IRON MAIDEN: “Seventh Son Of A Seventh Son”

Τελικά η προσθήκη πλήκτρων στη heavy metal μουσική προσδίδει σ’ αυτήν μία μελωδική ατμόσφαιρα, μία αρμονία ή στερεί από αυτήν την αγριότητα που αποτελεί και το κύριο χαρακτηριστικό της;

Σε αυτό το δύσκολο, διαχρονικά, ερώτημα απάντησαν μουσικά οι Iron Maiden  με το έβδομο κατά σειρά στούντιο άλμπουμ τους, “Seventh Son of a Seventh Son”.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 11 Απριλίου του 1988, οπότε χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά πλήκτρα, που παίζονται απ’ τον Michael Kenney, τον μέχρι τότε τεχνικό μπάσου του Steve Harris και σε συνδυασμό με τα  bass και guitar synthesizers καθιστούν τον ήχο πιο progressive. Η μπάντα, με αυτόν τον τρόπο, θέλησε να εξελίξει ακόμη περισσότερο τον ήχο που δημιούργησε στο “Somewhere in Time” του 1986.

Το αποτέλεσμα  δίχασε κριτικούς και κοινό, αφού μία μερίδα δεν συμφωνούσε με την ιδέα της μαλακότητας του ήχου. Από την άλλη πλευρά υπήρχαν επαΐοντες  και οπαδοί που ισχυρίζονταν πως αυτή η μεταστροφή έκανε προσιτούς τους Iron Maiden και σε διαφορετικό μουσικόφιλο κοινό. Όπως και να’ χει το άλμπουμ κατέκτησε το νούμερο 1 του UK Albums Chart και το νούμερο 12 του US Billboard 200. Ταυτόχρονα σηματοδότησε και την τελευταία δισκογραφική συνεργασία του Adrian Smith με το γκρουπ μέχρι την επιστροφή του το 2000 με το “Brave New World”.

Το “Seventh Son of a Seventh Son” αποτελεί έναν concept  δίσκο, ο οποίος στηρίζεται σε λαϊκές δοξασίες, που θεωρούν ότι ο έβδομος γιος ενός έβδομου γιου, χωρίς την παρεμβολή θηλυκών ατόμων στις γεννήσεις, διαθέτει μαγικές ικανότητες! Για του λόγου το αληθές ο Steve Harris εμπνεύστηκε την ιδέα, αφότου διάβασε το μυθιστόρημα φαντασίας του 1987, Seventh Son, το οποίο έγραψε ο Αμερικάνος συγγραφέας Orson Scott Card.

Μουσικά το άλμπουμ αρχίζει με το εκπληκτικό “Moonchild” κατά το οποίο, μετά τη μικρή αφήγηση του Bruce Dickinson υπό συνοδεία ακουστικής κιθάρας και την ατμοσφαιρική εισαγωγή των keyboards, οι κιθάρες ξεσπούν σε ανύποπτο χρόνο παίρνοντας φωτιά από την μεγάλη ταχύτητα που αποκτούν! Το “Infinite Dreams” που ακολουθεί, αποτελεί μία όμορφη power ballad που θυμίζει αρκετά το “Revelations” από το “Piece of Mind” του 1983. Τα “Can I Play with Madness” και “The Evil That Men Do” είναι και τα πιο εμπορικά και πιασάρικα τραγούδια του δίσκου, κινούμενα στο γνώριμο μουσικό ύφος των Maiden. Το ομότιτλο κομμάτι συνιστά έπος, πράγμα στο οποίο συμβάλλουν η μελωδία, που δημιουργεί ένα κλίμα μυστηρίου, τα μακροσκελή κιθαριστικά σόλο και η συγκλονιστική ερμηνεία στα φωνητικά. Το “The Prophecy” είναι άλλο ένα κλασσικό Maiden κομμάτι, με τις ακουστικές κιθάρες  στον επίλογο ν’ ακολουθούν φλαμένκο μονοπάτια. Το “The Clairvoyant” ξεχωρίζει για την υπέροχη εισαγωγή του, η οποία διαμορφώνεται από το μπάσο του Harris. Το άλμπουμ κλείνει με το “Only the Good Die Young” το οποίο χαρακτηρίζεται  για τα καλπάζοντα ριφ, ενώ στον επίλογό του επαναλαμβάνεται η εισαγωγή του “Moonchild”.
Γενικά οι ατμοσφαιρικές μελωδίες, που αμφιταλαντεύονται μεταξύ αργών και γρήγορων ρυθμών, τα υπέροχα επικά φωνητικά, τα μανιώδη σόλο, το τεχνικό παίξιμο από τα μουσικά μέλη και η άρτια παραγωγή (Martin Birch) συνθέτουν την συνολική εικόνα.

Στο πλαίσιο προώθησης του “Seventh Son of a Seventh Son” πραγματοποιήθηκε η παγκόσμια περιοδεία 7th Tour Of A 7th Tour από τις 28 Απριλίου 1988 έως τις 12 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς! Στο πρόγραμμα περιλαμβανόταν και η Ελλάδα κάτι που έγινε εφικτό στις 13 Σεπτεμβρίου 1988 στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια! Επιπλέον το μουσικό σχήμα εμφανίστηκε στο Donington Park Festival της Αγγλίας στις 20 Αυγούστου 1988, παίζοντας μπροστά σε 107.000 άτομα, το μεγαλύτερο κοινό την ιστορία της διοργάνωσης!

Εν κατακλείδι είτε πρόκειται για ένα αριστούργημα είτε για κάτι το  κατώτερο των δυνατοτήτων μίας μπάντας σαν τους Iron Maiden, το “Seventh Son of a Seventh Son” δεν θα πρέπει σίγουρα να λείπει από τη δισκοθήκη των οπαδών και μη!

Trackisting
1.Moonchild     
2.Infinite Dreams   
3.Can I Play with Madness    
4.The Evil That Men Do   
5.Seventh Son of a Seventh Son     
6.The Prophecy         
7.The Clairvoyant   
8.Only the Good Die Young       

Μέλη
Bruce Dickinson - lead vocals
Dave Murray - guitar
Adrian Smith - guitar, synthesized guitars
Steve Harris - bass guitar, bass synth
Nicko McBrain - drums, percussion
Michael Kenney -keyboards, synthesiser on Infinite Dreams

Νίκος Καπίρης