EPICA: “The Quantum Enigma”

Ακόμα ένα album από τους αγαπημένους του κοινού Epica, το έκτο στη σειρά.

Σχετικά λίγο καιρό μετά το αρκετά καλό και ξεχωριστό “Requiem for the Indifferent”, το “The Quantum Enigma” έρχεται πιο ωμό και σίγουρα πιο φιλόδοξο.
Το Ολλανδικό συγκρότημα δείχνει με την νέα του μουσική να ξεφεύγει από κάποιου είδους πολυετούς τέλματος, μιας και μετά από σύντομο χρονικό διάστημα παρουσιάζουν σημαντική εξέλιξη: Τα συμφωνικά μέρη έχουν γίνει περισσότερο heavy, με τα απλά heavy σημεία να ακούγονται ακόμα πιο δυναμικά, πιο επιβλητικά (χάρη στα πλήκτρα που τα “ανεβάζουν” κατά πολύ), ενώ ο Mark Jansen από την μεριά του παρουσιάζεται καλύτερος από ποτέ. Μπορεί η συμμετοχή του να μην πολλαπλασιάστηκε για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, έγινε όμως πιο ουσιαστική και καταλληλότερη με τις συνθέσεις.
Εξέλιξη φυσικά υπάρχει και για την Simone Simons, κάτι που είχαμε παρατηρήσει πριν δύο χρόνια στο “Requiem for the Indifferent”. Προφανώς και υπάρχει πειραματισμός από την μεριά της 29χρονης σοπράνο, από την άποψη όμως διεύρυνσης του ύφους με το οποίο εργάζεται και όχι τα είδη με τα οποία ενασχολείται.
Πέραν της προόδου που εντοπίζεται σε μέρη της όλης παραγωγής, το “The Quantum Enigma” διαχειρίζεται καλά το υλικό του. Περιέχει συνθέσεις με πιο συμβατικές διάρκειες -περισσότερο περί τα πέντε λεπτά- κάτι που δεν συνέβαινε προηγουμένως με το συγκρότημα (όταν δηλαδή είχαμε ορχηστρικές συνθέσεις του ενός λεπτού μέχρι και μακροσκελείς του ενός τετάρτου, από το οποίο θα ξεχώριζε κάποιο πεντάλεπτο μέρος). Μοναδική εξαίρεση το καλοδεχούμενο “The Quantum Enigma – The Kingdom of Heaven Part II” στο κλείσιμο του δίσκου, το οποίο μας κρατά απασχολημένους για δώδεκα λεπτά.
Οι συνθέσεις έχουν ίσως λιγότερη ποικιλομορφία από τον προηγούμενο δίσκο της μπάντας, αυτό όμως δεν είναι κάτι το αρνητικό. Υπάρχει προσήλωση στα πιο “εξωτικά” συμφωνικά μονοπάτια που έχουν στο παρελθόν χαραχθεί από τους Epica, αυτή την φορά με περισσότερη heavy μελωδικότητα, επιπλέον ατμοσφαιρικά backing vocals, βαριές κιθάρες και εξάντληση των άψογων female φωνητικών.
Η παραγωγή του “The Quantum Enigma” είναι εξαιρετική και κάνει λογικό τον χαρακτηρισμό “αψεγάδιαστη”. Αυτό σημαίνει ότι, αφού εξασφαλίστηκε κάτι τέτοιο, μένει να παίξουν μπάλα οι ίδιοι οι Epica. Το κάνουν με την άνεση τους και παραδίδουν ένα βαθιά ικανοποιητικό αποτέλεσμα που κοιτάζει ολόκληρη την δισκογραφική τους πορεία με το κεφάλι ψηλά. 

Παναγιώτης Πετρόπουλος