GIOTIS KYTTARIS: “BLUES SPELL”

Εν κλίνη νυν, ασθενών κατάκειμαι και προσπαθώ να μεταφερθώ νοερώς, για να μην κλάψω γοερώς από τις μυαλγίες που μου επέφερε το κοινό μου κρυολόγημα, σ’ ένα απομακρυσμένο τόπο του αμερικανικού Νότου.

Όχι, δεν έχει επηρεαστεί, ούτε η αντιληπτική μου ικανότητα, ούτε η κριτική μου σκέψη. Τουναντίον, το φαντασιακό μου ταξίδι δεν είναι τυχαίο. Σκέφτομαι τα μαρτύρια και την καταπίεση των αφροαμερικανών συνανθρώπων μας και πως όλος αυτός ο πόνος κατατέθηκε καλλιτεχνικά μέσω της μουσικής Μπλουζ. Καθήμενος, λοιπόν, επί της θέσεώς μου σ’ ένα αμερικάνικο μπαρ της Νέας Ορλεάνης, εγγύς του ποταμού Μισσισσιππή, προσπαθώ να πιω μια γουλιά μπέρμπον. Συνταξιδιώτες μου στη νεφελοκοκκυγία αυτή, οι μαγευτικές μελωδίες που εκπορεύονται από το άλμπουμ “Blues Spell” του τραγουδιστή, κιθαρίστα και συνθέτη Γιώτη Κύτταρη.
Διότι ο ήχος του δίσκου και η εν γένει παραγωγή του μας παραπέμπουν στις πρώιμες δεκαετίες του 20ου αιώνα, οπότε και το Μπλουζ βρίσκεται στα σπάργανα, αν και για την ακρίβεια γεννήθηκε μετά από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο. Μ’ αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει το πνεύμα της εποχής. Συνολικά ο δίσκος περιλαμβάνει 7 κομμάτια εκ των οποίων τα 2 είναι instrumental συνθέσεις του Γιώτη Κύτταρη και τα υπόλοιπα  είναι διασκευές από συνθέτες όπως ο Tom Waits, ο John Campbell, ο Memphis Minnie και ο Joe Kansas McCoy.
Εντός αυτού του πλαισίου ο βιρτουόζος της κιθάρας εκτελεί αριστοτεχνικά τις συνθέσεις, προσθέτοντας ταυτόχρονα και τη δική του πινελιά. Βέβαια, καταλυτικό ρόλο έχει διαδραματίσει η εμπειρία του στο εξωτερικό, τόσο ως ακροατής κορυφαίων του είδους, όπως είναι οι Lightnin Hopkins, Muddy Waters, John Lee Hooker,  Howlin Wolf κ.λ.π, όσο και ως καλλιτέχνης σε διάφορα κλαμπ. Μάλιστα στην Ιταλία κάποιοι προσφέρθηκαν να εντάξουν κομμάτια του σε μια συλλογή. Συμπαραστάτης στη δισκογραφική του προσπάθεια ο Δημήτρης Δημητράκας (Panx Romana, Ριφιφί), οποίος αναλαμβάνει την παραγωγή αλλά και ο Vasilis Spyropoulos στις ακουστικές κιθάρες.
Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα αξιόλογο εγχείρημα, δύσκολο για τα ελληνικά μουσικά δεδομένα και δρώμενα, το οποίο αξίζει την προσοχή του μουσικόφιλου κοινού, ιδιαίτερα εκείνου που προσανατολίζεται στη μπλουζ μουσική κουλτούρα.

Νικόλαος Καπίρης