RIVERSIDE :"Memories In My Head"

Ήταν η στιγμή που απλά (όσο εύκολα και αν διαβάζετε), περίμενα να φτάσει.
Μετά το A.D.H.D τελευταία studio album δουλειά των Πολωνών progsters (και όχι μόνο) RIVERSIDE, ένιωθα άμεσα πως θέλω κάτι καινούργιο πάλι να ακούσω.
Ναι, δεν το αρνούμαι πως αυτό λέγεται ΕΘΙΣΜΟΣ.
Μέσα στον Ιούνιο μπορείς και πάλι να ετοιμαστείς για το επόμενο ψυχο-εγκεφαλικό σου ταξίδι. Το εισιτήριο σου αυτό θα γράφει τον τόπο αναχώρησης : Πολωνία, με προορισμό την ψυχή σου, το πνεύμα σου και όλες εκείνες τις αισθήσεις που μόνο οι RIVERSIDE ξέρουν καλά να ακουμπούν, να εξιτάρουν, να πονούν και να γιατρεύουν. Είναι ένας μυστικός διάλογος μεταξύ της μπάντας και του ακροατή, δύο φίλων, ενός ζευγαριού.
“Κοίτα, από την κυκλοφορία του A.D.H.D και εδώ, έχω περάσει πολλά, και θέλω να σου τα πω, να τα μοιραστώ μαζί σου, να δεις πως παρ' ότι φαινομενικά απουσίαζα, ήμουν και εγώ εδώ, ζώντας σε παράλληλους δρόμους, με εσένα, με εσάς όλους εκεί έξω, και έγραφα για όλα αυτά που με πονούν, παιδεύουν, προβληματίζουν, αποφάσεις και σκέψεις από τις παρτιτούρες του μυαλού μου στο "Memories In My Head" EP / CD” .
H πρώτη εξωτερίκευση 10.40' στο "Goodbye Sweet Innocence". "Life happened to us, We are not the same, But we've managed to survive, Stuck at the crossroads of time, Between future and past, Diverse worlds under the same sky". Η αναγνώριση στο τέλμα των συναισθημάτων, ξεκινώντας με απίστευτους space και industrial ήχους κάνει το τραγούδι να ηχεί γλυκόπικρο.
Πέφτω, Πεθαίνω και Αναγεννιέμαι, γιατί αυτός είναι ο κύκλος. "Living In The Past", αναδρομή σε 11.12' όπου ο GRUDZIŃSKI έχει την τιμητική του στις κιθάρες, κάνοντας το παρελθόν να μοιάζει τόσο μα τόσο λυρικό. "I don't care if those times are over, I'm not going to live like everyone, I don't care if those times are over, My future is living in the past" αλλάζω και μένω πάντα εκεί.
Ο MARIUSZ DUDA συνεργάζεται τόσο άψογα με το μπάσο του εδώ, μιλάνε στην ψυχή σου. Mid tempo με έντονες αναφορές σε εποχές καλές όταν το κλασικό progressive μεσουρανούσε, και δεν είναι άλλες από τις μέρες των '70. "Η τέχνη είναι μία μορφή εξέγερσης" όπως είπε κάποτε και ο Picasso και εδώ οι RIVERSIDE για άλλη μια φορά το αποδεικνύουν περίτεχνα. Περνώντας στο τρίτο μέρος της ανάμνησης Ο DUDA θα με κάνει να λατρέψω ακόμα περισσότερο το μπάσο! Από πίσω ακολουθεί κάπου στα σκοτεινά μουσικός διάλογος GRUDZIŃSKI & ŁAPAJ με συνοδεία-την ήρεμη δύναμη εδώ- KOZIERADZKI. "Forgotten Land", 9.57' ένα κομμάτι με αποκορύφωση τα λυρικά φωνητικά του DUDA, εξιστορώντας την ανθρώπινη εξαθλίωση, προσπερνώντας τον πραγματικό προορισμό μας σε αυτόν τον κόσμο, ξεπερνώντας κάθε όριο, και φραγμό, χάνοντας τα πάντα.
" People felt strong and powerful, Proud of their wealth, All of them believed they were kings of the whole world, They started to take more, And crossed the borderlines, Called themselves gods above everything and everyone, Oh, listen to them now... Listen intently, Souls are crying, This is the song of the forgotten land".
Απίστευτες ατμόσφαιρες που φτάνοντας στο τέλος, σε γυρνούν στην αρχή. Στο Αέναο Ταξίδι. Πραγματικά το κάτι άλλο, το κάτι διαφορετικό. στο σύνολο του σχεδόν 32 λεπτά, και αν αναλογιστεί κάποιος πως κυκλοφορούν studio albums με τέτοιους χρόνους, χαίρομαι πολύ που αυτά τα 3 κομμάτια αριστουργήματα δεν εντάχτηκαν κάπου μέσα σε άλμπουμ.
Είχα την ευχαρίστηση και τον χρόνο έτσι να τα απολαύσω. RIVERSIDE σας ευχαριστούμε που για άλλη μια φορά κάνατε την τέχνη σας, άμεση ανάγκη μας. ΕΛΕΝΗ ΛΙΒΕΡΑΚΟΥ (WWW.ROCKWAY.GR)