Mike Tramp: “Maybe Tomorrow”

Άλλη μία όμορφη δισκογραφική σόλο δουλειά από τον frontman των White Lion, Mike Tramp που όσο μεγαλώνει γίνεται όλο ώριμος και πιο εσωστρεφής σε σημείο ο λόγος και η ερμηνεία του να περιέχει έναν απλό ποιητικό τόνο.

Ο εμπνευσμένος συνδυασμός τρυφερών μελωδιών, λυρικών ερμηνειών και ήρεμων ρυθμών με τις ηλεκτροακουστικές κιθάρες και τις λιτές ενορχηστρώσεις να έχουν σημαντικό ρόλο μιας και είναι κάτι που το επαναλαμβάνει συνεχώς στους τελευταίους σόλο δίσκους του ο Δανός τραγουδιστής αφού φαίνεται ότι είναι κάτι που τον ευχαριστεί και θέλει να το μεταδώσει και στους οπαδούς του.
Σίγουρα η εποχή των White Lion έχει περάσει ανεπιστρεπτί και όσοι περιμένουν ανάλογες συνθέσεις από το δοξασμένο παρελθόν θα απογοητευθούν σφόδρα μιας και ο Mike Tramp έχει αλλάξει αρκετά εδώ και πολλά χρόνια και τραγουδά για πράματα της καθημερινότητας με μικρή δόση μελαγχολίας και νοσταλγίας αλλά αφήνοντας πάντα μία νότα αισιοδοξίας και χαράς.
Το άλμπουμ ξεκινά δυνατά  με το εξαιρετικό  “Coming Home” που θυμίζει λίγο από Tom Petty ενώ ακολουθεί το ταξιδάρικο “It's Not How We Do It” . Άλλωστε σε όλη την καριέρα του ο Mike Tramp είχε μία μεγάλη αγάπη για τις μηχανές και απεικονίζεται συνεχώς τόσο στα βίντεο κλιπ (βλέπε το προπέρσινο  “Give It All You Got” , αλλά και το κλασσικό “Radar Love”) αλλά και στα εξώφυλλα των άλμπουμ των όπως κάνει και στο “Maybe Tomorrow”.
Η συνέχεια στον δίσκο ανήκει στα μελωδικά “Spring" και “Would I Lie To You"  ενώ έπεται το “Rust And Dust"  σε ρυθμούς που φέρνουν έστω και λίγο από την εποχή των White Lion. Στο άλμπουμ συναντάμε μία υπέροχη μπαλάντα το “Time And Place" που  είναι εκτελεσμένη μόνο σε φωνή και πιάνο και ακολουθεί το μπητλικό  (ιδιαίτερα στο ρεφρέν) “What More Can I Say" ενώ  το  “Why Even Worry At All"  περιέχει αρκετά γυρίσματα που από σύγχρονους U2 και Bon Jovi.
To άλμπουμ κλείνει με το ομότιλο “Maybe Tomorrow" και αποτελεί μία από τις πιο δυνατές στιγμές του άλμπουμ όπου το πιάνο και η ερμηνεία του Mike Tramp είναι πολύ συναισθηματική και τρυφερή με το κιθαριστικό σόλο να απογειώνει την σύνθεση.
Το έχουμε ξαναγράψει κι παλιότερα και θα το επαναλαμβάνουμε ότι ο Mike Tramp  μεγαλώνει και γίνεται σαν το παλιό κρασί, με ερμηνείες και μελωδίες που μπορεί να ακούγονται ολίγον ρετρό αλλά περιέχουν πολύ καρδιά, αγάπη, ζεστασιά και επιθυμία για ζωή με την απλότητα που οι περισσότεροι από εμάς αναζητούμε.

Φώτης Μελέτης