Μια στιγμιαία απομάκρυνση της λογικής…

Θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τα παρακάτω λόγια ενός οπαδού των Pink Floyd, με αφορμή τις συναυλίες του Roger Waters και ένα τυχαίο βίντεο του, στο οποίο μιλάει για το επερχόμενο μεγάλο show στην χώρα μας.
Σε κάποια εναλλακτική πραγματικότητα, το ιδανικότερο επάγγελμα για εμένα θα ήταν ο συνήγορος του Διαβόλου, αφού πάντα έχει ενδιαφέρον η αντίκρουση της πάγιας στάσης του ευρύ κοινού, ακόμα και αν συμφωνώ… I’ve looked over Jordan and I have seen things are not what they seem…
Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, αλλά έχουμε μάθει να μην αμφισβητούμε την όποια αξία κάποιων καλλιτεχνών σε όλες της μορφές τέχνης. Είτε υποσυνείδητα, είτε από συνήθεια, είτε λόγω έλλειψης γνώμης ή φόβου για την άλλη άποψη, είτε επειδή “έτσι!”.
Οι Pink Floyd είναι μια από τις πιο σημαντικές μπάντες στην ιστορία της μουσικής, για λόγους που δεν μπορούν να αναλυθούν με απλές λέξεις σε λίγες παραγράφους. Ο μουσικός τους ιμπρεσιονισμός βρίσκεται ανάμεσα σε αινίγματα, μυστήρια, ψυχεδέλεια, συναισθήματα, όνειρα, υπέρβαση του “εγώ” και νότες ιδιοφυών τρελών και συνειδητοποιημένων μουσικών σε ένα μανιφέστο που ξεπερνάει τα όρια του rock.
Αναμφισβήτητα, όσον αφορά το μεγαλύτερο μέρος, εγκέφαλος του μουσικού-στιχουργικού διαλογισμού του φαινόμενου Pink Floyd, είναι ο Roger Waters, αν και η ταπεινή μου ύπαρξη θαυμάζει περισσότερο τον David Gilmour… Σε συζητήσεις ανάμεσα σε Floyd “αρρωστάκια” περί καλύτερου δίσκου, οι περισσότερες απαντήσεις καταλήγουν συνήθως στα “Ummagumma”, “The Dark Side Of The Moon” και “Wish You Were Here”, ενώ οι υπόλοιποι πετάνε ένα “The Wall” και καθαρίζουν εύκολα.
Δεν μπορώ να πω ότι οι Floyd έχουν κυκλοφορήσει άσχημο δίσκο, αν και το “The Final Cut”, όντας υποδεέστερο των άλλων, μπορούμε να το εκλάβουμε ως προσωπική δουλειά του Waters performed by Pink Floyd, ενώ από εκεί και έπειτα, απλώς λείπει ο Waters, οπότε μιλάμε για κάτι “άλλο”.
Στο περίφημο αυτό 13λεπτο βίντεο, ο Waters με αφορμή τις ερωτήσεις κάποιου Έλληνα δημοσιογράφου (δεν αναφέρεται όνομα) μιλάει για το show, δίνει συμβουλές για αυτό και λέει και μια-δυο κοινωνικοπολιτικές κουβέντες που θα μπορούσε να πει ο οποιοσδήποτε υγιής πολίτης.
Μια προσεκτική παρακολούθηση με έβαλε σε διάφορες σκέψεις και αν μη τι άλλο, τουλάχιστον φαίνεται ειλικρινής.
Χρησιμοποιώντας ελάχιστες Ελληνικές λέξεις, με λίγο καλύτερη προφορά από αυτή του Mπάγιεβιτς, αναφέρει ότι το show στην Ελλάδα θα βιντεοσκοπηθεί για να κυκλοφορήσει και σε blue-ray. Σύμφωνα με αυτόν, η Ελλάδα επιλέχτηκε επειδή εδώ υπάρχει ο ιδανικότερος χώρος και το πιο ενθουσιώδες κοινό. Δεν διαφωνώ με το δεύτερο, αμφισβητώ το πρώτο.
Φυσικά δεν υπάρχει λόγος για γραφικές δηλώσεις, παρόμοιες με αυτές των πολέμιων των Manowar στις τελευταίες τους συναυλίες εν Ελλάδι, “έβαλε και άλλη ημερομηνία;!”, “γιατί δεν έκλεινε μεγαλύτερο χώρο;”, “όλα για τα φράγκα” κτλ. Έτσι και αλλιώς, πολλές φορές στο εξωτερικό προστίθενται επιπλέον ημερομηνίες αναλόγως με την ζήτηση, αλλά στην Ελλάδα we don’t need no education…
Ξέρουμε ότι σε διάφορες συναυλίες όλο και κάποιοι θα σηκώσουν μια φωτογραφική μηχανή ή ένα κινητό να βγάλουν κάποιες φωτογραφίες-ενθύμιο, αν και γενικώς αυτή η κατάσταση εμένα προσωπικά με ενοχλεί όταν γίνεται σε υπερβολικό βαθμό. Ο Waters λοιπόν, ΖΗΤΑΕΙ να μην φέρει μαζί του το κοινό φωτογραφικές μηχανές και κινητά, γιατί ξέρει ότι θα μπούμε στον πειρασμό να τα χρησιμοποιήσουμε και το φλας ενδεχομένως να αλλοιώσει μέρος της παράστασης. Αναφέρει δε, ότι θα υπάρξει αυστηρή πολιτική σε αυτό το θέμα και θα αφαιρεθούν τα κινητά από τους παραβάτες… Hey teacher leave us kids alone…
Με 4 προσωπικά στούντιο albums (και ένα soundtrack) από τότε που έφυγε από τους Floyd συνηθίζει να εξαργυρώνει το παρελθόν του με διάφορες κυκλοφορίες, παρόμοιες περιοδείες και συναυλίες. Πριν μερικά χρόνια πέρασε πάλι από τα μέρη μας αποδίδοντας το Dark Side Of The Moon, φέτος στήνει τον Τοίχο, ίσως σε πέντε χρόνια μας φέρει και τα Ζώα… Από την άλλη ο κάτοχος της “φίρμας” περιοδεύει μόνο όταν υπάρχει νέα κυκλοφορία, πράγμα που φαίνεται πιο τίμιο απέναντι στη μουσική.
Υπάρχει άραγε επιθυμία να χτίσει και να γκρεμίσει πάλι τον Τοίχο; Αισθάνεται ότι πρέπει να ξαναερμηνεύσει αυτά τα τραγούδια; Ταυτίζεται με αυτά; Όπως λέει, όχι. Έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια και δεν μπορεί να βάλει πλέον τον εαυτό του στη θέση του φοβισμένου και απογοητευμένου ήρωα του Τοίχου… Where has the feeling gone? Will I remember the songs? The show must go on…
Μην έχουμε αυταπάτες. Τα πάντα γίνονται για το χρήμα και ο Roger Waters το γνωρίζει πολύ καλά. Από την πολιτική ερώτηση του δημοσιογράφου, την οποία αντιλαμβάνεται ως πολιτική δήλωση, συμπεραίνει ότι φαίνεται πως κατακρίνει (ο δημοσιογράφος) την ιδεολογία των ΗΠΑ στη νέα χιλιετία που εφαρμόζεται και σε άλλα μέρη του κόσμου, ενώ ο πολίτης του κόσμου (κάτοικος United States of Αμέρικα) Waters, απλώς συμφωνεί στο ότι οι ζωές μας ελέγχονται από τους λίγους με τα πολλά χρήματα.
Τα πολιτικά του σχόλια είναι προβλεπόμενα “Ζούμε σε έναν κόσμο όπου κυβερνούν η προπαγάνδα και τα ΜΜΕ με αποτέλεσμα να γίνουμε πρόβατα που αποδέχονται αυτή την οικονομική κατάσταση”, αν και συμπληρώνει “Εγώ δεν έχω πρόβλημα. Mε τη δουλειά που κάνω βγάζω αρκετά χρήματα” …Pink isn’t well he stayed back at the hotel and they sent us along as a surrogate band…
Γκρινιάζω αλλά ομολογώ ότι μου αρέσει να μένω κόντρα στο ρεύμα.
Ξέρω επίσης ότι αν μου το επιτρέψει η οικονομική κρίση και μειώσω το ποσοστό ανεργίας κατά 0,00…κάτι% και βρεθώ στην αρένα τη στιγμή που θα ακουστεί το “Comfortably Numb” θα συγκινηθώ (ακόμα περισσότερο αν ακουστεί ΑΥΤΟ το σόλο όπως πρέπει από τα χέρια του Δαβίδ) και όλα αυτά θα ξεχαστούν. Ακόμα και τα αυτοκίνητα που θα βλέπω να κατευθύνονται στο ΟΑΚΑ παίζοντας στη διαπασών την χορευτική έκδοση του “Another Brick In The Wall” θα τα ξεχάσω…
Ακόμα και αυτός με το λευκό πουκαμισάκι που θα πετάει λουλούδια στο κορίτσι επάνω στο τραπέζι και θα λέει σε ανύποπτο χρόνο “Έλα ρε, Pink Floyd είδα και εγώ!” δεν θα μου χαλάσει τη ΣΤΙΓΜΗ που πιθανόν να θυμάμαι για χρόνια όταν αρκετοί θα θυμούνται απλώς ένα φαντασμαγορικό show και πήγαν εκεί για το “ήμουν και εγώ εκεί!”
Τι να κάνουμε, έτσι είναι οι λαϊκές συναυλίες… και όχι, αυτό που θα δούμε-δείτε δεν είναι οι Pink Floyd.

Ανδρέας Ανδρέου