Δύο καλές φίλες και αξιόλογες κιθαρίστριες, η Michelle Meldrum και η Nicole Couch μυήθηκαν στην εφηβεία τους, στη rock μαγεία έχοντας ως δασκάλους τους Paul Gilbert και Bruce Bouillet από τους τρομερούς Racer X αλλά και κιθαριστικούς ήρωες, τον Ulrich Roth και Michael Shencker από τους Scorpions.
Το συγκρότημα με όπλο ότι αποτελείτο από πανέμορφες και ταλαντούχες γυναίκες κατόρθωσε να υπογράψει συμβόλαιο με την περίφημη Shrapnel Records του Mike Varney. Το 1989 με παραγωγό τον Steve Fontano και με τη βοήθεια του σπουδαίου κιθαρίστα Marty Freidman (Megadeth, Cacophony) που ήταν το κορυφαίο όνομα στην εταιρία του Mike Varney, κυκλοφορούν το παρθενικό τους δίσκο, με μία όμως ξαφνική αλλαγή στο μπάσο αφού η Kim Nielsen-Parsons (και αυτή είχε δάσκαλο, μέλος των Racer X και The Mars Volta, μπασίστα John Alderete) να αντικαθιστά την φευγάτη Debra Armstrong.
Το ομότιτλο άλμπουμ των Phantom Blue ήταν γεγονός και κινείται ηχητικά ανάμεσα σε δυνατούς hard rock και heavy metal ρυθμούς με μικρές aor πινελιές ιδιαίτερα στα ρεφρέν, κάτι που είναι εμφανές στο μελωδικό "Why Call it Love" με το video clip να έχει γυριστεί στις άκρως επικίνδυνες φυλακές στο Carson City της Nevada. Η γυναικεία μπάντα γίνεται άμεσα αναγνωρίσιμη και υποδέχεται με θετικά σχόλια και κριτικές από δημοσιογράφους και κοινό στην Αμερική, σε σημείο η φήμη της να επεκταθεί και στην Ευρώπη όπου πέτυχαν να πραγματοποιήσουν μία μικρή τουρνέ.
Οι Phantom Blue εντυπωσιάζουν με την πρωτόγνωρη αγριάδα τους στα φωνητικά και το metal πάθος τους, όχι μόνο σε συνθετικό επίπεδο αλλά και στις δυναμικές ζωντανές εμφανίσεις που πραγματοποιούν σε πολιτείες των ΗΠΑ, δημιουργώντας αρκετό θόρυβο γύρω από το όνομα τους με αποτέλεσμα να κερδίσουν τη προσοχή του Don Dokken, ο οποίος τις συστήνει στον Tom Zutaut της Geffen Records και έρχονται σε συμφωνία ώστε το δεύτερο δίσκο τους να το κυκλοφορήσουν στην συγκεκριμένη εταιρία.
Η δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά στη καινούργια τους εταιρία έχει τον τίτλο “Built to Perform” σε παραγωγή του Max Norman (Ozzy, Y&T, Megadeth) και είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ όπου κυριαρχούν οι μεταλλικές μελωδίες, τα επιθετικά φωνητικά και οι heavy ρυθμοί με δύο σημαντικές κιθαριστικές guest συμμετοχές του Marty Freidman στο τραγούδι "A Little Evil" και του, John Norum (Europe) στο φοβερό κομμάτι "Better Off Dead".
Όμως τα πρώτα εσωτερικά προβλήματα στο γκρουπ κάνουν έντονη την εμφάνιση τους, με αποτέλεσμα μετά την κυκλοφορία του “Built to Perform” (1993), να αποχωρήσει η Nicole Couch την οποία αντικαθιστά η Karen Kreutzer ενώ παράλληλα το δεύτερο πόνημα τους έχει κι αυτό σημαντική αποδοχή και ξεχωρίζουν τα τραγούδια “Time to Run” (γίνεται και video clip), “You're Free” και η διασκευή στο "Bad Reputation" των Thin Lizzy.
Εν τω μεταξύ είχε προηγηθεί εκείνη τη περίοδο ένα promo CD που ονομάζεται "My Misery" που περιείχε τη πανέμορφη ομότιτλη μπαλάντα και συμπεριλήφθη και στο “Built to “Perform”. Οι live εμφανίσεις συνεχίζονται αλλά η μη ευρεία εμπορική αποδοχή από το κοινό που είχε τότε τα αυτιά του προσηλωμένα στο grunge και όχι σε metal μπάντες, οδήγησε το σχήμα σε αδιέξοδο.
Η αντίδραση τους ήρθε με τον τρίτος δίσκο τους, που ονομάζεται “Prime Cuts & Glazed Donuts” και βγαίνει στην αγορά το 1995 και περιέχει την διασκευή στο "Fairies Wear Boots" των θρυλικών Black Sabbath. Το συγκεκριμένο άλμπουμ περιέχει κομμάτια γραμμένα προ εποχής Geffen αλλά και την σύνθεση “Saturday Morning Brain Damage" όπου στο μπάσο βρίσκουμε το αρχικό τους μέλος, Debra Armstrong, διότι είναι γραμμένη από εκείνη την περίοδο δηλαδή πριν κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους από την Shrapnel Records. Επίσης υπάρχουν και δύο τραγούδια ("Strange Blue Mercy" και "Mutha") που τα συναντάμε στο "My Misery" (1993).
Παρά την φιλότιμη και πολύ καλή δουλειά του γκρουπ, τα προβλήματα συνεχίζουν να ταλανίζουν τις Phantom Blue και έχουμε την αποχώρηση πρώτα της Michelle Meldrum και μετά ακολουθεί και η εξαιρετική τραγουδίστρια Gigi Hangach. Όμως οι θετικές διακρίσεις παρά τα προβλήματα δεν λείπουν αφού το 1996 βραβεύονται στα Rock City News Music Awards ως η καλύτερη γυναικεία μπάντα (επιπλέον για video και για το εξώφυλλο του “Prime Cuts & Glazed Donuts”).
Το 1997 κυκλοφορούν το “Caught... Live!” και τα κομμάτια που περιλαμβάνονται στο δίσκο είναι κυρίως από τα άλμπουμ “Built to Perform” και “Prime Cuts & Glazed Donuts”, καθώς και η διασκευή στο "Move Over" της αξέχαστης Janis Joplin μαζί με το ακυκλοφόρητο "Bleeding from Nowhere".
Το 1998 οι Phantom Blue επανέρχονται με πολλές αλλαγές στα μέλη τους και κυκλοφορούν το μέτριο ΕΡ με τίτλο “Full Blown” που αποτελείται από πέντε κομμάτια και με μοναδικό αρχικό μέλος τη ντράμερ Linda McDonald και με τα υπόλοιπα μέλη να είναι η τραγουδίστρια Lucienne Thomas (συμμετέχει στη tribute band των Heart που ονομάζεται Dreamboat Annie), η κιθαρίστρια Tina Wood (συμμετέχει στη γυναικεία tribute band των AC/DC που ονομάζεται ThundHerStruck), η μπασίστρια Mary Jo Godges και η ινδονήσια κιθαρίστρια Josephine Soegijanty, ενώ η συνέχεια βρίσκει τις Phantom Blue να δίνουν λιγοστά live με τις αλλαγές στα μέλη να μην σταματούν και γενικώς να έχουν πάρει την κατιούσα.
Το Μάιο του 2009 το αγαπημένο γυναικείο συγκρότημα επανασυνδέθηκε για να παίξει στη συναυλία που δόθηκε στο Whisky a Go Go και ήταν αφιερωμένη στη μνήμη της Michelle Meldrum που πέθανε στις 21 Μαΐου του 2008 από εγκεφαλική αιμορραγία.
Το συγκρότημα που εμφανίστηκε τότε, αποτελείτο από τις: Gigi Hangach (lead vocals), Tina Wood (guitar), Sara Marsh (guitar), Courtney Cox (guitar), Kim Nielsen-Parsons (bass) και Linda McDonald (drums).
Η αδικοχαμένη Michelle Meldrum είχε παντρευτεί το 1995 τον κιθαρίστα των Europe, John Norum και με την δική της μπάντα που είχε το όνομα της (Meldrum) κυκλοφόρησε τους δίσκους “Loaded Mental Cannon” (2002), “Blowin' Up the Machine” (2007) και το “Lifer” (2009) από τα εναπομείναντα μέλη ως φόρο τιμής για την σπουδαία μουσικό, ενώ η Linda McDonald αυτή τη περίοδο συμμετέχει σε μία από τις πιο δημοφιλείς tribute μπάντα που ονομάζεται The Iron Maidens.
ΦΩΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.