Όταν πήρα το συγκεκριμένο CD στα χέρια μου πραγματικά δεν ήξερα τι να περιμένω, μιας και το όνομα του Martin Villarreal δε μου έλεγε κάτι.Ανοίγοντας το CD και ξεφυλλίζοντας το βιβλιαράκι διαπίστωσα ότι τα φωνητικά (σε όσα τραγούδια υπάρχουν) τα έχουν αναλάβει γυναίκες, με πιο γνωστές (τουλάχιστον σε εμένα) την Ann Mari (Arcana) και τη Χριστίνα Κρουστάλη (Die Verbannten Kinder Evas), κάτι που μου έδωσε μια ιδέα σχετικά με το ύφος της μουσικής. Ιδέα που απέχει αρκετά από την πραγματικότητα.
Ενώ περίμενα τα τραγούδια του δίσκου να κινούνται μεταξύ του ύφους των δυο προαναφερόμενων συγκροτημάτων, ο Martin Villarreal στον πρώτο του προσωπικό δίσκο “Celestial Dream” χρησιμοποιεί τα πλήκτρα ως το κυρίαρχο μουσικό όργανο, με κάποια έγχορδα να τα συνοδεύουν σε αρκετά σημεία.
Όπως καταλαβαίνετε η μουσική του “Celestial Dream” δεν έχει καμία σχέση με τον ευρύτερο χώρο του rock, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οπαδοί του rock και του metal ήχου δε θα βρουν ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία, ιδίως αν αρέσκονται σε πιο ατμοσφαιρικά ηχοχρώματα. Θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει “neoclassical”, αν υπήρχαν ένα δυο στοιχεία (στα οποία θα αναφερθώ παρακάτω).
Ενώ περίμενα τα τραγούδια του δίσκου να κινούνται μεταξύ του ύφους των δυο προαναφερόμενων συγκροτημάτων, ο Martin Villarreal στον πρώτο του προσωπικό δίσκο “Celestial Dream” χρησιμοποιεί τα πλήκτρα ως το κυρίαρχο μουσικό όργανο, με κάποια έγχορδα να τα συνοδεύουν σε αρκετά σημεία.
Όπως καταλαβαίνετε η μουσική του “Celestial Dream” δεν έχει καμία σχέση με τον ευρύτερο χώρο του rock, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οπαδοί του rock και του metal ήχου δε θα βρουν ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία, ιδίως αν αρέσκονται σε πιο ατμοσφαιρικά ηχοχρώματα. Θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει “neoclassical”, αν υπήρχαν ένα δυο στοιχεία (στα οποία θα αναφερθώ παρακάτω).
Το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ καλό, και σε αυτό συμβάλλουν τα μέγιστα τα γυναικεία φωνητικά και των εφτά τραγουδιστριών που συμμετέχουν, καθώς όλες τους (μηδεμιάς εξαιρούμενης) διαθέτουν φοβερές ικανότητες
Κατά τη γνώμη μου, ο δίσκος πάσχει σε δυο σημεία.
Κατά τη γνώμη μου, ο δίσκος πάσχει σε δυο σημεία.
Πρώτον, θα προτιμούσα τα κομμάτια του δίσκου να ήταν πιο σκοτεινά (δηλαδή πιο κοντά στο ύφος των Arcana, Die Verbannten Kinder Evas ή ακόμα και των Elend). Δεύτερον, εκτιμώ ότι η ύπαρξη περισσότερων μουσικών οργάνων θα έκανε το δίσκο ακόμα πιο ενδιαφέροντα. Κυρίως η προσθήκη τυμπάνων θα έπαιζε καταλυτικό ρόλο, προσθέτοντας μια δυναμική.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το “Celestial Dream” είναι η πρώτη προσπάθεια του Martin, το αποτέλεσμα κρίνεται θετικό. Αναμένουμε τη συνέχεια.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το “Celestial Dream” είναι η πρώτη προσπάθεια του Martin, το αποτέλεσμα κρίνεται θετικό. Αναμένουμε τη συνέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.