Φαντάσου να βγεις έξω ένα βράδυ… ένα βράδυ που δε θέλεις και δεν έχεις όρεξη ούτε να βγεις, αλλά ούτε και να δεις και πολύ κόσμο, γιατί έχεις τις στραβές σου!Μπαίνεις όμως σ’ ένα bar και εκεί που πίνεις το νέκταρ σου, ξαφνικά αντικρίζεις μια γυναίκα.. σαν κι αυτή που έχεις δει αρκετές φορές στον ύπνο σου και είσαι σιγουρότατος ότι δεν υπάρχει στη πραγματικότητα! Να που όμως κάνεις λάθος.!
Υπάρχει είναι απέναντι σου.. σε κοιτάζει στα μάτια και σου τραγουδάει! Τα πόδια σου έχουν κολλήσει στο έδαφος, έχεις μείνει άγαλμα και δε μπορείς ν’ αρθρώσεις λέξη! Ε κάτι τέτοιο μ’ έχει πιάσει την ώρα που προσπαθώ να γράψω ένα μικρό αφιέρωμα για τη Doro Pesch! Νομίζεις πως είναι αστείο; Έχεις νομίζεις να κάνεις με μια τυχαία; Πως δεν αξίζει όλο αυτό το πρόλογο, ώστε να σε βάλει στο κλίμα; Δε το νομίζω καθόλου γιατί μάθε..Πως η Doro γεννήθηκε στο Düsseldorf της Γερμανίας, το 1964 στις 3 του Ιούλη. Και αρχές του 1980, όταν οι πιο πολλοί άντρες του σήμερα ήταν μικρά παιδιά ή και αγέννητοι, η κοπελιά συμμετείχε στο συγκρότημα, Snakebite και λίγο αργότερα εγκαταλείποντας τους προσχώρησε στο θρυλικό new wave συγκρότημα επονομαζόμενο Warlock!
Μαζί τους δημιούργησε τα: Burning the Witches (1984), Hellbound (1985), True as Steel (1986) και Triumph and Agony (1987). Το πρώτο line up, αποτελούταν από τους Peter Szigeti and Rudy Graf στις κιθάρες, Frank Ritte στο μπάσο, and Michael Eurich στα ντραμς. Οι κύριοι συνέβαλαν στη δημιουργία τον πρώτον δυο άλμπουμ, όπου συμμετείχαν και σε μια περιοδεία με τους Europe, για τη προώθηση των δίσκων τους και του συγκροτήματος γενικότερα! Αργότερα εκείνη τη χρονιά έφυγε από το line up ο Rudi Graf και στη θέση του ήρθε ο Νίκος Αρβανίτης από τους Stormwind!! Ήταν όμως μια εποχή που δεν υπήρχε ούτε ο πιο μικρός υπαινιγμός του σήμερα λεγομένου female fronted metal, και κοριτσάκια του παρόντος, θα είχαν κωλώσει αν ξαφνικά βρισκόντουσαν σε μεγάλες αρένες, παίζοντας μαζί με Megadeth, Ozzy, Udo, Bon Jovi, MSG, Scorpions κ.α.
Όμως η Doro τα έδωσε όλα και όταν και τώρα την ακούω να ουρλιάζει, ατάκες/στοίχους όπως “metal rock”, “Bang that Head”, και λοιπές πoρωτικές metal δηλώσεις με πιάνει σύγκρυο, συγκρίνοντας καταστάσεις του σήμερα και του χθες! Και δεν είμαι καθόλου παρελθοντολάγνος! Το βιντεάκι από το τραγούδι “All we Are”, έγινε top στο Headbangers Ball του MTV (μαζί με πάρα πολλά αλλά singlάκια, όπως (Without you, Fight for Rock, fur Immer κ.α.) και ενώ όλα έδειχναν άνοδο, τα μέλη της μπάντας έφευγαν κι ερχόντουσαν, με αποτέλεσμα να μείνει η μόνη από το αρχικό σχήμα της μπάντας και αυτό φυσικά να κάνει τους Warlock, να χάσουν τη σταθερότητα τους και να τους κόψει φυσικά την ανοδική πορεία!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ξεφύτρωσε κι ο πρώην manager τους (πως το μυρίζονται τα λαμόγια και πως ξεφυτρώνουν είναι άξιο απορίας!!) και τη μήνυσε για τα δικαιώματα του ονόματος, οπότε με προτροπή από την εταιρία της, υιοθέτησε το δικό της όνομα και συνέχισε μόνη! Δεν ήταν όμως μονό η μουσική που την ενδιέφερε, γιατί απ’ ότι γνωρίζω, έκανε και το ντεμπούτο της ως ηθοποιός στη γερμανική τηλεοπτική σειρά “Lerboten Liebe” το 1995. Και νομίζω πως ήταν μια σαπουνόπερα τύπου Φώσκολου, αν και δεν είμαι σίγουρος.. τα πάντα για τη τέχνη! Αν και η δισκογραφική της πορεία δεν ήταν και η αναμενόμενη, συνέχιζε να δίνει live εμφανίσεις, ακόμη και ως guest, ηχογράφησε και δυο metal μπαλάντες με τον “παππού Lemmy”, (Alone again και love me forever) και τον Udo αντίστοιχα, (Dancing with an Angel).
Συνέχισε τις συνεργασίες της και με άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Peter Steel (R.I.P), Twisted Sister, Jorn Lande, Blaze Bayley, Tarja Turunen κ.α.Το 2006 με το άλμπουμ “Warrior Soul”, (και μονό ο τίτλος τα λέει όλα!) δίνει το παρών και αμέσως την επόμενη χρονιά, πρωταγωνιστεί ως headliner στο “Flight of Valkyries”, ένα φεστιβάλ για συγκροτήματα, με γυναίκες frontmen (ή καλύτερα θα λέγαμε frontwomen). Το 2009 μας έδωσε το “Fear no Evil” και ξεκίνησε μια περιοδεία μαζί με τους Saxon! Μετά από 10 studio albums και αρκετά EP, σίγουρα δε βρήκε την αναγνώριση που θα έπρεπε! Αλλά σκέψου φίλε metalhead.. πόσες γυναίκες γνωρίζεις, οι οποίες κέρδισαν το σεβασμό προσωπικοτήτων όπως του Lemmy ή του Dio; Και εννοώ αντρίκια, χωρίς άλλου είδους μέσα! Πόσες γνωρίζεις που ξεκίνησαν τα πέτρινα χρονιά του 80 και συνεχίζουν ακόμη; Πόσες εννοούν αυτό που κάνουν; Πόσες αντιλαμβάνονται τη μουσική μας στη πλήρη έκταση της; Γι’ αυτό και όταν θα ακούς τη φωνή της, μη παραξενεύεσαι που νιώθεις τη γυναίκα που βλέπεις στον ύπνο σου και νομίζεις ότι δεν υπάρχει να σου χαμογελάει αινιγματικά!! Κύριοι this is Doro, this is metal!
Μιχάλης Κανακουσάκης
Μιχάλης Κανακουσάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.