Ο Κώστας Κυριακίδης των Rawsilk αποκαλύπτεται..

WWW.ROCKTIME.GR

Το ραντεβού με τον Κώστα Κυριακίδη κλείστηκε μετά την άκρως διαφωτιστική συνομιλία που είχα με τον Γιώργο Φλωράκη και η απόσταση εκμηδενίστηκε: το Manchester ήταν πρόσωπο με πρόσωπο με την Αθήνα και οι οπτικές ίνες, χάρη στο skype πήραν φωτιά για ένα δίωρο: χωρίς κανένα ίχνος βεντετισμού, ευθύς και ειλικρινέστατος, αποκαλυπτικός ενίοτε, ακριβής «ανασκάλεψε» μαζί μας το «σεντούκι» με τις αναμνήσεις και χωρίς φόβο, αλλά με έντονο πάθος παρουσίασε πώς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χτίστηκε η cult μουσικότητα των Raw Silk. Τις εντάσεις, τις διαφωνίες, τις συγκυρίες αλλά και τους νέους δρόμους της μουσικής που τώρα υπηρετεί. Τη μεγάλη λατρεία του για τη κινηματογραφική μουσική ενώ άφησε «ανοιχτές πόρτες και παράθυρα» για το μέλλον….

Γειά σου Κώστα πριν αρχίσουμε την συνέντευξη απλά θέλω να σε ενημερώσω ότι συζήτησα με το Γιώργο Φλωράκη ακριβώς μια εβδομάδα πριν μιλήσω με σένα και κλείσουμε αυτή την κουβέντα. Είχα πάει στο στούντιό του και μου μίλησε για ένα τρίωρο περίπου, με πολύ θερμά λόγια ... και για σένα. Γενικά έχει κρατήσει ωραίες αναμνήσεις και εγώ προσωπικά χάρηκα απ' αυτά που άκουσα. Έχω διαβάσει αρκετές συνεντεύξεις για το συγκρότημα, για σένα, για τον Γιώργο, για τα υπόλοιπα παιδιά και χάρηκα πολύ που άκουσα τα λόγια αυτά από το Γιώργο.

K.K: Ναι με τον Γιώργο ξέρεις τόσα χρόνια μαζί, επόμενο να υπάρξουν και oι πολύ καλές στιγμές και ορισμένες διαφωνίες.

 Είναι φυσιολογικό.

K.K: Υπήρχαν δυσκολίες, αλλά το σωστό είναι να καταφέρεις να τις ξεπεράσεις, ο καθένας μετά παίρνει διαφορετικό δρόμο. Εδώ πέρα μιλάμε ας πούμε για πράματα τα οποία… πότε ήτανε με το γκρουπ; εποχές Bobby’s;

 Το 1989 περίπου.

K.K : Ναι το ‘89.

 Φανταστικές οι εποχές εκείνες!

K.K : Όντως Αλλά, δυστυχώς δεν καταφέραμε να το συνεχίσουμε. Παρ’ όλο που μου είχε μείνει πολύ μεγάλη ανάμνηση. Εμένα μου κάνει εντύπωση ότι υπάρχει και νέος κόσμος ο οποίος τους μαθαίνει τους Raw Silk τα τελευταία 10 χρόνια πολύ μετά αφού είχε βγει ο δίσκος, πολύ αργότερα που ήταν στην ακμή το γκρουπ. Αλλά παρ' όλα αυτά τους αρέσει και εμένα με παραξενεύει όχι με παραξενεύει απλά αλλά, με εντυπωσιάζει.

 Είναι πολύ καλή μουσική, Κώστα γι'αυτό. Για την εποχή της ήτανε εξαιρετική μουσική .

K.K: Ναι αυτό, για την εποχή εκείνη όντως ήτανε πολύ καλή δουλειά και ήτανε μάλιστα πρωτοποριακή. Δηλαδή ας πούμε εκείνη την εποχή δεν υπήρχανε και πολλά γκρουπ τα οποία χρησιμοποιούσανε keyboards. Tα keyboards ήτανε εκείνη την εποχή που βγαίνανε. Ξέρεις, τεχνολογικά ήτανε πολύ περιορισμένο. Μόλις παρουσιάσαμε το demo, αμέσως ας πούμε εντυπωσιάστηκαν. Δηλαδή κυρίως ο ιδιαίτερος κύκλος των μουσικών εκείνη την εποχή που ήμασταν μεγάλη παρέα , αλλά δεν το περιμέναμε ότι θα έχει τόσο μεγάλη απήχηση. Κι εγώ δεν είχα συνειδητοποιήσει την ανταπόκριση που είχε. Μέχρι την εποχή που επανακυκλοφόρησε ο δίσκος σε CD, γιατί δεν είχαμε τρόπο εμείς να ξέρουμε ποιές ήταν οι πωλήσεις…

Συγγνώμη μιλάς για το 2003;

K.K: Ναι. Για την επανακυκλοφορία του 2003. Μπορώ να σου πω ότι μέχρι τότε ήμασταν ανήξεροι. Ξέραμε ότι είχε πάει καλά αλλά δεν ξέραμε πόσο απήχηση είχε. Αυτό στο λέω ότι έγινε, γιατί όταν θα κυκλοφορούσε έβαλα το e-mail μου πάνω στο άλμπουμ και άρχισα ξαφνικά να λαβαίνω e-mail απ' όλο τον κόσμο. Και λέω, τι έγινε; Από την Ιαπωνία από τη Σουηδία από την Αμερική , από παντού. Βέβαια είχαμε και την απήχηση τότε στο Bobby’s, ήτανε συνέχεια γεμάτο αλλά είχαμε και ένα πολύ καλό live εκείνη την εποχή.Tο 2003 που επανακυκλοφόρησε το άλμπουμ δεν είχαμε κάνει κανένα live.

 Ήτανε τότε και η εμφάνιση με τους SAXON…

K.K : Με τους SAXON ναι, είχε πάει πολύ ωραία, αλλά ήτανε οι SAXON έτσι…Καλό live εκείνο.

Rockway: Το live στο Ζάπειο; Πρωί-μεσημέρι;

K.K : Πρωί… Ναι, αλλά αυτά δεν είχανε διαφημιστεί πολύ ως live Raw Silk, κατάλαβες; Και μετά, αφού είχε γίνει επανακυκλοφορία, το παίξαμε με τον SOTO, δεν ξέρω αν ήσουνα σ' αυτό διότι ήτανε το αγαπημένο μου live. Ένα αγαπημένο live , γιατί εκεί πέρα ένιωσα πολύ τον κόσμο. Εντάξει , ήμασταν 10 ώρες και περιμέναμε για να κάνουμε sound check και τελικά κάναμε δέκα λεπτά πριν μπει ο κόσμος μέσα. Και μάλιστα το’χουμε ηχογραφήσει και live. Οι βάσεις, ντραμς και τύμπανα έχουν γραφτεί καλά είχαμε και κάποιο τεχνικό πρόβλημα. Όχι σχετικά με την ηχογράφηση, για κάποιο λόγο δεν μπορέσαμε να πάρουμε τα διαφορετικά κανάλια και δεν μπορούμε να το κάνουμε mix.

 Ήτανε κι ο Καλημέρης;

K.K : Ναι, ο Καλημέρης, αλλά ήτανε κι ο νυν συνέταιρος του Γιώργου Φλωράκη που το έκανε αυτό. Ενώ είναι πολύ καλά παιγμένο υπάρχουν κάποια τεχνικά προβλήματα. Δηλαδή, θα μπορούσανε να το βάλουν live, θα μπορούσαμε να κάνουμε remix, αν είχαμε τα κανάλια ξεχωριστά να κάναμε remix, έβγαινε με μια εξαίρεση στο στούντιο, είχαμε κάνει ένα λάθος. Με βλέπεις έτσι λιγάκι σκεπτικό και από το e-mail, γιατί δυστυχώς δεν μπορέσαμε την εποχή που μπορούσαμε πραγματικά να κάνουμε το επόμενο βήμα, δεν το κάναμε δυστυχώς το δεύτερο άλμπουμ. Δε μπορέσαμε να το κάνουμε. Από κει ήμουνα εγώ απογοητευμένος. Απογοητεύτηκα. Λέω , κοίταξε δεν το καταφέραμε να το κάνουμε, αν και είχαμε προϋποθέσεις ειδικά τα live που ήταν να παίξουμε με τους Scorpions.

Τι ακριβώς συνέβη; Ο Γιώργος μου είπε ότι λατρεύατε τους Winger.... Χάρηκε αφ'ενός που έπαιξα , αλλά ήταν και λυπηρό, διότι είχε υποσχεθεί ο Γιάννης ο Κουτουβός ότι θα παίζατε εσείς.

K.K : Ο Γιάννης Κουτουβός δεν φταίει σε τίποτα...

 Απλά είπε ο άνθρωπος ότι ξέρεις, “ο Γιάννης Κουτουβός είπε αυτό και συνέβη κάτι άλλο” .

K.K : Συνέβη κάτι του οποίου εμείς δεν είχαμε τον έλεγχο, ενώ ο Κουτουβός ας πούμε, που είχε βοηθήσει πολύ και με τους Raw Silk αλλά και με τους Spitfire, αλλά τελικά το management έκλεισε συμφωνία με τους Winger. Τί να κάνουμε εμείς; δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Αυτό δεν περνούσε απ' το χέρι μας. Το πρόβλημα ήτανε ότι αυτό... αυτή, πώς το λένε, η ατυχία, που δεν καταφέραμε να παίξουμε, στοίχισε πάρα πολύ σε ορισμένα άτομα μέσα στο group που ήτανε εκείνη τη στιγμή. Και πώς το λένε, το πήρανε πολύ άσχημα έτσι να το πω για πλάκα, κατά κάποιο τρόπο λέω “παιδιά τί έγινε; δεν είναι στο χέρι μας αυτό το πράγμα. Δε μπορέσαμε, ναι”. Αλλά από κείνο το live , ενώ εγώ είχα πει : “πάμε δεν πειράζει, ξεκινάμε τη δουλειά για το δεύτερο δίσκο”, τελικά στράβωσε η φάση… μάλιστα θυμάμαι κάναμε και πρόβες στην Αργυρούπολη στο στούντιο QUALY SOUND. Κι ήμασταν εκεί πέρα όλοι και αρχίσαμε κανονικά όμως δημιουργήθηκε η πρώτη ρήξη γιατί έφυγαν ο κιμπορντίστας κι ο μπασίστας. Εγώ δεν έχω διώξει ποτέ κανέναν απ' το γκρουπ.

Χαίρομαι που τ’ ακούω.

K.K : Βεβαίως εκείνη την εποχή προσπαθούσαμε να τους αντικαταστήσουμε, ήμασταν πάρα πολύ κουρασμένοι, επειδή είχαμε όλο τον δίσκο, είχαμε τρέξει με όλα αυτά τα πράγματα, ήμασταν μετά από μια περίοδο πολύ εντατικής δουλειάς, απογοητευθήκαμε όλοι πολύ, γιατί είχαμε κάνει ένα πολύ καλό γκρουπ, τρομερές πρόβες για το live, και να σου φεύγουνε δύο μέλη και να πρέπει ξανά φτου κι απ' την αρχή , είναι δύσκολο. Ο Γιώργος και ο Μάριος ήταν εκεί πέρα, κανένα παράπονο, κάναμε μόνοι μας πρόβες, προσπαθήσαμε, δεν τα καταφέραμε δυστυχώς και μας πήρε από κάτω. Ουσιαστικά σε μια κουταλιά νερό πνιγήκαμε γιατί αν βάζαμε μια αγγελία ότι ψάχνουμε μπασίστα και κιμπορντίστα τότε…

 Θα τρέχανε όλοι...

K.K : Θα κάνανε ουρά απ' έξω. Αλλά δεν ξέρω , δυστυχώς πώς ήρθαν έτσι τα πράγματα και δεν τα καταφέραμε να το κάνουμε τότε.

 Κώστα σ'αυτό που λες διαβάζω σε μια συνέντευξη του Γιώργου Φλωράκη , ότι για να βγει ο δίσκος δεν υπήρχαν χρήματα: “Αν εξαιρέσεις τον Κώστα (δηλαδή εσένα) οι υπόλοιποι 4 δεν είχαμε φράγκο. Άλλοι στην ηλικία μας είχανε κι ένα παπί εμείς δεν είχαμε τίποτα. Κανένας από μας. Για να κάνουμε πρόβα έπρεπε να πάρουμε λεωφορείο, τρόλεϊ ή να πάμε με τα πόδια”. Τελικά χρηματικά οφέλη υπήρχαν στη φάση RAW SILK; Δεν το λέει ως παράπονο... συγγνώμη, το διευκρίνισε ο Γιώργος, μου λέει: “σαφώς και δεν το είπα με πικρία.... ήταν μια πραγματικότητα και κάποιοι δυσαρεστήθηκαν”. Δηλαδή αυτό που μου είπες πριν από λίγο, εσύ για τα παιδιά που αποχώρησαν και είπαν “θα παίξω με τον τάδε, για να έχω λεφτά, μεροκάματο”. Υπήρχαν όμως χρηματικά οφέλη από τους RAW SILK;

K.K : Χρηματικά οφέλη υπήρχαν, υπό την έννοια ότι παίζαμε στo κλαμπ το Bobby’s και παίρναμε χρήματα.

 Καλό μεροκάματο;

K.K : Για την εποχή μια χαρά ήτανε. Δε θυμάμαι τώρα πόσα ακριβώς ήτανε, αλλά ήτανε μια χαρά . Ήτανε δύο φορές τη βδομάδα. Δεν νομίζω ότι κανένας θα μπορούσε να στηριχθεί σ'αυτά τα χρήματα. Αλλά απ' την άλλη μεριά, εγώ δεν το θεωρώ αυτό δικαιολογία, για κάποιον δηλαδή να πει ότι δεν είχα λεφτά και έφυγα, γιατί σ'αυτά τα γκρουπ εγώ που είχα γράψει και τα κομμάτια, έχω και το copyright ας πούμε, δεν πηγαίνω ποτέ με σκοπό να βγάλω χρήματα, γιατί κανείς δεν έχει βγάλει χρήματα και πού; στην Ελλάδα; Εδώ πέρα εμείς όταν κάναμε την ανατύπωση με το CD , από την ΕMI δεν πήραμε ούτε μια δεκάρα που να πάρεις. Σιγά μη πάρουμε εμείς από την ΕΜΙ. Εκεί πέρα δεν έχεις τρόπο να βρεις πόσα κομμάτια έχει πουλήσει ο δίσκος. Δεν έχεις κανένα έλεγχο. Δεν είχαμε ποτέ κανένα συμβόλαιο με την ΕΜΙ επίσημο. Ήτανε στο μιλητό με τον συγχωρεμένο τον Ξυδούς, τον ξέρεις τον Ξυδούς. Είχαμε συμφωνήσει στο προφορικό και θα υπογράφαμε τα συμβόλαια , αλλά τα συμβόλαια δεν υπογραφήκαν ποτέ.

 Ιστορία ήταν ο Ξυδούς για σας…

K.K : Ο Ξυδούς να σου πω την αλήθεια , ούτε με τους Spitfire ούτε και με τους RAW SILK, ήτανε μέσα πολύ ζεστά στα πράγματα. Ο Ξυδούς ήρθε στο τελικό mix των Spitfire την τελευταία μέρα και η επέμβασή του ήτανε θετική για μένα σ'αυτό που έκανα. Από κει και πέρα στους RAW SILK, παρ' όλο που κάναμε το deal, γιατί εμείς το κάναμε ανεξάρτητα με τον Κώστα τον Καλημέρη ο οποίος ήτανε ο παραγωγός, εμείς είχαμε όλο το artistic control. Τους είχαμε πάει ένα demo και τους λέμε αυτό είναι. Το θέλετε; Δεν είχαμε κανέναν απ' την εταιρεία μέσα στο στούντιο, θέλαμε να το βγάλουμε όπως θέλαμε εμείς, για διάφορους λόγους και τους πήγαμε έτοιμο το master και το κυκλοφορήσαμε, οπότε δεν είχαμε τέτοιο θέμα γιατί στους Spitfire υπήρχανε προβλήματα απ' αυτήν την άποψη. Γιατί ο καθένας έχει διαφορετική άποψη. Ο Κουτουβός καλός είναι, άλλα ήταν άπειρος σαν παραγωγός. Δηλαδή παραγωγός με την έννοια ότι θα μπει μέσα σε στούντιο και θα κατευθύνει τον ήχο του γκρουπ. Ήταν η πρώτη του δουλειά. Δεν είχε εμπειρία. Και εμείς επίσης, γιατί ήταν ο πρώτος δίσκος που κάναμε. Οπότε όλα αυτά δημιουργούσανε εντάσεις. Ο καθένας δεν ήξερε ποιος είναι ο ρόλος του, δεν ήξερε αν πρέπει να πάει πίσω κι αυτά. Αλλά ναι, ο Ξυδούς έχει κάνει τη δουλειά του, το είδαμε και στους “Dreamer and the Full Moon” και σε κάποια άλλα γκρουπ. Βέβαια είχα στεναχωρηθεί εκείνη την εποχή και όλοι είχαμε στεναχωρηθεί.

 Να ρωτήσω κάτι άλλο; Διάβασα σε μία ιστοσελίδα, το Noize, που έγραφε ο Τάκης Τσαμουρόπουλος, το εξής: “Ο Κώστας ο Κυριακίδης , ο Ρόρι , ο Μήτσος , ο Τζίμης ο Διακουμάκος και βέβαια ο Γιώργος ο Φλωράκης, παλιός μου τραγουδιστής , όλα τα παιδιά ήταν παλιά φιλαράκια. Αν δεις το δίσκο θα δεις και τ'όνομά μου συνεισφέροντας στα backing vocals, τον Κώστα Καλημέρη , πολύ γέλιο, πολύ delivery, από τις 10.00 το βράδυ μέχρι τις 7.00 το πρωί στο Sierra, έξω έριχνε χιόνι και μέσα εμείς παίζαμε βόλεϊ με αυτοσχέδια μπάλα φτιαγμένη από καλώδια και ταινία”. Θυμάσαι εκείνη τη βραδιά;

K.K : Πως δε θυμάμαι και υπάρχουνε κι άλλα events εκείνη τη βραδιά. Έτσι ακριβώς όπως είναι που στα λέει ο Τάκης, ο οποίος έχει έρθει, πολύ αγαπητός φίλος. Αυτός είναι πολύ φίλος μου και τον αγαπάω, παρ' όλο που έχω πολύ καιρό να τον δω μιλάμε από facebook και τέτοια, είχε έρθει και είχε κάνει φωνητικά όντως. Είχαμε περάσει πολύ ωραία τότε και μάλιστα θυμάμαι ότι, εκείνο το βράδυ για το οποίο μιλάει , όντως χιόνιζε και ήτανε πολύ κακός ο καιρός, γράφαμε την εισαγωγή του"Journey of No Return” , το οποίο έχει μια οποίο έχει αυτή την εισαγωγή σε epic ύφος. Είναι πάρα πολύ, ας πούμε ατμοσφαιρική.

 Είναι Μεγαλοβδομαδιάτικο….

K.K : Συμφωνώ λοιπόν, εκεί που γράφαμε την εισαγωγή , άρχισαν κι αναβοσβήνανε τα φώτα. Τις προάλλες μίλαγα με τον Καλημέρη κι αυτό μου’λεγε: “Θυμάσαι μου λέει τότε που έγινε αυτό;” Του λέω ναι θυμάμαι επειδή χιόνιζε εγώ ήμουνα στον πάνω όροφο του Sierra, έχει δύο στούντιο, το κάτω, αυτό που ήτανε μεγάλη αίθουσα.

Rockway: Το ξέρω.

K.K : Έχεις πάει. Εμείς ήμασταν στο πάνω το στούντιο, το οποίο ήταν λίγο πιο μικρό και έτσι ας πούμε είχαμε σταθεί για κάνα δυο λεπτά και λέγαμε τι γίνεται τώρα εδώ πέρα; Αλλά ήτανε φανταστική βραδιά. Και είχαμε βγει έξω. Είχε χιονίσει. Επειδή εμείς ήμασταν μέσα δεν καταλαβαίναμε τι γινότανε και μετά, όταν βγήκαμε έξω, δεν καταλαβαίναμε ότι είχε χιονίσει.

 Πριν τα Χριστούγεννα ήταν, θυμάσαι;

K.K : Δε θυμάμαι ακριβώς, κάπου εκεί για να χιονίζει μάλλον Χριστούγεννα θα ήταν. Αλλά ήτανε πολύ ωραία γιατί είχε κανονίσει ο Κώστας Καλημέρης και είχαμε πάρα πολύ ελεύθερο χρόνο.

Ηχογραφούσατε ώρες πρωινές-βραδυνές ;

K.K : Έτσι γινόντουσαν. Ώρες πρωινές και βραδινές, γιατί έπρεπε να μην έχει δουλειά το στούντιο, για να μπούμε ύστερα μέσα εμείς και να γράψουμε. Γιατί άμα κάποιος είχε κλείσει ήταν αδύνατο, είχε κανονίσει ο Κώστας με τον ιδιοκτήτη και όποτε είχε ελεύθερη ώρα, το’δινε χωρίς να πληρώνει ας πούμε , επειδή το’χε αναλάβει σαν παραγωγή δική του. Απλά έπρεπε να περιμένουμε για αυτό το δίσκο τον βγάλαμε συνολικά σε … μπορεί να πήγε και πάνω από δυόμισι χρόνια η διαδικασία. Ο ένας λόγος ήταν αυτός, ο άλλος λόγος ήτανε ότι βασικά δεν υπήρχε γκρουπ, όταν μπήκαμε να γράψουμε στο στούντιο, δεν υπήρχε δηλαδή.

«Στημένη» μπάντα;

K.K : Δεν υπήρχε στημένη μπάντα. Η μπάντα δημιουργήθηκε κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων. Άλλο κι αυτό πρωτότυπο. Και όλα ξεκινούσανε δηλαδή από το αυτό που κάναμε το demo του "Street Girl" που είχαμε ανεβάσει με τον Κονδυλό, τον Βελέτζα, τον πρώην κιμπορντίστα από τους Spitfire. Με τον Μάκη τον Κόλια και τον Τόλη Μπακόπουλο, ο οποίος έπαιξε και στο Raw Silk μερικά σόλα. Είχαμε κάνει λοιπόν αυτό το demo το οποίο το ξεκινούσαμε για να πάμε να ετοιμάσουμε κάτι να δούμε πώς θα πάει , ένα καινούριο σχήμα , αφού είχα φύγει εγώ από τους Spitfire. Είχαμε κλείσει το Sierra, ήτανε ο Κώστας Καλημέρης, τον είχαμε ζητήσει ότι τον θέλουμε για ηχολήπτη επειδή ήτανε ο πιο μοντέρνος εκείνη την εποχή απ'αυτούς που γράφανε στο Sierra , του άρεσε και εκείνου το κομμάτι, ήμασταν και φίλοι με τον Κώστα γιατί ήταν Νεοσμυρνιώτης κι εκείνος κι εγώ, πηγαίναμε για καφέ στην πλατεία, και μου λέει: “γουστάρω, να πάμε να το κάνουμε μόνοι μας. Του λέω “πάμε”. Μου λέει “κομμάτια έχεις;” Του λέω “έχω κάποια”. Δεν είχα. Είχα ένα -δύο. “Θα κάτσω, του λέω, να γράψω”. Μου λέει “άντε, ξεκίνα και γράφε”. Κάθισα και έγραψα τα κομμάτια σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κι ίσως ένας από τους λόγους ενδεχομένως που έχει αυτή την απήχηση είναι ότι ήταν τόσο αυθόρμητα και δεν είχαν από πριν επιτήδευση, το τί θα κάνω , ήταν τελείως αυθόρμητα. 'Ητανε πολλές οι συνθέσεις στην αρχή και μερικά δε μπήκανε μέσα , και ξεκινήσαμε έτσι. Πήγα ας πούμε μετά και έγραψα όλα τα ντράμς μόνος μου. Δεν υπήρχε κανένας άλλος ήμουνα εγώ με τον Καλημέρη και το μετρονόμο. Ήξερα τα κομμάτια κι έγραφα τις βάσεις και μετά ανάλογα με τις ανάγκες, αρχίζαμε και το συμπληρώναμε.

Το έχτιζες...

K.K : Το χτίζαμε σιγά-σιγά, εγώ είχα γράψει τα ντράμς, μετά βρήκαμε τον μπασίστα τον Γιάννη Πλαγιανάκο.

Αυτός έχει παίξει στο δίσκο…

K.K : Τα credits τα κανονικά τα σωστά είναι αυτά που είναι στο CD , απλά εκείνη την εποχή μόλις κυκλοφόρησε το LP με παρέμβαση της εταιρείας, επειδή η εταιρεία ήθελε να φανεί ότι το γκρουπ που έχει γράψει είναι αυτό το οποίο θα εμφανίζεται και live, σε στιλ marketing. Λάθος όμως αυτό. Αυτή είναι ελληνική νοοτροπία, δυστυχώς.

 Δυστυχώς και αιτία πολλών παρεξηγήσεων.

K.K : Ακριβώς και μας είχε, ομολογώ, επηρεάσει η εταιρεία. Εκεί πέρα, βάλαμε το live band στο δίσκο. Δεν έχουμε παίξει όλοι από κει πέρα μέσα στο δίσκο.

 Το κατάλαβα….

K.K : Ξέρεις ποιος….

 Ναι, ναι (Κυριακίδης, Φλωράκης, Χριστόπουλος, Μπακόπουλος, Τσουκαλάς, Πλαγιανάκος).

K.K : Ο.Κ. και έτσι είχε γίνει. Είχανε παίξει και πολλοί σε live, είχε περάσει πολύς κόσμος. Αλλά το θετικό είναι, ότι είχε βγει καλή η δουλειά γιατί είχαμε στη διάθεσή μας και μηχανήματα , πολλά keyboards και την προσέξαμε τη δουλειά, αλλά δεν περιμέναμε ότι θα πάει τόσο καλά.

 Ήτανε προσωπική από ότι γνωρίζω η υπόθεση των στίχων;

K.K: Ναι ήτανε.

 Μπορείς να μας αναφέρεις κάποια προσωπική ιστορία; Από κάθε τραγούδι κρύβεται κάτι ή είναι στίχοι από «μπαούλο στίχων λυρικών»;

K.K : Κανένα μπαούλο δεν υπήρχε (γέλια). Συγκεκριμένα υπήρχε πάντα όταν γράφω πρώτα τη μουσική και μετά τους στίχους. Έτσι έχω μάθει , έτσι το κάνω. Δε γράφω πάνω σε έτοιμους στίχους. Οπότε πάντα υπήρχε το κομμάτι ή υπήρχε η βασική ιδέα του θέματος, και μετά σιγά-σιγά και πάλι σε πολύ γρήγορο χρόνο όχι δηλαδή και πάρα πολύ γρήγορα σ’ ένα βράδυ το κάθε κομμάτι άντε δύο και καθόμουνα κι έγραφα τους στίχους. Είχα στη διάθεσή μου ότι ήθελα και ήταν πολύ αυθόρμητη διαδικασία για μένα και είχα κάτσει και είχα γράψει όλους τους στίχους. Υπήρχανε. Αυτό που καταλαβαίνεις απ' τους στίχους είναι αυτό που θα ήθελα να σου πω, αυτό που ήθελα να εκφράσω κατά κάποιον τρόπο.

 Στο Journey of No Return από πού ήρθε η έμπνευση;

K.K : Αυτό είναι χριστιανικό, πώς το λένε, έχει βιβλικό περιεχόμενο. Λέει για την Σταύρωση. Τα χριστιανικά θέματα και τα spiritual ας πούμε, εμπνέουνε τους μεγαλύτερους συνθέτες από τον Μπάχ ακόμη, οπότε είναι ένα θέμα το οποίο εύκολα σε βοηθάει να θέλεις να γράψεις κάτι. Και ήτανε για τη Σταύρωση. Άμα δεις , μετά από σόλο υπάρχει και η συνομιλία που έχει ο Χριστός με τους ληστές.

 Από ποια ταινία;

K.K: Από ποια ταινία; Μάλλον απ' του Τζεφιρέλι.

«Ο Ιησούς απ' τη Ναζαρέτ»….

K.K: Ναι, οι διάλογοι είναι από αυτή την ταινία αλλά βέβαια δεν έχει αυτό copyright. Ο Ηλίας Αγγελόπουλος κάνει τον κακό το ληστή. Ο Ηλίας ο Αγγελόπουλος, ο οποίος είναι γιός του Μανώλη του Αγγελόπουλου και αδελφός του Στάθη του Αγγελόπουλου. Ναι, είναι αυτός που κάνει την πρώτη φωνή. Που λέει... α, δε θυμάμαι τι λέει …χμ, α ναι: if you are the Messiah…. αυτό το λέει ο Αγγελόπουλος και μετά λέω εγώ: you don’t fear the God; και μπλα, μπλα, μπλα και μετά ο τρίτος είναι ο Γιώργος που και καλά κάνει τον Χριστό και του πάει.

Οι νότες στην αρχή;

K.K: Αυτό είναι ένα sound απ' το sample emulator αυτό ήταν από το emulator του Παπαδημητρίου , μας το είχε δώσει και ξέρεις πειραματιζόμασταν, κάναμε ότι θέλαμε. Είχαμε τη βάση και ψάχναμε να το εμπλουτίσουμε και βρήκαμε αυτό το sample που ξέραμε ότι ταίριαζε πολύ. Στο στούντιο το κάναμε. Μεγάλη πολυτέλεια εκείνη την εποχή. Και έτσι βγήκε δεν ήτανε κάτι το συγκεκριμένο, ήταν ένα sample από το emulator.

 Τώρα που ανέφερες τον Δημήτρη Παπαδημητρίου , τον θεωρώ εξαίρετο συνθέτη. Είναι δάσκαλός σου;

K.K : Ήτανε ένα διάστημα δάσκαλός μου. Μετά απ' τους RawSilk. Πριν απ' τους Raw Silk δεν τον ήξερα, γιατί μετά από τους Raw Silk ξεκίνησα κλασσικές σπουδές στην Ελλάδα και μετά στο εξωτερικό και ήτανε δάσκαλός μου στο ωδείο του “ΝΑΚΑΣ” για πολλά χρόνια. Φανταστικός δάσκαλος και συνθέτης βέβαια. Και είχαμε επαφή μέχρι πρότινος. Αυτά για τον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Τον ήξερε καλά ο Κώστας ο Καλημέρης. Είχαμε το “Heroes Don’t Cry” που θέλαμε την εισαγωγή να την κάνουμε, να την ενορχηστρώσουμε και ήρθε και έκανε την ενορχήστρωση. Δεν το έγραψε το κομμάτι. Δεν έγραψε την εισαγωγή, την εισαγωγή την είχα γράψει εγώ και είχε γράψει και ο Χριστόπουλος λίγο από την εισαγωγή. Ο Ρόρυ έπαιζε τα Keyboards και ήρθε και ενορχήστρωσε ο Δημήτρης Παπαδημητρίου έβαλε στη συνέχεια την ενορχήστρωση και πάλι με το emulator.

 Γιατί διάβασα κάπου που έλεγες ότι έπαιξε φανταστικά πλήκτρα ο Ρόρυ.

K.K : Ναι, μα ο Ρόρυ τα έπαιξε καταπληκτικά τα πλήκτρα, βοήθησε ο Παπαδημητρίου στην ενορχήστρωση. Βέβαια έλεγε: ”Αυτό εδώ παίξτο”. Του έλεγα “έχουμε αυτή την γραμμή, θα την πάρουν τα strings”…. αυτός ο ήχος, κατάλαβες , έκανε το arrangement σαν να’τανε εκατό ήχοι. Ε, το σκηνοθέτησε και έκανε αυτό που κάναμε, το soundtrack ας πούμε. Αυτό το’χαμε κάνει μόνοι μας κατά κάποιον τρόπο, εγώ με τον Κώστα , στην αρχή με τα βήματα, τις ανάσες στην αρχή του κομματιού τα οποία είχανε βγει πολύ επιτυχημένα. Ήτανε ωραία η συνεργασία.

 Φαίνονται επιρροές από κινηματογραφική μουσική. Είχες από τότε προσανατολιστεί σε κάτι σχετικό μ'αυτό που κάνεις σήμερα;

K.K : Όχι δεν είχα προσανατολιστεί, γιατί εκείνη την εποχή λειτουργούσαμε στο αυθόρμητο mode και αυτό είναι πολύ μεγάλο καλό, που όταν μετά τα μάθει κανείς και σπουδάσει κλπ, προσπαθεί να το ανασύρει και είναι δύσκολο. Εκείνη την εποχή ήταν εύκολο, ήμασταν αυθόρμητοι και ουσιαστικά ακολουθούσαμε τ' αυτί μας. Δηλ. είχαμε κάποια ιδέα τι θέλαμε , και πηγαίναμε και το κάναμε αυθόρμητα. Δεν είχαμε ας πούμε κάποιο ιδιαίτερο πλάνο σε θέμα στιλ. Αλλά οπωσδήποτε κινηματογράφο βλέπαμε πάρα πολύ μας άρεσε. Εγώ δηλαδή. Και ήτανε και η δουλειά μου τέτοια. Εκείνη την εποχή δούλευα σε στούντιο που κάναμε παραγωγή με ταινίες και τέτοια κι έτσι έβλεπα πολύ κινηματογράφο θέλοντας και μη. Και μπορώ να σου πω ότι όλες αυτές οι διαδικασίες εκείνη την περίοδο σε σχηματίζουνε σα μουσικό. Μπαίνεις μέσα ακούς τους ήχους ας πούμε και θέλεις να εκφραστείς και σχηματίζεις τη μουσική σου προσωπικότητα εκείνη την ώρα, που είναι και το πιο ωραίο.

 Σαφώς. Οι στίχοι των Raw Silk είναι κάποια προσωπική ιστορία ή εικόνες που έβλεπες στο δρόμο;

K.K : Μπορώ να το πω έτσι… ήτανε ακριβώς αυτό που σκεφτόμουνα εκείνη την εποχή. Δηλαδή αυτό που ήθελα να πω ας πούμε ....σε θέματα που ταίριαζαν και με το στιλ του κομματιού. Εντάξει μη ξεχνάς, εκείνη την εποχή ήμασταν πιτσιρικάδες και με όλο το impact από το marketing το αμερικάνικο. Οπότε κάπου μας οδηγούσε, επηρεασμένοι από τα γκρουπ εκείνης της εποχής και τα θέματα οπότε κάπου το’χαμε προσαρμόσει εκεί πέρα. Ναι, δεν είναι κάτι προσωπικό, απλά θεωρώ ότι παρότι μερικοί στίχοι είναι αυτό που λέμε ερωτικοί. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι στίχοι ήτανε κάτι παραπάνω , δεν ξέρω πόσο βοήθησε αυτό. Ήτανε και το “Heroes Don’t Cry” με αντιπολεμικό μήνυμα και το Journey… ας πούμε, και το “Fever” το οποίο ήτανε περισσότερο για drugs και τέτοια πράματα και είχανε και λίγο παραπάνω βάθος και μάλλον το γεγονός ότι είχα ευχέρεια με τα αγγλικά και μου άρεσε πολύ να γράφω στίχους. Οι στίχοι ή σ’ αρέσουν ή δεν σ'αρέσουν.

 Τo Irene… Τυχαίο;

K.K : Το Irene. Έτσι μου ήρθε εκείνη την ώρα κι έλεγα Irene , μια κοπέλα θέλαμε. Μας άρεσαν οι κοπέλες. Είχαμε το Street Girl, είχαμε το Irene , βασικό θέμα εκείνη την εποχή, φλέγον.

 Το “Just Like A Dream” ήταν ανάλαφρο. Ίσως σαν άκουσμα…

K.K : Ναι, ναι ήτανε πιο ανάλαφρο αυτό το κομμάτι. Μπορώ να σου πω ότι ήτανε από τα αγαπημένα μου. Δεν ξέρω για ποιον λόγο ακριβώς η μελωδία ήτανε πολύ ωραία είχε βγει και την τραγουδούσε ο Γιώργος εξαιρετικά….

 Συγγνώμη, και ο Γιώργος κάτι τέτοιο μου είπε όταν κουβεντιάζαμε για τραγούδια , μου λέει «ποιο θεωρείς πιο αδύναμο; Μου λέει σίγουρα το “Just Like A Dream” , του λέω όχι , αυτό μ’αρέσει πάρα πολύ.

K.K : Ο.Κ. δεν είναι κακό. Απλά ίσως μπορεί να είναι και θέμα παραγωγής ε , δεν έχει τόσο την ατμόσφαιρα πού έχουν τα άλλα.

 Τα υπόλοιπα ακούγονται πιο επιβλητικά. Πολύ επιβλητικά.

K.K : Έτσι είναι θα όπως λες και συ , πιο ελαφρύ , το background, αλλά αρέσει σε πολύ κόσμο και δε μπορείς να του πεις τίποτα.

 Αφού αναφέραμε πρόσωπα και καταστάσεις να πούμε καμιά κουβέντα και για τον Κουτουβό. Αδικημένη προσωπικότητα.

K.K : Αδικημένη; Δεν ξέρω αν είναι αδικημένη… κοίταξε ο Γιάννης, εγώ ας πούμε, δεν έχω τίποτα με τον Γιάννη, είχαμε τα προβλήματα κυρίως στους Spitfire, εκεί πέρα είχαμε μερικές διαφωνίες με τον Γιάννη. Μετά με τους Raw Silk, δεν είχα κανένα πρόβλημα. Δημιουργούσε αυτό που σου είπα και στην αρχή. Στους Raw Silk ήξερε ο καθένας καλύτερα τι κάνει μέσα στο γκρουπ. Στους Spitfire τα πράγματα ήτανε μπερδεμένα. Δεν ξέραμε τι γινότανε, είχαμε υπογράψει με το Γιάννη ως μάνατζερ του γκρουπ και με το όνομα και εν τω μεταξύ δεν ξέραμε κι εμείς τι σημαίνει το ένα και το άλλο και είχανε δημιουργηθεί πιο μεγάλες εντάσεις. Αλλά εγώ δεν έχω πρόβλημα με τον Γιάννη , αλλοίμονο, δεν έχω πρόβλημα με κανέναν και θα αναγνωρίσω ότι είχε βοηθήσει πάρα πολύ ουσιαστικά. Γιατί έκανε promotion, τα έβαζε σε πολύ καλά περιοδικά, τα οποία ήξερε που θα τα βάλει και έκανε πάρα πολύ καλό promotion. Είχε το μυαλό του marketing , γιατί το θέλαμε εκείνη την εποχή και θεωρώ ότι θα ήτανε ο πιο πετυχημένος του ρόλος αυτός, στο να κάνει το promotion στο γκρουπ , όχι να κάνει απαραίτητα τον manager υπό την έννοια ας πούμε να είναι αυτός που κατευθύνει το γκρουπ. Κατάλαβες τι εννοώ. Εκείνος μας έβαλε στο Metal Hammer ,στα videoclip κι όλα αυτά και με τους Raw Silk είχε κάνει καλή δουλειά, μας είχε βάλει σε εφημερίδες, μας είχε βάλει στο Metal Hammer και με τους Saxon. Έχω να του μιλήσω και χρόνια, αλλά την τελευταία φορά έτσι μόλις είχαμε συνεργαστεί με τους Raw Silk είχαμε ωραία σχέση αρμονική , είχαμε μάθει από τους Spitfire τα είχαμε φάει, τα είχαμε θαλασσώσει εκεί, αλλά μέσα. Κι ο Γιάννης έκανε τη δουλειά του. Όλοι κάναμε λάθη κι εκείνος μάθαινε κι εμείς μαθαίναμε.

Μια και ανέφερες clip, τί θυμάσαι από το Metal city;

K.K : Το Metal city, αυτό που είχε με το video clip του Street Girl έγινε διότι υπήρχαν εκεί κάποιοι πάρα πολύ καλοί άνθρωποι.

 Ο Ηλίας Παπαδόπουλος;

K.K : Ναι, αυτός ήταν και ήταν πολύτιμη η βοήθεια του. Μας είχανε προσεγγίσει επειδή τους άρεσε ο δίσκος και λέει “παιδιά ελάτε να κάνουμε ένα videoclip” και μάλιστα επειδή εμείς είχαμε βαρεθεί το "Street Girl", είχαμε πάει για να ηχογραφήσουμε και μας λέει “ποιο κομμάτι λέει θέλετε να κάνετε”; εκείνος ήξερε. Λέμε να κάνουμε το Irene. Λέει ναι καλά, ωραίο το Irene αλλά εμάς μας αρέσει το "Street Girl". Ε, και λέμε αφού του ανθρώπου του αρέσει το "Street Girl", πάμε να το κάνουμε. Το οποίο ήτανε το πιο σωστό, γιατί το "Street Girl" , ήτανε το πιο πιασάρικο , γιατί το γκρουπ δεν ξέρει πάντα πιο είναι το πιο hit. Εν πάση περιπτώσει το κοινό ακούει με άλλα αφτιά και ήτανε επιτυχία το "Street Girl”. Είχαμε πάει πίσω λοιπόν από το Κανάλι 29 που είχε κάτι αλάνες και μ’ένα αυτοκίνητο για τα traveling shots, είχαμε περάσει φανταστικά , ωραιότατα , καταπληκτικά και πολύ ωραία με τα παιδιά , και μάλιστα ήτανε και ο Κουρής. Αυτός το είχε το κανάλι, τον γιο τον είχα βρει μια φορά, με αυτόν είχα μιλήσει μάλιστα , αφού το κάναμε και έπαιζε συνέχεια σε rotation στο κανάλι. Μας είχε δει πάρα πολύς κόσμος και μετά θέλαμε να το κάνουμε λίγο καλύτερο, είχα πάει εγώ και είχα μιλήσει στο γιο του, εκείνη την εποχή και τον παρακάλεσα να μας δώσει το master. Δώσαμε ένα συμβολικό ποσό, και το κάναμε λίγο πιο γρήγορο, βάλαμε κι άλλα πλάνα μέσα και εφέ και το κάναμε edit και ήρθε στη μορφή αυτή που είναι σήμερα. Στο Κανάλι 29 δεν είχε άλλα πλάνα, ήταν μόνο εκεί πέρα στο γήπεδο. Εμείς το πήραμε και το κάναμε έτσι λίγο πιο commercial, να το πω έτσι.

 Ένα μαυρόασπρο που υπάρχει θυμάσαι που έχει έχει γυριστεί;

K.K : Αυτό το ασπρόμαυρο… μας είχε πάει ο Γιάννης δε θυμάμαι πού ήτανε να σου πω την αλήθεια, γιατί είχαμε κάνει διάφορα εκείνη την εποχή, ήτανε σε κάποιες απ'αυτές τις εκπομπές με τις οποίες συνεργαζότανε. Αν κι αυτό ήτανε κανονικό play back και είχαμε κάνει δυο τρία τέτοια, καλά, δε θυμάμαι τώρα αυτό ακριβώς σε ποιο ήτανε, μπορεί να θυμάται ο Γιώργος αλλά πρέπει να γυρίστηκε για το κρατικό κανάλι.

 Βιντεοσκοπήσεις, ηχογραφήσεις , από Raw Silk υπάρχουν κρυμμένες σε καμιά σοφίτα, σε κάποιο ντουλάπι;

K.K : Τίποτα δεν υπάρχει. Δυστυχώς τα χάσαμε, ο Καλημέρης φταίει γι'αυτά, χάσαμε τις πολυκάναλες ηχογραφήσεις γι’ αυτό σου λέω εκείνη την εποχή ήμασταν τρελοί και χάσαμε τις πολυκάναλες που θα μπορούσαμε να κάνουμε καινούργιο mix. Νομίζαμε ότι πρόκειται περί mix καινούργιου. Να τα ξαναβγάλουμε και να κάνουμε. Ευτυχώς υπάρχουν τα master αλλά δεν μπορείς να κάνεις mix στα master γιατί είναι αυτά για τα οποία πρέπει να κάνεις την κοπή τα οποία υπάρχουν ακόμα.

 Βιντεοσκοπήσεις υπάρχουν;

K.K : Μπορεί να υπάρχουν. Βιντεοσκοπήσεις έχουμε από Soto. Και από τον Soto αλλά και από Winger. Αυτό που το βάζεις; Winger. Είναι απ' τις αγαπημένες μου συναυλίες. Ήτανε πώς το λένε, έπος. Είχα και τον φίλο μου τον Πάνο τον Κονδυλό...

 Είναι καρμικό μου φαίνεται. Το 1990 μπήκαν οι Winger στη θέση σας. Το 2006 τραγουδάτε εσείς με τους Winger, δεν είναι φοβερό;

K.K : Ναι είναι φοβερό. Όντως είναι φοβερό. Και αυτό βγάζει, μπορώ να σου πω μετά από καιρό, ένα απωθημένο, μας έβγαλε κατά κάποιο τρόπο, ότι δεν παίξαμε σ'εκείνη την συναυλία, που ουσιαστικά ήτανε και το πιο εντυπωσιακό και ερχόμαστε να παίξουμε με τους Winger και όντως είναι περίεργο., Εντάξει, εγώ το καταφχαριστήθηκα το live μου άρεσε πολύ. Χάρηκα πάρα πολύ που έπαιξα βασικά με τον Πάνο. Γιατί ο Πάνος είναι απ' τους πιο παλιούς μου φίλους, είχαμε ξεκινήσει να παίξουμε , είχε ξεκινήσει εκείνος να γράφει για τους Raw Silk αλλά είχε πάει φαντάρος μετά.

 Γι’αυτό αποχώρησε; είχε γράψει τα δύο demo "Street Girl" και το “Irene”.

K.K : Και το Irene αλλά είχε γράψει μερικά από τα κομμάτια, αλλά μετά έπρεπε να φύγει φαντάρος.

 Γι'αυτό αποχώρησε;

K.K : Ναι.

Είχε μια εξαιρετική φωνή , παρά το πέρασμα των χρόνων.

K.K : Είναι καταπληκτική φωνή, τρομερό ταλέντο, φοβερό ταλέντο.

Είναι λίγο μεγάλος για να αποκαλείται «ταλέντο»...

K.K: Ναι, εντάξει σωστά, έχεις δίκιο αλλά από την άποψη ας πούμε του φυσικού χαρίσματος. Διότι το φυσικό χάρισμα που έχει καθένας μας διαφέρει. Αυτός είχε πολύ μεγάλο φυσικό χάρισμα. Δεν το δούλεψε ποτέ γιατί το βρήκε έτοιμο, δυστυχώς ότι βρούμε έτοιμο δεν το εκτιμάμε. Αλλά εν πάση περιπτώσει έχεις απόλυτο δίκιο, γιατί όχι μόνο από τεχνική, είχε και το χάρισμα της αμεσότητας στον ακροατή. Το έχει πάρα πολύ και ο Φλωράκης. Αυτοί οι δύο δηλαδή. Ότι τραγουδάνε και σε πιάνουνε όχι από την τεχνική τους , που και οι δύο έχουν πολύ καλή τεχνική, είναι πολύ καλοί τραγουδιστές, αλλά είναι αυτό το κάτι άλλο που έχει η φωνή τους και θέλεις να τους ακούσεις. Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό.

 Συμφωνώ. Να κάνω μία παρατήρηση ως ακροατής, έτσι; Σ'εκείνη η συναυλία θυμάμαι ότι αδικήθηκε ο Πάνος Κονδυλός. Το λέω αυτό, γιατί μίλησα με φίλους την ίδια μέρα, και μάλιστα κάποιους που είναι και ειδήμονες σε εισαγωγικά ή χωρίς εισαγωγικά , δημοσιογράφοι , μουσικοί και εκφράστηκαν με λίγο άσχημα λόγια για τον Πάνο και κάπου υπήρξαν και αποδοκιμασίες , ενώ είχε ενθουσιάσει την πλειονότητα του κόσμου. Ξέρεις , “κάνουμε πρόβες για τον επόμενο δίσκο” , που είπες εσύ και αυτό τον κόσμο, που περίμενε απ' τους Raw Silk κάτι καινούργιο. Συνέβη κάτι, το οποίο θα ήταν καλό να μάθει ο κόσμος, γιατί πολλοί φύγανε με άσχημες εικόνες από τη συναυλία; Και κυρίως αδικήθηκε ξαναλέω , ο Πάνος Κονδυλός, ο οποίος έκανε μια απίστευτη εκτέλεση στο Mistreated.

K.K : Το ξέσκισε. Αφού οι Winger βγήκανε να τον δουν και από αυτόπτες μάρτυρες , από αυτήκοους μάρτυρες ειπώθηκε, ότι αυτός το είπε καλύτερα από τον Coverdale, ειπώθηκε και αυτό. Μπορεί να ήτανε υπερβολικό, αλλά δεν έχει σημασία, αρκεί που έφτανε κάποιος να το πει και όσο υπερβολικό κι αν ήταν, ήταν αληθινό. Ότι αδικήθηκε, αδικήθηκε. Κοίταξε να δεις, αδικήθηκε εγώ που διάβασα μετά τις κριτικές φρίκαρα. Ναι , το θέμα είναι το εξής: Ότι είχε δημιουργηθεί παρασκήνιο εκείνη την εποχή, τσεκάραμε το demo, κάναμε συναυλία με τον Soto, λέγαμε ότι θα ξαναγίνει το γκρουπ κλπ. Το είχαμε προωθήσει σε πολύ ακραία σημεία και δυστυχώς δεν κάναμε deliver. Ήτανε λάθος, γιατί λέγαμε πολλά.

 Σε αυτό το project που ασχολείσαι τη τελευταία περίοδο με τους " Nostalgia For A Belief", ο τίτλος έχει συμβολικό χαρακτήρα;

K.K: Ο τίτλος… όλοι οι τίτλοι είναι συμβολικοί πάντα.

 Τί υπονοείς; νοσταλγία για το παρελθόν;

K.K: Ναι και αυτό αλλά πιο συγκεκριμένα αυτό ακριβώς που λέει για την πίστη. Έψαχνα πολύ καιρό να βρω τον τίτλο για την μπάντα. Έψαχνα ώρες και μέρες.

Και είναι πετυχημένος κατά την άποψη μου.

K.K: Σ’ ευχαριστώ. Δεν είναι δικό μου, είναι του Παζολίνι όπως ίσως είχες διαβάσει. Ο Παζολίνι ο σκηνοθέτης το είχε πει σε μια συνέντευξη. Επειδή αυτόν τον θεωρούσανε ότι είναι άθεος, σε μια συνέντευξη λέει: “Δεν είμαι άθεος, αυτοί που σας λένε ότι είμαι άθεος δε με ξέρουνε ή μάλλον με ξέρουνε καλύτερα από σας. Εγώ, λέει ψάχνω. Εγώ θέλω να πιστέψω αλλά δε βρίσκω τίποτα να πιστέψω. Θέλω κάτι να πιστέψω αλλά δεν το βρίσκω, δεν είμαι άθεος, είναι διαφορετικό το πράγμα”. Οπότε εν πάση περιπτώσει αυτό λειτουργεί σε πολλά επίπεδα, όπως καταλαβαίνεις…

 Φοβερός τίτλος. Επειδή τα έχω ακούσει τα τραγούδια από τον πάροχο και νομίζω ότι είναι βαρύτερα ηχητικά.

K.K: Ποιος είναι ο πάροχος;

 Από το MySpace…

K.K: Ο.Κ

Rockway: Αν δεν κάνω λάθος, διατίθεται για κατέβασμα στο διαδίκτυο…

K.K: Εκτός από το myspace, γιατί τώρα υπάρχουνε on line και στο City baby και στο i-tunes και στο Amazon είναι παντού.

Το είχα κατεβάσει αρχικά από το My space, αλλά μου φάνηκε ότι είναι καλύτερος ο ήχος απ' το i-tunes και το κατέβασα και απ' το i-tunes. Απλώς μου φάνηκε ότι είναι βαρύτερος ο ήχος, είναι η μουσική σου έκφραση πλέον…

K.K: Ναι. Κατ' αρχάς αυτό δεν έχει καμία σχέση πλέον με Raw Silk. Είναι άλλη φιλοσοφία. Είναι πολύ πιο dark. Βέβαια, όχι ότι δεν έχει κοινά στοιχεία αλλά δεν είναι κάτι το οποίο ας πούμε μπορείς να το βάλεις στην ίδια κατηγορία. Ήθελα να κάνω κάτι το οποίο είναι πιο σύγχρονο και στο οποίο να μπορέσω να βάλω μέσα τα καινούργια πράγματα που έχω μάθει για να το πω έτσι πολύ απλά. Τα καινούργια μου ακούσματα, τις καινούργιες εμπειρίες. Τόσα χρόνια έκανα διάφορα με μουσική, με κινηματογραφική, με ορχηστρική. Ήθελα να τα βγάλω αυτά λίγο πιο συνειδητά και λίγο πιο οργανωμένα. Να μπορέσω να κάνω ένα πιο δυνατό statement υπό την έννοια πιο συνειδητοποιημένο. Και όλοι αυτοί οι στίχοι, αυτά τα κομμάτια είχαν τελείως διαφορετική διαδικασία. Δεν ήτανε τόσο αυθόρμητα. Η διαδικασία για να τα γράψω ήτανε πάρα πολύ επίπονη, δούλεψα πάρα πολύ, τα γύρισα ανάποδα, από πάνω, από κάτω, από δεξιά από αριστερά και τους στίχους του δούλεψα πάρα πολύ γιατί ήθελα να πω συγκεκριμένα πράγματα και θεωρώ ότι το πέτυχα και θεωρώ ότι οι στίχοι έχουνε ποιότητα. Και δυστυχώς, οι στίχοι είναι κάτι το οποίο, ιδίως οι έλληνες, δε στέκονται καθόλου. Αντίθετα στο εξωτερικό είναι το πιο σημαντικό πράγμα και βέβαια έχει πολύ μεγάλη σημασία, γι' αυτό και εγώ πάντα όπου μου δοθεί η ευκαιρία λέω «παιδιά ωραία, σας αρέσει η μουσική αλλά διαβάστε και τους στίχους». Γιατί έχουνε πολύ δουλειά οι στίχοι και το θεωρώ ότι είναι εξ ίσου σημαντικό πράγμα.

«Προβάλλεσαι» προσωπικά. Δείχνεις ποιος είναι ο Κώστας ως άνθρωπος.

K.K: Είναι ας πούμε το look, ο τρόπος που βλέπω την εποχή σήμερα και ο τρόπος που τοποθετούμαι απέναντι σε ορισμένα πράγματα και ορισμένες απορίες, οι οποίες είναι κοινές για όλον τον κόσμο. Τι γίνεται ας πούμε με την κοινωνική κατάσταση, με την πνευματική, την πνευματικότητα, το σεξ. Πού είναι όλα αυτά τα πράγματα σήμερα, πού είναι η εποχή μας, ξέρω’γω σε τι έχουμε να προσβλέπουμε και τι έχουμε να φοβηθούμε; Αυτά είναι που με απασχολούνε. Έβαλα στίχους του Σαίξπηρ και προσπάθησα να το κάνω όσο πιο έντεχνα και ποιοτικά μπορούσα να κάνω αυτό. Και θεωρώ ότι μέχρι ένα σημείο πέτυχε. Θα μπορούσε να γίνει ακόμα καλύτερο αλλά αυτό πάντοτε μπορεί να γίνει αν καθόμουνα και τα ’γραφα για άλλα 10 χρόνια…

 Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο άλλωστε.

K.K: Σωστά. Βέβαια, βέβαια….

 Τί μουσικές άκουγες μικρότερος και τι μουσικές ακούς σήμερα;

K.K: Μικρότερος άκουγα τα πολύ γνωστά. Εκείνη την εποχή εμείς ήμασταν πολύ τυχεροί. Την εποχή που μεγαλώναμε, τα ’70, υπήρχε επαρκής μουσική για να ακούσεις αλλά υπήρχε και ποιοτική, δεν υπήρχαν τόσα κανάλια και ήταν εύκολο να διαλέξεις και εγώ άκουγα πολύ καλή μουσική τότε (Purple , Dire Straits , Zeppelin, Magazine). Είχαμε πάρα-πάρα πολύ καλά ακούσματα. Και βέβαια Police και Pink Floyd.

 Αμερικάνικο ήχο άκουγες; Hair metal;

K.K: Να σου πω την αλήθεια δεν άκουγα πάρα πολύ Hair metal. Αυτό είναι το σχήμα το οξύμωρο. Βέβαια δε μπορώ να μη πω ότι όταν άκουσα Bon Jovi έπαθα πλάκα μου άρεσε ειδικά το πρώτο άλμπουμ. Λέω “αυτό είναι καταπληκτικό”, μου άρεσε πάρα πολύ. Και ίσως γι'αυτό πήγε προς τα εκεί πέρα ο ήχος μας...

 A.O.R;

K.K: A.O.R; βέβαια αλλά δε μ'αρεσε το southern τόσο πολύ. Οι Priest μου άρεσαν και γενικά μ’άρεσε ο ευρωπαϊκός ήχος, πχ Def Leppard. Βέβαια μετά πηγαίναμε και στην Ombre, ήταν η εποχή που πηγαίναμε στα κλαμπ και ακούγαμε πάρα πολύ και A.O.R και Hair metal κλπ. Μετά επειδή με ρώτησες τι άκουγα, εκείνη την εποχή σου λέω ήμασταν στα κλαμπ και ακούγαμε αυτά(Rush, King Crimson , Van de Graaf, τα progressive δηλαδή), εγώ ήμουνα πάντα πολύ ανοιχτός και μ’άρεσε πάρα πολύ η pop του ΄80. Οι Εγγλέζοι. Με όλα τα γκρουπ ήμουνα τρελαμένος. Μου άρεσε πάρα πολύ, οπότε ήταν και η disco σε έξαρση γενικά ωραία πράγματα. Αυτό που μου άρεσε επίσης ήταν μίξη Judas Priest και Duran Duran. Μετά εντάξει πήγα πιο πολύ στην κινηματογραφική μουσική και αργότερα έκανα κλασική μουσική που μου άρεσε πολύ, και βοηθήθηκα με διαφορετικό perspective. Παρ' όλα αυτά ποτέ δε σκέφτηκα να σνομπάρω τη rock, γιατί εκτός από συνθέτης εντός εισαγωγικών, είμαι και performer. Και το συνειδητοποίησα , όταν ήμουν στην Αγγλία 1995 με 2000- πέντε χρόνια που σπούδαζα- πόσο πολύ μου έλειψε το performing. Πρώτη φορά που το συνειδητοποίησα, ήταν όταν είχα να διευθύνω ένα ορχηστρικό δικό μου κομμάτι που ήτανε μέρος του προγράμματος που είχα γράψει για μια ταινία, για μια σκηνή τριών λεπτών και έπρεπε να μπω μαζί με την ορχήστρα που έπρεπε να διευθύνω. Οπότε εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα, πως ήμουνα πλέον μέρος του performance γιατί συμμετείχα.

Πόσο σου έλλειψε;

K.K: Πόσο μού’ χε λείψει; Εκείνη την εποχή το συνειδητοποίησα. Λέω κοίτα να δεις , εγώ είμαι όλο από πίσω και γράφω και κοίτα πόσο το θέλω. Και μετά κόλλησα λιγάκι με καινούργιο ήχο με τα The Mars Volta, Tool, Nine Ιnch Νail και όλα αυτά τα οποία μου άρεσαν πάρα πολύ. Όλα αυτά και είχαμε βρει εκείνη την εποχή και με τον Γιώργο Φλωράκη κοινό πεδίο , γιατί και εκείνου του αρέσανε.

 Free mind δηλαδή;

K.K: Free mind ο Γιώργος(Φλωράκης), είναι μπροστά δεν έχει παρωπίδες. Όχι σαν αυτούς που έχουν παρωπίδες και φοβούνται να ακούσουνε. Άκου, δε θα πάθεις τίποτε να ακούσεις και λίγο rap. Τέλος πάντων. Αλλά ο Γιώργος ήταν ανοιχτός και έτσι είχαμε βρεθεί. Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε να συνεργαστούμε, για διάφορους λόγους και μας έχει μείνει πάλι το απωθημένο. Εκείνο το απωθημένο που δεν το’ χουμε καταφέρει. Παλεύουμε, παλεύουμε και δε μπορούμε, κρίμα που θα πάει θα τα καταφέρουμε.

 Fame story, Greek idol, X factor, βλέπεις; Αν γινόταν την δεκαετία του ΄90 κάτι ανάλογο θα συμμετείχες με κάποιο σχήμα;

K.K: Όχι δε θα συμμετείχα, γιατί είναι πολύ φτιαχτό και ρεζίλι και δε μ' αρέσει αυτό το πράγμα. Είναι τελείως στημένο. Αυτά τα στημένα εγώ δεν τα μπορώ. Θεωρώ ότι δεν έχει μεγάλη σχέση με τη μουσική, έχει σχέση με το music industry. Άλλο η μουσική και άλλο το music industry. Το Music industry είναι businessmen και manager, οι οποίοι προσπαθούν να βγάλουν λεφτά. Η μουσική είναι τέχνη. Είναι τελείως διαφορετικά πράγματα. Το Fame story είναι music industry, εμένα δε με ενδιαφέρει καθόλου το music industry. Δε με ενδιαφέρει, σου λέω είναι, είναι businessmen και manager, δεν είναι μουσικοί αυτοί που είναι εκεί μέσα. Γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βγάλουνε κέρδος από τα παιδιά. Αυτά είναι ασύμβατα με τη μουσική. Δεν ξέρω. Παρ' όλα αυτά στην Αγγλία είχαμε δει το Αmerican Idol, το οποίο είχε πολύ καλό επίπεδο αν εξαιρέσεις τα καραγκιοζιλίκια που κάνουν και φέρνουν τους άσχετους, τους βάζουν και τους γελοιοποιούν. Αλλά θα σου πω κάτι το οποίο δεν ξέρεις και θα πάθεις πλάκα. Το 1985 είχαμε πάει εγώ με τον Κονδυλό, τον Αγγελόπουλο τον Ηλία και έναν άλλον και δύο συμμαθητές μου απ' το σχολείο και είχαμε παίξει στο "Να η ευκαιρία", το ξέρεις;

 Ναι, στο "Να η ευκαιρία" βέβαια….

K.K: Α, το ξέρεις. Μπράβο. Οπότε ήτανε κάτι παρεμφερές.

 Έχεις απ' αυτό βίντεο;

K.K: Το έχει ο Αγγελόπουλος που είναι κιθαρίστας και το έχει κρατήσει μέχρι και σήμερα και ελπίζω να μη το χάσει, γιατί τα προσέχει. Ο Αγγελόπουλος ο Ηλίας είναι στο Λονδίνο, δεν είναι πολύ κοντά, αλλά είμαστε στην ίδια χώρα. Εγώ είμαι πιο metal ας πούμε Birmingham.

 Black Sabbath;

K.K: Black Sabbath και Zeppelin. Το Southbridge είναι το προάστιο στο οποίο φτιάχτηκαν οι Zeppelin. Εγώ δεν το ήξερα, αλλά ήξερα ότι εδώ στην ευρύτερη περιοχή φτιάχτηκαν.

 Ο αγγλικός στίχος και το hard rock έχουν τελειώσει για σένα;

K.K: Εγώ πιστεύω ότι μάλλον... δε θέλω να σου πω τι πιστεύω, γιατί δεν ξέρω, αλλά νιώθω λίγο ένοχος, ότι δε γράφω ελληνικό στίχο. Γιατί αν το βάλεις κι αυτό μέσα στο context της ευρύτερης πολιτικής κατάστασης, το rock ουσιαστικά και το heavy metal είναι μουσική καπιταλιστική. Δηλαδή προσπάθησε να κάνει επανάσταση αλλά απέτυχε ουσιαστικά και έχει γίνει μέρος του συστήματος. Δηλαδή όσο το πολεμάει το σύστημα, άλλο τόσο το στηρίζει. Οπότε έχει απ' αυτό απομυθοποιηθεί στα μάτια μου. Εμείς τώρα είμαστε νοσταλγοί, επειδή έχουμε μεγαλώσει αλλά έχουμε μεγαλώσει μ' αυτή τη μουσική. Κατά κάποιο τρόπο στην Ελλάδα μας επιβλήθηκε αυτή η μουσική. Μπορεί να μας άρεσε, να ήταν ωραία, μας επιβλήθηκε γιατί δεν ήταν δική μας μουσική και το βασικότερο δεν είχαμε επιλογή κατά κάποιο τρόπο. Θέλω να πω, ότι όλο αυτό το ροκ που μας ήρθε απ' την Αμερική και απ' την Ευρώπη μας βρήκε λιγάκι χωρίς να ξέρουμε ακριβώς τι κάνουμε… και επειδή θεωρώ ότι η γλώσσα είναι ένα απ' τα βασικότερα στοιχεία της ταυτότητας - ποιος είσαι - ίσως θα’ πρεπε να το πολεμήσουμε λίγο περισσότερο με τον ελληνικό στίχο. Παλιά ήμουνα κάθετος αλλά ήτανε λάθος αυτό. Και μάλιστα τελευταία που μιλάγαμε με τον Λογγινίδη, τα τελευταία πέντε χρόνια, του έλεγα, πάμε να κάνουμε κάτι, αλλά εγώ υποστήριζα ότι θέλω να κάνουμε με ελληνικό στίχο. Μου λέει: «Α, εγώ ελληνικό στίχο δεν κάνω με τίποτα». Τέλος πάντων ο καθένας έχει τις απόψεις του, αλλά νιώθω λίγο ένοχος που δεν γράφω ελληνικό στίχο, θεωρώ ότι είμαι κάπου λάθος. Είναι σα να είναι οι Εγγλέζοι και να γράφουνε μουσική και να τραγουδάνε γαλλικά.

 Ναι αυτό είναι ξευτίλα όμως γι’ αυτούς...

K.K: Αυτό είναι ξευτίλα. Το μόνο το οποίο είναι δικαιολογητικό, είναι ότι είναι μουσική δική τους. Αλλά αυτή δεν είναι μουσική δική μας και υπό την έννοια ότι αντιγράφουμε κάτι που δεν είναι δικό μας, τουλάχιστον να το αντιγράψουμε καθ' ολοκληρίαν. Με τον ήχο και τον ήχο της φωνής , το οποίο γενικά υπάρχει και αυτή την άποψη τη δέχομαι, αλλά και απ' την άλλη μεριά έτσι όπως είναι τα πράγματα ίσως θα έπρεπε στην πιο συνειδητοποιημένη μορφή που είμαστε σήμερα, σα δημιουργοί να το πω. Θα το σκεφτόμουνα, να σου πω την αλήθεια.

 To hard rock δηλαδή δεν έχει τελείωσει για σένα;

K.K: To hard rock έχει τελειώσει με τη στενή έννοια: Whitesnake κλπ. Αυτό το hard rock, βέβαια μεγάλο λόγο δε λες, αλλά δε μου βγαίνει. Να παίξω σε μια μπάντα ας πούμε τα κομμάτια θα γούσταρα αλλά να γράψω κάτι το οποίο ουσιαστικά για μένα η σχέση της μουσικής με το τι συμβαίνει είναι στενά συνδεδεμένη με το πού βρίσκεται η κοινωνία. Όλοι οι συνθέτες, άμα ασχοληθείς και διαβάσεις το έργο τους, είναι απίστευτο πόσο στενή σχέση μπορείς να βρεις μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι και το στιλ της μουσικής που γράφουνε. Η μουσική είναι καθρέφτης της εποχής. Οπότε για μένα είναι ψέμα. Είναι ψέμα να γράψω κάτι το οποίο αφορά το ΄80 και να το γράψω εγώ το 2011. Θα πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος λόγος ας πούμε. Όπως ας πούμε να θέλω να κάνω ένα Raw Silk. Αλλά αυτός είναι κι ο λόγος για τον οποίο δεν έχω κάνει το Raw Silk II, το θεωρώ artificial άρα αυτό το πράγμα δεν μπορώ να το κάνω εύκολα.

 Έχετε οπτικό υλικό από το παρελθόν;

K.K: Έχουμε το οπτικό υλικό, έχουμε και το DVD απ' το κλαμπ 22 και από τους Winger και δεν ξέρω τι άλλο μπορούμε να βρούμε...

 Μπορεί να μπει και αυτό που είπες από το «να η ευκαιρία»...

K.K: Πα, πα, πα, πα, πα. Δεν κάνει αυτό. Αυτό δεν είναι Raw Silk (γέλια).

 Απ' το αρχείο του Γιάννη Κουτουβού υπάρχει κάτι;

K.K: Ο Κουτουβός έχει αρκετό υλικό, αλλά τα φυλάει ως «κόρη οφθαλμού». Δεν τα δίνει ο μπαγάσας. Αλλά έχω αυτό, το οποίο είναι όλο το live αν και έχει πάρα πολύ μπροστά τα ντραμς και δεν ακούγονται.

 Μια ακόμα ερώτηση. Πολλά συγκροτήματα του εξωτερικού περιοδεύουν επετειακά. Επί τη 20ετία, επί τη 30ετία, κ.ο.κ Άλμπουμ του στιλ anniversary και τα σχετικά έτσι; Υπάρχει περίπτωση να δούμε κάτι τέτοιο από τους Raw Silk, εμφανίσεις ή εμφάνιση on off;

K.K: Δε βλέπω αυτή τη στιγμή να υπάρχει κάτι αν και δεν το αποκλείω. Να σου πω όμως γιατί δεν το βλέπω, αν είχαμε τα masters θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα remix αλλά δεν τα έχουμε, αυτά πάνε τελειώσανε. Απ' τη μια μεριά δεν πειράζει, γιατί καλύτερα αυτό θα μείνει έτσι όπως είναι εκεί πέρα και δε θα απομυθοποιηθεί εύκολα αλλά να σου πω ότι ετοιμάζουμε κάποιο release, απ' ότι ξέρω, όχι.

 Κώστα σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτή την αποκαλυπτική και όμορφη συνομιλία.

Κ.Κ: Νότη εγώ σας ευχαριστώ και σας εύχομαι τα καλύτερα.

Συνέντευξη: Νότης Γκιλλανίδης

Επιμέλεια: Φώτης Μελέτης