Στις αρχές της χρονιάς το πλέον διεθνώς αναγνωρισμένο Γερμανικό hard rock συγκρότημα, οι Scorpions, ανακοίνωσε ότι το νέο τους Cd, το 17ο της καριέρας τους, με τίτλο "Sting in the Tail", καθώς και η παγκόσμια περιοδεία, θα ήταν τα τελευταία. Ύστερα από 40 χρόνια hard rock, το συγκρότημα ήθελε να φύγει στο απόγειο της επιτυχίας του. Με την κυκλοφορία του "Sting in the Tail" σίγουρα βρίσκονται στο σωστό δρόμο για να το πετύχουν.
Το "Sting in the Tail" είναι αναμφίβολα μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του συγκροτήματος. Τόσο οι θαυμαστές, όσο και οι κριτικοί το λατρεύουν. Οι πωλήσεις της πρώτης εβδομάδας (κυκλοφορίας του) ήταν πολύ εντυπωσιακές. Έκανε το ντεμπούτο του στο Νο 1 σε Γερμανία και Ελλάδα, στο Νο 2 στην Κορέα, στο Νο 3 στην Τσεχία, στο Νο 6 σε Ρωσία και Φινλανδία. Στις ΗΠΑ, βρέθηκε στο Νο 23, που είναι η υψηλότερη θέση εδώ και είκοσι χρόνια.
Οι Scorpions πρόκειται να κάνουν μια μεγάλη τελευταία παγκόσμια περιοδεία, που θα διαρκέσει 2-3 χρόνια. Θα έχουν μαζί τους ως support τα hard rock συγκροτήματα Cinderella, Ratt και Dokken, σε όλο το πρώτο σκέλος της περιοδείας. Ακολουθεί συνέντευξη με τον κιθαρίστα των Scorpions, Matthias Jabs, σχετικά με το νέο CD του συγκροτήματος, την περιοδεία και πολλά άλλα.
Το νέο σας CD, με τίτλο “Sting in the Tail”, είχε μια πολύ επιτυχημένη πρώτη εβδομάδα πωλήσεων. Έκανε το ντεμπούτο του στο Νο 1 σε Γερμανία και Ελλάδα, στο Νο 2 στην Κορέα, στο Νο 3 στην Τσεχία, στο Νο 6 σε Ρωσία και Φινλανδία, ενώ βρέθηκε στην υψηλότερη θέση που είχατε ποτέ στις ΗΠΑ τα τελευταία είκοσι χρόνια, στο Νο 23. Πώς αισθάνεστε;
Φανταστικά! Σε αυτό το σημείο της καριέρας μας, πραγματικά δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο. Είναι πολύ καλή ανταμοιβή για μας. Φτάσαμε εδώ χθες, προερχόμενοι από Γερμανία, και το πρώτο πράγμα που διάβασα είναι ότι βρισκόμαστε στο Νο 1 των classic rock charts. Δεν είχαμε μια τέτοια εμπειρία τα τελευταία δέκα χρόνια. Είχαμε κυκλοφορήσει albums που ήταν επιτυχημένα σε όλον τον κόσμο, αλλά όχι σε υψηλές θέσεις στα charts. Είναι απίθανο, αν το καλοσκεφτείς.
Είναι ένα φανταστικό CD, έτσι του αξίζει αυτή η επιτυχία. Υπήρχε κάποια στιγμή κατά την ηχογράφηση του CD, που σκεφτήκατε, ότι αυτό το CD είναι κάτι το εξαιρετικό;
Ναι, γενικά αισθανθήκαμε καλά. Ο τρόπος που ηχογραφήσαμε αυτό το CD ήταν λίγο διαφορετικός. Ξεκινήσαμε τον Μάιο του περασμένου χρόνου, συναντηθήκαμε με την ομάδα παραγωγών των Mikael Nord Andersson και Martin Hansen στη Σουηδία. Είχαμε κάποια τραγούδια από πρόσφατα album, τα οποία δεν είχαμε χρησιμοποιήσει και τα αναδιαμορφώσαμε, ενώ γράψαμε και κάποια νέα τραγούδια. Έπειτα πήγαμε περιοδεία το καλοκαίρι και επιστρέψαμε τον Αύγουστο και αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω στα τραγούδια, και ύστερα δώσαμε και πάλι κάποιες συναυλίες και επιστρέψαμε στο studio, κάποιες φορές στη Σουηδία, κάποιες φορές στο δικό μας μέρος. Εξαιτίας όλων αυτών, πάντα αισθανόμασταν σαν να κάναμε κάτι φρέσκο. Θα δουλεύαμε για μια εβδομάδα ή δέκα μέρες, και μετά θα κάναμε ένα διάλειμμα δύο εβδομάδων από την ηχογράφηση και θα δίναμε κάποιες συναυλίες. Όταν τελειώσαμε με όλα τα τραγούδια, καλέσαμε άτομα από τους managers και τη δισκογραφική μας εταιρεία, για να ακούσουν το υλικό. Ύστερα, αφού τα ακούσαμε όλα, ήμασταν εκστατικοί! Και οι managers είπαν ότι θα σκεφτούν, να το αποκαλέσουν τελευταίο μας album, επειδή πραγματικά είναι πολύ καλό. Αυτό θα ακολουθούσε μια παγκόσμια περιοδεία, που συνήθως διαρκεί 2 ½ χρόνια, επειδή παίζουμε παντού. Μας είπαν ότι πρόκειται για έναν φοβερό τρόπο να κλείσουμε την καριέρα μας, στο απόγειό της. Έτσι το σκεφτήκαμε, αλλά όχι για πολύ. Αποφασίσαμε ότι ήταν καλή ιδέα, και κάναμε τη σχετική ανακοίνωση τον Ιανουάριο, ότι πρόκειται για το τελευταίο CD και την τελευταία περιοδεία των Scorpions.
Είναι ένας πολύ καλός τρόπος να αποχωρήσετε. Αυτό το CD πρέπει να είναι η καλύτερη κυκλοφορία από studio για τους Scorpions, όλων των εποχών.
Ίσως. Οι παραγωγοί αυτού του CD είναι θαυμαστές του συγκροτήματος από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, και αν τους ρωτήσεις, ή ρωτήσεις οποιονδήποτε από τους θαυμαστές μας, ποιο είναι το αγαπημένο τους album των Scorpions, το 95-99% θα απαντήσει το “Blackout” ή το “Love at First Sting.” Νομίζω ότι στις αρχές της δεκαετίας του ’80, το συγκρότημα όντως βρήκε τον ήχο και το ύφος του. Το “Love at First Sting” ήταν η ουσία του ήχου τους συγκροτήματος. Νομίζω ότι το νέο Cd έρχεται πιο κοντά στο “Love at First Sting.” Δεν έγινε σκόπιμα κάτι τέτοιο. Απλά, κοιτάζοντας πίσω, αντιλαμβανόμαστε ότι το “Sting in the Tail” θα μπορούσε να αποτελέσει τη συνέχεια του “Love at First Sting”, στη δεκαετία του ‘80.
Ναι, συμφωνώ με αυτό. Όσον αφορά στο γεγονός ότι πρόκειται για το τελευταίο cd και την τελευταία περιοδεία του συγκροτήματος, ήσουν καθόλου διστακτικός στο να συμφωνήσεις με αυτό, επειδή είσαι νεότερος από τους Klaus και Rudolf; Εύκολα θα μπορούσες να συνεχίσεις για άλλα 10 -15 χρόνια.
Όχι, δεν ήμουν. Έχει νόημα το όλο θέμα. Αλλά, ακόμα κι αν διαφωνούσα, δεν θα έκανε τη διαφορά, νομίζω. (γέλια). Δεν μπορώ να αλλάξω την ηλικία τους. Επειδή ακριβώς είμαι νεότερος, δεν θα το είχα σκεφτεί να αποχωρήσουμε. Αλλά, αν ρωτήσεις τον Klaus και τον Rudolph, ούτε αυτοί το είχαν σκεφτεί, απλά θα συνεχίζαμε στο διηνεκές. Αλλά χρειάστηκε κάποιος από έξω, με μια διαφορετική προοπτική, προκειμένου να μας πει ότι δεν γίνεται να συνεχίσουμε επ’ άπειρον. Αυτό που μας έπεισε, είναι ότι θέλουμε να μας θυμούνται ως ένα φανταστικό συγκρότημα live, γεμάτο ενέργεια και υγεία. Έτσι θέλουμε να μας θυμούνται οι θαυμαστές. Όχι να γερνάμε και να κουτσαίνουμε πάνω στη σκηνή. Οι μουσικοί των μπλουζ μπορούν να κάθονται στις καρέκλες τους, όπως ο BB King, και να παίζουν μέχρι τα 80 τους χρόνια. Είμαι σίγουρος ότι πάντα θα φτιάχνω/ δημιουργώ μουσική, αλλά, προς το παρόν, δεν θέλω να σκέφτομαι το τι θα ακολουθήσει. Προτιμώ να επικεντρωθώ στην επικείμενη περιοδεία και να την απολαύσω. Τι θα γίνει μετά; Πιθανόν ακόμα να έχουμε πολλά να κάνουμε μαζί. Απλά δεν θα κάνουμε, ό,τι κάναμε τα τελευταία 35-40 χρόνια, δηλαδή να βγάζουμε ένα CD και να κάνουμε μια περιοδεία. Θέλουμε να σπάσουμε αυτόν τον κύκλο.
Πιστεύεις ότι οι Scorpions θα μπουν σύντομα στο Rock n’ Roll Hall of Fame; Πολλοί θαυμαστές σας πιστεύουν ότι το αξίζετε. Είναι κάτι που σας ενδιαφέρει;
Νομίζω ότι θα ήταν πολύ σημαντικό. Αισθάνομαι ότι θα μας προσεγγίσουν. Ήδη έχουν μια έκθεση για τη δεκαετία του ’80 και μας ζήτησαν κάποια αναμνηστικά και όργανα. Θα κάνουμε το Hollywood’s Rock Walk την Τρίτη στη Sunset Blvd. Έχει να κάνει με ένα Guitar Center όπου βάζεις τα χέρια σου στο τσιμέντο. Βέβαια, θεωρώ ότι αξίζει στο συγκρότημα να μπει στο Rock n’ Roll Fame και πιστεύω ότι μάλλον θα συμβεί.
Ας το ελπίσουμε. Αυτό που πάντα ήθελα να σε ρωτήσω είναι για τον μοναδικό τόνο της κιθάρας σου. Είναι μεγάλο/ σημαντικό μέρος του ήχου των Scorpions. Πώς αναπτύχθηκε;
Τον διατηρώ απλό (τον τόνο). Δεν χρησιμοποιώ εφέ, ανάμεσα στην κιθάρα μου και τον ενισχυτή. Η κιθάρα μου έχει ένα καλώδιο που συνδέεται με τον ενισχυτή και υπάρχει ένα μικρόφωνο μπροστά από τον ενισχυτή. Ο τόνος προέρχεται από τα δάχτυλά μου. Οι παραγωγοί μας μου έχουν κάνει την ίδια ερώτηση. Οποιαδήποτε κιθάρα και να παίξω, παράγω τον ίδιο ήχο. Αν χρησιμοποιήσει πεντάλ ποδιών και όλες αυτές τις αηδίες, χάνεσαι. Η πραγματική σου τεχνική δεν θα λάμψει ποτέ. Αλλά, διατηρώ τον τόνο απλό κι αυτό είναι το πιο γνωστό μου μυστικό. Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοφρόνηση. Παίζω πολύ, επίσης! Έπαιξα τις περισσότερες lead guitars στα albums των Scorpions. Στο “Sting in the Tail” έπαιξα ακόμα και τα ρυθμικά μέρη και έπειτα ασχολήθηκα με τα overdubs και τις ενορχηστρώσεις της κιθάρας. Έκανα τα leads τελευταία, όταν το τραγούδι είχε τον ήχο του.
Σε περίπτωση που ενδιαφέρει κάποιον, έφτιαξα τον δικό μου ενισχυτή με την πάροδο των χρόνων. Τον έχω δοκιμάσει τα τελευταία δύο χρόνια στις περιοδείες, έτσι είναι αξιόπιστος. Πλέον τον χρησιμοποιώ και στο στούντιο. Ονομάζεται Master Tone, είναι δική μου μάρκα, ο δικός μου ενισχυτής, και λειτουργεί ακριβώς όπως θέλω.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά σου, ως μέλος των Scorpions;
Νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι ότι όταν μπήκα στο συγκρότημα, ο ήχος μου, όπως πχ στο “No one Like You,” η διπλή αρμονία οδηγεί στην εισαγωγή ή το solo, είναι κάτι που έκανα πριν μπω στο συγκρότημα, στα τοπικά συγκροτήματα που έπαιζα. Έτσι, έφερα αυτό το στοιχείο στο συγκρότημα, επιπρόσθετα σε όσα ήδη είχαν. Πιστεύω ότι, από τότε που μπήκα στους Scorpions, το συγκρότημα ακούγεται σαν μία μονάδα, ένα συγκρότημα. Έπειτα, ξαφνικά, αρχίσαμε να γινόμαστε πολύ πετυχημένοι. Μέχρι και σήμερα, χρησιμοποιώ τα leads μου απλά για να ενισχύω/ εμπλουτίζω τα τραγούδια, όχι για να παίζω υπερβολικά και να κάνω επίδειξη. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Η δουλειά ενός lead κιθαρίστα είναι να διατηρήσει το επίπεδο του τραγουδιού, να μην παίξει κάτι που δεν ανήκει σε αυτό. Πάντα προσπαθώ να ενισχύσω το τραγούδι με ο,τιδήποτε κάνω. Γι’ αυτό, θεωρώ ότι, όσον αφορά στο ύφος, ότι ακουγόμαστε πιο ομοιόμορφοι από τότε που ήρθα.
Στη διάρκεια των χρόνων, δεν υπέκυψες ποτέ στον πειρασμό να κάνεις οποιαδήποτε τρικάκια ή κολπάκια με την κιθάρα σου, όπως πολλοί άλλοι κιθαρίστες. Πάντα ήσουν πιστός στον ήχο και το ύφος σου.
Αν το κάνουν όλοι οι άλλοι, γιατί να το κάνω κι εγώ; Δεν είμαι σε ένα συγκρότημα που παίζει διασκευές (γέλια)
Αυτό είναι σίγουρο.
Φυσικά, πειραματίστηκα με διάφορες τεχνικές, στο τέλος της δεκαετίας του’70, αλλά και κατά τη δεκαετία του ’80. Είμαι σε θέση να εφαρμόσω τις περισσότερες από αυτές, αλλά, για μένα, είναι πολύ πιο σημαντικό να διατηρήσω το δικό μου ύφος, παίζοντας το τραγούδι.
Είπες ότι δεν θες να το σκέφτεσαι προς το παρόν, αλλά σκέφτεσαι ότι μπορείς να θελήσεις να κάνεις ένα solo album μετά τους Scorpions; Ίσως ένα ορχηστρικό;
Το έχω σκεφτεί και με έχουν ρωτήσει σχετικά, εδώ και είκοσι χρόνια. Μέχρι τώρα είμαι απλά επικεντρωμένος στους Scorpions 24 ώρες την ημέρα και πουθενά αλλού. Όπως και τα άλλα μέλη, κανείς στο συγκρότημα δεν έχει κάνει solo album. Αλλά μπορώ να φανταστώ διάφορα πράγματα. Κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου, θα αφήσω αυτές τις σκέψεις να αναπτυχθούν, όσο θα βρίσκομαι σε περιοδεία, για τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια. Όταν οι Scorpions πραγματικά φτάσουν στο τέλος της διαδρομής τους, θα έχω μια πολύ πιο σαφή ιδέα, σχετικά με το τι είναι σωστό για μένα να κάνω. Προς το παρόν, δεν θέλω να σπαταλήσω πολλή ενέργεια γι’ αυτό. Πιστεύω, όμως, ότι μπορεί να υπάρξει ένας τρόπος, να κάνω κάτι καλύτερο από ένα solo album. Αλλά, δεν γνωρίζω ακριβώς πιο είναι αυτό. Θα δούμε τι θα γίνει.
Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να επιτύχεις, όσο ακόμα είσαι στους Scorpions;
Λοιπόν, είναι λυπηρό, αλλά ακόμα δεν έχουμε παίξει στην Αυστραλία. Έτσι, θα πρέπει να το βάλουμε στο πρόγραμμα. Επειδή πρόκειται για μια περιοδεία σε 5 ηπείρους, θα πρέπει να παίξουμε κι εκεί. Η μεγαλύτερη επιτυχία θα είναι να παραμείνω υγιής και να απολαύσω την περιοδεία και όλα τα άλλα θα έρθουν αυτόματα. Αν κοιτάς τα πάντα με μια πολύ θετική ματιά, συμβαίνουν πράγματα. Νομίζω ότι το νέο μας album το αποδεικνύει. Περάσαμε πολύ καλά στο στούντιο, χωρίς άγχος. Αυτό φαίνεται.
Πίσω στο νέο Cd. Γιατί δεν συνεργαστήκατε με τον Desmond Child, τον παραγωγό του τελευταίου σας Cd “Humanity Hour 1”, για το “Sting in the Tail”;
Ο Desmond είναι γνωστός ως παραγωγός των hits. Συνεργαστήκαμε μαζί του πριν τρία χρόνια στο LA. Αλλά μας πίεσε υπερβολικά να ακολουθήσουμε το δικό του concept. Έβαλε τη σφραγίδα του ως παραγωγός στους Scorpions σε υπερβολικό βαθμό. Μου αρέσει, όμως, το album – μου άρεσε αυτό που έκανε. Οι Σουηδοί, ωστόσο, οι Mikael Nord Andersson και Martin Hansen, ήταν αυτοί, με τους οποίους αρχικά επρόκειτο να συνεργαστούμε, αλλά τελικά επιλέξαμε τον Desmond. Τώρα ήταν η δική τους σειρά. Ήθελαν να κάνουμε, αυτό που θέλαμε κι εμείς, και δεν άλλαξαν τίποτε. Επρόκειτο περισσότερο για μια μονάδα, ένα συγκρότημα με επτά άτομα, παρά για έναν παραγωγό και ένα συγκρότημα.
Ήταν, δηλαδή, άβολη η συνεργασία με τον Desmond;
Όχι, όχι για μένα. Νομίζω ήταν πιο άβολο για τον τραγουδιστή μας, τον Klaus, επειδή ο Desmond είναι τόσο συγκεκριμένος με τους στίχους του. Εγώ και το παίξιμό μου του άρεσαν, και δεν είχαμε προβλήματα. Εξάλλου, εγώ κυρίως ηχογράφησα με τον James Michael, τον συμπαραγωγό μας. Αλλά ήταν δύσκολη η συνεργασία με τον Desmond, επειδή οι στίχοι είναι το δικό του ενδιαφέρον, και οι Scorpions είναι ένα συγκρότημα με κιθάρες. Αν δώσεις προσοχή σε αυτό, τα αποτελέσματα θα είναι πολύ καλύτερα.
Ένα από τα τραγούδια, που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον, όσον αφορά στο “Sting in the Tail”, είναι το ομότιτλο τραγούδι. Ο Klaus κάνει κάποια πολύ διαφορετικά και σκληρά φωνητικά στη γέφυρα του τραγουδιού. Ποιανού ιδέα ήταν να τραγουδήσει με αυτόν τον τρόπο; Θεωρώ ότι ήταν υπέροχη ιδέα.
Ήταν ιδέα του Klaus. Του ήρθε όταν κάναμε κάποια ηχογράφηση στο στούντιό μας, το οποίο είναι πολύ κοντά στο σπίτι του Rudolf. Ο Klaus κι εγώ μένουμε στον ίδιο δρόμο, σε πολύ μικρή απόσταση. Έτσι, πηγαίναμε με ένα αυτοκίνητο καθημερινά στο στούντιο και πρόκειται για μια διαδρομή 20 λεπτών. Όταν, λοιπόν, βρίσκεσαι στο αυτοκίνητο, προσπαθείς να αξιοποιήσεις τον χρόνο, για να βρεις ιδέες ή έμπνευση. Του ήρθε η ιδέα καθώς οδηγούσε, αλλά επρόκειτο μόνο για θορύβους και όχι λέξεις. Κατόπιν, έγινε το “Bang, bang, rock will again.” Είχε τον ήχο στ’ αυτιά του και αυτό προέκυψε.
RMS: Ταιριάζει πολύ στο τραγούδι.
Μοιάζει με ηχητικό εφέ, αλλά είναι απλά φωνές.
Ακούγεται σαν να επιβαρύνεται η φωνή του.
Όχι, στην πραγματικότητα ακούγεται καλύτερα, από ό,τι εδώ και 20 χρόνια. Ανοίγουμε τις συναυλίες με αυτό το τραγούδι, τουλάχιστον προς το παρόν. Έχουμε δώσει κάποιες συναυλίες, για να δοκιμάσουμε πράγματα, ενόψει της περιοδείας.
Αναδημοσίευση από το www.rockmusicstar.com
Επιμέλεια: Δήμητρα Μανδάλου
Oι Αμερικανοί Extreme με απίστευτη ενέργεια και μοναδικό πάθος πραγματοποίησαν μία εκπληκτική εμφάνιση στο House of Blues της Βοστόνης τον Αύγουστο του 2009. 
