Είναι μία από τις θερινές νύχτες, απότοκος μίας εξουθενωτικής ημέρας και εσύ δεν έχεις διάθεση να περιπλανηθείς εκτός των τειχών της οικίας σου για να ψυχαγωγήσεις το είναι σου. Τουναντίον θέλεις να ερωτοτροπήσεις με τη μοναξιά σου και να ταξιδέψεις στον κόσμο της αχαλίνωτης φαντασίας και των προσωπικών οραμάτων σου.
Η τελευταία δισκογραφική προσπάθεια του Καναδού hard rocker τραγουδιστή, κιθαρίστα και keyboardist, Pat Travers, κινείται σε hard rock ύφος (Long Time Gone) εμπλουτισμένο με metal (Can Do,), southern (Armed and Dangerous, I'm With You), blues (Dust and Bones), soul (Waitin' On The End of Time), funk (Stand Up/ Give It Up), rock 'n' roll (Red Neck Boogie) και ατμοσφαιρικά (Diamond Girl, Wanted) στοιχεία.
Παρατηρείται δηλαδή ένας συγχρωτισμός στυλ και συνθέσεων που αφήνουν αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή από την αρχή ως το τέλος και ταυτόχρονα προσαρμόζονται στις ανάγκες του σήμερα, έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι εύηχο στο αυτί. Βέβαια κάποιοι αυτόκλητοι θεματοφύλακες του σκληρού ήχου ενδεχομένως να ξινίσουν τα μούτρα τους με τις κατ’ αυτούς παρωχημένες μελωδίες, αλλά πριν ψέξουν τον Pat Travers θα πρέπει ν’ αντιληφθούν τη φράση που είχε πει ο Γάλλος διανοούμενος Pierre Bourdieu: “Μπορεί ν’ ανήκει κανείς σε κάποια εκλεκτή σφαίρα, αλλά να κατέχει ασήμαντη θέση. Να είναι εκείνος ο μουσικός ο χαμένος μέσα στην ορχήστρα, που αναφέρει ο Patrick Suskind στο έργο του Κοντραμπάσο”.
Αυτό δεν ισχύει επ’ ουδενί λόγω για τον Pat, ο οποίος φαίνεται να γνωρίζει καλά το αντικείμενό του, γι’ αυτό όπως και ο ίδιος αποσαφήνισε εξ’ αρχής: “Όταν επικοινώνησα με την Frontiers για να ηχογραφήσω ένα νέο studio album, με ρώτησαν εάν θα μπορούσα να δημιουργήσω μουσική νοσταλγική των προηγούμενων δίσκων μου, που έγιναν στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη νότια Φλόριντα των Η.Π.Α. στα τέλη του ‘70 και αρχές του ‘80”.
Ανεξάρτητα από το συνθετικό σκέλος του μουσικού αυτού εγχειρήματος τα φωνητικά του Pat βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση, παρά το προχωρημένο της ηλικίας τους, οι κιθαριστικές γραμμές και τα σόλο συνιστούν πρότυπο για κάθε υποψήφιο hard rock guitar hero, το μπάσο και τα ντραμς προσδίδουν στον ήχο μία πομπώδη παρουσία και τα πλήκτρα συμπληρώνουν τη μελωδική ατμόσφαιρα. Αξιοπρόσεχτα κομμάτια είναι η καταπληκτική διασκευή στο “Here Comes the Rain Again” των Eurythmics με τo rock-reggae ρυθμό και τη Monica Travers, γυναίκα του Pat, στα backing vocals, καθώς και το instrumental “Keep Calm and Carry On” στο οποίο ξεδιπλώνονται οι μουσικές δυνατότητες της μπάντας και ο συνδυασμός funk μπασογραμμής και των psychedelic rock κιθαριστικών μελωδιών.
Συμπερασματικά, το “Can Do” μπορεί να ενταχθεί άνετα στο top 20 των καλύτερων άλμπουμ της χρονιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.