Επιστροφή μετά από δώδεκα χρόνια, σε στούντιο
κυκλοφορία με νέα κομμάτια οι Αμερικανοί STYX και για άλλη μια φορά το
θρυλικό συγκρότημα που διακρίθηκε κυρίως στις δεκαετίες ’70 και ’80
ηχογράφησε έναν εξαιρετικό δίσκο τιμώντας πρωτίστως την ιστορία του αλλά
και δείχνοντας σεβασμό στους πολλαπλούς οπαδούς του.
Έχουμε γράψει επανειλημμένως ότι συγκροτήματα όπως οι Styx, Journey, Toto, Foreigner, REO Speedwagon , Asia, Survivor, Loverboy έχουν
συκοφαντηθεί από τις ντόπιους metal και alternative αυθεντίες αφενός
για την εμπορικότητα των συνθέσεων τους και αφετέρου για τον mainstream
ήχο τους ενώ παράλληλα ηρωοποιούσαν καθετί παρακμιακό βίαιο και
φιλοσοφημένο ατάλαντο.
Δυστυχώς για όλους αυτούς τους ειδήμονες οι συγκεκριμένες μπάντες παίζουν απλά μελωδικό rock ‘n roll άλλοτε με λιτό ύφος και άλλοτε με πιο πολύπλοκη ενορχήστρωση και πραγματοποιούν εδώ και δεκαετίες πετυχημένες συναυλίες σε γεμάτες αίθουσες, κυκλοφορούν αξιόλογα άλμπουμ και φυσικά αρκετοί οι δίσκοι τους έχουν μείνει κλασσικοί και θα πουλούν μέχρι τον επόμενο αιώνα!
Ερχόμενοι τώρα στη νέα κυκλοφορία των STYX το ευχάριστο είναι ότι εκτός από το στιχουργικό concept του “Misson” που αναφέρεται σε μία επανδρωμένη αποστολή στον Άρη το έτος 2033 έχουμε μία άριστη prog/aor-rock δημιουργία που δείχνει το μεγαλείο ενός συγκροτήματος που μπορεί άνετα να ξεδιπλώνει το ταλέντο της ακόμη όταν όλα τα μέλη του γκρουπ (εξαιρείται ο 49χρονος ντράμερ Todd Sucherman) διανύουν την έκτη δεκαετία της ζωής τους.
To άλμπουμ ξεκινά με το ολιγόλεπτο ορχηστρικό "Gone Gone Gone" σε prog ρυθμούς και συνεχίζει με το καταιγιστικό παλιοροκάδικο “Gone Gone Gone” με τον Lawrence Gowan να τραγουδά με το ρεφρέν να είναι μία χορωδιακή πανδαισία που σε γυρίζει στις παλιές δοξασμένες μέρες του γκρουπ.
Ακολουθεί το “Hundred Million Miles From Home” σε πιο χαλαρούς σχεδόν funky ρυθμούς με ένα πανέμορφο ρεφρέν καθώς αυτή την φορά συναντάμε τον Tommy Shaw στα φωνητικά ενώ στο “Trouble At The Big Show” τον πρώτο ρόλο στο μικρόφωνο αναλαμβάνει η παλιά καραβάνα της μπάντας ο κιθαρίστας James "JY" Young στο θαυμάσιο “Trouble At The Big Show” με τα δεύτερα φωνητικά να κάνουν ντουέτο μαζί του.
To “Locomotive” αποτελεί μία από τις γοητευτικές συνθέσεις των Styx αφού το λυρικό ξεκίνημα μετατρέπεται σε ένα διαστημικό ροκ ταξίδι με τα δεύτερα φωνητικά να θυμίζουν κάτι μεταξύ America και Crosby,Still Nash and Young (οι επιρροές είναι εμφανείς σε αρκετές συνθέσεις) και το κιθαριστικό σόλο να έχει κάτι από την μαγεία του David Gilmour!
To “Radio Silence” ξεκινά με μια ανατριχιαστική ερμηνεία του Tommy Shaw βοηθούμενη από τα space πλήκτρα του Lawrence Gowan ενώ στη συνέχεια ακούγεται ένα επιβλητικό ρεφρέν όπου αποδεικνύει για ποιο λόγο ετούτη η μπάντα υπάρχει 45 χρόνια!!!
Η μπαλάντα “The Greater Good” ακούγεται ονειρεμένη και ταξιδιάρικη με τον Lawrence Gowan να έχει τον πρώτο λόγο στα φωνητικά όπως και στο εξαίσιο “Time May Bend” που κινείται περίπου στα ίδια ηχητικά μονοπάτια.
Το ατμοσφαιρικό "Ten Thousand Ways" ουσιαστικά είναι η εισαγωγή του εξαιρετικού "Red Storm" όπου ο στίχος “There’s no turning back, going to make it to the mother-ship” τα περιγράφει όλα. Μία σύνθεση που παντρεύει την μελωδικότητα, την ουράνια ερμηνεία του Tommy Shaw , τα πλήκτρα made in seventies και την εκρηκτικότητα του ντράμερ Todd Sucherman.
Το μόλις 17 δευτερόλεπτων “All Systems Stable” δίνει την σκυτάλη στο “Khedive” με τα πλήκτρα να δίνουν μοναδικό ρεσιτάλ και την κιθάρα απλά να θυμίζει κάποιο ξεχασμένο σόλο του Brian May.
O δίσκος κλείνει με το “The Outpost” σε mainstream prog-rock ρυθμούς και περιέχει πανέμορφα γυρίσματα ενώ το “Mission To Mars” είναι ένας χαρούμενος-νοσταλγικός επίλογος.
Οι Styx με τούτο το άλμπουμ κατέθεσαν ψυχή και έμπνευση χωρίς εκπτώσεις στις συνθέσεις τους και κυρίως είχαν έναν παραγωγό τον Will Evankovich (βοήθησε και στα Synthesizers, και στις κιθάρες) που κατόρθωσε να ανανεώσει τον ήχο της μπάντας και να μας μεταδώσει μια ροκ γαλήνη που την έχουμε τόσο ανάγκη μπροστά στην ακατάσχετη ηχορύπανση που δέχονται τα αυτιά μας εδώ και δύο δεκαετίες από τους κήρυκες του μίσους .
Φώτης Μελέτης
Δυστυχώς για όλους αυτούς τους ειδήμονες οι συγκεκριμένες μπάντες παίζουν απλά μελωδικό rock ‘n roll άλλοτε με λιτό ύφος και άλλοτε με πιο πολύπλοκη ενορχήστρωση και πραγματοποιούν εδώ και δεκαετίες πετυχημένες συναυλίες σε γεμάτες αίθουσες, κυκλοφορούν αξιόλογα άλμπουμ και φυσικά αρκετοί οι δίσκοι τους έχουν μείνει κλασσικοί και θα πουλούν μέχρι τον επόμενο αιώνα!
Ερχόμενοι τώρα στη νέα κυκλοφορία των STYX το ευχάριστο είναι ότι εκτός από το στιχουργικό concept του “Misson” που αναφέρεται σε μία επανδρωμένη αποστολή στον Άρη το έτος 2033 έχουμε μία άριστη prog/aor-rock δημιουργία που δείχνει το μεγαλείο ενός συγκροτήματος που μπορεί άνετα να ξεδιπλώνει το ταλέντο της ακόμη όταν όλα τα μέλη του γκρουπ (εξαιρείται ο 49χρονος ντράμερ Todd Sucherman) διανύουν την έκτη δεκαετία της ζωής τους.
To άλμπουμ ξεκινά με το ολιγόλεπτο ορχηστρικό "Gone Gone Gone" σε prog ρυθμούς και συνεχίζει με το καταιγιστικό παλιοροκάδικο “Gone Gone Gone” με τον Lawrence Gowan να τραγουδά με το ρεφρέν να είναι μία χορωδιακή πανδαισία που σε γυρίζει στις παλιές δοξασμένες μέρες του γκρουπ.
Ακολουθεί το “Hundred Million Miles From Home” σε πιο χαλαρούς σχεδόν funky ρυθμούς με ένα πανέμορφο ρεφρέν καθώς αυτή την φορά συναντάμε τον Tommy Shaw στα φωνητικά ενώ στο “Trouble At The Big Show” τον πρώτο ρόλο στο μικρόφωνο αναλαμβάνει η παλιά καραβάνα της μπάντας ο κιθαρίστας James "JY" Young στο θαυμάσιο “Trouble At The Big Show” με τα δεύτερα φωνητικά να κάνουν ντουέτο μαζί του.
To “Locomotive” αποτελεί μία από τις γοητευτικές συνθέσεις των Styx αφού το λυρικό ξεκίνημα μετατρέπεται σε ένα διαστημικό ροκ ταξίδι με τα δεύτερα φωνητικά να θυμίζουν κάτι μεταξύ America και Crosby,Still Nash and Young (οι επιρροές είναι εμφανείς σε αρκετές συνθέσεις) και το κιθαριστικό σόλο να έχει κάτι από την μαγεία του David Gilmour!
To “Radio Silence” ξεκινά με μια ανατριχιαστική ερμηνεία του Tommy Shaw βοηθούμενη από τα space πλήκτρα του Lawrence Gowan ενώ στη συνέχεια ακούγεται ένα επιβλητικό ρεφρέν όπου αποδεικνύει για ποιο λόγο ετούτη η μπάντα υπάρχει 45 χρόνια!!!
Η μπαλάντα “The Greater Good” ακούγεται ονειρεμένη και ταξιδιάρικη με τον Lawrence Gowan να έχει τον πρώτο λόγο στα φωνητικά όπως και στο εξαίσιο “Time May Bend” που κινείται περίπου στα ίδια ηχητικά μονοπάτια.
Το ατμοσφαιρικό "Ten Thousand Ways" ουσιαστικά είναι η εισαγωγή του εξαιρετικού "Red Storm" όπου ο στίχος “There’s no turning back, going to make it to the mother-ship” τα περιγράφει όλα. Μία σύνθεση που παντρεύει την μελωδικότητα, την ουράνια ερμηνεία του Tommy Shaw , τα πλήκτρα made in seventies και την εκρηκτικότητα του ντράμερ Todd Sucherman.
Το μόλις 17 δευτερόλεπτων “All Systems Stable” δίνει την σκυτάλη στο “Khedive” με τα πλήκτρα να δίνουν μοναδικό ρεσιτάλ και την κιθάρα απλά να θυμίζει κάποιο ξεχασμένο σόλο του Brian May.
O δίσκος κλείνει με το “The Outpost” σε mainstream prog-rock ρυθμούς και περιέχει πανέμορφα γυρίσματα ενώ το “Mission To Mars” είναι ένας χαρούμενος-νοσταλγικός επίλογος.
Οι Styx με τούτο το άλμπουμ κατέθεσαν ψυχή και έμπνευση χωρίς εκπτώσεις στις συνθέσεις τους και κυρίως είχαν έναν παραγωγό τον Will Evankovich (βοήθησε και στα Synthesizers, και στις κιθάρες) που κατόρθωσε να ανανεώσει τον ήχο της μπάντας και να μας μεταδώσει μια ροκ γαλήνη που την έχουμε τόσο ανάγκη μπροστά στην ακατάσχετη ηχορύπανση που δέχονται τα αυτιά μας εδώ και δύο δεκαετίες από τους κήρυκες του μίσους .
Φώτης Μελέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.