John Norum: "Face It Live '97"

Αναμφίβολα η δεκαετία του '90 υπήρξε πολύ δύσκολη για όλες εκείνες τις μεγάλες μπάντες των 70’s και των 80’s που ανέβασαν και ποιοτικά και εμπορικά τον λεγόμενο σκληρό ήχο στην κορυφή των μουσικών προτιμήσεων, δύο και πλέον γενεών.

Η επανάσταση του καρό πουκάμισου και των τριών ακόρντων (grunge), σάρωσε σαν λαίλαπα όλη την δεινοσαυρική υπερβολή και καρικατουρικού τύπου εκκεντρικότητα του hair metal. Πλέον την θέση του Jon Bon Jovi, του ξανθού David Coverdale, του Axl Rose, του Joey Tempest και του Joe Elliot, πήραν ο Kurt Cobain, ο Chris Cornell, o Eddie Vedder και ο Jerry Cantrell.
Ακόμα και σοβαροί – υποτίθεται – "δεινόσαυροι" όπως οι Metallica και οι Iron Maiden πήραν την κάτω βόλτα. Αν εξαιρέσει κανείς το φαινόμενο Dream Theater και κάτι παράξενους Βρετανούς εν ονόματι Paradise Lost που ανακάτεψαν την λατρεία τους για τους Depeche Mode και τους Dead can dance με το death metal, η δεκαετία του 90 έστειλε το μεγάλο κομμάτι της σκληρής μουσικής στα υπόγεια γκαράζ. Δηλαδή εκεί όπου γεννήθηκε…
Κάπου εκεί ο John Norum (ο κιθαρίστας που άφησε σύξυλους τους Europe το 1986, δηλαδή την στιγμή ακριβώς που ήταν μαζί με τους Bon Jovi οι πιο hot ροκ μπάντες του κόσμου, συνέχιζε τον δικό του δρόμο. Αυτόν που επέλεξε. Τον δύσκολο δρόμο του μοναχικού καβαλάρη, ο οποίος συνέχιζε σε πείσμα των καιρών να βγάζει το ένα διαμάντι μετά το άλλο.
Βρισκόμαστε στο 1997.
H επανάσταση του Σιατλ πνέει τα λοίσθια. Οι δεινόσαυροι ετοιμάζονται για την μεγάλη ανασυγκρότηση και επιστροφή και ο εσωστρεφής, ντροπαλός, αλλά πηγαία ταλαντούχος Νορβηγός, μετά από 4 εκπληκτικά solo άλμπουμ, αποφάσισε να βγάλει και ένα Live. Όπως ακριβώς έκαναν και τα είδωλα του των 70’s.
Προς το τέλος του 1997 κατά την διάρκεια της Ιαπωνικής περιοδείας  ηχογράφησε  το "FACE IT LIVE ‘97". Μαζί του στην σκηνή ο πολύ καλός τραγουδιστής Leif Sundin, γνωστός από την συμμετοχή του στους Michael Schenker Group και Great King Rat καθώς και οι  Anders Fästader (Great King Rat) στο μπάσο και ο Hempo Hildén στα ντραμς.
Το "FACE IT LIVE ‘97" περιλαμβάνει τραγούδια και από τα 4 προσωπικά άλμπουμ του Norum, καθώς και διασκευές από Free, Thin Lizzy και Europe.
Ακούγοντας το cd τόσα χρόνια μετά, μπορώ να πω, ότι ο Norum είναι ίσως ο πιο υποτιμημένος κιθαρίστας της γενιάς του. Οι εκτελέσεις των τραγουδιών στο live, τις περισσότερες φορές είναι αρτιότερες απ’ ότι στα cd. Ειδικά στα solo κυριολεκτικά σπέρνει. Οι ταχύτητες σε επίπεδο Malmstee και η τεχνική σε επίπεδο Al Di Meola.
Για κάποιον που δεν γνωρίζει εκ των προτέρων τα τραγούδια από την προσωπική καριέρα του Norum, θα του αρέσουν περισσότερο οι διασκευές. Για εμάς που έχουμε επενδύσει εδώ και τρεις δεκαετίες στο απαράμιλλο ταλέντο του Νορβηγού, τον οποίο έχουν εκθειάσει κατά καιρούς δημόσια κιθαρίστες όπως ο Gary Moore, o Michael Schenker, o Scott Gorham, o Yngwie Malmsteen και ο Joe Bonamassa, μας αρέσουν τα πάντα από την αρχή ως το τέλος.

Τracklist
"Face the Truth" – 5:17 (John Norum, Glenn Hughes)
"Night Buzz" – 3:42 (Norum, Henrik Hildén, Michelle Meldrum)
"Make a Move" – 4:52 (Norum, Kelly Keeling, Alan Lorber)
"Good Man Shining" – 3:08 (Hughes, Norum, Mats Attaque, Micke Höglund, Thomas Broman)
"Wishing Well" – 4:34 (Paul Rodgers, Paul Kossoff, Simon Kirke, Tetsu Yamauchi, John Bundrick)
"Where the Grass is Green" – 3:53 (Norum, Keeling)
"Resurrection Time" – 5:08 (Norum, Keeling, Lorber)
"Opium Trail" – 5:21 (Brian Downey, Phil Lynott, Scott Gorham)
"In Your Eyes" – 4:33 (Hughes, Norum, Peter Baltes)
"Blind" – 3:57 (Norum, Marcel Jacob)
"C.Y.R." – 5:22 (Norum, Keeling, Simon Wright)
Guitar Solo – 3:43 (Norum)
"Heart of Stone" – 3:37 (Joey Tempest)
"From Outside In" – 6:12 (Baltes, Norum, Keeling)
"Let Me Love You" – 5:18 (Norum, Jacob)
"Scream of Anger" – 5:01 (Tempest, Jacob)

Aριστοτέλης Βασιλάκης