The Neal Morse Band: “The Similitude Of A Dream”

Mπορεί να μεγαλώνουμε ηλικιακά και οι συγκινήσεις να περιορίζονται όμως όταν βάζω τα ακουστικά στο κεφάλι μου με ηχογραφήσεις τoυ Neal Morse πλημμυρίζω από λυτρωτικά συναισθήματα από τις μελωδίες και τους ρυθμούς ενός από τους πιο ευρηματικούς και ταλαντούχους καλλιτέχνες των τελευταίων 20 χρόνων.

Μία εξαιρετική πεντάδα απίστευτων μουσικών δημιουργεί ένα σύγχρονο έπος, ένα διαχρονικό αριστούργημα και συνεχίζει να κτίζει πάνω στα σπουδαία άλμπουμ των προηγούμενων ετών είτε ως σόλο ή σαν μέλος των Spock’s Beard, είτε με τους Transatlantic και τόσων άλλων project που έχει συμμετάσχει.
Η μεγάλη αποκάλυψη και σε αυτή την κυκλοφορία έκπληξη είναι ο ταλαντούχος κιθαρίστας αλλά και τραγουδιστής  Eric Gillette που μπορεί να τον συγκαταλέγουν στους καλύτερους 7 βιρτουόζους αλλά εδώ ο τύπος  δείχνει το πολύπλευρο ταλέντο του όχι μόνο στην κιθάρα αλλά και στην ερμηνεία που σε αρκετά σημεία κλέβει τις εντυπώσεις ακόμη και από τον Neal Morse.
O οποίος με την σειρά του πολύ σοφά έδωσε πολύ χώρο στους υπόλοιπους μουσικούς μιας και γνωρίζει το μέγεθος τους και παράλληλα συν-έγραψαν μικρές δηλαδή κανονικές σε διάρκεια συνθέσεις που δίνουν την δυνατότητα ακόμη και σε εκείνους που δεν γνωρίζουν αρκετά το prog-rock και δεν είναι μυημένοι με τον συγκεκριμένο χώρο να ανακαλύψουν την μαγεία του συγκεκριμένου είδους. Με τούτο το διπλό άλμπουμ πολλοί θα αρχίσουν  πάλι τις συγκρίσεις με μερικά σπουδαία άλμπουμ των Dream Theater με αφορμή τις δηλώσεις του ντράμερ Mike Portnoy ότι το “The Similitude Of A Dream” είναι μία από τις σημαντικότερες ηχογραφήσεις του όμως νομίζω ότι αυτά  είναι πιο πολύ επικοινωνιακά κόλπα ή ίσως και απωθημένα που προσωπικά τα ξεπερνώ διότι το ζητούμενο είναι η μουσική  και τα συναισθήματα και όχι ο ανταγωνισμός μεταξύ καλλιτεχνών.
Ερχόμενοι στον  διπλό άλμπουμ  να επισημάνουμε ότι έχει ως στιχουργική αναφορά στο κλασσικό χριστιανικό μυθιστόρημα "A Pilgrim’s Progress" του John Bunyan και περιγράφει με μοναδικό τρόπο την πορεία ενός προσκυνητή από την κοσμική στην πνευματική ζωή. Για άλλη μια φορά ο Neal Morse δείχνει μέσα από την αγάπη του στο Χριστό και χωρίς κανέναν κατηχητικό λόγο να δείξει τον πραγματικό και δύσκολο δρόμο προς την αληθινή ζωή.
Στο “The Similitude Of A Dream” οι εναλλαγές των φωνητικών ανάμεσα στους Neal Morse, Bill Hubauer και Eric Gillette είναι ένα από τα ατού του δίσκου ενώ οι φρενήρεις εξπρεσιονισμοί, οι εμπνευσμένες ενορχηστρώσεις, οι ανεξάντλητες μελωδικές γραμμές απλά επιβεβαιώνουν το εκτελεστικό και όχι μόνο μεγαλείο των The Neal Morse Band.

Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν από το πρώτο cd είναι το λυρικότατο “The Dream”, το μνημειώδες "City Of Destruction" που αποτελεί μία από τις κορυφαίες στιγμές του άλμπουμ. Το “Makes No Sense” θυμίζει λίγο Genesis και το “The Slough” είναι ένας ορχηστρικός οργασμός ενώ το “Back To The City”  είναι αρκετά mainstream και το “The Ways Of A Fool”  είναι επηρεασμένο από Queen. To “So Far Gone” με την κοδούνα του Mike Portnoy  δίνει ένα πιο ροκ ρυθμό και το ρεφρέν να ενδυναμώνει κι άλλο την σύνθεση μετά ακολουθεί το ατμοσφαιρικό “Breath Of Angels”  που ακούγεται ουράνιο με την βοήθεια μιας gospel χορωδίας.
To δεύτερο cd ανοίγει με το εξαιρετικό “Slave To Your Mind“ με τα πλήκτρα να έχουν “σαλέψει” και η πανδαισία ρυθμών και συνθέσεων συνεχίζεται με το υπέροχο “Shortcut To Salvation” όπου το σόλο σαξόφωνο του Bill Hubauer κάνει την διαφορά. Το “The Man In The Iron Cage”  είναι εκπληκτικό με τις ερμηνευτικές εναλλαγές  να είναι συναρπαστικές ειδικά στα μέρη που τραγουδάει ο Eric Gillette ενώ ο κιθαριστικός συνδυασμός Led Zeppelin και Deep Purple είναι πανέξυπνος.
Το “Sloth” είναι μικρό μελωδικό διαμάντι και το  “I'm Running”  έχει κάτι από Who.  Το “The Mask” απλά είναι συγκλονιστικό με την ερμηνεία του Neal Morse να είναι καθηλωτική ενώ το “Confrontation” ανεβάζει λίγους τους prog ρυθμούς που συνεχίζονται ακόμη πιο παλαβοί με το "The Battle”.
Για το τέλος έχουμε το  Broken Sky/Long Day Reprise  ένα μελωδικό έπος πλημμυρισμένο με συναισθήματα που λίγες φορές μπορείς να νιώσεις. Ακούγοντας ξανά και ξανά το συγκεκριμένο άλμπουμ θα ανακαλύπτεις συνέχεια την γοητεία των συνθέσεων που χάριν στο αστείρευτο ταλέντο του Neal Mοrse και τον  ενθουσιασμό του Eric Gillette μεγαλουργούν και συναρπάζουν. Φυσικά ο μπασίστας Randy George και ο αξεπέραστος ντράμερ Mike Portnoy έδωσαν την απαραίτητη ένταση και το ιδιαίτερο χρώμα με την άψογη τεχνική τους σε όλες τις συνθέσεις ενώ ο  Bill Hubauer  έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ σε όλους τους ρόλους (πλήκτρα, φωνητικά) που είχε αναλάβει.
Το “The Similitude Of A Dream” περιέχει ατελείωτες πτήσεις προς την αιωνιότητα, δυνατά μηνύματα αλήθειας και αναζήτησης και είναι το πιο όμορφο δισκογραφικό ταξίδι της φετινής χρονιάς. Μην το χάσετε…

Φώτης Μελέτης