Nέα προσωπική δισκογραφική δουλειά από
την φωνή των αγαπημένων μας White Lion, κύριο MIKE TRAMP και όσοι δεν
έχετε παρακολουθήσει την σόλο πορεία και περιμένετε να ακούσετε hard
rock μελωδίες τότε θα απογοητευτείτε.
Στο “Museum”, οι ήχοι, οι ρυθμοί, οι ενορχηστρώσεις και κυρίως οι συνθέσεις είναι λιτές και απλοϊκές με την φωνή του MIKE TRAMP
άλλοτε να γίνεται μελαγχολική, άλλοτε αφηγηματική και άλλοτε ποιητική
με μια ιδιαίτερη ερμηνευτική ευαισθησία. Εκτός από τη πανέμορφη φωνή
του Δανού τραγουδιστή, κυρίαρχο ρόλο στο άλμπουμ παίζουν οι ακουστικές
κιθάρες και τα ηχοχρώματα των πλήκτρων ενώ αρκετές συνθέσεις φλερτάρουν
με την ποιοτική ποπ όπως χαρακτηριστικά γίνεται στο “And You Were Gone”.
Τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα “Down South” και “Slave” που ακούγονται λίγο πιο ροκ από τα υπόλοιπα κομμάτια με αρκετές blues επιρροές. Το εξαιρετικό “Trust In Yourself” σου ξεκουράζει την ψυχή με την μελωδία του ενώ το “New World Coming” είναι ένας μικρός ερμηνευτικός θρίαμβος του frontman των White Lion, αφού καταφέρνει να ακούγεται ανατριχιαστικό σε σημείο που να φέρνει μνήμες από "When the Children Cry".
Επίσης το “Better” είναι μία καλή στιγμή του άλμπουμ που ακούγεται αρκετά μπητλικό ενώ ενδιαφέροντα είναι τα "Time for Me to Go” που ασχολείται στιχουργικά για τη δύσκολη σχέση που είχε με την γυναίκα του και το αυτοβιογραφικό “Mother” με το γλυκό κιθαριστικό σόλο του. Το “Museum” δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας αλλά σίγουρα οι συνθέσεις του άλμπουμ λειτουργούν ως μία προσωπική κάθαρση και μία λυτρωτική καταγραφή καταστάσεων από όσα έχει βιώσει τα τελευταία χρόνια ο MIKE TRAMP στην περιπετειώδη διαδρομή του. Το “Museum” είναι κατάθεση ψυχής και αξίζει τον σεβασμό μας.
Φώτης Μελέτης
Τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα “Down South” και “Slave” που ακούγονται λίγο πιο ροκ από τα υπόλοιπα κομμάτια με αρκετές blues επιρροές. Το εξαιρετικό “Trust In Yourself” σου ξεκουράζει την ψυχή με την μελωδία του ενώ το “New World Coming” είναι ένας μικρός ερμηνευτικός θρίαμβος του frontman των White Lion, αφού καταφέρνει να ακούγεται ανατριχιαστικό σε σημείο που να φέρνει μνήμες από "When the Children Cry".
Επίσης το “Better” είναι μία καλή στιγμή του άλμπουμ που ακούγεται αρκετά μπητλικό ενώ ενδιαφέροντα είναι τα "Time for Me to Go” που ασχολείται στιχουργικά για τη δύσκολη σχέση που είχε με την γυναίκα του και το αυτοβιογραφικό “Mother” με το γλυκό κιθαριστικό σόλο του. Το “Museum” δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας αλλά σίγουρα οι συνθέσεις του άλμπουμ λειτουργούν ως μία προσωπική κάθαρση και μία λυτρωτική καταγραφή καταστάσεων από όσα έχει βιώσει τα τελευταία χρόνια ο MIKE TRAMP στην περιπετειώδη διαδρομή του. Το “Museum” είναι κατάθεση ψυχής και αξίζει τον σεβασμό μας.
Φώτης Μελέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.