PINKROOM : "Psychosolstice"

Σε μια εποχή που οι μουσικές εμπνεύσεις έχουν πάθει σοκ, κάποιοι πολυτάλαντοι νεαροί από το πρώην ανατολικό μπλοκ , έχουν τον τρόπο να σε κάνουν να βάλεις στην άκρη για λίγο τα βιβλία του IRV.YALOM & του NIETZSCHE.

Σε ένα απίστευτα μουσικό ταξίδι που ακουμπάει και τους -20 βαθμούς Κελσίου, μπορούν να σε μεταφέρουν στο άπειρο.

Οι PINKROOM κατά βάση είναι 2 νέοι μουσικοί που φροντίζουν με το ντεμπούτο άλμπουμ τους να σου θυμίζουν πως είναι Πολωνοί. Ο Mariusz Bonieck ( guitars-vocals-keys-samples) & o Marcin kledzik (drums- percussion) θα γίνουν η αιτία της ψυχικής σου αναπροσαρμογής. Χωρίς να σου δείχνουν ξεκάθαρα τις επιρροές τους, μετά από τις πρώτες ακροάσεις αντιλαμβάνεσαι ότι είναι χωμένοι σε πολλά είδη, με ένα άλμπουμ που μπορεί με μεγάλη άνεση σε όλα του να έρθει σε σύγκριση και αντιπαράθεση με πολλά του ύφους του!

Μετά από ενάμιση χρόνο περίπου και σύντομες ανακατατάξεις μελών αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το άλμπουμ.

Οι PINKROOM πήραν το όνομα τους από τον τίτλο ενός τραγουδιού από το soundtrack της ταινίας “ Twin Peaks” του D. Lynch, (και την οποία μουσική εκεί επιμελήθηκε ο ‘τεράστιος’ A. Badalamenti). Την ώρα που ακούγεται το κομμάτι, διαδραματίζεται μια σκηνή σε ένα άθλιο μπαρ, και αντικατοπτρίζει όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης ψυχής. Όσο για τον τίτλο του άλμπουμ-‘Psychosolstice’- έχει και αυτό την εξήγηση του.

Ο όρος "Psychosolstice" είναι συμβολικός.(Solstice-ηλιοστάσιο, είναι ένα αστρολογικό αποκορύφωμα, το σημείο όπου η μέρα γίνεται μεγαλύτερη από την νύχτα.).

Το "psychosolstice" λοιπόν συμβολίζει τον ψυχικό μετασχηματισμό, το ηλιοστάσιο της ανθρώπινης ψυχής, εκείνης που ζει στα ‘άκρα’ στα όρια και που ο καθένας μπορεί να ‘πιάσει’ το νόημα με την δική του αντίληψη .

Το άλμπουμ αρχικά δεν ήταν να γίνει concept album αλλά στην πορεία με τους στίχους και το μουσικό περιεχόμενο δημιούργησε από μόνο του την ιστορία για την ψυχική αναποφασιστικότητα .Κάποιοι από τους στίχους είναι για συγκεκριμένα προσωπικά συναισθήματα για συγκεκριμένες καταστάσεις.

Ένα μουσικά σκοτεινό ταξίδι στις αντιθέσεις της ψυχής. Γενικά το άλμπουμ είναι ένα μεγάλο τραγούδι για την τραυματισμένη ανθρώπινη ψυχή, απ’ όλα και όλους γύρω της.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θα αναφερθώ ξεχωριστά σε κάθε ένα τραγούδι. Στα 10 κομμάτια που έχει το άλμπουμ, μπορείς να αισθανθείς την ψυχή να μην μπορεί να προσαρμοστεί, να κλαίει για βοήθεια. Είναι ένα μωσαϊκό ψυχισμού και δράματος.

Στο σύνολο του έχει όλα τα συστατικά που χρειάζονται για να καλύψουν αυτήν την ψυχολογική θεματολογία, σκοτεινό και αργό, έντονα γρήγορο σε κάποια σημεία. Οι ήχοι από τις κιθάρες άλλοτε βγαίνουν με παράπονο από κλασική και άλλοτε από ηλεκτρική με θυμό και τρέλα.

Ψίθυροι, θόρυβοι, κάπου τα φωνητικά μπροστά με τα τύμπανα και κάπου αλλού μεγάλες μελαγχολικές διαδρομές με γλυκά πλήκτρα.

Η "σκούπα’" στα τύμπανα θα σε φέρει μουσικά πίσω στον χρόνο και οι slide κιθάρες θα σου κάνουν πιο έντονο το γκρι του χειμώνα. Οι εναλλαγές είναι έντονες και χαρακτηριστικές σε όλο το άλμπουμ. Από τον heavy ηλεκτρικό ήχο στην ‘αβάσταχτη ελαφρότητα’ των χορδών. Ομιλίες, fade out μελωδίες με σαουντρακικό χρωματισμό, με συμπληρώματα από πανέμορφους ήχους τσέλου, τρομπέτας και σαξόφωνου. Μπορείς πια στο τέλος να καταλάβεις το πολύ υπεύθυνα καλοδουλεμένο δίδυμο κιθάρα-πλήκτρα.

Οι PINKROOM δηλώνουν:

"Δεν θέλουμε όρια στην μουσική μας, μολονότι κάποιος μπορεί να ακούσει βαριά σημεία, λεπτές μελωδίες μέχρι και ψυχεδελικά περάσματα. Προσπαθούμε να βγάλουμε ήχους από την αγνή πηγαία ευχαρίστηση της δημιουργίας, και συνθέτοντας με μουσική ακεραιότητα- όχι απαραίτητα με όρια- ένα μουσικό στυλ."

Η Πολωνία λοιπόν για άλλη μια φορά θα μας σηκώσει από την πολυθρόνα του ψυχαναλυτή, θα μας οδηγήσει με ακρίβεια στο cd του στερεοφωνικού και θα μας ξαπλώσει στον δικό μας καναπέ για να απολαύσουμε άλλο ένα μουσικό διαμάντι.. γνήσιο.. πολλών καρατίων! Υπέροχο!
http://www.pinkroom.pl/

www.myspace.com/pinkroomband
“..voices are calling, it’s hard to turn’em back- the substance we’re swimming in defines how dumb we are..”
(Buried hopes)
Ελένη Λιβεράκου