To κρυμμένο ροκ διαμάντι του Michael Schenker

Βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του '90, και ο Γερμανός κιθαρίστας με την ταραχώδη ζωή προσπαθεί να ανασυντάξει τις δυνάμεις του ώστε να μπορέσει να κάνει ένα δυναμικό come back.

Η πορεία που είχε κάνει, με τους McAuley Schenker Group έχει κλείσει οριστικά τον κύκλο της με εμπορικές και συνθετικές επιτυχίες αλλά και με πολλούς τσακωμούς.

Στο άκρως πετυχημένο διάλειμμα που έκανε παρέα με τον τραγουδιστή Robin McAuley, με τα τρία σούπερ άλμπουμ και το  "Unplugged" Live" ενώ λίγο αργότερα ακολούθησε το πανέμορφο σόλο ακουστικό άλμπουμ "Thank You" (1993).

Όμως η προσωπική του ζωή είναι συνήθως βυθισμένη στις ουσίες και το αλκοόλ με συνέπεια να έχει χάσει τον προσανατολισμό του, μιας και εκείνη την περίοδο άλλοι ήχοι και άλλες μουσικές σκηνές κυριαρχούσαν στην παγκόσμια ροκ σκηνή.

Παράλληλα εκείνη την εποχή οι φήμες για την επανασύνδεση των UFO φουντώνουν ξανά και παρότι ο M. Schenker είχε "σκοτωθεί" με τον Phil Mogg αποφασίζει να κάνει αυτό που αρνείται πεισματικά τα προηγούμενα χρόνια και δέχεται να συμμετέχει στο reunion ως UFO.


 

Μία κίνηση που μοιάζει περισσότερο για να "μαζέψει" τα οικονομικά του  παρά ως καθήκον προς τους οπαδούς και της ιστορίας της μπάντας που τον "παρακαλούσαν" όλα τα προηγούμενα  χρόνια για αυτήν την πολυπόθητη επανασύνδεση. Έτσι λοιπόν την άνοιξη του 1995 το πολυπόθητο come back συνέβη αρχικά στην Ιαπωνία και έπειτα στον υπόλοιπο κόσμο, με το θρυλικό line up των UFO να είναι ξανά μαζί και να κυκλοφορεί το εξαιρετικό "Walk on Water" αντάξιο της ιστορίας τους, χαρίζοντας απέραντες μουσικές στιγμές συγκίνησης και μελωδικής ευδαιμονίας στους χιλιάδες οπαδούς τους.

Αν και φαινόταν ότι ο M. Schenker" θα πορευθεί με την μπάντα που τον έμαθε όλος ο πλανήτης, αποφασίζει να σχηματίσει ξανά τους Michael Schenker Group αφού ουσιαστικά τους είχε βάλει σε πάγο από την κυκλοφορία, του άλμπουμ "Built to Destroy" (1983) και της περιοδείας που ακολούθησε. 

Με τον εγωισμό και την αυτοκαταστροφικότητα που τον διακρίνει αλλά και με αδιάκοπη εργατικότητα (την είχε από έφηβος) που τον έχει "σώσει" από τα χειρότερα, βάζει μπροστά ξανά το δικό του όχημα και τον Αύγουστο του 1996 κυκλοφορεί το "Written in the Sand" από την Ιαπωνική δισκογραφική εταιρία Positive Energy Records Zero Corporation η οποία ποντάρει στο  brand name του M. Schenker που ακόμα "πουλάει" αλλά και στην ντόπια αγορά που τον λατρεύει ακόμη παρά το γεγονός ότι παγκόσμια κυριαρχεί το εναλλακτικό rock και το grunge.
O σπουδαίος κιθαρίστας αξιοποιεί την εμπιστοσύνη των Γιαπωνέζων και ψάχνει να στήσει τη νέα μπάντα και να προχωρήσει σε ηχογραφήσεις στα υπέροχα Rumbo Recorders studio στην Αμερική.

Φυσικά στο νέο σχήμα δεν υπάρχει κανένας από τους MSG των αρχών της δεκαετίας του ΄80. Ούτε ο τραγουδιστής Gary Barden ή ο Graham Bonnet, ούτε οι θρυλικός ντράμερ Cozy Powell, ούτε το σούπερ δίδυμο, του μπασίστα Chris Glen με τον ντράμερ Ted McKenna.

Έχουμε λοιπόν νέο αίμα στην καινούργια σύνθεση του γκρουπ με ταλαντούχους μουσικούς όπως ο Σουηδός τραγουδιστή Leif Arne Sundin (Great King Rat) που θυμίζει αρκετά τον Paul Rodgers. Αυτή η φήμη ενισχύθηκε από μία αναφορά που έκανε ο θρυλικός κιθαρίστας Jimmy Page (Led Zeppelin) σε μία συνέντευξή του, που σχολίασε ότι ο Leif Sundin είναι ότι πιο κοντινό υπάρχει στην φωνή του Paul Rodgers. Οπότε καλύτερη συστατική επιστολή δεν υπήρχε για τον ταλαντούχο ερμηνευτή.

Παράλληλα άλλη μία καλή κίνηση που βοήθησε ώστε το συγκεκριμένο άλμπουμ να ακούγεται ταυτόχρονα δυναμικό και τεχνικό, είναι η επιλογή ενός εξαιρετικού rhythm section.

 

Ο λόγος για τον αμερικανό μπασίστα Barry Sparks που έχει παίξει συνολικά με αρκετούς καταξιωμένους  μουσικούς όπως o Yngwie Malmsteen, οι UFO, Dokken  Ted Nugent κ.α. ενώ η επιλογή του Καναδού ντράμερ  Shane Gaalaas ήταν πολύ εύστοχη διότι και αυτός έχει πλούσια σόλο καριέρα αλλά και σπουδαίες συνεργασίες στην πορεία του (Yngwie Malmsteen, Vinnie Moore, Uli Jon Roth, Cosmosquad).
Επιπρόσθετα στα πλήκτρα αλλά σε αρκετά υποβαθμισμένο ρόλο είναι και ο πολύπειρος Γερμανός Claude Gaudette (Air Supply,Céline Dion, Barry Manilow, Little River Band, Christopher Cross, Peter Cetera, Whitesnake), ο οποίος δυστυχώς πέθανε λίγους μήνες αργότερα από την κυκλοφορία του άλμπουμ.

Την παραγωγή αναλαμβάνει ο θρυλικός Ron Nevison ο οποίος κατά την ταπεινή μου άποψη ο δίσκος έχει ένα σημαντικό μείον με τον ήχο στα τύμπανα μιας και το τελικό αποτέλεσμα δεν νομίζω ότι είναι ικανοποιητικό.

 

                            "Written in the Sand"

 

O δίσκος ξεκινά με το "Brave New Worl" και μας βάζει αμέσως στο hard rock κλίμα "made in MSG" με το μελωδικό ρεφρέν να σε προδιαθέτει για την συνέχεια. Ακολουθεί το "Cry No More" με εντυπωσιακή εισαγωγή σε μία πιο ογκώδης σύνθεση με υπέροχο λυρικό ρεφρέν και συνάμα ο Sundin δικαιολογεί απόλυτα τον χαρακτηρισμό που του απέδωσαν για τον P. Rodgers παράλληλα  M. Schenker κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα με την κιθάρα του να κελαηδάει ασταμάτητα.

Το "I Believe" ξεκινά σε ύφος μπαλάντας αλλά εξελίσσεται σε μία μνημειώδης aor/hard rock σύνθεση ενώ το "Back to Life" είναι ταχύ, τεχνικό αλλά και μελωδικό.
Το ομότιλο κομμάτι είναι ακόμη μία υπέροχη aor/rock σύνθεση θυμίζοντας Van Halen και Mr. Big ενώ το ορχηστρικό/καταιγιστικό "Essenz" απλά επιβεβαιώνει πανηγυρικά την αστείρευτη δεξιοτεχία του Γερμανού κιθαρίστα. Έπεται το "Love Never Dies" που είναι από τις κορυφαίες συνθέσεις του δίσκου με το ρεφρέν να σου κολλάει στο μυαλό και το κιθαριστικό σόλο να ζωγραφίζει κυριολεκτικά.
Το "I Will Be There" συνεχίζει σε πιο αργόσυρτους ρυθμούς με το ρεφρέν να σε καθηλώνει από την μελωδικότητα του καθώς η ερμηνεία του L.Sundin απογειώνει κι άλλο το κομμάτι.

Το "Take Me Through the Night" έχει τον κλασικό hard rock ήχο της δεκαετίας του περασμένου αιώνα με τον Barry Sparks να αποδεικνύει πόσο καλός "παίκτης" είναι και το άλμπουμ κλείνει με το εξαιρετικό "Down the Drain" όπου τα ρυθμικά σημεία ακούγονται υπέροχα με ρεφρέν και μουσικές γέφυρες να κάνουν την σύνθεση ακόμη πιο συναρπαστική.

Στο εσώφυλλο του "Written in the Sand" ο Μichael Scenker αφιερώνει το εν λόγω άλμπουμ στη μνήμη του πατέρα του με την ευχή "να είναι στην αγκαλιά του Θεού  και θα τον αγαπάει παντοτινά".

 

Υ.Γ.1: Στην επανεκδοση του 2001 υπάρχει επιπλέον το "Sweet Cool Kiss of Night" ως bonus track και τo ερμηνεύει ο Jeff Martin (Racer X, Badlands) ενώ στο μπάσο είναι ο Rev Jones(Τhe Destroyers, George Thorogood).

 

ΥΓ.2: Μετά τους M.S.G., o L. Sundin συμμετείχε σε ορισμένα άλμπουμ του κιθαρίστα των Europe, John Norum και το 2011 έκανε τα φωνητικά για το σόλο άλμπουμ του κιθαρίστα, Brian Robertson (Thin Lizzy, Motorhead) με τίτλο "Diamonds and Dirt" ενώ έχει δημιουργήσει τη δική του μπάντα, House of Leaf.

Eπίσης με τον M.Schenker ξανασυναντήθηκαν για ένα τραγούδι στο άλμπουμ "Tales of Rock'n'Roll" (2006) του Γερμανού κιθαρίστα.

 

Φώτης Μελέτης