Greg Lake: "Greg Lake" (album)

 

Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και πολλοί σπουδαίοι μουσικοί του prog-rock ήχου, βλέποντας ότι έχει κλείσει ένας μεγάλος κύκλος με τα δαιδαλώδη άλμπουμ και τις μεγαλεπήβολες συναυλίες και αρκετοί προσπαθούν να συντονισθούν σε πιο λιτά και μελωδικά μονοπάτια.

Ήδη το κίνημα της πανκ τους είχε δώσει ένα γερό "χαστούκι" και οι χαρακτηρισμοί από τον τότε μουσικό τύπο, περί δεινοσαύρων άρχιζε να δημιουργεί στα prog groups πολλά προβλήματα σε όλα τα επίπεδα. Tο πολύπλευρο ταλέντο και η μεγαλοφυία αυτών των μουσικών μπορεί να έκανε την κοιλιά του όμως οι περισσότεροι επανήλθαν τα επόμενα χρόνια με πολύ καλά άλμπουμ και υπέροχα τραγούδια.
Έτσι λοιπόν και ο Greg Lake που αρχικά είχε συμμετάσχει στους  εγκεφαλικούς King Crimson κυρίως στο πρώτο και θρυλικό άλμπουμ τους  (ελάχιστα στο δεύτερο) και στη συνέχεια πρωταγωνίστησε  με μία εξαιρετική καλλιτεχνική πορεία με τους εκπληκτικούς Emerson, Lake & Palmer αποφασίζει να κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο του 1981 τo πρώτο του ομότιτλο σόλο δίσκο με την συμμετοχή σημαντικών μουσικών σε μία προσπάθεια να επιστρέψει στην επικαιρότητα.
Στο άλμπουμ του συμμετέχουν, ο διάσημος session κιθαρίστας Dean Parks (Sonny and Cher, Bob Seger, Billy Joel, David Lee Roth, Joe Cocker), οι κιθαρίστας W. G. Snuffy Walden (Stray Dog) και Steve Lukather με τον μπασίστας David Hungate από τους Toto.
Στα τύμπανα έχουμε τους Ted McKenna (Alex Harvey Band, Rory Gallagher, The Michael Schenker Group), τον Michael Giles (King Crimson) και τον Jeff Porcaro (Τοto). Στα πλήκτρα τον Tommy Eyre (Joe Cocker, Gary Moore, Ian Gillan) και τους Bill Cuomo και Greg Mathieson.
Βέβαια το μεγάλο ατού του άλμπουμ είναι η παρουσία, σε όλα τα επίπεδα (συνθετικό και εκτελεστικό) του Ιρλανδού κιθαρίστα Gary Moore αφού δεν είναι τυχαίο ότι ο δίσκος ξεκινά με το δυναμικό "Nuclear Attack" που υπάρχει και στο δικό του σόλο άλμπουμ “Dirty Fingers” (1981).
Ακολουθεί το "Love You Too Much" που είναι σαφώς επηρεασμένο από τους Beatles με τον Bob Dylan να συμμετέχει συνθετικά και επόμενο τραγούδι που ακολουθεί είναι το ανατριχιαστικό "It Hurts".  Απλά  θα επισημάνω μόνο ότι είναι ένα από τις καλύτερα κομμάτια που έχει συνθέσει ο Greg Lake, σε μία μαγική και καθηλωτική ερμηνεία όπου συμπεριλαμβάνονται στις καλύτερες μπαλάντες ever, με τον Steve Lukather (Τοto) να κάνει ένα απίθανο σόλο.

Το επόμενο κομμάτι είναι τo “Black And Blue” που θυμίζει τις ήρεμες στιγμές των E.L.P ενώ το “Retribution Drive” είναι μία πολύ όμορφη ροκ σύνθεση όπως και το “Long Goodbye”.
Το "The Lie"  είναι ακόμη μία μελωδική πανδαισία του δίσκου ενώ το “Someone” συναρπάζει λόγω του εμπνευσμένου σαξοφώνου το οποίο παίζει ο Clarence Clemons (Bruce Springsteen's E Street Band) αλλά και του υπέροχου ρεφρέν.
Ο δίσκος κλείνει με την θαυμάσια μπαλάντα "Let Me Love You Once"  η οποία είναι μία εξαιρετική λυρική στιγμή του άλμπουμ με τον G. Lake να ερμηνεύει μοναδικά και στο φινάλε έχουμε το "For Those Who Dare" με τις γκάιντες να κερδίζουν τις εντυπώσεις.
Το άλμπουμ επανεκδόθηκε το 2015 με τρία bonus κομμάτια και ξεχωρίζει η διασκευή του τραγουδιού “You Really Got a Hold On Me” (του Αμερικανού τραγουδοποιού Smokey Robinson).
Μετά από αυτή την κυκλοφορία ο Greg Lake κυκλοφόρησε και δεύτερο σόλο δίσκο το συμπαθητικό “Manouvres” (1983) μετά ακολούθησε το πέρασμα του από τους Asia, η  "αρπαχτή" των Emerson, Lake and Powell, η επανασύνδεση των E.L.P. και μερικές ενδιαφέρουσες συμμετοχές σε δίσκους φίλων του.
Δυστυχώς ο Greg Lake, έφυγε από την ζωή τον Δεκέμβριο του 2016 κτυπημένος από τον καρκίνο σε ηλικία 69 ετών ακολουθώντας τον άλλο συνοδοιπόρο του, για πολλά χρόνια Keith Emerson που είχε πεθάνει λίγους μήνες νωρίτερα. 
Αυτό το άλμπουμ λοιπόν είναι από τις πιο όμορφες  κυκλοφορίες του μεγάλου καλλιτέχνη και είναι κρίμα να μην τον έχετε ακούσει…
 
Φώτης Μελέτης