Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 τέσσερις σπουδαίοι μουσικοί από τον χώρο της pop/rock σκηνής σχημάτισαν τους Power Station. Οι θεωρητικά μουσικά “καταπιεσμένοι” Andy Taylor (κιθάρα) καιJohn Taylor (μπάσο) προερχόμενοι από τους pop αστέρες Duran Duran σε ένα διάλλειμα που έκαναν εκείνη τη περίοδο από τις υποχρεώσεις που είχαν με το συγκρότημα τους κατάφεραν να πείσουν τον τραγουδιστή Robert Palmerμε την βοήθεια του session ντράμερ Tony Thompson (Chic) να φτιάξουν ένα μικρό super group.
Oι ηχογραφήσεις του παρθενικού άλμπουμ τους ξεκίνησαν το 1984 και τον Μάρτιο της επόμενης χρονιάς κατάφεραν να κυκλοφορήσουν τον ομότιτλο δίσκο τους από την ΕΜΙ. Το μουσικό ύφος των συνθέσεων του δίσκου ακολουθεί τα rock, funk, soul και pop μονοπάτια και αυτό οφείλεται κυρίως σε δύο παράγοντες. Πρώτον στο δισκογραφικό παρελθόν των R.Palmerκαι T.Thompson οι οποίοι κυρίως έπαιζαν στο στυλ που προαναφέραμε και δεύτερον στον παραγωγό Bernard Edwards (Rod Stewart, Joe Cocker, Diana Ross, Ian Hunter) μέλος και αυτός των Chic ο οποίος ήταν ένας πραγματικός θρύλος της παγκόσμιας μουσικής. Δύο τραγούδια ξεχώρισαν από το συγκεκριμένο άλμπουμ και αυτά ήταν τα “Some Like It Hot” (στο video πρωταγωνιστεί η διάσημη τρανσέξουαλ της εποχής Caroline “Tula” Cossey) και η διασκευή στο “Get It On (Bang a Gong)” του Marc Bolan των Τ- Rex. Μάλιστα τόσο το άλμπουμ όσο και τα δύο singles έφτασαν ψηλά στα chart και πήγαν περίφημα και στις πωλήσεις με αποτέλεσμα να αποκτήσουν ξαφνικά ένα πιστό κοινό.
Παρόλη όμως την επιτυχία των Power Station είχαμε την αποχώρηση του τραγουδιστή Robert Palmer (ναι… είναι αυτός που έκανε επιτυχία με τα κομμάτια “Addicted to Love” και “Simply Irresistible”) για να στηρίξει την προσωπική του καριέρα με συνέπεια το συγκρότημα στο μεγάλο γεγονός του Live Aid το 1985 να αναγκαστεί να εμφανιστεί με frontman τον Michael Des Barres (Detective, Silverhead) με τον οποίο πραγματοποίησαν την αμερικάνικη τουρνέ τους αλλά παράλληλα πρόλαβαν να παίξουν και σε ένα επεισόδιο της δημοφιλούς σειράς Miami Vice. Τα μέλη της μπάντας όμως είχαν και υποχρεώσεις με τα δικά τους γκρουπ με συνέπεια να μην μπορούν να συνεχίσουν με την ίδια θέρμη οπότε οι Power Station μπήκαν στον πάγο για πολλά χρόνια και επανήλθαν ξανά το 1996. Έτσι λοιπόν την ίδια χρονιά κυκλοφορούν το αξιόλογο “Living in Fear”με λίγο διαφορετικό αυτή τη φορά live up μιας και ο John Taylor δε επιθυμούσε να συμμετέχει οπότε τα μέρη του μπάσου ηχογραφήθηκαν από τον παραγωγό τουςBernard Edwards, ο οποίος δυστυχώς πέθανε την ίδια χρονιά από πνευμονία λίγους μήνες πριν κυκλοφορήσει επίσημα το άλμπουμ.
Στο δίσκο υπάρχουν δύο διασκευές τα “Let's Get It On” του αδικοχαμένου Marvin Gaye και το “Taxman” του άλλου μακαρίτη George Harrison ενώ το ύφος δεν έχει αλλάξει πολύ με τα πνευστά να προστίθενται ακόμη περισσότερο και τις κιθάρες να παλεύουν να δώσουν ένα ποιοτικό ροκ χρώμα στο δίσκο. Κορυφαίες συνθέσεις το ομώνυμο κομμάτι και το “She Can Rock It” ενώ το συγκεκριμένο άλμπουμ κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία με επιπλέον 4 κομμάτια. Το συγκρότημα δεν το έβαλε κάτω και περιόδευσε για την υποστήριξή του, με μπασίστα τον Guy Prattn (Pink Floyd, M.Jackson, Tears for Fears, Roxy Music, Madonna, Gary Moore) με επιπλέον μουσικό στις κιθάρες τον Luke Morley από τους Thunder ενώ το setlist περιλάμβανε ένα μίγμα από παλιά και νέα τραγούδια των Power Station και τραγούδια από τους Chic και τον R.Palmer. Όμως τα πράματα δεν πήγαν καθόλου καλά σε εμπορικό επίπεδο με αποτέλεσμα μετά την τουρνέ το συγκρότημα να διαλυθεί. Η ΕΜΙ κυκλοφόρησε το 2003 ένα best of ενώ την ίδια χρονιά είχαμε δύο τραγικά γεγονότα αφού ο Robert Palmer τον Σεπτέμβριο σε ηλικία 54 ετών πέθανε από καρδιακή προσβολή και στη συνέχεια ο ντράμερ T.Thompson με μεγάλη καριέρα με τουςChic, το Νοέμβριο της ίδια χρονιάς πέθανε από καρκίνο στα νεφρά. Αξίζει να σημειώσουμε ότι εκτός από σημαντικός ντράμερ είχε παίξει με σπουδαίους μουσικούς(Mick Jagger, David Bowie) ενώ σταθμός στην πορεία του θεωρείται η συμμετοχή του στην πρώτη εμφάνιση που είχαν δώσει οιLed Zeppelin στο Live Aid το 1985 μετά το χαμό του J.Bonham. Eπίσης το 2005 η εταιρία τους με αφορμή ότι έκλεισαν 20 χρόνια από την πρώτο τους άλμπουμ επανακυκλοφόρησε το “Power Station 20th Anniversary Edition”με bonus το τραγούδι το“Someday, Somehow, Someone's Gotta Pay” που υπάρχει στη ταινία “Commando”ερμηνευμένο από τον Michael Des Barres.
Φώτης Μελέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.