H περίπτωση του σπουδαίου μουσικού,
τραγουδιστή και
δημιουργού Neal Morse είναι από αυτές που σε κάνουν
περήφανο διότι παρά τις πολλές κυκλοφορίες του, ανακαλύπτεις ότι το
αστείρευτο ταλέντο που διαθέτει καταφέρνει και εκπέμπει ακόμη ρίγη
σύγχρονου pro-rock ήχου.
Συνεπιβάτης ή καλύτερα συνοδηγός σε αυτό το κομψοτέχνημα είναι ο Mike Portnoy
(Dream Theater, Transatlantic, Adrenaline Mob, Flying Colors) όπου όχι
μόνο διαπρέπει στο τομέα των τυμπάνων αλλά είναι και εξαιρετικός
συνθέτης.
Από το ξεκίνημα του δίσκου με το δαιδαλώδες "The Call" νιώθεις άμεσα τις prog δονήσεις με τους ατέλειωτους ρυθμούς, τα επιβλητικά πλήκτρα και τις δυναμικές ενορχηστρωτικές δομές να συναγωνίζονται σε έμπνευση και ταχύτητα.
Ακολουθεί το ομότιτλο τραγούδι που είναι πιο ροκ, από τα υπόλοιπα κομμάτια και σε αρκετά mainstream ύφος με τα φωνητικά να θυμίζουν μίγμα από Beatles και Genesis και με το κιθαριστικό σόλο να απογειώνει την εν λόγω σύνθεση.
Το “Waterfall” ξεκινά σε νηφάλιους ρυθμούς όπου καταλήγει σε μία πανέμορφη μπαλάντα ενώ το “Agenda” περιέχει μελωδικές γραμμές από τη σημερινή pop σκηνή αλλά και την αμερικάνικη alternative κοινότητα με τις ερμηνείες να εκπλήσσουν.
Το εκρηκτικό “Alive Again” αποτελεί ένα απίστευτο έπος που μόνο μουσικοί και συνθέτες όπως οι Neal Morse και Mike Portnoy ξέρουν να φτιάχνουν. Heavy ρυθμοί, ανεξάντλητος λυρισμός, ιδανική αρμονία, τυμπανιστική πανδαισία, ουράνια φωνητικά και όλα αυτά εναλλάσσονται με μοναδική μαεστρία βυθισμένη σε μία γοητευτική seventies feeling ατμόσφαιρα.
Τώρα ερχόμενοι στο Bonus Disc του “The Grand Experiment” θα ομολογήσω ότι περιέχει ένα από τα κορυφαία τραγούδια που έχει υπογράψει και ερμηνεύσει ο Neal Morse κι αυτό είναι το αξεπέραστο “New Jerusalem” δίνοντας για άλλη μια φορά ένα αυθεντικό χριστιανικό μήνυμα αγάπης και ελευθερίας.
Τέλος υπάρχουν αλλά τέσσερα κομμάτια (τα δύο είναι σε live μορφή), το "Doomsday Destiny" σε καθαρά Genesis ύφος και μία αξιόλογη και δυναμική διασκευή του τρυφερού κομματιού “MacArthur Park” του αμερικανού συνθέτη και τραγουδιστή Jimmy Webb αλλ
Η προσφορά των Randy George στο μπάσο, του Eric Gillette στην κιθάρα και τα φωνητικά αλλά και τους Bill Hubauer στα keyboards είναι ανεκτίμητη διότι μπορεί να είναι οι αφανείς ήρωες αυτής της κυκλοφορίας αλλά τέτοιο εξαιρετικό και πολύσυνθετο παίξιμο ελάχιστοι μουσικοί μπορούν να κάνουν σήμερα.
Πιστεύω ότι οι Neal Morse Band τα κατάφεραν και κυκλοφόρησαν μία πολύ καλή δουλειά και ευτυχώς δεν μας απογοήτευσαν.
Φαίνεται ότι το στοίχημα που έχω βάλει με κάποιον φίλο ότι δεν πρόκειται να βγάλουν ποτέ μέτριο δίσκο μάλλον θα συνεχίσω ακόμη να το κερδίζω…
Φώτης Μελέτης
Από το ξεκίνημα του δίσκου με το δαιδαλώδες "The Call" νιώθεις άμεσα τις prog δονήσεις με τους ατέλειωτους ρυθμούς, τα επιβλητικά πλήκτρα και τις δυναμικές ενορχηστρωτικές δομές να συναγωνίζονται σε έμπνευση και ταχύτητα.
Ακολουθεί το ομότιτλο τραγούδι που είναι πιο ροκ, από τα υπόλοιπα κομμάτια και σε αρκετά mainstream ύφος με τα φωνητικά να θυμίζουν μίγμα από Beatles και Genesis και με το κιθαριστικό σόλο να απογειώνει την εν λόγω σύνθεση.
Το “Waterfall” ξεκινά σε νηφάλιους ρυθμούς όπου καταλήγει σε μία πανέμορφη μπαλάντα ενώ το “Agenda” περιέχει μελωδικές γραμμές από τη σημερινή pop σκηνή αλλά και την αμερικάνικη alternative κοινότητα με τις ερμηνείες να εκπλήσσουν.
Το εκρηκτικό “Alive Again” αποτελεί ένα απίστευτο έπος που μόνο μουσικοί και συνθέτες όπως οι Neal Morse και Mike Portnoy ξέρουν να φτιάχνουν. Heavy ρυθμοί, ανεξάντλητος λυρισμός, ιδανική αρμονία, τυμπανιστική πανδαισία, ουράνια φωνητικά και όλα αυτά εναλλάσσονται με μοναδική μαεστρία βυθισμένη σε μία γοητευτική seventies feeling ατμόσφαιρα.
Τώρα ερχόμενοι στο Bonus Disc του “The Grand Experiment” θα ομολογήσω ότι περιέχει ένα από τα κορυφαία τραγούδια που έχει υπογράψει και ερμηνεύσει ο Neal Morse κι αυτό είναι το αξεπέραστο “New Jerusalem” δίνοντας για άλλη μια φορά ένα αυθεντικό χριστιανικό μήνυμα αγάπης και ελευθερίας.
Τέλος υπάρχουν αλλά τέσσερα κομμάτια (τα δύο είναι σε live μορφή), το "Doomsday Destiny" σε καθαρά Genesis ύφος και μία αξιόλογη και δυναμική διασκευή του τρυφερού κομματιού “MacArthur Park” του αμερικανού συνθέτη και τραγουδιστή Jimmy Webb αλλ
Η προσφορά των Randy George στο μπάσο, του Eric Gillette στην κιθάρα και τα φωνητικά αλλά και τους Bill Hubauer στα keyboards είναι ανεκτίμητη διότι μπορεί να είναι οι αφανείς ήρωες αυτής της κυκλοφορίας αλλά τέτοιο εξαιρετικό και πολύσυνθετο παίξιμο ελάχιστοι μουσικοί μπορούν να κάνουν σήμερα.
Πιστεύω ότι οι Neal Morse Band τα κατάφεραν και κυκλοφόρησαν μία πολύ καλή δουλειά και ευτυχώς δεν μας απογοήτευσαν.
Φαίνεται ότι το στοίχημα που έχω βάλει με κάποιον φίλο ότι δεν πρόκειται να βγάλουν ποτέ μέτριο δίσκο μάλλον θα συνεχίσω ακόμη να το κερδίζω…
Φώτης Μελέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.