Όταν «έσκασε» η είδηση για τους Blackfoot ότι συνεχίζουν με ολοκαίνουργια νέα μέλη και χωρίς τον ηγέτη τους Rickey Medlocke ποτέ δεν φανταζόμουν ότι η μουσική βιομηχανία και η απληστία των μουσικών θα έφτανε σε τέτοιο σημείο.
Βέβαια θα μου πείτε, εδώ οι άλλοι ιεροσυλούν στο όνομα των Thin Lizzy στους Blackfoot κόλλησες εσύ…
Είχα γράψει σε παλιότερο άρθρο μου ότι όπως πάει η δουλειά μιας και δεν υπάρχουν σήμερα οι δεκάδες καλές μπάντες του περασμένου αιώνα και παράλληλα ακόμη μεγαλουργούν συγκροτήματα όπως οι Iron Maiden, Scorpions, Metallica, Judas Priest, Ozzy ότι όλα αυτά θα αντικατασταθούν όταν επέλθει και η βιολογική φθορά με tribute μπάντες, με καλλιτέχνες ολογράματα (Dio) και ροκ μιούζικαλ ώστε κάποιοι να συνεχίζουν να τα τσεπώνουν εκμεταλλευόμενοι την λατρεία των οπαδών χωρίς ίχνος σεβασμού στην ιστορία του κάθε καλλιτέχνη.
Όμως με τους Blackfoot που έχουν μία αξιοπρεπή πορεία όλα αυτά τα χρόνια και ενώ είναι ακόμη στη ζωή τόσο ο Rickey Medlocke αλλά και άλλα μέλη όπως ο θρυλικός μπασίστας Greg T. Walker θα μπορούσαν να κάνουν ένα καλό reunion έστω και σε συναυλιακό επίπεδο και όχι να διασύρονται με κινήσεις που μόνο κάποιος «σάπιος» χαρτογιακάς των δισκογραφικών εταιριών μπορούσε να είχε σκεφτεί. Τέλος πάντων μπορεί η απογοήτευσή μου να είναι μεγάλη όχι τόσο από την μετριότητα του άλμπουμ αλλά από την ισοπέδωση που καλλιεργείται από εξαιρετικούς μουσικούς που όμως για λίγα δολλάρια ακόμη ξεπέφτουν στα μάτια μας.
Ερχόμενοι στο άλμπουμ λοιπόν θα λέγαμε ότι είναι μία φιλότιμη southern rock δουλειά με συμπαθητικές μελωδίες και νεανική φρεσκάδα, επαγγελματικά παιξίματα, δυνατές κιθάρες με καλοπαιγμένα σόλα αλλά φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το συναίσθημα και την ανατριχίλα που δημιουργούσαν οι Blackfoot την δεκαετία του ‘70 και ‘80 και την rock περηφάνεια που εξέπεμπαν άλμπουμ όπως τα “Siogo”, “Marauder” και “Strikes”.
To μόνο άσμα που θυμίζει ελάχιστα κάτι από τις δοξασμένες εποχές του παρελθόντος είναι το ομότιτλο κομμάτι χάριν στην συμμετοχή του Rickey Medlocke και το “Satisfied Man” ενώ οι εκπλήξεις συνεχίζονται με το “Take me Home” που θυμίζει Alice in Chains!
H προσπάθεια της νεόκοπης μπάντας και του μέντορα τους, που έχει αναλάβει και την παραγωγή να σώσουν την κατάσταση με τις διασκευές στο κλασικό "Ohio" ((Crosby, Stills, Nash & Young ) και “Whisky Train" (Procol Harum) επιβεβαιώνει για μένα πόσο τυχοδιωκτική είναι αυτή η κυκλοφορία.
Φώτης Μελέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.