ANASTACIA: “It's a Man's World”

Όσο μεταλλάς και να νιώθεις  σε αυτήν τη κακούργα την κοινωνία δεν μπορείς να αμφισβητήσεις τις φωνητικές και ερμηνευτικές ικανότητες της Anastacia.

Μία σπουδαία φωνή που μεγαλούργησε κυρίως στις αρχές της περασμένης δεκαετίας και κινήθηκε ανάμεσα σε pop-rock μονοπάτια με καθαρά εμπορικό χαρακτήρα, αλλά και που βασανίστηκε η ίδια από τον καρκίνο. Αν και η αναγνωρισιμότητα της παραμένει υψηλή, η εμπορική της απήχηση έχει πέσει αρκετά οπότε διάλεξε να ηχογραφήσει δέκα υπέροχα κλασσικά ροκ, μπαλαντοειδή και hard rock κομμάτια από όλες σχεδόν τις δεκαετίες, εκπλήσσοντας μας ευχάριστα για αυτήν της επιλογή της.
Η αρχή γίνεται με δύο εκπληκτικά τραγούδια από εντελώς διαφορετικές εποχές, το “Ramble On” των Led Zeppelin και “Best Of You” των Foo Fighters και με χαρά βλέπουμε ότι η φωνή της ANASTACIA στέκεται αντάξια των προσδοκιών. Η συνέχεια ανήκει στα δύο πιο αλήτικα συγκροτήματα, τους Guns 'N Roses με το “Sweet Child O' Mine” (μέτρια εκτέλεση)  και Rolling Stones με το “You Can't Always Get What You Want”. Το “One” των U2 αποδίδεται άψογα με πολλές  στιγμές συγκίνησης και ακολουθεί  το πασίγνωστο “Back In Black” των AC-DC, με την ANASTACIA να τα καταφέρνει σε μεγάλο ποσοστό και να μην σκοτώνει το κομμάτι. Για το “Dream On” των Aerosmith ομολογώ πως η εξαίρετη ερμηνεύτρια μπόρεσε και πλησίασε την ατμόσφαιρα και το πάθος ενός τέτοιου διαχρονικού τραγουδιού, μόνο που στο τέλος (εκεί που ουρλιάζει δηλαδή ο S.Tyler…) δεν τα κατάφερε. 
Ανεπάντεχη ήταν η επιλογή της να διασκευάσει το “Use Somebody” των Kings Of Leon διότι πιθανόν ήθελε να δείξει ότι ακόμη και σήμερα κυκλοφορούν φοβερά ροκ κομμάτια αλλά και να προσεγγίσει και το σημερινό ροκ κοινό. Το album κλείνει πρώτα με το “You Give Love A Bad Name” (Bon Jovi) όπου σαν τραγούδι  νομίζω ότι δεν κολλάει καθόλου με την φωνή της, παρά το δυναμισμό που δίνει στο ρεφρέν, κάπου χάνεται, ενώ  με το “Wonderwall” (Oasis) έχουμε μία αναμενομένη ερμηνεία μιας και το συγκεκριμένο τραγούδι δεν έχει τις μεγάλες  απαιτήσεις σε φωνητικό επίπεδο που είχαν τα προηγούμενα κομμάτια.
Η παραγωγή του “It's a Man's World” είναι του Glen Ballard (Jack Wagner, Toto, Aerosmith, Van Halen) και κρίνω ότι είναι μία ικανοποιητική κυκλοφορία από μία καλλιτέχνιδα που παλεύει ακόμα να κρατηθεί στο προσκήνιο.

Φώτης Μελέτης