Blues Pills: "Lady In Gold"

Δεύτερη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά για τους Σουηδούς Blues Pills, την νέα υπέρ-μπάντα, σύμφωνα με τη ταπεινή μου άποψη όμως. Ο τίτλος του δίσκου είναι “Lady In Gold” και η Elin Larson με τις επιδόσεις της, αφήνει ανοιχτά τα στόματα. Αυτό από μόνο του δυσκολεύει πολύ μα πάρα πολύ στο να παρουσιάσεις ένα άλμπουμ που σε κερδίζει από τα πρώτα δευτερόλεπτα του εναρκτήριου κομματιού. Ας πάμε να δούμε αναλυτικότερα τι γίνεται εδώ…
Tο άλμπουμ ανοίγει με το ομώνυμο κομμάτι και αμέσως σου περνάει την αίσθηση ότι ωρίμασαν ακόμα περισσότερο.
Πώς να μην γινόταν άλλωστε όταν κάνανε περιοδείες παντού και η επαφή που είχαν με τον κόσμο ήταν κάτι παραπάνω από άμεση; 
Το όλο κλίμα που επικρατεί, σου περνά μια χίπικη αύρα και την αίσθηση ότι αυτό το συγκρότημα βγήκε κατευθείαν από την δεκαετία της εποχής των λουλουδιών. Πόσο πιο απλά να το περιγράψω; 
Τα τραγούδια του είναι όλα μετρημένα στα δάχτυλα (και των δύο χεριών) όπου κάθε δάχτυλο παίρνει και έναν από τους τίτλους του. Ο ένας ύμνος διαδέχεται τον άλλο και πραγματικά δυσκολεύτηκα αρκετά να ξεχωρίσω πιο κομμάτι είναι το καλύτερο σημείο του δίσκου. Το “Lady In Gold”;, το αλά Freddy Mercury meets Lady Gaga “I Felt A Change”;, το “Rejection”; Το “Bad Talkers”;, το “Burned Out”;, το “You Gotta Try”; το “Gone So Long”;, το “Elements And Things”;, το “Won’t Go Back”; το “Little Boy Preacher”; Ποιο;;ΠΟΙΟ;;;; Ουπς, μόλις συνειδητοποίησα ότι έγραψα όλα τα κομμάτια του λευκώματος. Όλα τα όργανα δουλεύουν αρμονικά, οι μουσικοί τους είναι ένας προς έναν διαλεγμένοι και δεν γνωρίζω αν έχουν μουσική παιδεία, όμως σίγουρα έχουν καταπληκτική τεχνική κατάρτιση και πολύ καλή γνώση των δρόμων που θα κινηθούνε. 
Η Elin, δεν «τσιρίζει» όπως στο προηγούμενο άλμπουμ σε κομμάτια τύπου “Devil Man”, τα πλήκτρα είναι αισθητά και χρωματίζουν ακριβώς όπως έπρεπε να χρωματιστούν σε μια μπάντα που αναγεννήθηκε από τις retro rock hippie στάχτες.
 Οι επιρροές τους επίσης είναι εμφανής με Deep Purple, Black Sabbath, Jethro Tull, Led Zeppelin, Janis Joplin, Cream, The Yardbirds, The Doors κλπ είναι μερικά από τα ονόματα που θα σας θυμίσουν σε σημεία. Προσοχή όμως, θα σας θυμίσουν, όχι ότι αντιγράφουν! Καταπληκτική δουλειά σε όλους τους τομείς, για εμένα είναι ο δίσκος που περίμενα -μιας και λατρεύω τον retro ήχο και τις μπάντες παλιάς κοπής – που μου δείχνει ότι τέτοιες μπάντες και μπάντες όπως οι Will-O-The Wisp, οι Ghost, οι White Wizard, οι Wolfmother, οι Blood Ceremony, οι Witchcraft, οι Routes, οι V.I.C. μπορούν να κρατήσουν τη σημερινή rock και metal σκηνή ζωντανή. Ίσως κάποιο από αυτούς να καταφέρνουν να γίνουν μεγάλα σχήματα και τους το εύχομαι γιατί για τα δικά μου δεδομένα, έχουν τα φόντα. 
Όσον αφορά το “Lady In Gold” των Blues Pills, θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει σε κάθε σπίτι κάθε ροκά, που σέβεται τον εαυτό του και την μουσική κληρονομιά της μουσικής μας, όπως και σε κάθε σπίτι hippie ανεξαρτήτως ηλικιών. Για εμένα, μέχρι ώρας, καπαρώνει την πρωτιά στους δίσκους της χρονιάς με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. 

 Γιώργος Βαλιμίτης 

 Υ.Γ. Ξέχασα να αναφέρω ότι είναι ΔΙΣΚΑΡΑ!