SHAKRA: “Powerplay”

Η αλήθεια είναι ότι όταν αναφερόταν μουσικά κάποιος στην Ελβετία, όσον αφορά τον σκληρό ήχο, το μυαλό μου πήγαινε αυτοστιγμεί στους Krokus. Τους ομοεθνείς των Krokus, τους Shakra, τους έμαθα σχετικά πρόσφατα, ακούγοντας διάσπαρτα κάποια κομμάτια από την πορεία τους, η οποία ξεκινά το 1998.

Θα επαναλάβω κάτι που έχω πει και σε άλλες κριτικές μου, ότι μεγάλο ρόλο παίζει το μουσικό υπόβαθρο που έχεις αποκτήσει συν τον χρόνο και γενικά η πληθώρα ακουσμάτων, που έχει κάποιος έτσι ώστε να μπορεί να κρίνει όσο το δυνατόν αμερόληπτα και χωρίς παρωπίδες οποιοδήποτε album από οποιονδήποτε καλλιτέχνη.

Οι Shakra παίζουν καθαρόαιμο hard rock με προεκτάσεις προς τον μεταλλικό ήχο, που σίγουρα δεν μπορούν να αφήσουν κάποιον αδιάφορο, δεν μπορούν όμως και να του προσφέρουν κάτι το καινούριο. Τα δύο πρώτα τους album πίσω στον χρόνο, το ομότιτλό τους δηλαδή και το “Moving Force”, έκαναν έναν σχετικό πάταγο εκείνη την εποχή, βάζοντας τους στο μουσικό προσκήνιο. Η σχετική αναγνώριση ήρθε λίγο αργότερα, με τις περιοδείες τους δίπλα σε μεγάλα ονόματα της μουσικής, όπως οι Great White και οι Uriah Heep. Ακολούθησαν ζωντανές εμφανίσεις με τους Stratovarius και τους Hammerfall, παράλληλα όμως με κάποια προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε ο πρώτους τους τραγουδιστής έγινε η σχετική αντικατάσταση και κάπως έτσι φτάνουμε στην σημερινή εποχή όπου το νέο τους album είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει στις αρχές του νέου έτους.

Ομολογώ ότι ακούγοντας τα τραγούδια που περιέχονται σε αυτό, δεν εντυπωσιάστηκα. Αυτό που αποκόμισα από την εν λόγω ακρόαση, είναι ότι κάτι λείπει, ότι και χωρίς αυτό, ζεις… Η μουσική , τα φωνητικά και οι συνθέσεις ,δεν παρεκκλίνουν από τις επιταγές της συγκεκριμένης μουσικής, όμως αυτό δεν είναι σίγουρα αρκετό για να εδραιωθεί στα αυτιά των αδηφάγων ακροατών.

Ειλικρινά μετά από την πρώτη ακρόαση, εμένα προσωπικά δεν μου έμεινε κάτι και σίγουρα δεν με έκανε να το ξανακούσω. Τα κομμάτια μεταξύ τους είναι πανομοιότυπα, χωρίς να σταθείς κάπου συγκεκριμένα και αν θέλουμε οπωσδήποτε να συγκεκριμενοποιήσουμε κάποια πράγματα, θα έλεγα ότι τα “Higher”, “Save You From Yourself” και “Stevie”, κάτι έκαναν στα αυτιά μου, χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να διεισδύσουν περισσότερο.

Οι εποχές είναι δύσκολες και σίγουρα οι μπάντες είναι πάρα πολλές που η κάθε μια προσπαθεί από την δική της οπτική γωνία να προσφέρει το δικό της λιθαράκι στην μουσική βιομηχανία και ειδικότερα στην σκληρή μουσική. Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητο να ξεχωρίζουμε και να κατηγοριοποιούμε κάποια πράγματα έτσι ώστε να δίνουμε πάντα την απαραίτητη προσοχή σε αυτούς που πραγματικά αξίζουν και διαθέτουν σίγουρα και την απαιτούμενη έμπνευση!

Τάσος Λεοντιάδης