Ένατη στούντιο δουλειά για τους Καναδούς ρόκερ
με πάνω από είκοσι χρόνια δισκογραφικής παρουσίας και φαίνεται ότι παρά
τις αντιδράσεις που έχουν από μία μερίδα του κοινού και των κριτικών
κατoρθώνουν να κυκλοφορούν αξιοπρεπείς δίσκους.
Το κουαρτέτο δείχνει ότι έχει ξεπεράσει προ πολλού τις δάφνες του περίφημου πλέον “How You Remind Me” και παράλληλα φαίνεται ότι προσπαθεί οι συνθέσεις του να μην θυμίζουν τον ήχο που κάποιοι τον λατρεύουν αλλά και αρκετοί τον μισούν θανάσιμα.
Oι Nickelback σε τούτη την νέα δισκογραφική κυκλοφορία έχουν κάνει τον ήχο τους πιο επιθετικό και λίγο “πιο Metallica” θα λέγαμε. Αυτό καταγράφεται με απόλυτο τρόπο στα "Coin for the Ferryman", "Must Be Nice", "The Betrayal (Act III)" αλλά και στο εξαιρετικό ομότιτλο κομμάτι.
Τα μπαλαντοειδή "After the Rain", "Home" και "Song on Fire" αναδεικνύουν την πιο μελωδική πλευρά της μπάντας ενώ τα πανέμορφα "Silent Majority" και "Every Time We're Together" θυμίζουν τον γνωστό ήχο που καθιέρωσε και έκανε δημοφιλές το γκρουπ σε όλο τον κόσμο.
Το άλμπουμ κλείνει κάπως απρόσμενα με το ορχηστρικό "The Betrayal (Act I)" ενώ μεγάλη έκπληξη αποτελεί και η κιθαριστική παρουσία του Nuno Bettencourt (Extreme), στον δυναμίτη "For the River".
Μεγάλο ατού αποτελεί επίσης και η κρυστάλλινη παραγωγή της μπάντας παρέα με τον Chris Baseford που έχουν καθαρίσει από κάθε τι περιττό το “Feed The Machine” με συνέπεια να ακούγεται φρέσκο και δυναμικό.
Συνοπτικά θα λέγαμε ότι οι Nickelback κατόρθωσαν να μην αντιγράψουν τόσο πολύ τον εαυτό τους και να μας χαρίσουν έναν θαυμάσιο metal-rock δίσκο.
Φώτης Μελέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.