Εντυπώσεις από τους Nevermore και Rex Mundi

Οι Nevermore είναι ένα από τα συγκροτήματα, τα οποία είναι ιδιαίτερα αγαπητά στο ελληνικό κοινό, με αποτέλεσμα να επισκέπτονται πολύ συχνά τη χώρας μας προσφέροντας μας κάθε φορά ανεπανάληπτες εμπειρίες.

Η συγκεκριμένη συναυλία ήταν, κατά την προσωπική μου άποψη, αρκετά σημαντική καθώς αποτελούσε την ευκαιρία των Nevermore να αποδείξουν ότι παραμένουν ακόμα συγκρότημα και θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ.

Κάτι οι προσωπικές κυκλοφορίες των Dane και Loomis, κάτι η ολοένα μεγαλύτερη προβολή του Loomis ως νέου guitar hero είχαν δώσει αφορμή σε αρκετούς “καλοθελητές” να διαδίδουν φήμες περί επικείμενης διάλυσης του συγκροτήματος. Κατάφεραν οι Nevermore να διαψεύσουν, εμπράκτως, τις φήμες αυτές; Διαβάστε και θα δείτε.
Στις 21:00 ακριβώς ανέβηκαν στη σκηνή οι Θεσσαλονικείς Rex Mundi, οι οποίοι στα επόμενα σαράντα λεπτά παρουσίασαν υλικό από τον πρώτο τους δίσκο (Perception In Design, ο οποίος αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα) αλλά και από το demo τους (Balance Between Madness And Hope). Στο ύφος του συγκροτήματος μπλέκονται διάφορες εκφάνσεις του metal ήχου, με κυριότερες αυτές του progressive, thrash και death.

Παρά το γεγονός ότι απέσπασαν το χειροκρότημα του κοινού, προσωπικά μου άφησαν μια αίσθηση ανεκπλήρωτου, κυρίως λόγω του μέτριου ήχου. Παρά τις αντιξοότητες οι Rex Mundi έδειξαν ότι αποτελούν ένα δεμένο σύνολο με καλές ιδέες, αν και πιστεύω ότι τα κομμάτια τους θα έπρεπε να είναι λίγο μικρότερα σε διάρκεια έτσι ώστε να είναι πιο ουσιαστικά.
20 λεπτά μετά την αποχώρηση των Rex Mundi (δηλαδή στις 22:00 ακριβώς) εμφανίστηκαν στη σκηνή του Fuzz παίζοντας το “Beyond Within” και δίνοντας μια γεύση του τι θα επακολουθούσε. Η μια κομματάρα διαδεχόταν την άλλη (δείτε το play list στο τέλος της παρουσίασης) με το κοινό να ανταποκρίνεται σε καθένα από αυτά είτε τραγουδώντας, είτε με σπρωξίματα ακόμα και με stage diving. Την αρχή έκανε ο Dane με κάποια άτομα που ανέβασε στη σκηνή, κάτι το οποίο ενθάρρυνε αρκετούς να ανέβουν στη σκηνή χωρίς να έχουν προσκληθεί από τον Dane.

Κάποιοι ίσως πουν ότι κάπου παράγινε το όλο σκηνικό, και μάλλον θα συμφωνήσω μαζί τους. Βέβαια και κανά δυο κοπελιές να ανεβαίνουν στη σκηνή, και, όπως είπε και ο Dane, “Είναι μια ιδιαίτερη στιγμή όταν κοπέλες ανεβαίνουν στη σκηνή.”
Εκτός από το κοινό, τη συναυλία έδειξε να ευχαριστιέται και το ίδιο το συγκρότημα, και κυρίως ο νέος κιθαρίστα Atilla Vörös, ο οποίος ήρθε για πρώτη φορά αντιμέτωπος με το ελληνικό κοινό. Στα χείλη του είχε κολλήσει ένα χαμόγελο χαράς, ενθουσιασμού αλλά ίσως και απορίας με όλα όσα έβλεπε να συμβαίνουν κάτω από τη σκηνή. Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι και οι υπόλοιποι, εξοικειωμένοι πλέον μαζί μας, Nevermore δεν απολάμβαναν τις αντιδράσεις του κόσμου.
Η απόδοση όλων των μελών των Nevermore ήταν στα γνωστά, από τις προηγούμενες εμφανίσεις τους, υψηλά επίπεδα. Οι Nevermore παρουσίασαν ένα σφιχτοδεμένο συγκρότημα, με τον Vörös να έχει ενσωματωθεί πλήρως στην οικογένεια των Dane, Loomis, Sheppard και Williams. Δυστυχώς και οι Nevermore προδόθηκαν από τον όχι και τόσο καλό ήχο, με τις κιθάρες σε ορισμένα σημεία να μην ακούγονται καθαρά (ενδεικτικά θυμάμαι την εισαγωγή του “Narcosynthesis”, όπου χρειάστηκε να περάσουν κάποια δευτερόλεπτα μέχρι να καταλάβω ποιο κομμάτι έπαιζαν).
Και τώρα φθάσαμε στο κρίσιμο σημείο. Κατάφεραν οι Nevermore να διαψεύσουν τις φήμες περί διάλυσης τους; Κατά τη γνώμη μου ναι. Οι Nevermore παρουσιάστηκαν δεμένοι, ορεξάτοι και έτοιμοι για νέα πράγματα. Όλα αυτά θα επιβεβαιωθούν στην επόμενη εμφάνιση των Nevermore, η οποία, σύμφωνα με τον Dane, θα πραγματοποιηθεί σύντομα. Θα είμαστε εκεί.
Το set list της συναυλίας: Beyond Within, The River Dragon Has Come, Your Poison Throne, Born, Emptiness Unobstructed, Inside Four Walls, Tomorrow Turned Into Yesterday, The Termination Proclamation, This Godless Endeavour, The Heart Collector, Precognition, Seven Tongues Of God, Narcosynthesis, The Obsidian Conspiracy και Enemies Of Reality.
Καρβούνης Δημήτρης