Οι Sorrows Path, είναι μία Αθηναϊκή μπάντα που από τη στιγμή της δημιουργίας της 18 ολόκληρα χρόνια πριν, παλεύει με τις αμέτρητες αντιξοότητες της ζωής και γενικώς λοιπές γκαντεμιές που ως μπάντα (αλλά και ως άνθρωποι) υπέστη, κάνοντας τους να συγκριθούν χαλαρά με συγκροτήματα πρωταθλητές στην ατυχία όπως οι Def Leppard για παράδειγμα. Παρά τις ατυχίες τους, βιώνοντας και στη πράξη αυτό που υποδηλώνει και τ’ όνομα τους, είναι παρών εδώ με τη νέα τους δουλειά, οι οποία βρίσκεται ηχητικά σε doom/power περιοχές, θυμίζοντας μου από Candlemass, μέχρι και Manilla Road σε ορισμένες στιγμές τους.
Τώρα το πρόβλημα έγκειται ακριβώς σε αυτό, στις στιγμές δηλαδή. Γιατί δυστυχώς πέρα από ορισμένα σημεία που λες ότι τώρα θα ακούσω το έπος, προσγειώνεσαι στο τίποτα! Δυστυχώς και στα 12 κομμάτια του δίσκου, λείπει αυτό που θα λέγαμε κορύφωση ή έστω ένα hit-αναφορά, που θα σε έκανε να μιλάς για τη μπάντα στους φίλους σου!
Ως highlight θα ανέφερα το “Fetish” το οποίο έχει πάρα πολύ καλή δυναμική και τα περάσματα των γυναικείων back vocals είναι εξαίσια, όπως επίσης και το πολύ καλό “Prostitute”. Τα “ανατολίτικα” περάσματα στο “Nihilism” με χάλασαν να πω την αλήθεια.. αλλά οι στίχοι οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι μελετημένοι και ψαγμένοι!
Όχι, δε θα χάσετε το χρόνο σας ακούγοντας το “The Rough Path of Nihilism”, αλλά για να διαπρέψουν στα αφτιά μας οι Sorrows Path, θα πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο, άσχετα αν και σε αυτή τη δουλειά τους, είναι ειλικρινείς και άρτιοι.
Μιχάλης Κανακουσάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.