HARDCORE SUPERSTAR: "The Party Ain't Over 'Til We Say So"

Νέα κυκλοφορία έχουμε πάλι από τους Hardcore Superstar. Αυτή τη φορά, δεν πρόκειται για νέο άλμπουμ, αλλά για μια συλλογή με τα καλύτερα κομμάτια τους. Το Best Of τους τιτλοφορείται “The Party Ain't Over 'Til We Say So” και αποτελείται από 20 κομμάτια, εκ των οποίων το ένα είναι νέα σύνθεση (ή απομεινάρι του πιο πρόσφατου δίσκου τους) σχεδιασμένη για το δίσκο αυτό και ένα δεύτερο να προέρχεται από παλαιότερο single. Αναφέρομαι στο εναρκτήριο “We Don’t Need A Cure” (το οποίο μου θύμισε λίγο το refrain από το “Hard Rock Hallelujah”) και στο “Bastards”. Εν συνεχεία, τα υπόλοιπα δεκαοχτώ κομμάτια προέρχονται, τέσσερα από τον ομότιτλο δίσκο τους (“Hardcore Superstar”), τέσσερα από τη τελευταία τους κυκλοφορία (“Split Your Lip”), δύο από τα “Beg For It”, “No Regrets”, “Dreamin’ In A Casket”, “Bad Sneakers And A Pina Colada” και ένα από τα “It’s Only Rock ‘N’ Roll” και “Thank You (For Letting Us Be Our Selves)”. Κλείνουν με αυτό τον τρόπο ένα κεφάλαιο από ολόκληρη την έως τώρα καριέρα τους και ετοιμάζονται για ένα νέο. Η συλλογή είναι αντιπροσωπευτική της μπάντας και αποτελείται με μερικές από τις καλύτερες συνθέσεις της. Η λειτουργία του είναι όντως best of, αλλά το αρνητικό είναι ότι απευθύνεται σε όσους δεν έχουν τη δισκογραφία τους και σε όσους θέλουν να αποκτήσουν γνώμη για το συγκρότημα. Το ένα νέο κομμάτι που έχουν και το single, δεν αποτελούν πειρασμό για κάποιον οπαδό τους που τα έχει όλα. Το άλλο αρνητικό που βρήκα είναι ότι κυκλοφορούν άλμπουμ κάθε δύο χρόνια, το 2010 ήταν η τελευταία τους κυκλοφορία και στο δίσκο αυτό δεσπόζουν τέσσερα κομμάτια από το “Split Your Lip” όπως και από το “Hardcore Superstar”. Κυκλοφορίες που ναι μεν η πρώτη όπως και η δεύτερη είναι από τις καλύτερες δουλείες τους, όμως δεν δίνουν χώρο σε κομμάτια που απουσιάζουν. Θα μπορούσαν να μειωθούν στα δύο και στη θέση τους να υπήρχαν κομμάτια που για εμένα κακώς λείπουν όπως το ομώνυμο από το “No Regrets” και το “Sophisticated Ladies”. Επίσης δεν βρίσκω τη χρησιμότητά του (για όσους έχουν παλαιότερα cd τους) σε συνδυασμό με τον ρυθμό που κυκλοφορούν νέες δουλειές. Από την άλλη ίσως να έπρεπε να ήταν διπλό με το δεύτερο δίσκο να συμπληρώνει τα κομμάτια που λείπουν, με bonus και διάφορα live τραγούδια για αν μην έχει κανένας παράπονο. Ανακεφαλαιώνοντας, για όσους γνωρίζουν την μπάντα τη θεωρώ πολύ φτωχή κυκλοφορία χωρίς τίποτα extra, για όσους τώρα τους μαθαίνουν ή θέλουν να πάρουν μια ιδέα για το τι εστί Hardcore Superstar, είναι απολύτως αντιπροσωπευτικό. Διαλέξτε στρατόπεδο και πράξτε αναλόγως. Γιώργος Βαλιμίτης