακά αποκαλύπτοντάς σου το τι κρύβεται σε αυτό αλλά και στην πορεία. Όλα τα στοιχεία που λατρέψαμε στους “The Cult” βρίσκονται εδώ και κάνουν παρέλαση, είτε με σκοτεινά κομμάτια και πιο μυστικιστικά (“Deeply Ordered Chaos”), χορευτικά σημεία (“Dance The Night”), μπαλάντες (“In Blood” ή “Birds Of Paradise”), γοτθικά και hard rock (“Lilies”), λίγο πιο art και jazzy (“Sound And Fury”), πιο σκληρά (“Heathens”, “Avalanche Of Light”). Με λίγα λόγια, μέσα στις δώδεκα συνθέσεις του, χωρίς bonus καλούδια αυτή τη φορά, έχει από όλα ο μπαξές. Όλα τα στοιχεία που αγαπήσαμε στους The Cult, δηλώνουν βροντερό παρόν.
  Το άλμπουμ λοιπόν, πρόκειται για μια πιο σύγχρονη και πιο hard rock εκδοχή τους, με ποικιλία, αλλά όχι ακριβώς στο ίδιο στυλ που έγιναν γνωστοί. Αν όμως το ακούσετε προσεχτικά, θα εντοπίσετε και τα χορωδιακά μέρη, και το σήμα κατατεθέν στις κιθάρες και τα riffs και φυσικά την όμορφη και λυρική ποίηση του Ian. Για τον γράφοντα, το “Hidden City” είναι ότι καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο έχουν κυκλοφορήσει από την εποχή του “Ceremony”. Οι The Cult είναι σε τρελά κέφια (όπως και η φωνή του Ian Astbury). ώριμοι, σύγχρονοι, πιο δεμένοι από ποτέ, με τον κλασικό τους ήχο να δηλώνει παρόν.
  Έχοντας σαν γνώμονα όλα τα παραπάνω, συν τον επιπλέον ξάφνιασμα με την έναρξή του που σου αφήνει τις θετικότερες τον εντυπώσεων (και είναι δύσκολο μετά να αλλάξεις γνώμη ακούγοντας και το υπόλοιπο άλμπουμ), δεν έχω παρά να το προτείνω ανεπιφύλακτα και μάλιστα να το φυλάξω στο συρτάρι για τα υποψήφια καλύτερα της χρονιάς που διανύουμε (και δεν είναι απλά ενθουσιασμός).
Ναι, από τώρα γιατί οι The Cult επέστρεψαν και είναι λατρεία, τέλος!

Γιώργος Βαλιμίτης

Υ.Γ.: Το άλμπουμ σπέρνει και θερίζει, φέρτε τους και από τα μέρη μας!